Ποιος θα πίστευε ότι η Αθήνα είναι μια πολυθρησκευτική πόλη με χρώματα και γεύσεις από όλο τον κόσμο και σε διάφορες γωνιές της η προσευχή γίνεται μια αφορμή συγκέντρωσης για τις κοινότητες των μουσουλμάνων, των Ινδών σιχ, των βουδιστών ή των χριστιανών από την Αιθιοπία; Γιατί, όμως, τους αρνείται πεισματικά την ορατότητα η «μοναδική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα χωρίς επίσημο ισλαμικό τέμενος» και οι τόποι λατρείας παραμένουν κυρίως αυτοσχέδιοι;