Tου Παύλου Κιρκασίδη
Υπενθυμίζεται πως, όταν το 1998 εξελέγη πρόεδρος της χώρας ο Ούγκο Τσάβες, στη συντριπτική τους πλειονότητα οι πολίτες αντιμετώπιζαν θέμα κάλυψης ακόμη και των πλέον «πρώτων» αναγκών, ενώ εκείνοι που ζούσαν σε συνθήκες πλήρους εξαθλίωσης έφταναν το 21%.
Απρίλιος 2015: O Πρόεδρος Νίκολας Μαδούρο παραδίδει την υπ' αριθμ. 700.000 κατοικία. Μέχρι σήμερα ήδη έχουν ξεπεράσει τiς 800 χιλιάδες. Photo: AVN
Τα κοινωνικά προγράμματα που κατάφεραν να χτυπήσουν τη φτώχεια
Ιδιαίτερης σημασίας επίσης κρίθηκε και η κυβερνητική εκστρατεία στον τομέα της Υγείας που την τελευταία 12ετία εξασφάλισε περισσότερες από 700.000.000 ιατρικές εξετάσεις σε άτομα που δεν είχαν την παραμικρή πρόσβαση σε κανένα επίπεδο ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον Αντιπρόεδρο του Σχεδιασμού των συγκεκριμένων Κυβερνητικών Προγραμμάτων, Ricardo Menendez, «τα επιτεύγματα αυτά δεν βρίσκουν απέναντί τους μόνο τις οικονομικές ιδιαιτερότητες της Βενεζουέλας αλλά κυρίως τα ξένα μονοπώλια που έχουν εξαπολύσει έναν πόλεμο μπροστά σε αυτή την ανακατανομή πλούτου που στην ουσία γίνεται, με αποτέλεσμα στη χώρα να παρουσιάζεται υψηλός πληθωρισμός αλλά και αύξηση του λαθρεμπορίου».