Το στρατό κατέβασε στους δρόμους ο πρόεδρος της Κολομβίας, Ιβάν Ντουκε, για να αντιμετωπίσει τους πολίτες που κατά εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλώνουν για τρίτη ημέρα. «Οι δυνάμεις ασφαλείας θα παραμείνουν στους δρόμους όσο χρειαστεί […] και ο στρατός θα περιπολεί από κοινού με την αστυνομία», δήλωσε, καταδικάζοντας τις «λεηλασίες και τους βανδαλισμούς» στους οποίους επιδίδονται, όπως υποστήριξε, οι διαδηλωτές.
Η Μπογκοτά ετέθη σε καθεστώς στρατιωτικού νόμου από την Παρασκευή, αλλά ο λαός αψήφισε την εντολή και κατέβηκε και χτες στους δρόμους, περικυκλώνοντας το Προεδρικό Μέγαρο και καταλαμβάνοντας το Εθνικό Πάρκο της πόλης. Οι διαδηλωτές παρέμειναν, παρά τις επιθέσεις με δακρυγόνα, κτυπώντας κατσαρόλες και τηγάνια, κατά το λατινοαμερικάνικο έθιμο διαμαρτυρίας της κατσαρολάδας.
Εκατοντάδες χιλιάδες Κολομβιανοί βγήκαν, στους δρόμους την περασμένη Τρίτη, ημέρα πανεργατικής απεργίας, για να διαδηλώσουν ειρηνικά, ζητώντας άρση των σχεδίων για ιδιωτικοποιήσεις, καλύτερες συνθήκες ζωής και καταδικάζοντας τη διαφθορά. Όταν έγινε ορατή η απόφασή τους να συνεχίσουν τις διαδηλώσεις, ο Ντουκε κατέβασε αστυνομία, και τώρα και στρατό, για να τους αντιμετωπίσει.
Εν τω μεταξύ, αργά το βράδυ της Παρασκευής, τρεις αστυνομικοί δολοφονήθηκαν και δέκα τραυματίστηκαν από βομβιστική επίθεση κατά αστυνομικού τμήματος στην πόλη Σανταντέρ ντε Κιλιτσάο. Λόγω του γεγονότος ότι η πόλη βρίσκεται στην καρδιά του πολέμου μεταξύ καρτέλ ναρκωτικών, είναι πολύ πιθανό η βομβιστική επίθεση να Μην έχει σχέση με τις διαδηλώσεις, ωστόσο πολλά διεθνή μέσα μεταδίδουν την είδηση συνδέοντάς την , τουλάχιστον στους τίτλους τους, με τις διαδηλώσεις.
Οι διαδηλώσεις στην Κολομβία, μετά τον Ισημερινό, τη Χιλή και την Βολιβία, δίνουν νέα διάσταση στην απαίτηση των λαών της Λατινικής Αμερικής για ένα νέο «ροζ ρεύμα». Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιβλήθηκαν από το «συντηρητικό κύμα» που ακολούθησε χρονικά, απορρίπτονται από τους λαούς πολύ σύντομα μετά την εφαρμογή τους, και η δυναμική του λαϊκού κινήματος φαίνεται ότι θα παρασύρει όλη την ήπειρο. Είναι χαρακτηριστική η αντίδραση του Ντουκέ, να κατεβάσει το στρατό στο δρόμο από την τρίτη ημέρα κιόλας – ο φόβος μεγάλων, γενικότερων ανατροπών οδηγεί τις δεξιές κυβερνήσεις στη χρήση ανεξέλεγκτης βίας.