Δευτέρα 24 Οκτωβρίου, ώρα 14 και 38 και χιλιάδες Ισλανδές άφησαν γραφεία, έβγαλαν ποδιές εργασίας και κατέβηκαν στους δρόμους να διαδηλώσουν. Στόχος της κινητοποίησής τους ήταν να διαμαρτυρηθούν ενάντια στη μισθολογική ανισότητα μεταξύ αντρών και γυναικών στη χώρα. Το 2015, η διαφορά στους μισθούς έφτανε το 18%. Σήμερα βρίσκεται στο 14% ενώ ο μέσος όρος στις χώρες της ΕΕ αγγίζει το 16,5%. 

Η ώρα 14:38 συμβολίζει την ώρα από την οποία και έπειτα οι γυναίκες εργάζονται «αμισθί» για τον εργοδότη τους. Το μισθολογικό χάσμα μικραίνει σταδιακά στο πέρασμα του χρόνου αλλά όχι χωρίς κινητοποιήσεις: το 2005 οι Ισλανδές βγήκαν στους δρόμους στις 14:08 ενώ το 2010 στις 14:25, όπως διευκρινίζει το Reykjavik Grapevine.

Την επομένη της διαμαρτυρίας, η ισλανδική εφημερίδα Fréttabladid, με το πρωτοσέλιδό της «Γυναίκες σε Άδεια» (kvennafrí) ήρθε να ξυπνήσει μνήμες δεκαετιών από τους αγώνες των γυναικών για το δικαίωμα στην ισότητα. Η έκφραση χρονολογείται από τις 24 Οκτωβρίου 1975, όταν το 90% των Ισλανδών γυναικών παράτησαν τη δουλειά, το μαγείρεμα και τη φροντίδα των παιδιών τους  για να κατέβουν στους δρόμους. Όπως περιγράφει η Guardian:

 «Η λέξη 'απεργία' αντικαταστάθηκε οικειοθελώς από τη λέξη 'άδεια'. Είπαν στις γυναίκες ότι  αυτό θα καθιστούσε την κινητοποίησή τους πιο αποδεκτή, κυρίως στα μάτια των εργοδοτών τους, οι οποίοι είχαν το δικαίωμα να απολύσουν μια γυναίκα που έκανε απεργία αλλά ήταν πολύ πιο δύσκολο να της αρνηθούν μια μέρα άδειας.»

Με πληροφορίες από το Courrier International.