Αναρωτιόμουν, αν το χθεσινοβραδινό επεισόδιο στους Γιάντες δεν συνέβαινε με τονΒαρουφάκη αλλά με έναν υπουργό της προηγούμενης κυβέρνησης τι θα λέγαμε τώρα; Θα μας άρεσε; Θα χαιρόμασταν υπογείως; Θα λέγαμε, μεταξύ μας φυσικά, «καλά να πάθει»; Αν ήταν λόγου χάριν ο Κωστής Χατζηδάκης ή ο Άδωνις Γεωργιάδης… Το ξέρω το ξέρω, δεν θα πήγαιναν ποτέ στα Εξάρχεια τέτοιοι τύποι θα μου πείτε αλλά, αυτό, δεν είναι το θέμα της κουβέντας μας.
Δεν είναι καν το θέμα της κουβέντας μας η επίθεση στον Γιάνη Βαρουφάκη. Αναμενόμενη θα έλεγα, άνθρωπος της εξουσίας είναι πια (φυσικά με νέο, πρωτόγνωρο, ήθος), πρέπει να περιμένει τέτοιου είδους τραβηγμένες αντιδράσεις. Και γνωρίζουμε όλοι πως ο ίδιος έχει απαιτήσει να μην διαθέτει ασφάλεια. Κι επιμένει. Και μπράβο του.
Το θέμα λοιπόν είναι η αντίδρασή του. Δεν έφυγε τρέχοντας, δεν την κοπάνησε, δεν απάντησε με τον ίδιο τρόπο. Κάθισε και συζήτησε με ένα… πλήθος, κάτι το αδιανόητο σε ανάλογες περιπτώσεις. Με ένα απειλητικό πλήθος, μάλιστα. Και ξέρουμε όλοι πολύ καλά πως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, πόσο εύκολα είναι να ξεφύγουν κάποιες καταστάσεις. Αλλά αυτός έμεινε εκεί για ένα μισάωρο να προσπαθεί να κάνει (τον όποιον) διάλογο. Πολύ straight και cool αντίδραση.
Μεγάλος σεβασμός αξίζει και στη Δανάη Στράτου. Αν ισχύει όντως πως αντιμετώπισε τους νεαρούς αγκαλιάζοντας τον άντρα της και γυρίζοντάς τους απλώς την πλάτη, καταλαβαίνουμε τη μεγάλη δύναμη που διαθέτει. Και το τσαγανό της. Respect.
Επανέρχομαι στο αρχικό: ας αναρωτηθούμε οι αριστεροί δημοσιογράφοι τι θα λέγαμε σε περίπτωση που η επίθεση γινότανε σε έναν υπουργό του προηγούμενου καθεστώτος(ναι, καθεστώτος). Καλό είναι να προσπαθούμε να διαχωρίζουμε τα πράγματα. Να μπαίνουμε στη θέση των… άλλων (δημοσιογράφων). Και να διατηρούμε την ψυχραιμία μας. Ούτε να μιλάμε σαν την Κατερίνα Ακριβοπούλου που ακουγότανε στον Real FM χθες το βράδυ (ακούστε ΕΔΩ το ηχητικό) σαν να είναι εκπρόσωπος του Βαρουφάκη ούτε σαν τον Γιώργο Κακούση του Βήμα FM που έριχνε… χαριτωμένα την ευθύνη στον υπουργό, ο οποίος, «δεν ήξερε που πήγαινε; τι περίμενε δηλαδή;».
Δημήτρης Κανελλόπουλος