Παρόμοια ερωτήματα άνευ προφανούς ουσίας ξεπηδούν ως πίδακες και αυτομάτως εξαφανίζονται και σύννεφα γίνονται λόγω ισχυρής εξάτμισης που απειλεί ακόμη και τα στερεά σώματα των τριών γνωστών διαστάσεων. Είναι η εποχή του κουραμπιέ, του πεπονιού, των θεόρατων καρπουζιών, γενικώς η εποχή των στρογγυλών πραγμάτων που με ευκολία κατρακυλούν σαν χιονοστιβάδες.
Την ίδια μορφή έχουν λάβει και πολλά οικιακά σκεύη: έπιπλα, τηλεοράσεις, στερεοφωνικά και λοιπά. Η τάση για στρογγυλοποίηση απειλεί τα αυτοκίνητα, τα μηχανάκια, όλες τις γνωστές εφευρέσεις που κάνουν εύκολη την ανθρώπινη ζωή και εξαπλώνεται με ταχύτητα στο ζωικό, το φυτικό βασίλειο και κυρίως στις σκέψεις. Εν ολίγοις, η στρογγυλοποίηση τείνει να συνθλίψει, να κατασπαράξει γωνίες, ριζικά συστήματα, να εξαφανίσει ότι από την περιφέρεια ενός νοητού κύκλου περισσεύει.
Όλα μετακινούνται πια σαν μπάλες μπιλιάρδου σε τσόχα εκ δέρματος με ελαφρύ εναπομείναν χνούδι στα άκρα του πεδίου των συγκρούσεων εκεί που η κυκλοφορία των μελλοθανάτων δεν είναι τόσο έντονη ή εμφανής. Ακούγεται συνεχώς το τσακ της στέκας καθώς χτυπά κάθε φορά και μια από τις πολλές διαθέσιμες μπάλες και φρρρπ αυτή κατρακυλά στο συρτάρι συλλογής. Εδώ συνάντησα τις κυρίες με τις γούνες (μικρές συμπαθητικές καλοκαιρινές αρκουδίτσες), μερικά πυροβολημένα περιστέρια, ανθρώπους, αντικείμενα και ιδέες. Στριμωχνόμασταν ο ένας δίπλα στον άλλον, μπας και αποφύγουμε το αποτριχωμένο στην εντέλεια χέρι που θα μας ξαναέβαζε στην επιφάνεια του μπιλιάρδου, ένα νέο παιχνίδι να αρχίσει. Γενικά, υπάρχει συσκότιση.
Ο Γιάννης Πάσχος γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1954. Σπούδασε Βιολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ειδικεύτηκε στη Μοριακή Βιολογία και τη Γενετική των υδρόβιων οργανισμών στην Ουγγαρία και τη Νορβηγία. Είναι καθηγητής Ιχθυολογίας.
Βιβλία του που κυκλοφορούν:
(2017) Οι μαγικές ιστορίες τού Δον Ντομίνγκο, Περισπωμένη
(2015) Μεγάλες διώρυγες, Μελάνι
(2013) Μη φεύγεις, Ίνδικτος
(2009) Μία νυξ δι’ εν έτος, Μελάνι
(2007) Ζωή εκτός ωραρίου, Μελάνι
(2005) Lila Teman, Οδός Πανός