Ανησυχητικά είναι τα συμπεράσματα της Παγκόσμιας Έκθεσης Ανισότητας 2018 (World Inequality Report) που δημοσιεύθηκε την Πέμπτη από τον Γάλλο οικονομολόγο, Τομά Πικετί. Όπως καταγράφεται, μεταξύ άλλων, στην έκθεση το ευπορότερο 0,1% του πλανήτη έχει αυξήσει τον πλούτο του από το 1980, περίπου όσο το φτωχότερο 50% (που αντιστοιχεί σε 3,8 εκατ. ανθρώπους).
 
Η έκθεση προειδοποιεί ότι η ανισότητα μεταξύ των πολύ πλούσιων και των φτωχών έχει αυξηθεί σε τεράστια επίπεδα σε ορισμένες χώρες του κόσμου, υπογραμμίζοντας ότι πλέον η «ψαλίδα» μόνο θα αυξάνεται – εκτός εάν οι κυβερνήσεις λάβουν συντονισμένη δράση για να αυξήσουν τους φόρους στους πλούσιους και να εμποδίσουν τη φοροαποφυγή. 


Το πλουσιότερο 1% δέσμευσε το 27% του παγκόσμιου πλούτου

 
Η έκθεση, η οποία είναι προϊόν εργασίας πάνω από 100 ερευνητών στον πλανήτη, κατέγραψε επίσης ότι το πλουσιότερο 1% δέσμευσε το 27% του παγκόσμιου πλούτου μεταξύ του 1980 και το 2016.
 
Όπως αναφέρεται, οι πλουσιότεροι των πλουσίων, αύξησαν σε ακόμα υψηλότερα επίπεδα τον δικό τους πλούτο: το ευπορότερο 0,1%απέκτησε το 13% του παγκόσμιου πλούτου, ενώ το κορυφαίο 0,001% -περίπου 76.000 άνθρωποι- συγκέντρωσε το 4% του νέου πλούτου που δημιουργήθηκε από το 1980.  
 
Η ανισότητα στον πλούτο χαρακτηρίζεται ως «ακραία» σε πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων η Ρωσία και οι ΗΠΑ. Σύμφωνα με την έκθεση, το ευπορότερο 1% των ΗΠΑ κατείχε το 39% του εθνικού πλούτου το 2014, από το 22% που συγκέντρωνε το 1980.
 
Συνολικά, οι πέντε πλουσιότεροι του κόσμου -ο Τζεφ Μπέζος, ο Μπιλ Γκέιτς(Microsoft), ο Ουόρεν Μπάφετ (επενδυτικό ταμείο Berkshire Hathaway), ο Αμάνθιο Ορτέγκα (βιομηχανία και εμπόριο ρούχων – Zara) και ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ(Facebook)- κατέχουν περιουσιακά στοιχεία αξίας 425 δισ. δολαρίων, ποσό που αντιστοιχεί με το ένα έκτο του ΑΕΠ του Ηνωμένου Βασιλείου.
 
Σύμφωνα με τους συντάκτες της έκθεσης, η εισοδηματική ανισότητα έχει αυξηθεί σχεδόν σε όλες τις περιοχές του πλανήτη τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά με διαφορετικές ταχύτητες. Όπως τονίζουν, το γεγονός ότι τα επίπεδα ανισότητας είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ των χωρών -ακόμη και όταν οι χώρες μοιράζονται παρόμοια επίπεδα ανάπτυξης- υπογραμμίζει τον κρίσιμο ρόλο που διαδραματίζουν οι εθνικές πολιτικές και τα θεσμικά όργανα για τη διαμόρφωση των ανισοτήτων.