Θα ήθελα να σας προκαλέσω να κάνουμε σήμερα μαζί ένα πείραμα:
 
Ας αγνοήσουμε για λίγο την ύφεση, την ανεργία, τα λουκέτα, τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, την υπερφορολόγηση και την ανθρωπιστική κρίση και ας κρατήσουμε μόνο την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος και θετικού ισοζυγίου διεθνών συναλλαγών.
 
Ας υποθέσουμε επίσης ότι δεν είσαι άνεργος, χαμηλοσυνταξιούχος, χαμηλόμισθος, απλήρωτος ή επισφαλώς εργαζόμενος, γιατί σ’ αυτή την περίπτωση δεν μπορεί να ισχύσει η συνθήκη που περιγράψαμε παραπάνω και το πείραμα θα τιναζόταν στον αέρα. Δεχόμαστε λοιπόν, για τις ανάγκες του πειράματος, πως είστε ένας νοικοκύρης, ένας εισοδηματίας, ένα golden boy που δεν έχει χάσει τη δουλειά του, κάποιος δηλαδή που παρά την κρίση βαστάει κάπως καλά.
 
Έρχεται λοιπόν η κυβέρνηση, που σε βλέπει κάπως να ανησυχείς επειδή δεν έχουμε πάρει ακόμα τη δόση του Δεκεμβρίου «γιατί πρώτα θα πήγαιναν κάποιοι για σκι και μετά θα βλέπαμε», και σε διαβεβαιώνει πως δεν τρέχει τίποτα. Πως μπορείς να ηρεμήσεις και να χαλαρώσεις, αφού «έχουμε τηρήσει όλες μας τις υποσχέσεις», αφού  «έχουμε εκπληρώσει όλα τα προαπαιτούμενα», αφού «το πρωτογενές πλεόνασμα είναι το πιο ισχυρό μας όπλο». Και να μη σε νοιάζει εσένα, «εμείς κάνουμε καθυστέρηση τώρα», πως «καλύτερα να μη βιαστεί η τρόικα να έρθει», «πως θα υπάρξει συμφωνία πάνω στην αξιολόγηση της τρόικας στο Eurogroup της 17ης Φεβρουαρίου» και πως, χωρίς αμφιβολία, «θα πάρουμε τη δόση αμέσως μετά το Eurogroup της 10ης Μαρτίου». Κι ακόμα ότι «τον Απρίλιο, αμέσως μετά την επίσημη διαπίστωση του πρωτογενούς πλεονάσματος, ανοίγει η συζήτηση για τη διευθέτηση του χρέους με βάση τις αποφάσεις του Eurogroup της 27ης Νοεμβρίου του 2012».
 
Έρχονται όμως οι ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σου ψιθυρίζουν στ’ αυτί ότι «δεν έχετε κάνει ακόμα όλα σας τα μαθήματα», ότι «είναι πολύ λυπηρό που η αξιολόγηση δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη», ότι «απαιτείται πολλή δουλειά ακόμη», ότι «μόνο όταν υπάρξει θετική ολοκλήρωση της αξιολόγησης το ελληνικό ζήτημα θα επανεξεταστεί στο Eurogroup, και άρα και το ενδεχόμενο εκταμίευσης κάποιας δόσης», ότι «οι Ευρωεκλογές και η άνοδος του ευρωσκεπτικισμού που παρατηρείται σε όλες τις χώρες δεν αποτελούν δικαιολογία για την καθυστέρηση της διαδικασίας της αξιολόγησης στην Ελλάδα», ότι «στις συζητήσεις που συνεχίζονται έχει μεν υπάρξει πρόοδος, αλλά θα χρειαστεί εντατική εργασία τις επόμενες εβδομάδες τόσο σε δημοσιονομικό  και διαρθρωτικό επίπεδο όσο και στον χρηματοπιστωτικό τομέα» και ότι, τέλος πάντων, «οι συζητήσεις για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους θ’ αρχίσουν μετά τις Ευρωεκλογές».
 
Εσύ, τώρα, επειδή είσαι νοικοκύρης και όλα τα άλλα που απαριθμήσαμε στην αρχή του πειράματος, θέλεις πολύ να πιστέψεις την κυβέρνηση γιατί αλλιώς θα πάνε χαμένες οι θυσίες (των άλλων) και ενδέχεται να ξεβολευτείς, ιδίως αν, όπως φημολογείται πάντα στο εξωτερικό (εδώ δεν τα πιστεύουμε κάτι τέτοια), υπάρχει πίεση να ληφθούν και νέα μέτρα.
 
Αλλά το γεγονός ότι είσαι νοικοκύρης δεν συνεπάγεται ότι είσαι απαραιτήτως και μαλάκας. Οπότε ποια είναι η θέση σου και ποια από τις δύο πλευρές πρέπει να πιστέψεις; Την κυβέρνηση, που σου έχει παράσχει και άλλοτε παρόμοιες διαβεβαιώσεις με τα γνωστά αποτελέσματα, ή τους ξένους, που δεν έχουν και πολλά να χάσουν λέγοντας την αλήθεια;
 
Εκεί, λοιπόν, που το σκέφτεσαι και προσπαθείς να βγάλεις τα συμπεράσματά σου, έρχεται ξανά η κυβέρνηση και σου λέει ότι «μνημόνια τέλος» και «ότι είμαστε έτοιμοι να προσφύγουμε σύντομα για δανεισμό στις διεθνείς αγορές» και σε τερματίζει.