Η είδηση, στις αρχές του χρόνου, για την απόφαση, τον αγώνα, των εργαζόμενων στη Google να δημιουργήσουν σωματείο, και τις ανάλογες προσπάθειες εργαζομένων που ξεκινούν σε άλλους γίγαντες της Κοιλάδας του Πυριτίου (Silicon Valley), ήταν από τις ειδήσεις που χαροποιούν και δεν ξεχνιούνται – ακόμη κι όταν φτάνουν μες στο άγριο μετεκλογικό κλίμα που τάραξε τον ήσυχο ύπνο των ΗΠΑ για λίγο.
Οι εργαζόμενοι της Google αγωνίζονταν χρόνια να επιτύχουν τη δημιουργία σωματείου. Η Silicon Valley ήταν τόπος «προσωπικής επιτυχίας», «απευθείας διαπραγμάτευσης» όπως το λένε οι υπεύθυνοι ανθρωπίνων πόρων εκεί, τα συμβόλαια ήταν και είναι ατομικά και το κλίμα της ..αριστείας επικρατούσε, με τις εργοδοσίες κάθετα αντίθετες, εχθρικές, σε κάθε προσπάθεια των εργαζομένων να οργανωθούν. Οι Νιού Γιορκ Τάιμς κατέγραφαν, τότε, τις πρώτες μέρες του νέου έτους, ότι το μικρό σωματείο, των 400 εργαζομένων σε σύνολο 260.000, που οργανώθηκε με απόλυτη μυστικότητα, «θέλει να δομήσει τον ακτιβισμό στη Google παρά να συζητήσει όρους συμβολαίων». Μεταξύ όσων επιδιώκουν, και η διακοπή της συνεργασίας της εταιρίας με την αμερικάνικη πολεμική μηχανή – το υπουργείο άμυνας των ΗΠΑ- σε θέματα ανάπτυξης τεχνητής νοημοσύνης…
Η μικρή κινηματική αυτή νίκη, στη Google, που όπως και οι άλλοι γίγαντες της Κοιλάδας συνηθίζει να απολύει όποιον πάει να κινηθεί προς την οργάνωση σωματείου, έφερε άνεμο αλλαγής και στις άλλες εταιρίες.
Με τη σειρά τους, και οι εργαζόμενοι στην Amazon ξεκίνησαν την προσπάθεια να οργανωθούν, και οργάνωσαν ψηφοφορία, που, λόγω των συνθηκών της πανδημίας αλλά και των αποστάσεων, σε μεγάλο βαθμό οφείλει να γίνει με επιστολική ψήφο. Οι εργαζόμενοι στην εταιρία διεκδικούν να οργανωθούν «για να μπορούν να διαπραγματευθούν σύμβαση εργασίας, συνθήκες εργασίας και μέτρα ασφαλείας, εκπαίδευση, άδειες, αμοιβές και όλα αυτά που θα βελτιώσουν το χώρο εργασίας μας». Εδώ τα αιτήματα είναι και υλικής φύσης – ο Μπέζος δεν φημίζεται ως εργοδότης.
Εκεί ακριβώς, λοιπόν, ο ιδιοκτήτης της εταιρίας και ιδιοκτήτης και της εφημερίδας Ουάσιγκτον Ποστ, υποστηρικτής των Δημοκρατικών και φανατικός εχθρός της οργάνωσης των εργατών, αποφάσισε να επέμβει, ζητώντας από το Συμβούλιο Εθνικών Εργασιακών Σχέσεων των ΗΠΑ, που ρυθμίζει ανάλογα θέματα, να μην επιτρέψει την επιστολική ψήφο, διότι αυτή «έχει σοβαρά και συστημικά προβλήματα». Εκπρόσωπος της Αμαζον, μιλώντας στο CNN, μάλιστα, επέμενε ότι «μόνον η φυσική παρουσία [του ψηφίζοντος] διασφαλίζει την αδιάβλητη, δίκαιη και επιτυχή διαδικασία». Με δεδομένο ότι το εκλογικό κέντρο που όρισε η επιτροπή των εργαζόμενων βρίσκεται στην Αλαμπάμα, και το μέγεθος των ΗΠΑ, είναι προφανές ότι πρόκειται για προσπάθεια παρεμπόδισης της ψηφοφορίας και της δημιουργίας σωματείου.
Κι εδώ ακριβώς ξεκινά ο τραγέλαφος. Διότι η εφημερίδα του Τζεφ Μπέζος, όταν ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, έσκιζε τα ιμάτια του για το διαβλητό της επιστολικής ψήφου υποστήριζε όχι μόνον την ακεραιότητα της διαδικασίας, αλλά και τα περί θεωριών συνομωσίας που στηρίζει ο, κατά Νασράλα «παρανοϊκός ηλίθιος». Κι από πάνω, η Αμαζον σφράγιζε τους σέρβερ του Πάρλερ (Parler), και διότι η συγκεκριμένη πλατφόρμα υποστήριζε κάτι τέτοιες «επικίνδυνες κι ασυγχώρητες» θεωρίες περί «απάτης δια της επιστολικής ψήφου» στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 2020.
Και ενώ η εφημερίδα του Μπέζος κατηγορούσε αναφανδόν τους Ρεπουμπλικάνους για την κατάσταση των ΗΠΑ στην πανδημία, τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και την μη λήψη μέτρων, σήμερα, αντιμέτωπος με την οργάνωση των εργατών, ο ιδιοκτήτης της Αμαζόνιο αναφέρει πως «η πανδημία δεν είναι τόσο επικίνδυνη ώστε να αποκλείει την φυσική παρουσία κατά την ψηφοφορία».
Είναι σχεδόν αυτο-σχολιαζόμενα όλα αυτά. Κάθε δική μου παραπάνω λέξη περιττεύει. Καλή δύναμη, μόνο, στους εργάτες των ΗΠΑ, που αγωνίζονται μες στην κοιλιά του θηρίου.