Του Σωτήρη Σβανά
Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν (και η ΔΗΜΑΡ υποθέτουμε, αλλά και το ΚΚΕ και οι ΑΝΕΛΛ) καταργεί τις φυλακές καθότι υποστηρίζει, κατά τον κύριο Παύλο Ελευθεριάδη, «Υπεύθυνο Τομέα Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης» του Ποταμιού, καθότι υποστηρίζει το να δίνονται άδειες ακόμα και σε όσους κατηγορούνται για πολύ βαριά εγκλήματα, όπως αυτό του Ρωμανού, την ένοπλη ληστεία.
Γράφει ο κύριος Ελευθεριάδης:
«Σύμφωνα με την πρότασή του ΣΥΡΙΖΑ καταργείται η διακριτική ευχέρεια του συμβουλίου της φυλακής. Η εκπαιδευτική άδεια θα απορρίπτεται μόνο «κατ’ εξαίρεση», εάν δηλαδή το συμβούλιο της φυλακής μπορεί να αποδείξει «με ασφάλεια και πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας θα βλάψει ή θα θέσει σε άμεσο κίνδυνο υπέρτερο έννομο αγαθό».
Καθώς όμως η απόδειξη μελλοντικού γεγονότος «πέραν πάσης αμφιβολίας» δεν έχει ακόμα γίνει δυνατή από τους νόμους της φυσικής ή της λογικής και δεν προβλέπεται από καμμία άλλη έννομη τάξη του κόσμου, η πρόταση του Σύριζα είναι η στην πράξη κατάργηση της φυλακής, τουλάχιστον για τους πιο μελετηρούς ληστές, βιαστές, μεγαλέμπορους ναρκωτικών δολοφόνους ή και τα μέλη ρατσιστικών εγκληματικών συμμοριών. Όσοι είναι φοιτητές θα βγαίνουν όποτε το επιθυμούν»
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι για να πάρει καμία άδεια ο Ρωμανός και πολλοί για μην να πάρει. Εξαρτάται από τη σκοπιά που το βλέπει κανείς. Εμείς ακόμη θα λέγαμε ότι είναι προτιμότερο ένας να αποδράσει παρά δεκάδες να στερηθούν το δικαίωμα, όσο προτιμότερο είναι να κυκλοφορεί έξω ένας ένοχος από το να είναι μέσα πολλοί αθώοι.
Αλλά μια και μιλήσαμε για ενόχους: Πόσες ανακοινώσεις έγραψε το Ποτάμι για το ότι η κάποιος καταργεί τις φυλακές όταν:
-βγήκε έξω ο Λαυρεντιάδης
-Είναι έξω οι της Energa και της Aegean
-βγήκε έξω ο Κάντας
-βγήκε έξω ο Κορκονέας
-άτομα που κατά κοινή ομολογία έχουν βλάψει το δημόσιο συμφέρον είναι έξω ή και κατέχουν και αξιώματα χωρίς καν να έχουν δικαστεί;
Φυσικά, κατά τον υπεύθυνο Δικαιοσύνης και Ασφάλειας, άρα και συνολικά για το Ποτάμι, όλοι οι προαναφερθέντες είναι λιγότερο επικίνδυνοι από τον Ρωμανό. Γιατί δεν λήστεψαν τα ασφαλισμένα χρήματα των τραπεζών, αλλά λήστεψαν τη δυνατότητα να έχουμε σχολείο, σύνταξη, νοσοκομείο, εν τέλει τη δυνατότητα να μην υπάρχει κάποιος λόγος να έχουμε μνημόνιο.
Είναι τόσο αυτονόητο για πολιτικούς σχηματισμούς που δήθεν κομίζουν το νέο , ωστόσο συστηματικά αποφεύγουν να αμφισβητούν το παλιό.
Αν λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται να καταργήσει τη φυλακή, κάποιοι άλλοι έχουν καταργήσει ένα πιο κρίσιμο στάδιο: Τη Δικαιοσύνη. Αλλά οι ανακοινώσεις του Ποταμιού δεν έχουν χώρο γι' αυτούς.
Η λογική του Ποταμιού για τον Ρωμανό έναντι των άλλων είναι η ίδια που σε κατατάσσει στο παλιό όταν είχες σύμβαση στη δουλειά, όταν δεν κινδύνευες και τόσο να απολυθείς, όταν μπορούσες να βγεις στη σύνταξη, αλλά το μη-παλιό είναι επίσης να αισθάνεσαι εσύ υπεύθυνος για την αποδειξούλα που δεν ζήτησες και όχι ο Μπόμπολας για το ρήμαγμα του Δημοσίου.
«Οι Έλληνες πολίτες αξίζουν όμως καλύτερη μεταχείριση. Τόσο από την έννομη τάξη, που οφείλει να τους προστατεύει από το έγκλημα και την ανασφάλεια, αλλά και από τους πολιτικούς τους, που οφείλουν να τους μεταχειρίζονται με κάποια στοιχειώδη σοβαρότητα και χωρίς πρόχειρο και ασυγκράτητο λαϊκισμό», αναφέρεται στο κλείσιμο.
Όχι, το Ποτάμι δεν υιοθετεί την ακροδεξιά συλλογιστική της κυβέρνησης. Εκείνη είναι απλώς εκδικητική για την ποινική παράβαση του Ρωμανού. Το Ποτάμι το πάει ένα βήμα παρακάτω: Ο Ρωμανός αν αποδράσει κινδυνεύει κάθε Έλληνας, λέει περίπου. Αλλά αυτό δεν είναι λαϊκισμός, δεν είναι αυτό που προβάλλουν αυτές τις ημέρες τα ΜΜΕ που έφτιαξαν και το Ποτάμι: Μια ασάφεια για τον Ρωμανό, αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν λήστεψε απλώς μια τράπεζα (όπου σύμφωνα και με μαρτυρία η σύλληψή του ήταν αποτέλεσμα της επιλογής του να μη κινδυνεύσει αθώος), αλλά έχει κάνει κι άλλα, ενδεχομένως και κάναν φόνο, γιατί είναι τρομοκράτης (ασχέτως αν δεν έχει καταδικαστεί γι' αυτό)
Όχι, το Ποτάμι δεν είναι η επανάσταση του αυτονόητου, και αποδεικνύεται ακόμη μια φορά. Είναι το hipster νεοφιλελεύθερο σενάριο, που σε κρίσιμες ώρες ξέρει πολύ καλά με ποιον πρέπει να πάει. Όχι πάντως με τον Διαφωτισμό και τον Τσέζαρε Μπεκαρία, τον οποίο θα όφειλε να επικαλείται.