Είχαμε υποσχεθεί ότι το περιοδικό ΖΗΝ θα παρακολουθεί την επικαιρότητα από κάποια απόσταση.  Σε αυτό το τεύχος ο φακός της εστίασης του περιοδικού μας ξεκινάει από την επένδυση στο Ελληνικό και τις μπουλντόζες που οραματίζεται ο υπουργός, (αλλά και σύμπασα η ανθρωπότητα) για να μεταμορφώσουν τον κόσμο και συνεχίζει με ένα άρθρο για την τρομοκρατική χρήση της αντιτρομοκρατίας που υπογράφεται πάλι από τον Θάνο Καμήλαλη αλλά και τη Λαμπρινή Θωμά, που κάνει μία επισκόπηση του τρόπου με τον οποίον ο τρόμος χρησιμοποιείται ως εργαλείο πειθάρχησης από την Θάτσερ στον Μητσοτάκη πατέρα και σήμερα πια τον Μητσοτάκη υιό.

Η Δανάη Καρυδάκη και ο Φώτης Τερζάκης γράφουν και οι δύο για την ψυχανάλυση, από τη σκοπιά της ιστορίας των ιδεών.  Ο Φώτης Τερζάκης ασχολείται με την ψυχανάλυση και το πρόβλημα της σχετικότητας των ψυχαναλυτικών ιδεών υπό το πρίσμα της ανθρωπολογικής σκέψης και η Δανάη Καρυδάκη ασχολείται με το παράξενο φρούτο που λέγεται ιστορία της ψυχανάλυσης στην Ελλάδα.  Και μια που η ψυχανάλυση ξεκινά με την ανάγνωση ενός αρχαίου ελληνικού μύθου, το άρθρο διαβάζει αυτήν την ιστορία της επιστροφής στην Ελλάδα που τόσο εντυπωσίασε τον ίδιο τον Φρόιντ, αρκετά ώστε να αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν πράγματι να υπάρχει ο Παρθενώνας.

Ο Διονύσης Σκλήρης γράφει για μία μαρξιστική εκδοχή του αντισπισισμού.  Ο προβληματισμός αυτός είναι επείγον να διατυπωθεί σε υψηλό επίπεδο, γιατί η συζήτηση στη χώρα μας κινείται κατά τρόπο εντελώς αποκαρδιωτικό ανάμεσα σε μία αφελή χλεύη αυτών των ιδεών και μία υπεράσπιση πολλές φορές τόσο έξαλλη που δυσκολεύεται να ανοίξει αυτόν τον προβληματισμό σε ένα κοινό που να ξεπερνά αυτούς που έχουν ήδη πειστεί.

Ο Δημοσθένης Παπαδάτος γράφει για το βιβλίο ενός συντρόφου, επιδιώκοντας αυτό που πετυχαίνει η κάθε καλή αυτοβιογραφία, δηλαδή να μιλήσει για την ιστορία ενός ανθρώπου με τρόπο που να μας βοηθάει να διαβάσουμε την ιστορία όλων μας.

Ο Κωνσταντίνος Πουλής καταχράται για ακόμη μία φορά το δικαίωμα που του δίνει η θέση του υπεύθυνου ύλης για αυτό το περιοδικό και εξακολουθεί να γράφει με υψωμένη τη σημαία της λευκής απεργίας ενάντια στην επικαιρότητα.  Αν προσθέσουμε τις ραδιοφωνικές εκπομπές που κάνει για τη λογοτεχνία, είναι πολύ πιθανό ότι σύντομα θα διευθύνει το τμήμα χορού του ThePressProject.

Tέλος έχουμε δύο μεταφράσεις από δύο διαδικτυακά περιοδικά με τα οποία έχουμε μόνιμη συνεργασία, το  jacobin και το project-syndicate. Στη μία περίπτωση ένας σημαντικός πολιτικός επιστήμονας από το Brown αναλύει την κρίση αντιπροσώπευσης που διαπερνά τα αμερικανικά κόμματα,  και τον τρόπο με τον οποίον αυτή αποτυπώνεται στην άνοδο προσώπων όπως ο Μπέρνι Σάντερς αλλά και ο Τραμπ. Ο Peter Singer είναι κορυφαίος ηθικός φιλόσοφος της εποχής μας που γράφει για τα ορφανοτροφεία και τον τρόπο με τον οποίον πολλές φορές οι καλές προθέσεις δεν κάνουν καθόλου καλό.

Σας ευχόμαστε να ευχαριστηθείτε την ανάγνωση του περιοδικού μας και να θυμάστε με κάθε καινούργιο τεύχος ότι ο σκοπός του είναι να το δώσετε στον θείο σας.  Το παράδειγμα των μαρτύρων του Ιεχωβά, πού πουλάνε τη Σκοπιά και το Ξύπνα στην άκρη του δρόμου, θα ήταν ίσως ένας καλός τρόπος για να συνεισφέρετε και εσείς στο απίθανο δημοσιογραφικό πείραμα πού είναι το αυτοχρηματοδοτούμενο εγχείρημα του ThePressProject.

Αν δεν έχετε ήδη γραφτεί συνδρομητές, να γραφτείτε τώρα. Αν κάνετε μια συνδρομή άνω των δέκα ευρώ, θα λαμβάνετε το περιοδικό ΖΗΝ σε έντυπο, κάθε δύο μήνες (μόλις τελειώσει η καραντίνα).

Να είστε καλά και καλή ανάγνωση.