Όπως υποστηρίζουν, οι επίμαχες υπουργικές αποφάσεις είναι αντισυνταγματικές, αντίθετες στην Διεθνή Σύμβαση της Ρώμης, παράνομες και αντίθετες στη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Παράλληλα, τονίζουν πως η αλλαγή στο χαρακτήρα του μαθήματος των θρησκευτικών, αλλοιώνει «τον από ιδρύσεως του Ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα ορθόδοξο χαρακτήρα του» και επισημαίνουν ότι ακυρώνεται στην ουσία το «αναμφισβήτητο δικαίωμα των γονέων και μαθητών για παροχή θρησκευτικής εκπαίδευσης, σύμφωνα με τις δικές τους θρησκευτικές πεποιθήσεις».
Τέλος, θεωρούν ότι οι επίμαχες υπουργικές αποφάσεις παραβιάζουν τη νομολογία (παλαιότερες αποφάσεις) του Συμβουλίου της Επικρατείας , που έχουν κρίνει ότι μεταξύ των σκοπών της παρεχόμενης στα σχολεία παιδείας, είναι και η ανάπτυξη, σε τουλάχιστον επαρκή βαθμό, της θρησκευτικής συνειδήσεως των Ελλήνων μαθητών, σύμφωνα με τις αρχές του ορθόδοξου χριστιανικού δόγματος και η υποχρεωτική διδασκαλία και παρακολούθηση του μαθήματος από τους μαθητές οι οποίοι ανήκουν στην Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία.