Η Πανελλαδική Συμμαχία για το Νερό είναι ένα δίκτυο κινημάτων και συλλογικοτήτων, με καταστατική αρχή ότι «το νερό είναι κοινό αγαθό, δεν είναι εμπόρευμα και δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο οποιασδήποτε μορφής κερδοσκοπίας. Το νερό είναι ζωτικής σημασίας για όλα τα έμβια όντα και τα οικοσυστήματα. Δεν είναι απο-
θήκη ενέργειας για «πράσινη» και ιδίως χρηματιστηριακή εκμετάλλευση»

Όπως αναφέρει η ανακοίνωση της Πανελλαδικής Συμμαχίας

Η κυβέρνηση, οι «θεσμοί» και τα ιδιωτικά συμφέροντα προωθούν άμεσα, όσα προβλέπονται στο 3ο μνημόνιο και στον πρόσφατο ν. 4389/2016. Με τη δημιουργία του Υπερταμείου παραχωρείται για 99 χρόνια στο χρέος, στους δανειστές και στα ιδιωτικά συμφέροντα το σύνολο της δημόσιας περιουσίας, άρα και των επιχειρήσεων ύδρευσης και αποχέτευσης (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ).

Η Υπουργική απόφαση για την «Ανάκτηση Πλήρους Κόστους για της Υπηρεσίες Ύδατος», αποτελεί θεσμική κατοχύρωση της εμπορευματοποίησης του κύκλου του νερού σε όλη τη χώρα. Με την συμφωνία ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση
(ΤΤΙP) καθώς και αυτή ανάμεσα σε Καναδά και Ευρωπαϊκή Ένωση (CETA) οι πολυεθνικές του νερού θα αποφασίζουν ερήμην πολιτών και κυβερνήσεων. 

Η προστασία των υδάτων από τη μόλυνση των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων, η προστασία των υδροβιοτόπων και των υδροφορέων, οι συνέπειες από τη δημιουργία μεγάλων φραγμάτων, η φθηνή και κατάλληλη πρόσβαση σε επαρκείς ποσότητες αγροτικού νερού, οι συνθήκες υγιεινής λόγω ανεπαρκών ή ακατάλληλων υποδομών αποχέτευσης είναι στην οπτική, στην αγωνία, στη σκέψη και στη δράση της Πανελλαδικής συμμαχίας για το νερό.

Όπου το Νερό κινδυνεύει η Πανελλαδική συμμαχία για το Νερό θα είναι εκεί.

Θεωρούμε την καθολική, ατομική και συλλογική, απρόσκοπτη πρόσβαση σε φθηνές, ποιοτικές και επαρκείς, υπηρεσίες ύδρευσης – αποχέτευσης Ανθρώπινο Δικαίωμα. Το νερό είναι Κοινωνικό Αγαθό και όχι εμπόρευμα. Η ΕΥΔΑΠ, η ΕΥΑΘ και οι ΔΕΥΑ να ανασυγκροτηθούν ως δημόσιοι οργανισμοί, στην υπηρεσία της κοινωνίας και όχι ως μέσο κερδοσκοπίας ιδιωτικών συμφερόντων.

Να θεσμοθετηθούν από την ελληνική πολιτεία οι αποφάσεις του ΟΗΕ, του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και του Συμβουλίου της Ευρώπης που αναγνωρίζουν το πόσιμο νερό και τις υπηρεσίες ύδρευσης-αποχέτευσης ως ανθρώπινο δικαίωμα άρρηκτα δεμένο με το δικαίωμα στη ζωή, στην υγιεινή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Να κατοχυρωθεί συνταγματικά, στην επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση, η δημόσια ιδιοκτησία των οργανισμών ύδρευσης-αποχέτευσης, ο κοινωνικός έλεγχος και η δημόσια διαχείριση του κύκλου του νερού.