Για περισσότερα από 30 χρόνια, Εκπαιδευτικό Ινστιτούτο στην τότε Δυτική Γερμανία παρέδιδε σε παιδόφιλους ορφανά ή άστεγα παιδιά, υπό την πλήρη κάλυψη των αρχών, στο πλαίσιο πειράματος για να ελεγχθεί αν η παιδοφιλία …βλάπτει τους ανήλικους που έχουν υποστεί τις σεξουαλικές ορέξεις ενηλίκων.
Σύμφωνα με όσα έφερε στο φως έρευνα της Ντώυτσε Βέλλε, οι αρχές καλύπταν πλήρως το «Σχέδιο Κέντλερ». Το σχέδιο, που φέρει το όνομα του εμπνευστή του, καθηγητή ψυχολογίας Χέλμουτ Κέντλερ, ξεκίνησε τη δεκαετία του 1970 στο τότε Δυτικό Βερολίνο και είχε «χαρακτήρα πειράματος», κατά το οποίο, επίτηδες δίνονταν για υιοθεσία σε παιδόφιλους άστεγα ή ορφανά παιδιά, και μάλιστα με επίδομα υιοθεσίας στους θετούς γονείς. Στόχος να αποδείξει ο Κέντλερ την άποψή του, ότι δηλαδή η σεξουαλική επαφή μεταξύ ενηλίκων και παιδιών δεν προκαλεί ψυχολογικά προβλήματα.
Το έγκλημα γινόταν με την κάλυψη του κράτους καθώς «συμμετείχε [σε αυτό] ένα δίκτυο εκπαιδευτικών ινστιτούτων, το Γραφείο Νεολαίας της πόλης αλλά και η Γερουσία του Δυτικού Βερολίνου, που αποδέχονταν, στήριζαν και υπερασπίζονταν την παιδοφιλία». Πολλοί εκ των θετών γονέων ήταν γνωστοί ή και διάσημοι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι της Δυτικής Γερμανίας, εργαζόμενοι στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ, στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και τη Σχολή Όντενβαλντ της Έσσης, όπου είχε αποκαλυφθεί και άλλο σκάνδαλο παιδοφιλίας.