Οι πρόσφυγες δεν αφήνουν ασθενοφόρα να περάσουν: ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΤΑΙ

Ο δρόμος ήταν κλειστός από διαμαρτυρία των προσφύγων για τη μη παρέμβαση της αστυνομίας σε επεισόδιο μεταξύ Αφγανών και Σύριων. Η αστυνομία είχε κλείσει το δρόμο και επέτρεπε την κυκλοφορία από παράδρομο.

Όταν έφτασε στο σημείο που ήταν η αστυνομία, το ασθενοφόρο, ο αστυνομικός εκτίμησε ότι θα καθυστερήσει πιο πολύ η μετακίνηση των προσφύγων με τις αποσκευές στον πάραδρομο. Έτσι το ασθενοφόρο πήγε από τον παράδρομο,με εντολή της αστυνομίας.

Σύμφωνα με πηγές του δήμου, ο ασθενής μεταφερόταν από το κάποιο τοπικό νοσοκομείο σε ένα άλλο χωρίς να διατρέχει κάποιο σοβαρό κίνδυνο.

 

 

«Ας σοβαρευτούμε. Οι πρόσφυγες δεν αρνούνται τις υπηρεσίες του Ερυθρού Σταυρού, γιατί είναι μουσουλμάνοι, ούτε απαγόρευσαν το πέρασμα του ασθενοφόρου την ώρα που περίμεναν τα λεωφορεία. 
 

Ας σοβαρευτούμε. Το φαγητό δεν πετιέται γιατί οι πρόσφυγες επιλέγουν να τρώνε στις (ανύπαρκτες) καντίνες του στρατοπέδου στο Κουτσόχερο, ούτε η διανομή των τροφίμων από τις δημόσιες δομές γίνεται με διαδικασίες “αλαμούρας”. 
 

Ας σοβαρευτούμε. Η “γιατρός” που ήταν απογοητευμένη από την αχαριστία τους ήταν γέννημα της φαντασίας μιας πολιτευτού. Και η Ολλανδία δεν αποφάσισε να καταργήσει τις…μίνι φούστες. 
 

Ας σοβαρευτούμε. Οι φήμες από ανεύθυνα χείλη δεν βοηθούν. Τρομάζουν τις οικογένειες των προσφύγων, τους πολίτες. Πυροδοτώντας εκρήξεις σε μια ήδη τεταμένη ατμόσφαιρα.
 

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν. Ας μιλήσουμε με ευθύνη για τα αυτονόητα. Για το χαμένο αίσθημα της ασφάλειας. Για όσα μπορεί να κάνει μια πολιτισμένη κοινωνία, που βιώνει το δικό της γολγοθά. Τιμώντας τις παραδόσεις της για τη φιλοξενία και την αλληλεγγύη. Και ας είμαστε ειλικρινείς. Έχουμε ένα κράτος ανέτοιμο. Μια κοινωνία με τις δικές της παθογένειες. “Δομές” που έπρεπε να γίνουν με πολλή προσπάθεια, σε μια νύχτα, σε περιοχές ακατάλληλες και με πολλά προβλήματα, που μόνο ως προσωρινές μπορούν να χαρακτηριστούν. Να κάτσει η “σκόνη”. Να μετρήσουμε την κατάσταση που ακόμα τις διαστάσεις της δεν τις ξέρουμε. Και να κάνουμε στη συνέχεια ό, τι πρέπει για να μην ντρεπόμαστε αργότερα. Με σχέδιο και σεβασμό στον Άνθρωπο.
 

Ας σοβαρευτούμε. Για να μην σκοτωθούμε μεταξύ μας».