Ανακοίνωση της Ενωτικής Κίνησης στο υπουργείο Πολιτισμού:
-Η Λίνα Μενδώνη προσήλθε στο Υπουργείο Πολιτισμού για να ορκιστεί υπό τις επευφημίες τόσο της ΔΑΚΕ όσο και της ΔΗΣΥΠ (ΠΑΣΚΕ), που την είχαν ήδη υποδεχτεί με θριαμβικές ανακοινώσεις. Κάτι θα ξέρουν και αυτοί που έγραψαν τις ανακοινώσεις και αυτοί που προσήλθαν να χειροκροτήσουν την νέα Υπουργό, όπως: ο Νίκος Κανελλόπουλος (για όσους δεν πρόλαβαν το «σκάνδαλο Ζαχόπουλο», πρόκειται για τον παλιό ΔΑΚίτη, νυν συνταξιούχο, για τον οποίον ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης είχε αποκαλύψει το 2009 ότι από τους προσωπικούς του λογαριασμούς είχαν διακινηθεί 9 εκ. ευρώ από τα χρήματα που προορίζονταν για την πληρωμή των κατασκηνώσεων των υπαλλήλων του ΥΠΠΟΑ), ο πρόεδρος του ΓΣ της ΠΟΕ ΥΠΠΟ Γιάννης Τσακοπιάκος (επί 15ετίας πρόεδρος του Ταμείου Αλληλοβοήθειας για την υπόθεση του οποίου έχει κληθεί να καταθέσει ανωμοτί στον Εισαγγελέα), εμφανίστηκε ακόμη και ο Γ. Βλαντής (ΠΑΣκίτης, επί 15ετίας Διευθυντής του Ταμείου Αλληλοβοήθειας για την υπόθεση του οποίου έχει κληθεί να καταθέσει ανωμοτί στον Εισαγγελέα) που τώρα τελευταία είχε «αποσυρθεί». Και βέβαια η κα Άννα Παναγιωταρέα, η οποία έχει διακριθεί κατά καιρούς για τις θέσεις που κατείχε σε δημόσιους οργανισμούς (πέρα από την θέση της στο Πανεπιστήμιο) ενώ έμεινε γνωστή στο πανελλήνιο ως «εκπρόσωπος τάφου» για το φιάσκο στην Αμφίπολη. Όλοι παλιοί γνώριμοι και στενοί συνεργάτες επί χρόνια της κ. Λ. Μενδώνη. Για να δούμε αν θα συνεχίσει να «συνεργάζεται» μαζί τους και στη νέα της θητεία και με ποιο σκοπό…
-Σήμερα δημοσιοποιήθηκαν οι «προτεραιότητες» που ανέθεσε ο Κ. Μητσοτάκης στους Υπουργούς του. Απορεί κανείς αν πρέπει να γελάσει ή να κλάψει με το τμήμα που αφορά το Υπουργείο Πολιτισμού!
Τι να πρωτοαναφέρουμε; Την εθνικοφροσύνη και τον επαρχιωτισμό που αποπνέει η «κυβερνητική προτεραιότητα» επί λέξει: «σχεδιασμός και υλοποίηση ενεργειών που θα προβάλουν τις πολιτιστικές αξίες και τα επιτεύγματα της Ελλάδας» (σαν ατάκα από το «Λούφα και Παραλαγή» είναι!); Με την ασχετοσύνη αυτού που έγραψε το «δημιουργία διαδραστικών χαρτών/ημερολογίων και καινοτόμων διαδικτυακών εκστρατειών»; Με το μίσος προς τις αρχαιότητες που προδίδει ότι «στρατηγικός στόχος» του Υπουργείου Πολιτισμού είναι «η ισχυρή ανάπτυξη με περισσότερες επενδύσεις»; (Να υποθέσουμε ότι το Υπουργείο Ανάπτυξης θα έχει χρεωθεί την πολιτική για το βιβλίο; Ή να διαπιστώσουμε με φρίκη ότι η λέξη «βιβλίο» δεν υπάρχει καν στο πρόγραμμα του Κ. Μητσοτάκη;) Με το ότι πρώτος στόχος του Υπουργείου Πολιτισμού είναι η «βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη»; Με το ότι «διέφυγε» εντελώς η έννοια της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας;
Για να σοβαρευτούμε: το «πρόγραμμα» αυτό περιέχει όλο το βασικό μείγμα νεοφιλελευθερισμού, με ιδιωτικοποιήσεις (ξεκάθαρα: της καθαριότητας, της φύλαξης και της προβολής των αρχαιολογικών χώρων), με μετατροπή των μεγάλων δημόσιων Μουσείων (Εθνικό Αρχαιολογικό, Βυζαντινό και Χριστιανικό, Νομισματικό, Αρχαιολογικό Θεσσαλονίκης και Ηρακλείου, Βυζαντινού Πολιτισμού κοκ) σε ΝΠΔΔ για να αποκοπούν από το ΥΠΠΟΑ και να λειτουργούν με διορισμένα ΔΣ (κατά το παράδειγμα του Μουσείου Ακρόπολης με τον ισόβια διορισμένο πρόεδρο του!), με τους εργαζόμενους σε αυτά να βρίσκονται ξαφνικά σε μια γκρίζα εργασιακή ζώνη και με τα έσοδα να αποκόπτονται από τον κεντρικό κουμπαρά του ΤΑΠΑ, με το ιδιωτικό κέρδος να μπαίνει παντού (λέμε με: ΔΙΑΖΩΜΑ, ΠΙΟΠ, Ιδρύματα, επιχειρήσεις). Αλλά πηγαίνει και πέρα από αυτό: γιατί για πρώτη φορά εξαγγέλλεται απροκάλυπτα ότι στόχος του Υπουργείου είναι το ξεπούλημα των πάντων, ο πολιτισμός των «εχόντων» και η τύποις λειτουργία του Υπουργείου ως του Πολιτισμού, αφού αντί να προστατεύει την πολιτιστική κληρονομιά από τις «επενδύσεις», θα προστατεύει τους επενδυτές από τις ανεπιθύμητες αρχαιότητες!
–Δεν θα μείνουμε αμέτοχοι σε όλα αυτά! ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ! Ξέρουμε πολύ καλά ότι ΔΑΚΕ και ΔΗΣΥΠ ξεκάθαρα ή συγκαλυμμένα θα στηρίξουν αυτές τις επιλογές γιατί έχουν να διαπραγματευτούν άλλα… Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, μέσα από τις συλλογικές μας διαδικασίες και τους Συλλόγους μας θα απαντήσουμε δυναμικά στα σχέδια που απεργάζονται για τον πολιτισμό. Το χουμε ξανακάνει και το ξέρουμε. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε και συλλόγους αγωνιστικούς, πλάι σε κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα των μελών τους, απέναντι σε κάθε αυθαιρεσία, απέναντι στις αντιλαϊκές πολιτικές, όποιος κι αν τις εφαρμόζει.