Πριν αλέκτωρ φωνήσαι, οι πραξικοπηματίες της Βολιβίας, που ήλθαν ξαφνικά στο προσκήνιο, άρχισαν να αλληλοτρώγονται, και να «ξερνάνε» σκάνδαλα ο ένας εις βάρος του άλλου, προσφέροντας, άθελά τους, στην ανασυγκρότηση του Κινήματος για το Σοσιαλισμό του Έβο Μοράλες.

Πρώτος και καλύτερος ο πολυεκατομμυριούχος Λούις Καμάτσο, που όλοι θυμόμαστε να σηκώνει το ευαγγέλιο εντός του προεδρικού Μεγάρου, «επαναφέροντας το Θεό»..

Ο Καμάτσο προχώρησε στην οργάνωση του πραξικοπήματος, προσφέροντας κυρίως χρήματα, μαζί με τον φίλο του και ομοϊδεάτη του, Ινδιάνο επιχειρηματία Μάρκο Πουμάρι, στον οποίο υπόσχονταν την προεδρία. Σύμφωνα με τους δεξιούς αναλυτές, οι δύο μαζί ενωμένοι μπορούσαν να ξεφορτωθούν τον Έβο και είχαν τη δύναμη να κρατήσουν ήσυχους τους Ινδιάνους, μέσω της υποψηφιότητας Πουμάρι για την προεδρία.

Ο Πουμάρι θεωρούσε, λοιπόν, και ο Καμάτσο τον άφηνε να το πιστεύει, ότι θα γίνει ο δεξιός Έβο. Ήθελε την προεδρία και θα την επιδίωκε με κάθε τρόπο, άφηνε να εννοηθεί. Η μικρή δεξιά οργάνωση Ινδιάνων του δε θα δεχόταν τίποτε λιγότερο. Και ο Καμάτσο τόνιζε σε κάθε ευκαιρία ότι ο ίδιος δεν είχε καμμία βλέψη για την προεδρία, ότι έκανε το έκανε για το καλό του τόπου.

Άτυπα, λοιπόν, ο Πουμάρι ήταν σε εκλογικό προεκλογικό αγώνα από τη μέρα που, δίπλα του, ο Καμάτσο, μέσα στο (Προεδρικό) Μέγαρο Κεμάδο, ορκιζόταν κλαίγοντας, πάνω σε ένα τεράστιο Ευαγγέλο, ότι «ο Θεός επέστρεψε στη Βολιβία» και συνυπογράφοντας, μετά ενός ιερέα που έστεκε δίπλα του, ότι «η Πατσαμάμα δε θα ξαναγυρίσει ποτέ εδώ!». Oι δύο τους ήταν αχώριστοι, τόσο που, στις 29 Νοεμβρίου, ο Καμάτσο παραιτήθηκε από την δεξιά του οργάνωση για να κατέβη για την προεδρία. Όλοι θεώρησαν ότι θα το έπραττε, συνυποψήφιος με τον Πουμάρι. Και πρώτος ο ίδιος ο Πουμάρι, που στάθηκε δίπλα του, με μια γιρλάντα λουλούδια στο λαιμό, όταν ο Καμάτσο ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του.

Ωστόσο, από ότι φαίνεται, ο …αισθηματίας Καμάτσο, κάποια στιγμή ανακάλυψε ότι εκτός πολιτικής ή, έστω, από τη θέση του αντιπροέδρου, δεν θα μπορούσε να σώσει επαρκώς την πατρίδα. Είχε μεγαλύτερες προσωπικές φιλοδοξίες, πάντα ανιδιοτελώς και προσφέροντας, και, για να μπορέσουν να πραγματοποιηθούν, έπρεπε να φύγει ο κολλητός του από τη μέση. Πληροφορίες ότι έπαιξε ρόλο ό,τι ο κολλητός ήταν Ινδιάνος, δεν επιβεβαιώνονται. Αν και πρέπει να αναφερθεί ότι ο Καμάτσο ηγείται μιας πάλλευκης, ακροδεξιάς και αντι-ιθαγενικής χριστιανικής οργάνωσης, της Ένωσης Νέων Σταυροφόρων (Union Juvenil Crucenista), το σκίτσο του Λατουφ για την οποία και εικονογραφεί το άρθρο.

Στις 7 Δεκεμβρίου, ο Καμάτσο ανακοίνωσε ότι θα κατέβη για την προεδρία μόνος του, τελικά. Του Πουμάρι του ήρθε ταμπλάς και οι δηλώσεις του ήταν αμήχανες. Πως «αυτό δεν το περίμενε», πως «αποτελούσε μεγάλη έκπληξη», πως «ο φίλος του ποτέ δεν του εξομολογήθηκε ή δε συζήτησε μαζί του αυτή την πιθανότητα»… Αλλά τέλος πάντων, αντιπρόεδρος ή πρόεδρος στις επόμενες, το συζητούσε.

Για τον Καμάτσο, όμως, και η μέλλουσα αντιπροεδρία ήταν πολύ για τον Πουμάρι. Χάθηκαν οι λευκοί υποψήφιοι;

Σε ημερομηνία που δεν γνωρίζουμε, ηχογράφησε, λοιπόν, κρυφά τον Πουμάρι να του ζητεί μία «ενίσχυση» 250.000 δολαρίων, ώστε να συνεργαστούν στο ψηφοδέλτιο και να καλύψει τα έξοδα της προεκλογικής του εκστρατείας, όπως επίσης και τον έλεγχο των δύο πιο προσοδοφόρων τελωνείων της χώρας – κι αύριο μέρα ξημερώνει…

Η συνομιλία διέρρευσε, ισοπεδώνοντας τις ελπίδες του Πουμάρι για οποιαδήποτε θέση και παρουσιάζοντάς τον ως αυτό που είναι: ένας διεφθαρμένος οπορτουνιστής. Ο Καμάτσο ορκιζόταν στο ..Θεό που πιστεύει ότι δε διέρρευσε αυτός τη συνομιλία, και ο Πουμάρι, αν και καχύποπτος μετά τα πρόσφατα γεγονότα, αρχικά έδειξε να τον πιστεύει. Αν και μάλλον πραγματοποίησε τις έρευνές του και τις πρέπουσες συμμαχίες.

Η βόμβα έσκασε στις 13 Δεκεμβρίου, όταν ένας (δεξιός) δημοσιογράφος του ισπανόφωνου CNN, ο Φερνάρντο ντελ Ρινκόν, φιλοξένησε τον Καμάτσο στην εκπομπή του. Όταν ο Καμάτσο αρνήθηκε ότι ήξερε κάτι για την ηχογράφηση, ο Ρινκόν του είπε, «σας ζητώ συγγνώμη, αλλά, επειδή είμαι δημοσιογράφος, και πρέπει να το κάνω, τότε που βρήκατε την ηχογράφηση 45 λεπτών που μου στείλατε;». Επρόκειτο, φυσικά, για την ηχογράφηση η οποία και έβγαλε από την κούρσα τον Πουμάρι. Ο Καμάτσο αρνήθηκε ότι θα ηχογραφούσε ποτέ κάτι κακό για το φίλο του, ή ότι θα έστελνε τέτοια ηχογράφηση (Προς Θεού!), και είπε ότι η ηχογράφηση είχε γίνει μάλλον από το ξενοδοχείο όπου έμεναν κι αυτός και ο Πουμάρι. Η ηχογράφηση που έστειλε στον Ρινκόν, ειπε, δεν ήταν αυτή η συγκεκριμένη, ήταν άλλη! Ναι, του Πουμάρι ήταν, άλλα άλλη. Δηλαδή τον ηχογράφησε τον κολλητό, αλλά για καλό! Μάλλον ο Ρινκόν τα μπέρδεψε!

Εκεί κάπου ξεκίνησε το μαλλιοτράβηγμα, ανοικτά και επισήμως. Το ξενοδοχείο αρνήθηκε κάθετα κάθε κατηγορία, οι δύο δεξιοί πραξικοπηματίες οργάνωσαν τις δυνάμεις τους και μπήκαν σε πόλεμο, οι υποστηρικτές του πραξικοπήματος δεν θέλουν κανέναν τους, και οι δυνάμεις πίσω από το πραξικόπημα είναι σε αναζήτηση νέου υποψηφίου, αφού και οι δύο πρωτοστάτες αποδείχθηκαν «αντιδημοκράτες και ανήθικοι», όπως δήλωσε ο Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Προάσπισης της Δημοκρατίας, και υποστηρικτής τους από τον Οκτώβριο, νομικός Γουάλντο Αλμαρασίν.

Οι υποψήφιοι που αναδύονται στο προσκήνιο, μετά από αυτά είναι δύο. Η Ζανίν Ανιέζ, που αισθάνεται πολύ άνετα στο Προεδρικό Μέγαρο ήδη και, από ότι λένε υπουργοί της, «συζητάει τις προτάσεις που της έχουν γίνει για να είναι υποψήφια», αν και η ίδια είχε πει σε παλιότερη συνέντευξη ότι «δεν είναι τίμιο να είναι υποψήφια προς το παρόν». Κάτι ανάλογο με αυτά που έλεγε και ο Καμάτσο μέχρι πρόσφατα.

Και, βεβαίως, ο παλιός, γνωστός Κάρλος Μέσα, που δεν κατάφερε τίποτε ποτέ απέναντι στο MAS και θεωρείται μάλλον καμμένο χαρτί, το οποίο επανέρχεται διότι.. μπρος στο ολότελα… το μεγιστο ποσοστό που έχει συγκεντρώσει ο Μέσα, ένα 36%, και το πέρασμά του σε δεύτερη μοίρα, μετά το πραξικόπημα, δεν υπόσχονται τίποτε παραπάνω από τη δεύτερη θέση, στην καλύτερη περίπτωση.

Στην εξίσωση ορισμένοι προσθέτουν και τον ηγέτη του Δημοκρατικού Χριστιανικού Κόμματος και Πρόεδρο των Ευαγγελικών της Βολιβίας, κορεάτη γιατρό Τσι Χουάν Τσουνγκ, που ελπίζει να αναδειχθεί σε «περίπτωση Μπολσονάρου», του ανθρώπου που ηγείται του προτεσταντικού φασισμού στη Λατινική Αμερική. Ο Τσουνγκ είχε συγκεντρώσει περίπου 9% στις εκλογές του Οκτωβρίου, αλλά έχει χάσει μέρος της δεξιάς του βάσης, καθώς ήταν ο μόνος που είχε δεχθεί να συνομιλήσει μετά τις εκλογές με τον Έβο.

 

Το άρθρο στηρίχθηκε σε πληροφορίες από τα Counterpunch, greyzone και Prensa Latina. Τα σχόλια είναι όλα της γράφουσας.