«Αρνούμαστε να παραδώσουμε τα Εξάρχεια σε οποιοδήποτε κεφάλαιο, αρνούμαστε και να μείνουμε άπραγοι/ες/α μπροστά στο ισραηλινό κεφάλαιο που κερδοφορει σιωπηλά στη γειτονιά μας» τονίζει στην ανακοίνωση του το Συντονιστικό δράσης για την υπεράσπιση των Εξαρχείων και καλεί σε αντιτουριστική - αντιεξευγενιστική - αντισιωνιστική πορεία γειτονιάς, την Παρασκευή 18/7, στις 21:00, από τα σκαλάκια του Αγίου Νικόλαου (Ασκληπιού & Δερβενίων).
Στο κάλεσμα του το συντονιστικό καταγγέλει την «οργανωμένη προσπάθεια του ελληνικού κράτους να μετατρέψει το κέντρο της Αθήνας σε ασφαλές μέρος χαλάρωσης & ψυχαγωγίας για τους δολοφόνους των Δυνάμεων “Ασφαλείας” του Ισραήλ (IDF) και όλων των σιωνιστών».
«Ταυτόχρονα, η κατακόρυφη αύξηση του ισραηλινού real estate και των ισραηλινών τουριστικών επενδύσεων στην Ελλάδα, με επίκεντρο το κέντρο της Αθήνας, συμβάλλει στην οικονομία του κράτους – δολοφόνου του Ισραήλ, προστατεύοντας το άμεσα από την εσωτερική οικονομική αστάθεια και συμβάλλοντας στην ανθεκτικότητα της ισραηλινής οικονομίας & βιομηχανίας. Όλα αυτά σε μια περίοδο που το Ισραήλ, συνεχίζει με ανελέητο τρόπο την εθνοκάθαρση και τη γενοκτονία των Παλαιστινίων» προσθέτει ακόμα.
Καλεί στην πορεία γειτονιάς 18/7, 21:00, Σκαλάκια Αγ. Νικολάου – Ασκληπιού & Δερβενίων.
Ολόκληρο το κάλεσμα του Συντονιστικού δράσης για την υπεράσπιση των Εξαρχείων:
Αντιτουριστική – Αντιεξευγενιστική – Αντισιωνιστική πορεία (18/7, 21:00, Σκαλάκια Αγ. Νικολάου – Ασκληπιού & Δερβενίων)
«Το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε μια εκ νέου και αναβαθμισμένη επίθεση στη γειτονιά των Εξαρχείων. Με αφορμή τις συγκρούσεις που ξέσπασαν στις 12/4 στην οδό Καλλιδρομίου και πέριξ του λόφου στρέφη, ο κρατικός μηχανισμός & το κεφάλαιο άδραξαν την ευκαιρία για να εκκενώσουν πολλαπλές φορές μέχρι σήμερα την κατάληψη Ρασπράβα, να εισβάλουν και να στρατοπεδεύσουν εκ νέου στον λόφο και να εκκενώσουν την κατάληψη του Εξωστρεφή.
Διαχρονικά οι καταλήψεις, οι οποίες ενσαρκώνουν τη μη εμπορευματοποιημένη κοινωνικοποίηση, την αδιαμεσολάβητη συγκρότηση και πολιτική δράση εκτός του κυρίαρχου αφηγήματος, βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής του κράτους και των λακέδων του. Μετά την εκκένωση της κατάληψης, ένας στρατός πάνοπλων μπάτσων έχει στρατοπεδεύσει ξανά στον λόφο. Η παρουσία της αστυνομίας αποτελεί τον απαραίτητο μοχλό υλοποίησης ενός σχεδίου που επιδιώκει να μετατρέψει τον ελεύθερο, δημόσιο χώρο σε ζώνη κέρδους και κατανάλωσης.
Η ίδια η παρουσία τους εκεί αποτελεί κίνδυνο για τη δημόσια ζωή και ασφάλεια με την υπογραφή και τη νομιμοποίηση τόσο του υπουργείου προ.πο αλλά και του δήμου Αθηναίων. Στη νέα τους θητεία στον λόφο έχουν στοχοποιήσει και επιτεθεί με κρότου λάμψης σε μικρά παιδιά και τις οικογένειες τους, έχουν χτυπήσει κόσμο που αντιστέκεται στα δυστοπικά σχέδια του αιμοβόρου κεφαλαίου, ελέγχουν χαρτιά μεταναστ(ρι)ών και παρενοχλούν λεκτικά διερχόμενες θυληκότητες.
Κόντρα σε αυτήν τη συνολική επίθεση κρατικού μηχανισμού – κεφαλαίου – μπάτσων στον λόφο Στρέφη, τόσο οι συνελεύσεις του Εξωστρεφή και του Λόφου όσο και άλλος αλληλέγγυος κόσμος συνεχίζουν τον αγώνα τους για έναν λόφο ελεύθερο από μπάτσους και αναπλάσεις, για την αποτροπή της μετατροπής του Εξωστρεφή σε ένα ακόμα μαγαζάκι και για την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου συνολικά. Όπως και στον πρώτο γύρο αντίστοιχης επίθεσης του κεφαλαίου,το οποίο απέτυχε να υλοποιήσει τα σχέδιά του στον λόφο Στρέφη την περίοδο 2022-23, έτσι και τώρα θα αποτύχουν ξανά.
Στην πλατεία Εξαρχείων, αν και πρόσφατα μειώθηκε η έκταση του εργοταξίου στην πλευρά της Θεμιστοκλέους η κατάσταση εξακολουθεί να είναι αφόρητη. Στη μητρόπολη των λαμαρινών και των εργοταξίων, σε μια πόλη που δεν κατοικείται αλλά ενοικιάζεται ή ξεπουλιέται, σε μια πόλη που συνεχώς βουλιάζει στη φτώχεια, τις εξώσεις, την εκμετάλλευση και την αλλοίωση του χαρακτήρα της από το τουριστικό κεφάλαιο, οι χώροι κοινωνικοποίησης, συνάντησης και συναναστροφής, αντίστασης και πολιτικοποίησης βάλλονται και πολεμούνται. Ένας τέτοιος χώρος ήταν και η πλατεία Εξαρχείων.
Η πλατεία Εξαρχείων ένα μοναδικό σημείο του μητροπολιτικού κέντρου των Αθηνών αποτελούσε για δεκαετίες ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια στην καρδιά της εκάστοτε εξουσίας. Χιλιάδες οι πορείες που ξεκινούσαν ή τελειώναν εκεί, χιλιάδες οι συγκρούσεις με τις κατασταλτικές δυνάμεις που ξέσπασαν εκεί, χιλιάδες εκδηλώσεις, συναντήσεις, πρωτοβουλίες, διαδικασίες και άλλα πολλά που έλαβαν τόπο εκεί για να συγκροτήσουν ένα πλέγμα ζωντανών κοινωνικών κυττάρων κόντρα στην επιβαλλόμενη απονεύρωση των ζωών μας, κόντρα στην επιβαλλόμενη παθητικότητα της μικροαστικής ζωής. Η ίδια η εισβολή και η στρατοπέδευση του εργοταξίου και των μπάτσων της πλατείας, δεν έγινε αμαχητή αλλά επιβλήθηκε με τη βία κόντρα στην ίδια τη συλλογική βούληση του κόσμου της γειτονιάς και του κόσμου του αγώνα που πάλεψε και συγκρούστηκε με τις δυνάμεις καταστολής το καλοκαίρι του 2022.
Μέσα στα χρόνια αυτά, ο κόσμος της γειτονιάς δεν εγκατέλειψε τον αγώνα για έναν δημόσιο χώρο ελεύθερο από τη “δημοκρατίατων λαμαρινών” και την αστυνομική βία. Παρέμεινε εκεί κάνοντας εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις, διατηρώνταςτην πλατεία ως σημείο εναρξης ή τερματισμου σε αμέτρητες πορείες υπεράσπισης της πλατείας, των Εξαρχείων και των πολιτικών χαρακτηριστικών που φέρουν, ενω αμέτρητες είναι οι επιθέσεις που δέχθηκαν τόσο οι μπάτσοι – φύλακες του εργοταξίου, όσο και το ίδιο το εργοτάξιο.
Η διεκδίκηση της πλατείας Εξαρχείων, είναι μια πράξη επίκαιρη, ριζοσπαστική και πολιτική. Μια πράξη που υπερασπίζεται όχι μόνο την ιστορικότητα της περιοχής, την μνήμη και το νήμα των αγώνων του χθες, του σήμερα και του αύριο αλλά και την ίδια την ύπαρξή μας στο μητροπλιτικό κέντρο από το οποίο βίαια θέλουν να μας εξοβελίσουν.
Κατά τους μήνες του καλοκαιριού, η γενική συνθήκη διαβίωσης στο μητροπολιτικό κέντρο γίνεται ακόμα πιο αφόρητη. Στην πόλη του τσιμέντου και της λαμαρίνας, η ζέστη αυξάνεται σε μη βιώσιμα επίπεδα, ενώ οι δημόσιοι χώροι και οι χώροι πρασίνου λιγοστέυουν μέσω των καπιταλιστικών αναπλάσεων και της κερδοσκοπικής τους εκμετάλλευσης, εντείνοντας έτσι την απομόνωση της κοινωνικής βάσης. Ταυτόχρονα, το κέντρο της Αθήνας παρουσιάζεται σαν ένα αχανές πάρτυ – διασκεδαστήριο, το οποίο δεν έχει τίποτα να το απασχολεί πέρα από την εξυπηρέτηση των τουριστών και των αναγκών τους. Η πραγματικότητα της κοινωνικής βάσης του κέντρου όμως είναι διαφορετική.
Στις γειτονιές του κέντρου, όπως και στα Εξάρχεια, άνθρωποι διώχνονται από τα σπίτια τους λόγω της αύξησης των ενοικίων -αποτέλεσμα της συνολικότερης καπιταλιστικής “ανάπτυξης” και τουριστικοποίησης-, οι δρόμοι γεμίζουν τραπεζοκαθίσματα αφήνοντας ελάχιστο χώρο για μη εμπορευματοποιημένη ψυχαγωγία & κοινωνικοποίηση, μπάτσοι καταλαμβάνουν όλο και περισσότερο χώρο σε σημεία του κέντρου ώστε να διασφαλίσουν την “τάξη & ασφάλεια” των επιχειρήσεων, ενώ ταυτόχρονα κάνουν όλο και περισσότερους ελέγχους σε μετανάστ(ρι)ες, απωθώντας τα πιο ευάλωτα κομμάτια της κοινωνίας έξω από τη θέα που θέλουν να δημιουργήσουν στα μάτια του τουριστικού κεφαλαίου.
Στη συνθήκη αυτή, συγκαταλέγεται πλέον και η οργανωμένη προσπάθεια του ελληνικού κράτους να μετατρέψει το κέντρο της Αθήνας σε ασφαλές μέρος χαλάρωσης & ψυχαγωγίας για τους δολοφόνους των Δυνάμεων “Ασφαλείας” του Ισραήλ (IDF) και όλων των σιωνιστών. Ταυτόχρονα, η κατακόρυφη αύξηση του ισραηλινού real estate και των ισραηλινών τουριστικών επενδύσεων στην Ελλάδα, με επίκεντρο το κέντρο της Αθήνας, συμβάλλει στην οικονομία του κράτους – δολοφόνου του Ισραήλ, προστατεύοντας το άμεσα από την εσωτερική οικονομική αστάθεια και συμβάλλοντας στην ανθεκτικότητα της ισραηλινής οικονομίας & βιομηχανίας. Όλα αυτά σε μια περίοδο που το Ισραήλ, συνεχίζει με ανελέητο τρόπο την εθνοκάθαρση και τη γενοκτονία των Παλαιστινίων.
Τα Εξάρχεια που θέλουμε είναι ένας τόπος με σχέσεις αλληλεγγύης, με στέγαση για όλα, όλες και όλους, με ελεύθερους χώρους συνάντησης, συζήτησης και ζύμωσης από τα κάτω. Μια γειτονιά ζωντανή, φιλόξενη σε μετανάστ(ρι)ες που βγαίνει στους δρόμους απέναντι στη κρατική βία, την εργασιακή εκμετάλλευση, την πατριαρχία, τους πολέμους, τις γενοκτονίες, που αντιστέκεται και αυτοοργανώνεται. Ένα μέρος όπου η κοινωνικοποίηση δημιουργεί ουσιαστικές σχέσεις αλληλεγγύης και πολιτικοποίησης χωρίς τη διαμεσολάβηση του εμπορεύματος, της κατανάλωσης και της κερδοφορίας.
Για αυτό είναι καθήκον όλων μας να συλλογικοποιήσουμε τις αντιστάσεις μας και να αντιταχθούμε στα σχέδια εργολάβων, επενδυτών και κράτους να μετατρέψουν τα Εξάρχεια σε ένα εναλλακτικό διασκεδαστήριο, σε ένα τουριστικό και απρόσωπο θέρετρο για λίγους και εκλεκτούς. Αρνούμαστε να παραδώσουμε τα Εξάρχεια σε οποιοδήποτε κεφάλαιο, αρνούμαστε και να μείνουμε άπραγοι/ες/α μπροστά στο ισραηλινό κεφάλαιο που κερδοφορει σιωπηλά στη γειτονιά μας.
Καλούμε σε: αντιτουριστική – αντιεξευγενιστική – αντισιωνιστική πορεία γειτονιάς, την Παρασκευή 18/7, στις 21:00, από τα σκαλάκια του Αγίου Νικόλαου (Ασκληπιού & Δερβενίων).
Για την υπέρασπιση των Εξαρχείων της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της ταξικής αλληλεγγύης.
ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΤΡΕΦΗ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ – ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΜΟΥΣΕΙΟ
ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗ ΣΩΣΤΗ ΠΛΕΥΡΑ – ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΩΣ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΔΙΩΞΕΙ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ – ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΔΙΩΞΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΙ ΧΙΠΣΤΕΡΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ»