Σύμφωνα και με τα τελευταία διαθέσιμα δεδομένα της Eurostat, για το 2023, η Ελλάδα βρίσκεται στη χειρότερη θέση ανάμεσα στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με τη δυνατότητα πρόσβασης στη στέγη.

Ενδεικτικά, στην Ελλάδα σχεδόν το 1/3 των νοικοκυριών σε αστικές περιοχές καταγράφεται να δαπανά πάνω από 40% του διαθέσιμου εισοδήματός του για την κάλυψη του κόστους που σχετίζεται με τη στέγαση, όπου συμπεριλαμβάνονται λογαριασμοί υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, ενοίκια, πληρωμές στεγαστικού δανείου και δημοσιονομικά τέλη.

Η διαρκής άνοδος των τιμών των ακινήτων, του κόστους ενέργειας και του υψηλού κόστους δανεισμού, οδηγεί στη σταδιακή άυξηση του στεγαστικού κόστους, καθιστώντας τη στέγαση ακόμη λιγότερο προσιτή για τα εγχώρια νοικοκυριά.

Χαρακτηριστικό στοιχεία είναι πως το 2022 οι δημόσιες δαπάνες για στέγαση, ως ποσοστό του ΑΕΠ, ήταν από τις χαμηλότερες μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ.

Υψηλότερο το ποσοστό των ατόμων που δυσκολεύονται να καλύψουν τις στεγαστικές δαπάνες στις μεγάλες πόλεις

Επιπλέον, σύμφωνα με την έρευνα, το ποσοστό των νοικοκυριών τα οποία δαπανούν το 40% ή άνω του διαθέσιμου εισοδήματός τους για να καλύψουν το κόστος στέγασης και ως εκ τούτου δεν διαθέτουν πρόσβαση σε προσιτή στέγαση, είναι υψηλότερο στις αστικές περιοχές σε σχέση με τις ημιαστικές και αγροτικές περιοχές.

Ένας βασικός παράγοντας για την διαφορά αυτή είναι ότι οι ενοικιαστές είναι περισσότεροι στις αστικές περιοχές από ό,τι στις ημιαστικές ή αγροτικές περιοχές, όπου σημειώνεται μεγαλύτερο ποσοστό ιδιοκατοίκησης.

Σε επίπεδο περιφερειών, σε περιοχές όπως το Νότιο Αιγαίο, η Ήπειρος, η Αττική, η Θεσσαλονίκη και η Κεντρική Μακεδονία παρατηρούνται τα υψηλότερα ποσοστά νοικοκυριών χωρίς πρόσβαση σε προσιτή στέγαση.

Τα περιγραφικά αποτελέσματα της μελέτης, όπως οι συντάκτες της κρίνουν, δείχνουν ότι το ζήτημα της προσιτότητας της στέγασης:

(α) σχετίζεται με το ιδιοκτησιακό καθεστώς της κατοικίας, το οποίο παρουσιάζει μεγάλη διακύμανση ανά περιφέρεια – με βάση το εύρημα ότι και στους δύο γύρους της έρευνας περίπου το 60% των νοικοκυριών που ενοικιάζουν δαπανά πάνω από το 40% του διαθέσιμου εισοδήματός του για την κάλυψη των στεγαστικών του αναγκών

(β) πλήττει εντονότερα τα νεαρότερα νοικοκυριά

(γ) οξύνεται όταν ο επικεφαλής του νοικοκυριού είναι άνεργος

(δ) σχετίζεται με την οικογενειακή κατάσταση, όπως επίσης και με το μέγεθος του νοικοκυριού.