Ποιον ωφελεί η συστηματική απαξίωση της ΕΡΤ

Η πελατειακή λογική καλά κρατεί…


Υπάρχει ανθρώπινο δυναμικό στην ΕΡΤ που και θέλει και μπορεί να παράξει ερευνητική δουλειά και δημιουργικό έργο. Αρκεί να το απελευθερώσεις από το άρμα της λογοκρισίας, της αυτολογοκρισίας και της κυβερνητικής προπαγάνδας.


Η Δημόσια Τηλεόραση κινείται σε σταθερή τροχιά υποβάθμισης, παρά τις προσλήψεις συμβασιούχων με ένα διαγωνισμό που αμφισβητήθηκε από πολλούς -σωματεία, «κομμένους» που πληρούσαν τα κριτήρια- αλλά και από το διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΡΤ, Λάμπη Ταγματάρχη, ο οποίος μίλησε για... αποκατάσταση των λαθών.
Παρά τις αφίξεις 160 δημοσιογράφων, η μόνη εκπομπή που προστέθηκε στον «αέρα» της ΕΡΤ ήταν η καθημερινή δίωρη εκπομπή της Μπίλιως Τσουκαλά. «Φρέσκο» προϊόν δεκαετίας. Υποσχέσεις για νέα προγράμματα, πολλές. Αποτέλεσμα μηδέν.
-Γιατί οι «επώνυμοι» δημοσιογράφοι που προσελήφθησαν -τηλεοπτικοί ή των εφημερίδων- δεν αξιοποιούνται σε νέα τηλεοπτικά προγράμματα;
-Γιατί «ροκανίζουν» τον χρόνο τους και εξαντλούν την παρουσία τους δίκην σχολιαστών στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων ή στις ενημερωτικές εκπομπές;
-Γιατί «αξιοποιούνται» στο να αναπαράγουν και να εκλαϊκεύουν την κυβερνητική επιχειρηματολογία;

Πού είναι, λοιπόν, οι νέες ιδέες, τα νέα προγράμματα, οι νέες εκπομπές που θα αποτελέσουν το αντίπαλο δέος, την εναλλακτική πρόταση απέναντι στα «σκουπίδια» της ιδιωτικής τηλεόρασης; Διά στόματος του κ. Γερουλάνου, αλλά και του Γιώργου Πεταλωτή, πόσες φορές δεν ακούστηκε ότι η Δημόσια Τηλεόραση θα παραμείνει ενημερωτική, ανοίγοντας παράλληλα τα φτερά της σε ζητήματα πολιτισμού...
Μόνο με τη λογική της έκτακτης επικαιρότητας στήνονται at hoc στρογγυλά τραπέζια και όχι με σταθερότητα και μονιμότητα. Παρωχημένο μοντέλο οι συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης με διακομματική εκπροσώπηση για τα ζητήματα που αφορούν την καθημερινότητα του πολίτη που ανατρέπεται με καταιγιστικό τρόπο, προκαλώντας σοκ και δέος.
Ας αναζητήσουμε άλλη φόρμα• αυτή της ερευνητικής δημοσιογραφίας. Διαθέσιμοι δημοσιογράφοι που δεν ζητούν υπερβολικές αμοιβές για να το πράξουν, παρά μόνο ελευθεροτυπία. Εξάλλου, ο Γιώργος Αυγερόπουλος και ο Στέλιος Κούλογλου το αποδεικνύουν. Ποιότητα αντάμα με την τηλεθέαση.

Προσελήφθησαν «επώνυμοι», οι οποίοι εργάζονται σε ανταγωνιστικές με την ΕΡΤ επιχειρήσεις. Εκβιάζουν, γιατί δεν τους αρκεί η ΣΣΕ. Θέλουν περισσότερα. Θέλουν αποκλειστικές συμβάσεις. Οι πόρτες, όμως, του λογιστηρίου παραμένουν κλειστές και οι προσλήψεις τους έωλες... Όμως, αυτό δεν είναι άλλη μια απόδειξη ότι δεν προϋπήρξε σχεδιάγραμμα-πλάνο βάσει του οποίου να γίνουν οι προλήψεις, αλλά επικράτησε η πελατειακή λογική; Πρώτα προσλαμβάνουμε και μετά βλέπουμε την αξιοποίησή τους.

Υπάρχει ανθρώπινο δυναμικό στην ΕΡΤ που και θέλει και μπορεί να παράξει ερευνητική δουλειά και δημιουργικό έργο. Αρκεί να το απελευθερώσεις από το άρμα της λογοκρισίας, της αυτολογοκρισίας και της κυβερνητικής προπαγάνδας.
Το ανταποδοτικό τέλος για να διατηρηθεί πρέπει, εν τοις πράγμασι, να αποδειχθεί ότι ανταποδίδει... ποιότητα. Όταν, όμως, το νέο πρόγραμμα της Δημόσιας Τηλεόρασης παραπέμπεται στη νέα τηλεοπτική σεζόν, τότε δεν μπορεί κάποιος να μιλά για αφέλεια των διοικούντων. Αυτή η απαξίωση της ΕΡΤ ποιον ωφελεί, αν όχι τους ανταγωνιστές που είναι οι ιδιώτες και η ιδιωτική τηλεόραση; Μήπως αυτή η απαξίωση παρεμποδίζει και την αφύπνιση των πολιτών που σε περιόδους κρίσης καθηλώνονται στον καναπέ και αποκοιμούνται;
Μια άλλη τηλεόραση, ενδεχομένως, να έσπερνε κάποιους σπόρους αμφισβήτησης...

Μ.Σ.