Όπως αναφέρει το δημοσίευμα της Haaretz, υπάρχουν κράτη μέλη της Ε.Ε. που μεμονωμένα έχουν αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος, ωστόσο όχι η Ε.Ε. ως σύνολο, που προωθεί τις διαπραγματεύσεις με κατεύθυνση τη δημιουργία δύο κρατών. Η Σουηδία αναγνώρισε το παλαιστινιακό κράτος το 2014, αλλά και η Μάλτα που διατηρεί διπλωματικές σχέσεις. Το δημοσίευμα αναφέρει πως και η Κύπρος είχε αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος το 1988, αλλά επισημαίνει πως δεν συγκαταλέγεται στην ομάδα των χωρών που συζητούν τη σχετική πρωτοβουλία, λόγω των στενών δεσμών που έχει αναπτύξει με το Ισραήλ.

Από την πλευρά του το Ισραήλ, σύμφωνα με το δημοσίευμα, έχει στείλει το μήνυμα στις χώρες που προωθούν την όλη συζήτηση πως εμποδίζει «την πιθανότητα απευθείας συνομιλιών για μια μόνιμη συμφωνία» και καλεί τους Ευρωπαίους να στηρίξουν την πρόταση του Τραμπ.

Το σχέδιο του Λευκού Οίκου προβλέπει όλα σχεδόν όσα πρεσβεύει η ακροδεξιά στο Ισραήλ, ήτοι τον αποκλεισμό της επιστροφής των προσφύγων του 1948, την προσάρτηση των υψιπέδων του Γκολάν, την προσάρτηση της κοιλάδας του Ιορδάνη, την προσάρτηση των περισσότερων εποικισμών της Δυτικής Όχθης, ακόμα και των αποκομμένων από την ισραηλινή ενδοχώρα, και φυσικά την προσάρτηση των Ιεροσολύμων. Οι Παλαιστίνιοι οφείλουν να αρκεστούν σε ότι περισσεύει για να στήσουν ένα κράτος χωρίς κυριαρχία καθώς δεν θα τους επιτρέπεται να αναπτύξουν στρατό, να ελέγχουν τα σύνορα τους και να συνάπτουν συμφωνίες με άλλα κράτη χωρίς τη συγκατάθεση του Ισραήλ. Το μόνα πράγματα που φαίνεται να ευνοούν την παλαιστινιακή πλευρά είναι ένας μηχανισμός αποζημιώσεων για τους πρόσφυγες, η άρση του αποκλεισμού της Γάζας και η πρόνοια για ανάπτυξη μέσω οικονομικής βοήθειας ύψους 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Τέλος το Ισραήλ θα υποχρεωθεί να εκκενώσει μια σειρά από παράνομα φυλάκια εποίκων στη Δυτική Όχθη.

Η σκοπιμότητα πίσω από τα πρόωρα ( ; ) αποκαλυπτήρια της «συμφωνίας του αιώνα»