Μόνο ένας πολύ μικρός αριθμός προσφύγων από τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή έχουν σταλεί στη Λιθουανία, τη Λετονία και την Εσθονία, που είναι από τις πιο φτωχές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι Βαλτικές χώρες δεν ήταν κανενός η πρώτη επιλογή.
«Όταν φύγαμε από την Τουρκία για την Ελλάδα, ο τελικός μας στόχος ήταν η Γερμανία ή η Ολλανδία», δήλωσε ο Μοχάμεντ Κάμελ Χατζ Άλι, 52 ετών, καταστηματάρχης κάποτε στη Συρία, ο οποίος προς το παρόν εξακολουθεί να ζει στη Ρούκλα στη Λιθουανία.
«Όμως η διαδρομή διά ξηράς από την Ελλάδα ήταν ήδη κλειστή, επομένως δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να μπούμε στο πρόγραμμα επανεγκατάστασης, που μας έφερε εδώ».
Εβδομήντα δύο από τους 90 Σύριους και Ιρακινούς που επανεγκαταστάθηκαν από την Ελλάδα ή την Τουρκία στη Λιθουανία, όπου τους αποδόθηκε καθεστώς πρόσφυγα βάσει των ποσοστώσεων της ΕΕ, έχουν φύγει από τότε, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία.
«Εκείνοι που έφυγαν (για τη Γερμανία) είπαν πως έφυγαν από τη Συρία από φόβο ότι θα πέθαιναν από τις βόμβες, αλλά εδώ φοβόντουσαν ότι θα πέθαιναν από την πείνα», δήλωσε ο Χατζ Άλι.
«Έτσι πήραν το ρίσκο και έφυγαν».
Με βάση τους κανόνες της ΕΕ, οι πρόσφυγες δεν επιτρέπεται να εργαστούν ή να ζητήσουν καθεστώς πρόσφυγα σε άλλα κράτη μέλη. Μερικοί καταστρέφουν τα έγγραφα ταυτότητάς τους όταν φεύγουν από τις Βαλτικές χώρες, με την ελπίδα ότι θα ζητήσουν εκ νέου καθεστώς πρόσφυγα σε πλούσιες χώρες όπως η Γερμανία.
Όμως ο Χατζ Άλι, ο οποίος είναι σε επαφή με ορισμένους από τους πρόσφυγες που επιβιβάστηκαν στα λεωφορεία από τη Λιθουανία με προορισμό τη Γερμανία, λέει πως τα πράγματα εκεί είναι καλύτερα.
«Είναι ικανοποιημένοι που ζουν σε ένα γερμανικό κέντρο προσφύγων και λαμβάνουν ότι δικαιούνται», είπε.
Περισσότεροι από τους μισούς από τους 63 πρόσφυγες που πήραν άσυλο στη Λετονία βάσει του συστήματος ποσοστώσεων της ΕΕ έχουν φύγει, σύμφωνα με έναν υπολογισμό του λετονικού Ερυθρού Σταυρού.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση αγωνίζεται να εφαρμόσει τη συμφωνία του 2015 για την κατανομή