Νέα δεδομένα στα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ

‘Εντονος σκεπτικισμός φαίνεται να επικρατεί σε όλα τα «στρατόπεδα»_­­ στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στο ενδεχόμενο μιας οργανωτικής διαίρεσης και συνολικά των ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων στις οποίες πιθανά να οδηγήσει η διαδικασία της συζήτησης για ψήφο εμπιστοσύνης στην Βουλή. ‘Ετσι από το Μέγαρο Μαξίμου φαίνεται να γίνονται δεύτερες σκέψεις σχετικά με το ενδεχόμενο προσφυγής στην συγκεκριμένη διαδικασία, η Αριστερή Πλατφόρμα χαρακτηρίζει την αναζήτηση ψήφου εμπιστοσύνης «εκβιασμό» καταγγέλοντας όμως την πολιτική στροφή της ηγεσίας προς την μνημονιακή λογική, ενώ αλλάζει τα δεδομένα των εσωκομματικών συσχετισμών η πρωτοβουλία 17 βουλευτών που ζητούν ενότητα στην λογική ενός προγράμματος απεμπλοκής από το 3^ο Μνημόνιο.

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Έτσι σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές ο  Αλέξης Τσίπρας «θα βρίσκεται στο Μαξίμου την Τρίτη, οπότε και θα συναντηθεί με το οικονομικό επιτελείο. Από τις 20 Αυγούστου και μετά θα έχει συναντήσεις με κυβερνητικά στελέχη, προκειμένου να καθοριστούν οι περαιτέρω κινήσεις». Παράλληλα σημειώνεται πως «μέχρι την υπογραφή της σύμβασης με τον  ESM και την εκταμίευση του ποσού που προβλέπεται, η κυβέρνηση ασχολείται αποκλειστικά με την ολοκλήρωση των τεχνικών διαδικασιών και αναμένει την έκβαση των ψηφοφοριών στα ευρωπαϊκά Κοινοβούλια». Είναι φανερό πώς χωρίς φυσικά να αποκλείεται η προσφυγή στο κοινοβούλιο δεν γίνεται κατηγορηματική αναφορά στην έναρξη διαδικασιών για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης. Αυτό παρότι οι ίδιες πηγές δήλωναν πώς είναι εξέλιξη που έχει ήδη αποφασιστεί αμέσως μετά την ψηφοφορία στην Βουλή κατέγραψε 31 αρνητικές ψήφους στο 3^ο Μνημόνιο.

‘Οσον αφορά την Αριστερή Πλατφόρμα εμμένει στην άποψη ότι η ψήφος εμπιστοσύνης αποτελεί εκβιαστική πρακτική. Ωστόσο σε δημοσίευμα της Ισκρα τονίζεται σήμερα ότι η κυβέρνηση έχει προσχωρήσει στην μνημονιακή λογική. Αναφέρεται χαρακτηριστικά πως «η κυβέρνηση Τσίπρα είναι η τρίτη κατά σειρά, μετά τις κυβερνήσεις Γ. Παπανδρέου και Α. Σαμαρά, που καταπίνεται από τα μνημόνια, κάτι που θα αλλάξει ριζικά και βαθιά συντηρητικά τον προσανατολισμό της, ενώ θα οδηγήσει σε ριζική αλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με κυβερνητική πρωτοβουλία θα επιχειρηθεί να μετασχηματιστεί σε βάθος, ενάντια στην θέληση των μελών και των στελεχών του, σε μια συστημική πολιτική δύναμη που θα απολέσει τον παλιό ριζοσπαστισμό της»

Πρωτοβουλία 17 βουλευτών

Εντωμεταξύ  παρέμβαση υπέρ της ενότητας του ΣΥΡΙΖΑ – η οποία προκαλεί έντονες συζητήσεις και προβληματισμό- έκαναν 17 βουλευτές του κόμματος μπαίνοντας «σφήνα» στο κλίμα πόλωσης που επκρατεί. Οι 17 κρατούν αποστάσεις τόσο από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ όσο και από την Αριστερή Πλατφόρμα. Αναφέρουν πως η αριστερά δεν μπορεί να υιοθετήσει τους μνημονιακούς μονόδρομους τάσσονται όμως και κατά των διαχωρισμών με βάση το νόμισμα. Κεντρικό ζητούμενο της παρέμβασης τους η διαμόρφωση μέσα από τις συνεδριακές διαδικασίες μιας πρότασης σταδιακής απεμπλοκής από το μνημόνιο μέσω ενός προσαρμοσμένου προγράμματος στα νέα δεδομένα. Οι υπογράφοντες βουλευτές ανήκουν σε όλο το φάσμα των απόψεων που καταγράφηκαν στην τελευταία ψηφοφορία, αφού άλλοι έχουν ψηφίσει «κατά», άλλοι «υπέρ» και άλλοι «παρών» στο κυβερνητικό νομοσχέδιο για το 3^ο Μνημόνιο. Το κείμενο υπογράφουν οι βουλευτές: Κώστας Δερμιτζάκης, Ηρώ Διώτη, Κώστας Ζαχαριάς, Κατερίνα Ιγγλέζη, Αννέτα Καββαδία, Μαρία Κανελλοπούλου, Χρήστος Καραγιαννίδης, Βασιλική Κατριβάνου, Φάνης Κουρεμπές, Γιώργος Κυρίτσης, Θωμάς Κώτσιας, Βάσω Λέβα, Νίκος Μιχαλάκης, Ελένη Σταματάκη, Αφροδίτη Σταμπουλή, Δανάη Τζήκα-Κωστοπούλου, Αλεξάνδρα Τσανάκα.

Συγκεκριμένα οι «17» αναφέρουν τα εξής:

«Οι βουλευτές και οι βουλεύτριες που υπογράφουμε το κείμενο αυτό ψηφίσαμε με διαφορετικούς τρόπους («Ναι», «Όχι», «Παρών») για το νέο Μνημόνιο. Το κείμενο δεν αποτελεί αιτιολόγηση της ψήφου μας – αυτό δεν μπορεί να γίνει, ασφαλώς, σε ένα ενιαίο κείμενο.
Αποτελεί μια απόπειρα να καταγράψουμε την κοινή αγωνία αλλά και τα συγκλίνοντα σκεπτικά μας για το παρόν και το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, του κόμματος στο οποίο ανήκουμε και από το οποίο αντλήσαμε την έμπνευση, την ορμή και την πολιτική δύναμη που μας έφερε ως εδώ. Ασφαλώς, η ψήφος έναντι του Μνημονίου έχει εξαιρετικά βαρύνουσα σημασία.
Ωστόσο, και ενώ η καθεμία και ο καθένας αναλαμβάνει το βάρος της επιλογής του, ενώ οι διαφορετικές στάσεις στην ψηφοφορία δημιουργούν πολιτικές αποστάσεις και εμπόδια, ταυτόχρονα υπάρχουν σοβαρά κοινά σημεία και ισχυροί δεσμοί, σε προσωπικό, πολιτικό και αξιακό επίπεδο.
Πίσω από το «Ναι», το «Όχι» και το «Παρών», πέρα από τις προφανείς διαφορές, υπάρχουν παρόμοιες, ακόμα και κοινές αντιλήψεις. Αυτά τα κοινά προσπαθεί να εκφράσει, σε μια πρώτη μορφή, το κείμενο. Και είμαστε ανοιχτοί στην κριτική για όσα λέμε, για τις αντιφάσεις και τις ελλείψεις μας· τις γνωρίζουμε, αλλά τις θεωρούμε αναπόφευκτες, ακόμα και προωθητικές, σε σχέση με τις ακλόνητες βεβαιότητες που δεν οδηγούν, κατά τη γνώμη μας, πουθενά.
Η αποδοχή της μνημονιακής συμφωνίας έρχεται ως αποτέλεσμα ενός σκληρού εκβιασμού προς την ελληνική κυβέρνηση υπό την απειλή μιας άτακτης χρεοκοπίας, η οποία, δεδομένων των συνθηκών, θα έπληττε πρωτίστως τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα.
Η μνημονιακή αυτή συμφωνία επιτείνει την ύφεση και ενισχύει την κοινωνική αδικία. Η συμφωνία δεν είναι βιώσιμη, οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά, πολύ περισσότερο καθώς έρχεται να εφαρμοστεί σε μια κοινωνία η οποία έχει ήδη πολλά υποστεί τα τελευταία χρόνια.
Αναγνωρίζουμε τα λάθη που έγιναν στη διαπραγμάτευση, απουσία μάλιστα σοβαρού κυβερνητικού σχεδιασμού εναλλακτικών δρόμων και διεξόδων.  Όλα αυτά βέβαια στο πλαίσιο –και αυτό είναι το πιο σημαντικό– ενός εξαιρετικά αρνητικού συσχετισμού διεθνώς, με τους εκβιασμούς των δανειστών να δίνουν τον τόνο. Είναι σαφές ότι σε καμία περίπτωση οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις της Ευρώπης δεν θα ευνοούσαν μια αριστερή κυβέρνηση, προκειμένου να καταργήσει τις πολιτικές λιτότητας και να αποδώσει κοινωνική δικαιοσύνη.
Σήμερα, απαιτείται η κυβέρνηση να επανακαθορίσει τη στάση της στις νέες συνθήκες και δεδομένα. Είμαστε βέβαιοι ότι η εφαρμογή του Μνημονίου δεν μπορεί να συγκροτεί σχέδιο για μια κυβέρνηση της Αριστεράς, ούτε όμως ο διαχωρισμός με βάση το νόμισμα και μόνο μπορεί να αποτελέσει εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο για τις κοινωνικές ομάδες που πλήττονται, καθώς το πάση θυσία Grexit δεν συγκροτεί βιώσιμη λύση.
Το «Όχι» του δημοψηφίσματος δημιούργησε μια πολύ σημαντική κοινωνική δυναμική. Είναι για μας σημαντικό κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας όπως οι άνεργοι, η νεολαία, οι εργαζόμενοι να μην οδηγηθούν στη ματαίωση – κάτι που συμβαίνει όσο δεν φαίνεται άλλη προοπτική εκτός του Μνημονίου.
Πρέπει, επειγόντως, να βρούμε τρόπους να μην επικρατήσει η λογική του μνημονιακού μονόδρομου. Οφείλουμε να αναζητήσουμε εναλλακτικές λύσεις, να επεξεργαστούμε συγκροτημένα ένα νέο πολιτικό σχέδιο το οποίο θα μπορέσει να δώσει διέξοδο στην ελληνική κοινωνία.
Πέραν όλων αυτών, τις προηγούμενες μέρες, με αποκορύφωμα την Πέμπτη, βιώσαμε στη Βουλή διαδικασίες ακραίας αντιπαράθεσης ανάμεσα σε συντρόφους, που μας λυπούν και μας κάνουν να ντρεπόμαστε, καθώς διαρρηγνύουν δεσμούς συντροφικότητας, εκτίμησης και αγάπης στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Αναγνωρίζουμε ότι η ενότητα έχει δεχτεί σοβαρό πλήγμα, αρνούμαστε όμως να δεχτούμε τη διάσπαση σαν προαποφασισμένο γεγονός. Και το αρνούμαστε, όχι για να συγκαλύψουμε έντονες πολιτικές διαφορές ούτε  λόγω ενός «ένδοξου παρελθόντος»· αλλά γιατί θεωρούμε ότι η όποια πορεία πρέπει να αποφασιστεί με όρους πολιτικής ειλικρίνειας, συντροφικότητας και κομματικών διαδικασιών, που λείπουν.
Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μας δώσει τη δυνατότητα να επεξεργαστούμε όλοι και όλες μαζί, να προτείνουμε και να εφαρμόσουμε ένα σχέδιο απεμπλοκής για το τώρα και για το άμεσο μέλλον, καθώς και να απαντήσει σε κρίσιμα ερωτήματα που αφορούν το μέλλον της ευρωζώνης, της ευρωπαϊκής Αριστεράς, της πορείας μας από δω και μπρος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να διεκδικήσει την ψήφο του λαού με ένα πρόγραμμα που θα προκύψει από το συνέδριο και θα ανταποκρίνεται στη νέα κατάσταση και στους προγραμματικούς και στρατηγικούς του στόχους.
Είναι σημαντικό να οδηγηθούμε εκεί συντεταγμένα, χωρίς η πόλωση να καθορίζει τα πάντα, μακριά από χαρακτηρισμούς περί «προδοτών», «ανταρτών» και «αποστατών», μακριά από αντισυντροφικές συμπεριφορές, αιφνιδιασμούς και εύκολες απαντήσεις.
Οι βουλευτές και οι βουλεύτριες που συνυπογράφουμε το κείμενο, είτε ψηφίσαμε «Ναι» είτε «Όχι» είτε «Παρών», αισθανόμαστε όλες και όλοι το βάρος της αποτυχίας. Και είμαστε αποφασισμένοι να συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις για να φτάσει ο ΣΥΡΙΖΑ ενωμένος στις συνεδριακές διαδικασίες που πρέπει να ξεκινήσουν αμέσως. Και είναι αυτονόητο, για μας, ότι το συνέδριο και οι διαδικασίες του πρέπει να διεξαχθούν πριν τις εκλογές».