Ένας εργάτης κάθε τρεις μέρες χάνει τη ζωή του, σύμφωνα με εκτενές αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη». Το ρεπορτάζ αναφέρεται μεταξύ άλλων στον θάνατο του 68χρονου οικοδόμου στη Θεσσαλονίκη, στον θάνατο 47χρονου στον Βόλο, ο οποίος εργαζόταν σε έργο κατασκευής θερμοκηπίων, όταν έπαθε ηλεκτροπληξία. Στο μεταξύ, άλλοι δύο εργάτες έπεσαν χτες Πέμπτη στο κενό, από ύψος τουλάχιστον 4 μέτρων, κατά τη διάρκεια εργασιών στον οικισμό Γέφυρα Θεσσαλονίκης. Οι δύο άνδρες εκτελούσαν εργασίες σε σούπερ μάρκετ και έπεσαν υπό άγνωστες συνθήκες με αποτέλεσμα να τραυματιστούν και να διακομισθούν σύμφωνα με ανακοίνωση της αστυνομίας σε εφημερεύον νοσοκομείο.
Τα εργατικά «ατυχήματα» «θερίζουν» και στους εργαζόμενους στους ΟΤΑ. Τα ίδια τα στοιχεία, τα συχνά τέτοια «ατυχήματα» δείχνουν ότι δεν πρόκειται ούτε για «συμπτώσεις» ούτε ατυχία. Τα συνδικάτα καταγράφουν ως αιτίες τον ακατάλληλο εξοπλισμό και μηχανήματα, την ελλιπή συντήρηση, ακόμα και την απουσία στοιχειωδών μέτρων προστασίας της υγείας, την παραβίαση κανονισμών πρόληψης που με αγώνες έχουν κατακτηθεί από τους εργαζόμενους και είναι «κατοχυρωμένοι νομοθετικά». Για τη διασφάλιση φθηνής εργασίας οι εργοδότες αξιοποιούν ευρωενωσιακές κατευθύνσεις και το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο που θεσπίζουν διαδοχικά οι κυβερνήσεις, επεκτείνοντας τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, τα ωράρια – λάστιχο, τις μειώσεις προσωπικού και την εντατικοποίηση της εργασίας. Αυξάνονται τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και κλιμακώνεται η επίθεση στον θεσμό των ΒΑΕ, ενώ με τη γενίκευση της εργολαβικής εργασίας περισσότεροι εργαζόμενοι εκτίθενται σε πολυποίκιλους και πρωτόγνωρους γι’ αυτούς κινδύνους, αφού δεν προλαβαίνουν να εξοικειωθούν με τους χώρους δουλειάς.
Σε δεύτερο επίπεδο, ακόμα και η διεκδίκηση των αποζημιώσεων αποτελεί έναν «Γολγοθά» για τα θύματα και τις οικογένειές τους, όπως ανέδειξε και η πρόσφατη ολοκλήρωση της δίκης για το θανατηφόρο εργατικό δυστύχημα στο εργοστάσιο «Ήπειρος», με θύμα τον 29χρονο Χρήστο Ζορμπά. Η οικογένεια κατάφερε να δικαιωθεί δύο χρόνια μετά τον άδικο χαμό του, ενώ η ακροαματική διαδικασία έδειξε στην πράξη ότι πρόκειται για «εργοδοτικά εγκλήματα» και όχι απλά για «εργατικά ατυχήματα». Η εργοδοσία είχε αποφύγει να τοποθετήσει σύστημα προστασίας από ηλεκτροπληξία, αφού αυτό «κόστιζε», κάτι που οδήγησε στον θάνατο του Χρ. Ζορμπά, ενώ ως «μέσο προστασίας» για τον ηλεκτρολόγο παρουσίαζε κάτι γάντια καθαριότητας, τα οποία προφανώς «κοστίζουν» λιγότερο, αν και …σκοτώνουν.
Τα στοιχεία του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) έχουν καταγράψει χιλιάδες εργάτες και εργάτριες που τραυματίζονται και σακατεύονται κάθε χρόνο, ενώ δεκάδες πέφτουν νεκροί στους χώρους δουλειάς. Κι αυτό ενώ τα επίσημα στοιχεία είναι ελλιπή, λόγω και του ανύπαρκτου ουσιαστικά ελεγκτικού μηχανισμού, κατάσταση που θρέφει την εργοδοτική ασυδοσία, αλλά και των προσπαθειών της εργοδοσίας να συγκαλύπτει το τι συμβαίνει στους χώρους δουλειάς.
Τα στοιχεία της περιόδου 1999 – 2017 καταγράφουν συνολικά 107.617 εργατικά «ατυχήματα», από τα οποία τα 2.039 είναι θανατηφόρα. Μετά το 2017, δεν υπάρχουν στοιχεία, ενώ το ΣΕΠΕ, όπως γράφει το δημοσίευμα- αποδυναμώνεται όλο και περισσότερο.