Όλη η υπόθεση της κατασκευής του Mall χτίστηκε πάνω σε µία πρόφαση: στην ανάγκη φιλοξενίας των ξένων δηµοσιογράφων στο Μαρούσι.
Αρχικά, το «Χωριό Τύπου» θα φιλοξενούσε 5.585 δηµοσιογράφους. Το Νοέµβριο του 2001, στο έντυπο του δηµάρχου Αµαρουσίου («Το Μαρούσι προς το 2004″), οι δηµοσιογράφοι µειώνονται σε 5.000. Όταν πλέον υπογράφεται η σύµβαση µε τον «Αθήνα 2004», οι δηµοσιογράφοι πέφτουν τελικά στους 1.600!
Όσο οι δηµοσιογράφοι µειώνονταν, τόσο τα τετραγωνικά του Μall αυξάνονταν! Ξεκινούν από 0 τ.µ (αφού ο Αθήνα 2004 και η ΔΟΕ δεν απαίτησαν κανένα εµπορικό κέντρο), γίνονται 23.000 µε το νόµο Λαλιώτη και φτάνουµε στα 85.000 τ.µ. των νόµων Παπανδρέου και Βενιζέλου. Τελικά, το Mall επισήµως καταλαµβάνει 58.500 τ.µ. (και 90.000 τ.µ. υπόγεια). Ζητήσαµε από πολιτικούς µηχανικούς να «µετρήσουν» τα πραγµατικά τετραγωνικά του Mall, και τα βγάζουν όχι 58.500 αλλά πάνω από 120.000!
Τελικά, στους Ολυµπιακούς δεν τηρήθηκε ούτε το πρόσχηµα των 1.600 δηµοσιογράφων! Στελέχη του Αθήνα 2004 δήλωσαν οφ δε ρέκορντ στη ΓΑΛΕΡΑ το 2005 πως το «Maroussi 1 Media Village» λειτούργησε… λιγάκι. Σύµφωνα µε την κ. Φιλίτσα Δασκαλάκη, δ/ντρια τοµέα ολυµπιακών χωριών, στα χωριά τύπου στο Μαρούσι φιλοξενήθηκαν 1.400 δηµοσιογράφοι και 100 στο ΙΑΣΩ». Ωστόσο, η Σοφία Σακοράφα, τότε δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Αμαρουσίου, τώρα βουλευτής ΠΑΣΟΚ) παραθέτει περιπτώσεις ξένων δηµοσιογράφων που τελικά διέµειναν αλλού. Στο site της αµερικανικής εφηµερίδας «Houston Chronicle», διαβάσαµε πως συντάκτες της «Boston Globe» (µεγάλης αµερικανικής εφηµερίδας) «ειδοποιήθηκαν να µείνουν στο µαιευτήριο ΙΑΣΩ επειδή το Maroussi Media Village δεν ήταν έτοιµο». «Φοβάµαι» λέει ο δηµοσιογράφος Τζον Πίτερς -µε σαφή είναι η αλήθεια τάση υπερβολής- «µη µπουν µέσα οι νοσοκόµες να µου κάνουν καµία ένεση…».