Το The Press Project βρέθηκε την Πέμπτη 13 Μαρτίου το μεσημέρι στη συνέντευξη τύπου που πραγματοποιήθηκε μετά από πρωτοβουλία 27 σωματείων ΣΕΠΕ (Σύλλογοι Εκπαιδευτικών Π.Ε.) και ΕΛΜΕ (Ένωση Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης) στην ΕΣΗΕΑ, ενάντια στα πειθαρχικά μέτρα που απειλούν όσους/όσες εκπαιδευτικούς αντιστέκονται στην αυταρχική μέθοδο της αξιολόγησης, συμμετέχουν σε απεργίες η μιλούν με τα παιδιά για την Παλαιστίνη. Στη συζήτηση συμμετείχαν δια ζώσης η διαδικτυακά εκπαιδευτικοί από διάφορες πόλεις της χώρας, διωκόμενοι και μη, για να διαμηνύσουν σε κάθε τόνο πως «Εδώ δεν παραδίδεται κανείς».
Ρεπορτάζ της Ηλιάνας Ζερβού
Ενώ λίγο πιο πέρα από την ΕΣΗΕΑ ορκιζόταν ο νέος ΠτΔ και το κέντρο της Αθήνας έβραζε από τη ζέστη και την κίνηση, στην αίθουσα που βρεθήκαμε επικρατούσε ένα κλίμα ενδυναμωτικής αλληλεγγύης και πείσματος που εκφράστηκε από κάθε άνθρωπο που πήρε το λόγο. Πέρα από τα τουλάχιστον 1.500 πειθαρχικά που έχουν κληθεί σε βάρος εκπαιδευτικών που συμμετείχαν σε απεργία – αποχή από την αξιολόγηση, η εκπαιδευτικός και μέλος της ΕΛΜΕ Πειραιά Χρύσα Χοτζόγλου, τέθηκε για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες σε δυνητική αργία για συνδικαλιστική δράση με απόφαση του πρώην πλέον υπουργού Παιδείας, Κυριάκου Πιερρακάκη, παρακάμπτοντας μάλιστα την ομόφωνη γνωμοδότηση του Πειθαρχικού Συμβουλίου και ανοίγοντας τον δρόμο στις πρώτες απολύσεις στο δημόσιο σχολείο για συνδικαλιστικούς λόγους. Το έγκλημα της ότι διαμαρτυρήθηκε από κοινού με μαθητές και μαθήτριες για την αξιολόγηση σε νεοδιόριστη εκπαιδευτικό. Οι διώκτες της έκαναν λόγο για «υποκίνηση».
Η δυνητική αργία είναι η κατάσταση του δημοσίου υπαλλήλου, κατά την οποία τίθεται εκτός ενεργού υπηρεσίας, παύει δηλαδή προσωρινά να ασκεί τα καθήκοντά του. Πρόκειται για ένα προσωρινό διοικητικό μέτρο και η αναστολή άσκηση των καθηκόντων μπορεί να επιβληθεί στον υπάλληλο σε κατεπείγουσες περιπτώσεις επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος με πράξη του ανώτατου μονοπρόσωπου οργάνου διοίκησης του φορέα όπου υπηρετεί.
Η Χρύσα Χοτζόγλου και ο Δημήτρης Αντωνίου βρέθηκαν χωρίς δουλειά για τη συνδικαλιστική τους δράση
Η Χρύσα Χοτζόγλου από την αίθουσα της ΕΣΗΕΑ περιέγραψε ότι «τους ενοχλεί όταν κινητοποιούνται από κοινού μαθητές εκπαιδευτικοί. Γι’ αυτό μιλάνε για υποκίνηση. Γιατί μπορεί να δημιουργηθεί μέτωπο. Τους εξοργίζει η άποψη “Όταν ένας νόμος είναι άδικος, τότε πρέπει να ανατρέπεται”. Ιδιαίτερα όταν αυτή δηλώνεται από 15χρονους μαθητές». Ερμήνευσε ακόμα πως «τους φοβίζει και δίκαια το σύνθημα “μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί, παλεύουμε μαζί”. Θέλουν να τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος φταίει για τα προβλήματα στα σχολεία και οι πολιτικές του υπουργείου Παιδείας να μένουν στο απυρόβλητο. Γι’ αυτό κυνήγησαν με μανία αυτή την κινητοποίηση».
Η διωκόμενη εκπαιδευτικός δήλωσε πως την έδιωξαν προσωρινά αλλά θα παλέψει για να επιστρέψει στις σχολικές τάξεις όπου ανήκει. Συγκεκριμένα, επεσήμανε ότι «η απόφαση για την αργία έρχεται σε μια περίοδο που υπάρχει ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα της νεολαίας. Τη θέλουν να δουλεύει στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα, να εμπεδώνει από νωρίς ότι δεν έχει δικαίωμα στις σπουδές, ενώ στη δουλειά πρέπει να σκύβει το κεφάλι. Η προσπάθεια να επιβληθεί η υποταγή στους εκπαιδευτικούς με την αξιολόγηση είναι μήνυμα υποταγής της νεολαίας στο μαύρο μέλλον που της ετοιμάζει το σύστημα».
Για την ίδια υπόθεση έχει παραπεμφθεί και ο Δημήτρης Χατζάκης, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛΜΕ Πειραιά και αναπληρωτής, ο οποίος όπως και η κα. Χoτζόγλου απειλείται με απόλυση, ενώ έχει κινηθεί εναντίον τους και ποινική διαδικασία μετά από μήνυση του Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Πειραιά. Ο ίδιος διευκρίνισε με τη σειρά του ότι η «πρωτοφανής» απόφαση του πρώην υπουργού για δυνητική αργία στη συνάδελφο του συνιστά «αναβαθμισμένη κλιμάκωση της επίθεσης της κυβέρνησης και του συστήματος πάνω στη δράση των σωματείων πάνω στους αγώνες και τις ελευθερίες».
Ο Δημήτρης Αντωνίου συμμετείχε σε συμβολική κινητοποίηση στο κτίριο «ΚΛΕΙΔΙ» του ΕΚΠΑ, υλοποιώντας ομόφωνη απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του συλλόγου του, αντιδρώντας στην ηλεκτρονική εξεταστική που είχε επιβληθεί «απεργοσπαστικά» κατά την περίοδο του κινήματος ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Ο Δημήτρης Αντωνίου απολύθηκε με την κατηγορία της «συκοφάντησης». Παίρνοντας τον λόγο, υπογράμμισε ότι «μιλάνε οι άνθρωποι οι οποίοι όλα αυτά τα χρόνια δεν φροντίζουν τις υποδομές, έχουν κόψει τις χρηματοδοτήσεις, δεν κάνουν προσλήψεις, μετατρέπουν τη γνώση σε εμπόρευμα, έχουν διαλύσει πλήρως το δημόσιο πανεπιστήμιο και το δημόσιο σχολείο και ιδρύουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια». Κατά τα άλλα, σχολίασε με νόημα ότι «εμείς που υπερασπιζόμαστε το δημόσιο πανεπιστήμιο με την καθημερινή μας δουλειά, είμαστε αυτοί που το συκοφαντούμε».
Στη συνέχεια, περιέγραψε ότι επιβάλλονται τόσο αυστηρά μέτρα εναντίον τους για δύο λόγους, πρώτον λόγω του έμπρακτου αποτελέσματος που φέρουν σχετικές δράσεις, και δεύτερον λόγω της επισφαλούς εργασίας των «συμβασιούχων». «Υπάρχουν στρατιές συμβασιούχων αυτή τη στιγμή στο δημόσιο τομέα, στα σχολεία και στα πανεπιστήμια τους αναπληρωτές, στην υγεία, τους λέμε επικουρικούς. Όλοι αυτοί συμβασιούχοι είναι άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν μόνιμη σχέση εργασίας με το Δημόσιο. Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή μεγαλύτερο όργανο πειθάρχησης και καταστολής από το να είσαι συμβασιούχος μέσα σε ένα φορέα, που σημαίνει ότι η σύμβαση εργασίας σου λήγει σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και μετά πρέπει να ξαναμπείς στην ίδια διαδικασία να διεκδικήσεις τη θέση την οποία την είχες στα χρόνια» εξήγησε. Σημείωσε πως οι διώξεις αυτές αποτελούν πολιτικές, φρονηματικές διώξεις. Δηλαδή, «διωκόμαστε για αυτά που λέμε» είπε.
Ελευθερία Παλαιστίδου: Διοικητική Εξέταση από μία «Ζωγραφιά για την Παλαιστίνη»
Η εκπαιδευτικός Ρία Παλαιστίδου, με αφορμή της Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης 21 Σεπτεμβρίου, μίλησε με τους μαθητές και τις μαθήτριες της για την γενοκτονία στην Παλαιστίνη και δημιούργησαν μαζί ένα πολύ όμορφο πανό, μια ζωγραφιά για την Παλαιστίνη. Η δασκάλα έλαβε κλήση για έγγραφη απολογία από τον Διευθυντή Εκπαίδευσης της Δ’ Αθήνας, μαζί και ο Διευθυντής του 3ο Δημοτικού Σχολείου Ταύρου.
Τα λόγια που μεταφέρθηκαν από την ίδια στην συνέντευξη τύπου ήταν οργανωμένα σε κοφτές, ρυθμικές προτάσεις, ήταν συνοπτικά, αλλά τόσο ουσιαστικά. Αρχικά, μας έβαλε στο κλίμα εκείνης της δημιουργικής μέρας στη τάξη: «Τα παιδιά αρχές Οκτώβρη δημιουργούν αφού έχουμε συζητήσει για την ειρήνη και τον πόλεμο. Εικαστική μουσική, λουλούδια, πεταλούδες, το σήμα της ειρήνης, γράφουν στη γλώσσα τους. Με αυτόν τον τρόπο ξορκίζουν το κακό. Έτσι ζητούν ειρήνη και δικαιοσύνη» είπε.
«Μπορεί λοιπόν ένα πανό μικρών παιδιών να ενοχλεί; Ναι, μπορεί. Γιατί μιλάει για μια χώρα που παλεύει, που διεκδικεί, που αντιστέκεται. Γιατί μιλάει για το δίκιο, γιατί φωνάζει, γιατί έχει κόκκινα γράμματα, γιατί βγαίνει από την τάξη, κρεμιέται στα κάγκελα του σχολείου, όπου τώρα μπορούν όλοι να το δουν, να γίνει σύνθημα, να έχει φωνή» συνέχισε με απαλή, συγκινημένη φωνή.
«Μπορεί να ενοχλεί;» διερωτήθηκε ξανά και απάντησε «ναι, γιατί έχει τρεις λέξεις που απαγορεύονται, άλλη είναι η επίσημη πολιτική. Η δουλειά μας δεν είναι υποταγή. Είναι να δημιουργούμε σκεπτόμενους ανθρώπους. Και αν για αυτό πρέπει να συγκρουστούμε, να συγκρουστούμε». «Όμως εμείς διδάσκουμε τα παιδιά των εργατών και των εργαζομένων και έχουμε πρότυπα, τον Γληνό, τον Δελμούζο, τον Πλουμπίδη, τον δάσκαλο που στάλθηκε στα ορεινά ως ανεπιθύμητος, που στάλθηκε εξορία, που τον εκτέλεσαν στην Καισαριανή. Έχουμε σαν πρότυπο τη Ρόζα Ιμβριώτη και την Έλλη Αλεξίου» κατέληξε συγκινώντας τους και τις συναδέλφους της.
Ένστολος αστυνομικός παρέδωσε φάκελο δίωξης σε εκπαιδευτικό εν ώρα μαθήματος – «Κυρία, ποιος έκλεψε και ήρθε η Αστυνομία;»
Η Κατερίνα Ιωαννίδου είναι μέλος του ΣΕΠΕ Χαλκιδικής και δασκάλα πρώτης δημοτικού στο Σχολείο Ουρανούπολης Χαλκιδικής. Η κα. Ιωαννίδου έλαβε τη δική της δίωξη για συμμετοχή στην απεργία – αποχή από την αξιολόγηση, μέσω ένστολου και εν ώρα μαθήματος. Τη στιγμή που άκουσα την ιστορία της, σκεφτόμουν πως η περίπτωση αυτή μοιάζει πραγματικά να αποτυπώνει με τον πιο τραγικό τρόπο το μέγεθος της αυταρχικότητας και της επίθεσης που βρίσκεται σε εξέλιξη.
«Η 12η του Φλεβάρη ήταν μια μέρα που ξεκίνησε πάρα πολύ όμορφα. Σε ένα τετράδιο ορθογραφίας μιας μαθήτριας μου, βρήκα γραμμένη αν και ανορθόγραφα τη λέξη “αντίσταση”. Την προηγούμενη ημέρα την είδε γραμμένη σε ένα πανό, όταν συζητούσαμε για την καταστροφική εξόρυξη χρυσού που γίνεται τόσο κοντά στο Δήμο μας. Την είδε, τη θυμήθηκε, μου την άφησε ως μήνυμα» περιέγραψε χαμογελώντας. Έπειτα, συνέχισε ότι «αναποδογυρίζει ένα τάπερ φαγητού, το φαγητό χύνεται και ακούγεται η συγκλονιστική φράση, “σου δίνω την αλληλεγγύη μου και το μισό μου τοστ”». Οι συνάδελφοι της γέλασαν με την χαριτωμένη ιστορία.
Το κλίμα όμως άλλαξε σύντομα, καθώς, όπως είπε η κα. Ιωαννίδου «σε αυτήν την παιδαγωγική μας πραγματικότητα, λίγο μετά χτυπάει η πόρτα και εμφανίζεται ένστολος αστυνομικός του ΑΤ Ουρανούπολης με σκοπό να μου παραδώσει τον εμπιστευτικό κατά τα άλλα φάκελο για την παραπομπή μου σε Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο. Ο εμπιστευτικός αυτός κατά τα άλλα φάκελος επιδίδεται τόσο μπροστά σε όλους τους μαθητές και τις μαθήτριες της τάξης μου, όσο και στα παιδιά που έκαναν γυμναστική στο προαύλιο».
«Εύλογα λοιπόν τα παιδιά αναρωτήθηκαν “ποιος έκλεψε και ήρθε η αστυνομία στο σχολείο”» είπε διακωμωδώντας της τραγικότητα αυτής της ιστορίας και συμπλήρωσε ότι «μια φωνή επίσης ακούστηκε να λέει “κυρία, εγώ φοβάμαι την αστυνομία”». Όμως, η κα. Ιωαννίδου δεσμεύτηκε ότι «θα συνεχίσουμε την αντίστασή μας δίπλα στις ανορθογραφίες αυτού του κόσμου».
Ντίνα Ρέππα: «Επιλέγουμε την δημόσια παιδεία, γιατί επιλέγουμε να είμαστε εκπαιδευτικοί για τα πιο φτωχά και πληττόμενα παιδια»
Η Μυρσίνη Κάιλα από τον «Αριστοτέλη» σωματείο πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, βοήθησε να αντιληφθούμε ακόμα καλύτερα την τεράστια έκταση που έχει λάβει η χρήση των πειθαρχικών μέτρων. Συγκεκριμένα τόνισε ότι «έχουμε αυτή την στιγμή χιλιάδες εκπαιδευτικούς να διώκονται και να παραπέμπονται σε πειθαρχικά. Μόνο στο δικό μας σωματείο μετράμε 100 σε κάθε μεγάλη, μικρή πόλη και χωριό αυτής της χώρας». Συνέχισε αναφέροντας πως «από το καλοκαίρι οι Διευθύνσεις Εκπαίδευσης στέλνουν κλήσεις σε πειθαρχικό απέναντι σε όσους δεν αξιολογούνται, συμμετέχοντας στην απεργία αποχή που έχουν προκηρύξει τα συνδικάτα και τα πρωτοβάθμια σωματεία».
Εστίασε, ακόμα, στο γεγονός πως «στο στόχαστρο βρίσκεται ιδιαίτερα η νεότερη γενιά. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή χιλιάδες νεοδιόριστοι συνάδελφοι και συναδέλφισσες, με πολλά χρόνια στην πλάτη τους ως αναπληρωτές και αναπληρώτριες με μειωμένα δικαιώματα». Βάζοντας και τον εαυτό της ανάμεσα σε αυτούς, υπενθύμισε ότι «βγήκαμε στην αγορά εργασίας την εποχή που ξεκίνησε την εποχή των μνημονίων». Ανέλυσε σε βάθος τον αυταρχικό χαρακτήρα του μέτρου της αξιολόγησης, επισημαίνοντας ότι διαλύει τον ενιαίο δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης, ενώ ταυτόχρονα καθιερώνει την αντίληψη πως η παιδεία αρχίζει και τελειώνει στις εξετάσεις. «Είμαστε εδώ για να μιλήσουμε για τον αυταρχισμό του κράτους και των διοικητικών μηχανισμών, αλλά και για να πούμε οικειοποιούμαι ένα παλιό σύνθημα ότι “εδώ δεν παραδίδεται κανείς”» είπε προκαλώντας το χειροκρότημα των παρευρισκομένων. «Γι’ αυτό και πέντε χρόνια τώρα το υπουργείο δεν έχει καταφέρει παρά να αξιολογήσει ένα μικρό μέρος των εκπαιδευτικών» είπε.
Η Ντίνα Ρέππα, εκπαιδευτικός και μέλος του ΣΕΠΕ «Αριστοτέλης» έκανε λόγο για «πογκρόμ στην εκπαίδευση» ενώ στάθηκε εξαιρετικά στο γεγονός πως τα πειθαρχικά απειλούν «τον ανθό της εκπαίδευσης». Δηλαδή, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε «βάζει στις πρώτες γραμμές της κρούσης» εκπαιδευτικούς που δεν ξεπερνούν την ηλικία των 35 – 36 ετών. Σοκαρίστηκα πραγματικά ακούγοντας ότι το 70% του σωματείου της απειλείται με πειθαρχικά, στοιχείο που ανέδειξε λίγο γενικότερα και η Μυρσίνη Κάιλα. «Επιλέγουμε την δημόσια παιδεία, γιατί επιλέγουμε να είμαστε εκπαιδευτικοί για τα πιο φτωχά και πληττόμενα παιδια» είπε ακόμα, παρουσιάζοντας και την ταξική υφή του ζητήματος.
Ενημερωθήκαμε ακόμα, ότι έχει συγκροτηθεί νομική ομάδα υποστήριξης απέναντι στη βιομηχανία πειθαρχικών, μία ομάδα ανοιχτή όπου μπορούν να προστεθούν κι άλλοι άλλες δικηγόροι. Ανάμεσα τους ο Παλαιολόγος Παλαιολόγου, ο οποίος στη συνέντευξη τύπου διευκρίνισε ότι δεν μιλάει εξ ονόματος της ομάδας, αλλά μας έδωσε μια πολύ σαφή εικόνα για το τι είναι αυτό που συντελείται.
«Το πειθαρχικό δίκαιο αφορά εξαιρετικό δίκαιο» τόνισε ο δικηγόρος και προσέθεσε ότι «Όταν χρησιμοποιείται με καθολικό τρόπο δεν έχει καμία ουσία. Το σύστημα αξιολόγησης θέλει να μετατρέψει τους ενεργούς εκπαιδευτικούς σε χρήσιμους άχρηστους που θα μεταφέρουν στα παιδιά τις δικές του πολιτικές». Ταυτόχρονα, ενημέρωσε ότι σήμερα 14 Μαρτίου οι δικηγόροι πραγματοποιούν καθολική αποχή, «γιατί ο λαϊκός παράγοντας είναι ο μόνος καθοριστικός παράγοντας για την εξέλιξη τόσο έξω από τη Βουλή, όσο και μέσα στο δικαστήριο» κατέληξε.
Τέλος, την επιμονή τους στον κοινό αγώνα διατύπωσαν ο Δημήτρης Παπαδημητρίου από σχολείο των Κυκλάδων, ο Περικλής Παυλίδης, πρόεδρος δημοτικής εκπαίδευσης του ΑΠΦ, 3 εκπαιδευτικοί από το ΣΕΠΕ Μεσσηνίας, η Εύη Λάζου από τη Ζάκυνθο, η Μαρία Μαθιουδάκη από τους Φούρνους Ικαρίας. Η τελευταία συνδέθηκε μαζί μας από ένα λευκό νησιωτικό σπίτι με ξύλινα κουφώματα που βρίσκεται στη μικρή γωνιά που λέγεται Φούρνοι Ικαρίας. Το νησάκι έχει σύνολο 5 εκπαιδευτικούς, από τους οποίους οι 4 έχουν λάβει κλήση σε πειθαρχικό. Οι 4 από τους 5, από τους 5 που έφτασαν μέχρι τους Φούρνους Ικαρίας για να εργαστούν. Ίσως αυτό μας δείχνει την σοβαρότητα της κατάστασης.