Σε πολλές περιπτώσεις, η πανδημία του κορονοϊού έδωσε την ευκαιρία στους εργαζομένους- που δε δούλευαν για κάποιο διάστημα ή που δούλευαν με τηλεργασία,- να αναθεωρήσουν τις προτεραιότητές τους και ο χρόνος μακριά από το γραφείο τους έχει δώσει μια καινούρια προοπτική. Για άλλους, η πανδημία ήταν ένας πολύ έντονος τρόπος υπενθύμισης ότι ρισκάρουν τη ζωή τους και θυσιάζουν τα πάντα για πολύ μικρή ανταμοιβή.

Από τους υγειονομικούς μέχρι εργατικό προσωπικό στο Χόλιγουντ, περίπου 100,000 Αμερικανοί εργαζόμενοι είτε απεργούν ήδη είτε ετοιμάζονται για απεργιακές κινητοποιήσεις απαιτώντας τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας, την αύξηση των μισθών, διάλειμμα για ξεκούραση και γεύμα, καλύτερες αποδοχές και μικρότερες -σε διάρκεια- βάρδιες.

Περισσότεροι από 10,000 εργαζόμενοι στo John Deree, πάνω από 24,000 υγειονομικοί στο Kaiser Permanente και περίπου 60,000 εργαζόμενοι στο Hollywood είναι επί ποδός για την διοργάνωση απεργιακών κινητοποιήσεων. Θα ενταχθούν στο πλευρό άλλων σωματείων και εργαζομένων που έχουν ήδη ξεκινήσει απεργία εβδομαδιαίας διάρκειας, όπως οι εργαζόμενοι στα εργοστάσια της Kellog και της Nabisco.

Η λέξη “Striketober”, αποτέλεσμα της σύνθεσης της απεργίας -strike και του οκτωβρίου-october έχει κατακλύσει το ιντερνετ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καθώς οι απεργιακές κινητοποιήσεις κλιμακώνονται. Οι καταναλωτές σπεύδουν να υποστηρίξουν τους εργαζομένους με πολύ χαμηλό μισθό και οι συζητήσεις επικεντρώνονται στην διογκώμενη ανισοκατανομή του πλούτου.

Σύμφωνα με μελετητές της κοινωνιολογίας της εργασίας, πολλοί από αυτούς τους εργαζομένους που τώρα απεργούν, ήταν στην πρωτή γραμμή μάχης κατά του κορονοϊού για τουλάχιστον 19 μήνες κατά την περίοδο της πανδημίας και εξυπηρετούσαν τους πολίτες, και για αυτό θεωρήθηκαν ήρωες, κάτι που στην πορεία τους έδωσε τον απαραίτητο μοχλό πίεσης για να διεκδικήσουν περίσσοτερο ευνοϊκές συνθήκες στους χώρους δουλειάς τους.

Επιπλέον, οι απεργίες είναι ‘μεταδοτικές΄ μεταξύ των σωματείων και των εργαζομένων. Υπάρχουν κοινά προβλήματα και οι εργαζόμενοι διαφορετικών κλάδων εμπνέονται από την αλληλεπίδραση μεταξύ τους.

Οι εργαζόμενοι με πολύ χαμηλές ανταμοιβές συνεισέφεραν ουσιαστικά στην περίοδο της πανδημίας και παρόλα αυτά ρίσκαραν περισσότερο από όλους την υγεία τους. Αυτές οι απεργιακές κινητοποιήσεις είναι απόρροια της απόγνωσης αυτών των εργαζομένων που δε μπορούσαν να πληρώσουν ούτε το ενοίκιο ούτε να έχουν μια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Από τις αρχές του 21ου αιώνα έχουν τεθεί σε εφαρμογή νόμοι και μέτρα καταστολής που απαγορεύουν τη συνδικαλιστική δράση και υπονομεύουν τη δυνατότητα συμμετοχής των εργαζομένων σε σωματεία για τη διεκδίκηση των αιτημάτων τους. Ωστόσο το 2020 η συμμετοχή των εργαζόμενων στα συνδικάτα αυξήθηκε κατακόρυφα και η πλειοψηφία της αμερικανικής κοινής γνώμης εγκρίνει σήμερα την αναγκαιότητα και τη δράση των σωματείων και των συνδικάτων.