Ο κύριος όγκος των διαδηλωτών στην Ισπανία, είναι αριστεροί που μετανιώνουν που ψήφισαν τον Θαπατέρο

Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα του κινήματος των οργισμένων;

Την απογοήτευση των αριστερών που ψήφισαν Θαπατέρο βλέπει στην «Ισπανική επανάσταση» ο αρθρογράφος του Guardian Μiguel Anxo Murado. Όπως αναφέρει σε ανάλυσή του (20/5/2011) οι πολίτες κατάφεραν να δώσουν πάλι αγωνιστικό χαρακτήρα στην Puerta del Sol, που από ένδοξο σύμβολο αντίστασης κατά του Ναπολέοντα αλλά και κατά της μοναρχίας, είχε καταλήξει τουριστικό σποτ γεμάτο σουβενίρ και καφετέριες. Αυτό μέχρι την περασμένη Κυριακή, όπου ένα αφανής αλλά δυναμικό πλήθος έκανε κατάληψη και κάλεσε χιλιάδες πολίτες να ενωθούν μαζί του κόντρα στην κυβέρνηση της διαφθοράς και τα αντιλαϊκά μέτρα στο όνομα της διάσωσης της χώρας.
Λειτουργώντας σε αυθόρμητη συναισθηματική βάση, οι πολίτες δηλώνουν οργισμένοι κατά των τραπεζών, κατά της ανεργίας, κατά των δύο μεγάλων πολιτικών κομμάτων, κατά των πολιτικών γενικότερα. Αυτό που δεν είναι καθαρό είναι τι ακριβώς ζητάνε. Δεν υπάρχει - ακόμα- πολιτική πλατφόρμα. Τόσο η σοσιαλιστική κυβέρνηση Θαπατέρο όσο και το Λαϊκό κόμμα της αντιπολίτευσης έχουν πάθει σοκ. Όχι μόνο γιατί δέχονται κριτική αλλά γιατί ο λαός τους εξισώνει απροκάλυπτα. Μέχρι σήμερα οι σοσιαλιστές πόνταραν στα προοδευτικά ένστικτα των ψηφοφόρων για να κερδίσουν και τις εκλογές του 2012 και οι συντηρητικοί πόνταραν στα λάθη των σοσιαλιστών. Σήμερα τα σύνορα έπεσαν. Η αντίδραση είναι καθολική κατά του δικομματισμού και οι πρώτες συνέπειες θα φανούν στις μεθαυριανές τοπικές εκλογές.

Αλλά και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης φέρονται να είναι εξίσου μπερδεμένα. 

 Στα διεθνή media οι διαδηλώσεις περιγράφονται - λανθασμένα-  ως αντίδραση στα αυστηρά μέτρα λιτότητας που επέβαλε εδώ κι ένα χρόνο η κυβέρνηση στο όνομα της «διάσωσης».
Ο ισπανικός τύπος από την άλλη βρίθει αναλύσεων προσπαθώντας να κατανοήσει τη φύση και την ταυτότητα αυτού του νέου κινήματος, στα πλαίσια της εποχής μας που έχει χαρακτηριστεί «μετά-δημοκρατία» και αμφισβητεί έως και απορρίπτει τους πολιτικούς. Κοινό γνώρισμα των νέων εξεγέρσεων είναι η δύναμη του ίντερνετ που ενώνει τον κόσμο. Κινητά, twitter και facebook παίρνουν φωτιά. Η ιδεολογία μπερδεύεται με την τεχνολογία.
Mε μια πιο ψύχραιμη ματιά η πραγματικότητα δείχνει πιο απλή:  Ή πρώτη διαδήλωση οργανώθηκε από τα κινητά και τα social media και μάζεψε αρκετό κόσμο.  Η συμμετοχή όμως διογκώθηκε όταν  η ισπανική αστυνομία επιτέθηκε στους διαδηλωτές. Οι εικόνες που έδειξε η τηλεόραση ήταν αρκετές για να κατέβουν πολλές χιλιάδες Ισπανοί στους δρόμους.
Αν κάνει κανείς μια βόλτα στην πλατεία θα δει πως κατ αρχάς έχουν κατασκηνώσει οι «γνωστοί – άγνωστοι»: Ομάδες του κινήματος της αντιπαγκοσμιοποίησης, κοινωνικές ομάδες κατά της παγκόσμιας φτώχειας και υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεταναστών και πάει λέγοντας. Γνωστές εικόνες. Το καινούργιο στην περίπτωση της Ισπανίας είναι πως μαζί τους ενώθηκαν οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι εργάτες, οι οργισμένοι γονείς και πολλοί φοιτητές.
Το Λαϊκό Κόμμα γνωρίζει πως δεν κινδυνεύει από αυτούς. Ποτέ δεν ήταν οπαδοί του. Κινδυνεύει όμως από τους σοσιαλιστές που υιοθέτησαν μια δεξιά οικονομική πολιτική. Κρίση ταυτότητας! Κι αυτό ακριβώς είναι που εξοργίζει τους προοδευτικούς Ισπανούς. Νιώθουν προδομένοι από την αντιλαϊκή πολιτική των σοσιαλιστών του Θαπατέρο. Και η κυβέρνηση βλέπει τη δεξαμενή των ψηφοφόρων της να αδειάζει τάχιστα.
To κίνημα εκφράζει την απογοήτευση των πολιτών που συνειδητοποιούν πως οι αγορές είναι αυτές που κυβερνούν, ανεξαρτήτως κόμματος και χρώματος. Κριτικάρουν το σύστημα και ζητούν υπευθυνότητα και διαφάνεια. Οι περισσότεροι το 2008 ψήφισαν τους Σοσιαλιστές, ελπίζοντας στην αλλαγή με την απομάκρυνση του Λαϊκού Κόμματος. Σήμερα, η «σοσιαλιστική ψήφος» τους είναι κάθε άλλο παρά δεδομένη.
Κανείς δεν ξέρει εάν θα πετύχουν. Ούτε είναι σαφές τι ακριβώς θέλουν να πετύχουν. Η απογοήτευση μπροστά στην επερχόμενη νίκη των συντηρητικών στις εκλογές της Κυριακής θα είναι μεγάλη. Το μήνυμα προς τους σοσιαλιστές όμως είναι σαφές: Αλλάξτε ή φύγετε! Είναι δύσκολο να πει κανείς εάν θα τα καταφέρουν. Μπορεί να μην αλλάξουν εκ βάθρων την ισπανική πολιτική σκηνή, έχουν σίγουρα όμως βάλει τα θεμέλια…

Διαβάστε την ανάλυση του Guardian εδώ:

 http://bit.ly/mnw5PU