Αναπτύσσοντας τις απόψεις του από το editorial που φέρει τον τίτλο «Ο Γοργοπόταμος στην Αλαμάνα», αποδομεί από την πρώτη κιόλας πρόταση του άρθρου του το οικοδόμημα της κυβερνητικής πολιτικής, σημειώνοντας ότι: «Στους δύο πρώτους μήνες δράσης, η κυβέρνηση της Αριστεράς και των συμμάχων της μοιάζει να τείνει να μετατραπεί σε φιλολαϊκό διαχειριστή του υπάρχοντος, δηλαδή της κυριαρχίας του κεφαλαίου στην παγιωμένη νεοφιλελεύθερη μορφή της».
 
Εκτιμώντας ότι ο χρόνος δεν αναμένεται να βελτιώσει την υπάρχουσα κατάσταση αφού, όπως ισχυρίζεται, το πρόβλημα δεν είναι ποσοτικό αλλά ποιοτικό, καταγράφει την κυβερνητική αναδίπλωση αποδοχής τής χωρίς περαιτέρω επιδείνωση «συνέχιση του υπάρχοντος με διάφορα ονόματα».
 
Με τον τρόπο αυτόν, προσθέτει, η κυβέρνηση «δεν θέλει να πέσει ηρωικά στις Θερμοπύλες και αναζητά απεγνωσμένα προοπτική νίκης σε κάποια Σαλαμίνα».