του Μιχάλη Ραγκούση
 
Λίγο μετά την επίθεση του Κασιδιάρη στις Κανέλλη και Δούρου και σύμφωνα με το βίντεο που δημοσίευσε πρόσφατα ο Δ. Ψαρράς στην Εφημερίδα των Συντακτών, ο Μιχαλολιάκος απευθύνθηκε στο τάγμα εφόδου της Νίκαιας με τα εξής λόγια: «Να καθησυχάσω όσους πιστεύουν ότι θα μας κοστίσει εκλογικά το επεισόδιο στον ΑΝΤ1. Λοιπόν, ακούστε τα νέα: η Χρυσή Αυγή ανέβηκε δύο ολόκληρες μονάδες στις κρυφές δημοσκοπήσεις μετά το επεισόδιο αυτό. Ας το πάρουν απόφαση. Δεν τελειώνει ο αγώνας έτσι εύκολα. Κι αν νομίζουν τα ορφανά του Μαρξ και του Στάλιν, οι διάφορες Κανέλλη και οι διάφορες Δούρου και οι Τσίπρες ότι θα σταματήσουν το ποτάμι το εθνικιστικό, το κάναν κι άλλη φορά και τους θάψαμε στον Γράμμο και στο Βίτσι και νικήσαμε. Αυτό θα ξαναγίνει αν το θέλουν». Καθόλη τη διάρκεια της ομιλίας οι συγκεντρωμένοι του τάγματος εφόδου φωνάζουν: «Αίμα, τιμή, Χρυσή Αυγή». Στο τέλος, ενθουσιασμένοι κραυγάζουν το γκεμπελικό «Θα ξαναγυρίσουμε και θα τρέμει η γη». 
 
Τις μέρες εκείνες, η επίσημη ιστοσελίδα της ΧΑ επιβεβαιώνει αυτή τη στάση της ηγεσίας παραθέτοντας ένα «χαρακτηριστικό», όπως λέει, σχόλιο. Σύμφωνα με αυτό (και με βάση πάλι μία δημοσκόπηση) ο «πολύς κόσμος» επιδοκίμασε «τα χαστούκια του Κασιδιάρη προς την Κανέλλη…» μιας και «έχει σιχαθεί το υπάρχον πολιτικό σύστημα και θέλει ακραίες λύσεις για να αντιμετωπίσει τις ακραίες εποχές που ζούμε.» 
 
Σχεδόν ενάμιση χρόνο αργότερα, λίγες μόνο μέρες μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα, ο Κασιδιάρης χρησιμοποιώντας ξανά το επιχείρημα των δημοσκοπήσεων ισχυρίζεται ότι η εκλογική επιρροή της ΧΑ δεν αλλοίωθηκε, αλλά αντίθετα ενίσχυθηκε. Παράλληλα, τοπικές οργανώσεις της ΧΑ υποστηρίζουν στα ιστολόγιά τους ότι «κάποιες κρυφές δημοσκοπήσεις» δείχνουν ότι μετά τη δολοφονία Φύσσα η ΧΑ αυξάνει τη δημοσκοπική της διαφορά από τους αντιπάλους της, ενώ προδίδονται σημειώνοντας: «Οι [κρυφοί] δημοσκόποι αναρωτιούνται αν 'έχουμε επανάληψη του σκηνικού μετά το χαστούκι Κασιδιάρη – Κανέλλη ή αν απλά πρόκειται για παροδικό φαινόμενο'».  
 
Τι μαρτυράει αυτός ο συσχετισμός από την ίδια τη ΧΑ της δολοφονικής της βίας με τις δημοσκοπήσεις, «κρυφές» ή επίσημες; Τι μαρτυρά η αρχή της εντατικοποίησης της βίας την περίοδο μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων του 2012 (με τις επιθέσεις στις Κανέλη-Δούρου, στους Αιγύπτιους ψαράδες και στην Πειραϊκή-Πατραϊκή) αλλά κι η μεγαλύτερης έντασης συνέχισή της; Με το κείμενο αυτό επιχειρούμε να δούμε από ακόμα μία οπτική το γεγονός ότι η δολοφονική βία χρησιμοποιήθηκε από τη ΧΑ όχι μόνο για λόγους τρομοκρατίας και εξόντωσης των κοινωνικών-κινηματικών αντιστάσεων αλλά και για λόγους προπαγάνδας. Ήδη η ανακοίνωση του Σύριζα μετά τη δημοσίευση της ομιλίας Μιχαλολιάκου αλλά και η σχετική αρθρογραφία έχουν υποδείξει την άμεση σχέση των επιθέσεων της ΧΑ με την επιδίωξη για αύξηση της εκλογικής της επιρροής.
 
Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι, από την μεριά των νεοναζί, η προπαγανδιστική χρήση βίας με επιπλέον στόχους τη συσπείρωση της σκληροπηρυνικής βάσης και τη διεύρυνση της εκλογικής επιρροής δεν είναι κάτι που παρατηρήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, στην έρευνά του για το βρετανικό αντιφασιστικό κίνημα, ο Ν. Copsey κάνει ιδιαίτερες αναφορές στη στρατηγική «March and Grow» των φασιστικών National Front και BNP (το τελευταίο έχει άμεσες σχέσεις με τη ΧΑ). Πρόκειται για την στρατηγική της παρουσίας των φασιστών στον δρόμο (και ιδιαίτερα με τη μορφή της βίας) με στόχο την αύξηση της επιρροής τους στην κοινωνία και του αριθμού των μελών τους. Ίδιες αναφορές γίνονται και σε άλλες έρευνες που αφορούν περισσότερες χώρες. Σε αυτές, οι ερευνητές συσχετίζουν άμεσα τη χρήση βίας φασιστικών οργανώσεων με τη προσπάθειά τους να αναλάβουν τη θεσμική εξουσία. Αυτά αναφέρονται εδώ όχι μόνο για να ενισχύσουν το προηγούμενο επιχείρημα αλλά και γιατί αποτελούν πλαίσιο κατανόησης της ιεραρχικής οργάνωσης, των στρατηγικών και των στόχων των φασιστικών μορφωμάτων.

 
Αυτό που ίσως διαφέρει στην περίπτωση της Ελλάδας είναι ότι για πρώτη φορά η δημοσκοπική επίδοση πηγαίνει χέρι-χέρι με τη χρήση βίας. Φαίνεται έτσι ότι η ηγεσία της Χρυσής Αυγής όχι μόνο ενέτεινε τις επιθέσεις κάτω από την ομπρέλα της δημοσκοπικής της δυναμικής αλλά χρησιμοποιούσε τις επιθέσεις της για να προκαλέσει τη δυναμική αυτή. (Το αν και σε ποιο βαθμό η βία της ΧΑ πράγματι οδηγούσε σε αυξανόμενα δημοσκοπικά ποσοστά μπορεί να τεθεί σε συζήτηση. Εδώ το θέμα είναι το τι επιθυμούσε και πώς αντιλαμβανόταν η ηγεσία της τη σχέση δημοσκοπήσεων/βίας.) 
 
Με βάση τον φάκελο-Δένδια με τις 32 υποθέσεις αλλά κυρίως των πιο ενημερωμένων αρχείων που έχουν κατά καιρούς συντάξει ερευνητές όπως ο Δ. Ψαρράς και κινήσεις όπως αυτή για την Πολιτική Αγωγή του Αντιφασιστικού Κινήματος, ιδιαίτερα την περίοδο μεταξύ Ιανουαρίου 2012 και καλοκαιριού του 2013 οι επιθέσεις της ΧΑ στοχεύουν κατά συντριπτική πλειοψηφία ενάντια στους μετανάστες (χωρίς βέβαια οι μετανάστες να είναι ο μόνος στόχος). Ανάμεσα στις πιο γνωστές έχουμε τις επιθέσεις στις λαϊκές αγορές στο Μεσολόγγι και τη Ραφήνα, τη δολοφονία του Σαχζάντ Λουκμάν στα Πετράλωνα, τις επιθέσεις σε καταστήματα μεταναστών, δεκάδες μαχαιρώματα, ξυλοδαρμούς κοκ. 
 
Η εποχή βέβαια που η Χρυσή Αυγή εντείνει τη βία στους δρόμους με εκατοντάδες μετανάστες χτυπημένους είναι κι η εποχή που το αντιφασιστικό κίνημα αρχίζει να αναπτύσσεται με γρήγορους ρυθμούς, με πολλούς φορείς και με ποικιλόμορφες δράσεις. Στην ιστορία αξίζει να παραμείνει όμως και σαν την εποχή που ο κρατικός μηχανισμός, οι συνηγόροι και απολογητές του, μπροστά στην αναβίωση του φασισμού στην Ελλάδα επιλέγουν να χτυπήσουν το αντιφασιστικό κίνημα άμεσα (με συλλήψεις, βασανισμούς, εισβολές σε κοινωνικούς χώρους) ή έμμεσα με τη ρητορική των δύο άκρων και τις ενδόμυχες ή εξωτερικευμένες ευχαριστίες στη ΧΑ. Όπως δηλαδή ειναι η περίοδος του ξεσπάσματος της βιαιότητας της ΧΑ και της σφοδρής αντίδρασης των αντιφασιστικών αντανακλαστικών, έτσι είναι κι η περίοδος που πολλοί χρησιμοποιούν τη ΧΑ για να πλήξουν την Αριστερά ή τάσσονται, λίγοι ξεδιάντροπα κι οι περισσότεροι έμμεσα, υπέρ της πρώτης. Είναι η εποχή που η ελίτ του αστικού κόσμου μαζί με τα πιο βρομερά κομμάτια του παίζουν το χαρτί του ρατσισμού κάτω από τον όρο «λαθρομετανάστευση». Είναι έτσι η εποχή που η Καθημερινή ή τα ΝΕΑ συντάσσονται με το Πρώτο Θέμα, που ο Δένδιας καλύπτει βασανισμούς μελών του αντιφασιστικού κινήματος από την αστυνομία, και ο Άδωνις ρωτάει στη Βουλή αν τα θύματα της ΧΑ «είναι λαθρομετανάστες».