Στον μακρύ κατάλογο με τους θανάτους μεταναστών προστέθηκε ένας ακόμα νέος άνθρωπος, που λόγω των παραλείψεων και ελλείψεων του ΕΣΥ, έχασε τη ζωή του. Ο 31χρονος Σάμιουελ Αντγουί από την Γκάνα, βρέθηκε νεκρός τη Τρίτη το πρωί στη σκηνή του στον καταυλισμό γύρω από το ΚΥΤ της Σάμου, πιθανότατα λόγω επιληπτικού επεισοδίου. Λίγες ώρες πριν είχε αναζητήσει ιατρική φροντίδα, την οποία όμως δεν έλαβε ποτέ.

Όπως αναφέρει ρεπορτάζ της «Εφημερίδας των Συντακτών» λίγες ώρες πριν βρεθεί νεκρός στη σκηνή του, είχε επισκεφτεί μαζί με τον αδερφό του το νοσοκομείο της Σάμου, καθώς από τον Φεβρουάριο παραπονούταν για δυνατούς και ανυποχώρητους πονοκεφάλους.

Σύμφωνα με τη μαρτυρία του αδερφού του, κατά την επίσκεψή τους στο νοσοκομείο, ο νυχτερινός φύλακας τηλεφώνησε στα επείγοντα και έπειτα τους απαγόρευσε την είσοδο, ζητώντας τους να επανέλθουν με παραπεμπτικό, όπως είπε στον φύλακα ο γιατρός της βάρδιας.

Ωστόσο όπως σημειώνει το δημοσίευμα, παραπεμπτικά σε πρόσφυγες και μετανάστες δεν εκδίδονται. Η διαδικασία που ακολουθείται είναι η εγγραφή των ονομάτων σε λίστα αναμονής, με αποτέλεσμα για εβδομάδες άνθρωποι να παραμένουν χωρίς εξετάσεις και θεραπεία, πράγμα το οποίο μπορεί να αποβεί μοιραίο, όπως και στη συγκεκριμένη περίπτωση. Επίσκεψη στο γιατρό πραγματοποιείται εσπευσμένα μόνο αν κινδυνεύει η ζωή του εκάστοτε ασθενούς, πράγμα το οποίο δεν κρίθηκε απαραίτητο για τον Σάμιουελ Αντγουί.

Όπως αναφέρει ο αδελφός του, ο Σάμιουελ πάθαινε συχνά επιληπτικές κρίσεις, για τις οποίες μάλιστα είχε εισαχθεί και στο νοσοκομείο της Σάμου τον Φεβρουάριο. Παρόλα αυτά το εκεί προσωπικό έκρινε ότι πρέπει να επισκεφτεί ψυχολόγο και όχι νευρολόγο ή ψυχίατρο, καθώς οι ειδικότητες αυτές δεν υπήρχαν στο νοσοκομείο.

Το ίδιο απούσα ήταν ακόμα και η ειδικότητα του ιατροδικαστή, οπότε οι ακριβείς αιτίες του θανάτου του νέου ανθρώπου, θα προσδιοριστούν τις επόμενες ημέρες, από ιατροδικαστή που θα σπεύσει στο νησί για την εξακρίβωση της υπόθεσης.

Ο 31χρονος μετανάστης, είχε επιχειρήσει πολλές φορές τη νοσηλεία του, η οποία δεν κατέστη δυνατή λόγω γραφειοκρατίας του ΚΥΤ. Επίσης όπως σημειώνουν ντόπιοι κάτοικοι, στο νοσοκομείο της Σάμου λαμβάνει χώρα μια άτυπη και εντελώς ρατσιστική πρακτική, σύμφωνα με την οποία η αναλογία εξυπηρέτησης και νοσηλείας στο νοσοκομεία είναι ένας μετανάστης για έξι ντόπιους.

Τη Πέμπτη ο δικηγόρος που ανέλαβε την υπόθεση, μαζί με τον αδερφό του εκλιπόντος και στη συνέχεια θα κατέθετε μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου με σκοπό τις αυτεπάγγελτες διώξεις και οι ανάλογες διώξεις σε όσους ο εισαγγελέας θεωρήσει υπεύθυνους για τον θάνατο του 31χρονου.

«Η μάχη για την πρόσβαση των μεταναστών στον δημόσιο χώρο είναι μια μάχη για τις ελευθερίες και την αξιοπρέπεια όλων»

Ανακοίνωση για το περιστατικό εξέδωσε και η Ανοιχτή Συνέλευση Σάμου, η οποία υπογραμμίζει ότι «Για ακόμα μια φορά, κυβέρνηση, δημοσιογράφοι (σε Σάμο και πανελλαδικά), τοπικοί αιρετοί, ανθρωπιστικές οργανώσεις, διεθνείς οργανισμοί, σωματεία εργαζομένων, κόμματα κοκ επιλέγουν είτε να αποκρύψουν το γεγονός είτε να αποδεχτούν σιωπηρά ακόμα μια δολοφονία κάποιου που δεν ανήκει σε ‘εμάς’ (ανάλογα με το πώς καθορίζεται το “εμείς” κάθε φορά)».

Επίσης η Συνέλευση απευθύνει ερωτήματα προς διάφορες ανθρωπιστικές οργανώσεις κάνοντας λόγο για καθεστώς απαρτχάιντ στη Σάμο. Με τη συγκεκριμένη επιστολή η Συνέλευση καλούσε «όλους τους δημοκρατικούς φορείς να αντιληφθούν ότι αυτή τη στιγμή γράφονται σελίδες στην ιστορία του τόπου, για τις οποίες στο μέλλον θα ντρεπόμαστε».

Ολόκληρη η επιστολή της Ανοιχτής Συνέλευσης Σάμου

Ανοιχτή Συνέλευση Σάμου, Δελτίο Τύπου 26/06/2020

Την Τρίτη 23/06/2020 πληροφορηθήκαμε ότι στον κατάλογο των νεκρών όσων μεταναστών προσπαθούν να φτάσουν στη Σάμο κι όσων περιμένουν να απελευθερωθούν από τη φυλάκισή τους στο νησί, προστέθηκε ακόμα ένας άνθρωπος.

Για ακόμα μια φορά, κυβέρνηση, δημοσιογράφοι (σε Σάμο και πανελλαδικά), τοπικοί αιρετοί, ανθρωπιστικές οργανώσεις, διεθνείς οργανισμοί, σωματεία εργαζομένων, κόμματα κοκ επιλέγουν είτε να αποκρύψουν το γεγονός είτε να αποδεχτούν σιωπηρά ακόμα μια δολοφονία κάποιου που δεν ανήκει σε ‘εμάς’ (ανάλογα με το πώς καθορίζεται το ‘εμείς’ κάθε φορά).

Πρόσφατα απευθύναμε επιστολή σε διάφορες οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η επιστολή εκείνη εστίαζε τόσο στις επαναπροωθήσεις (που σύντομα θα μετρήσουν τους δικούς τους νεκρούς) όσο και στο καθεστώς εξαίρεσης (απαρτχάιντ) που εφαρμόζεται στη Σάμο εδώ και μήνες. Η στέρηση δικαιωμάτων, υπηρεσιών και ελευθεριών για τους μετανάστες έχει γίνει η καθημερινότητα του νησιού.

Με την παρούσα επιστολή καλούμε όλους τους δημοκρατικούς φορείς να αντιληφθούν ότι αυτή τη στιγμή γράφονται σελίδες στην ιστορία του τόπου, για τις οποίες στο μέλλον θα ντρεπόμαστε, και απευθύνουμε επιπλέον ερωτήματα:

-Αληθεύει ότι ο άνθρωπος αυτός πριν πεθάνει πήγε στο νοσοκομείο ζητώντας να εξεταστεί σαν επείγον περιστατικό αλλά του απαγορεύτηκε η είσοδος; Αληθεύει ότι το νοσοκομείο έχει αρνηθεί αμέτρητες φορές να εξετάσει ανθρώπους είτε με ραντεβού είτε στα επείγοντα;

-Αληθεύει ότι οι γιατροί του νοσοκομείου, με τη στήριξη της διοίκησης έχουν βάλει ανώτατο όριο ενός μετανάστη στα ραντεβού της ημέρας (όπως έχει γράψει και πριν από μήνες η Εφημερίδα των Συντακτών); Μια ματιά στα βιβλία επισκέψεων των γιατρών θα μας έλυνε την απορία.

-Αληθεύει ότι στα επείγοντα περιστατικά πρόσβαση έχουν οι μετανάστες μόνο αν έχουν παραπεμπτικό από το ΚΥΤ;

-Αληθεύει ότι εξαιτίας των παραπάνω υπάρχει τεράστια λίστα αναμονής για τους ανθρώπους που μένουν στο ΚΥΤ;

-Πόσο νόμιμο και ακίνδυνο είναι να ζητείται παραπεμπτικό από το ΚΥΤ για να πάει κάποιος άνθρωπος στα επείγοντα του νοσοκομείου;

-Σε ποια βάση απαγορεύεται ένας άνθρωπος να κλείσει το ραντεβού που επιθυμεί σε ένα δημόσιο νοσοκομείο;

-Ποια θέση έχει πάρει για όλα αυτά το σωματείο εργαζομένων του νοσοκομείου;

-Αληθεύει ότι αυτή η κατάσταση είναι γνωστή και στην Υπηρεσία Ασύλου και στην Ύπατη Αρμοστεία και σε όλες τις ΜΚΟ και στην Πρώτη Υποδοχή και στον ΕΟΔΥ που είναι η ιατρική υπηρεσία του ΚΥΤ;

Η υποστελέχωση του νοσοκομείου που πολλοί θα επικαλεστούν είναι υπαρκτή, τραγική και δολοφονική ως πολιτική επιλογή. Όμως δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για τις καταφανείς διακρίσεις που κάνει μεγάλο μέρος του προσωπικού ενάντια στους μετανάστες.

Σήμερα είναι οι μετανάστες, αύριο οι πιο αδύναμες, σύντομα οι μη άριστοι, οι μη πλούσιοι, οι μη ικανές. Η μάχη για την πρόσβαση των μεταναστών στον δημόσιο χώρο (σχολεία, νοσοκομεία, δρόμοι, πλατείες, παραλίες και βουνά) είναι μια μάχη για τις ελευθερίες και την αξιοπρέπεια όλων.