Ρεπορτάζ της Ηλιάνας Ζερβού και της Νεκταρίας Ψαράκη

Άθλιες είναι οι συνθήκες που επικρατούν στα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας, τα οποία μαστίζονται από τον υπερπληθυσμό και τις ανύπαρκτες υγειονομικές υποδομές, μετατρέποντάς τα σε πραγματικές υγειονομικές βόμβες, με έντονη δυσωδία και βρωμιά στους κοινόχρηστους χώρους αλλά και στα κελιά, όπου δεκάδες κρατούμενοι στοιβάζονται σε ελάχιστα τετραγωνικά μέτρα. Η έλλειψη ψυχολόγων και ψυχιάτρων εντείνει την ψυχική επιβάρυνση των κρατουμένων, ενώ η καθημερινότητα διαμορφώνεται μέσα σε συνθήκες υγειονομικής και υλικής εγκατάλειψης, με τρωκτικά, κατσαρίδες και ετοιμόρροπες εγκαταστάσεις, ιδιαίτερα στην απομόνωση, τα λεγόμενα «πειθαρχικά κελιά». Ταυτόχρονα, απουσιάζει πλήρως οποιαδήποτε μέριμνα για την προσβασιμότητα και τη συμπερίληψη ατόμων με πολλαπλές ευαλωτότητες, όπως άτομα με αναπηρίες ή τρανς κρατούμενοι, οι οποίοι συχνά υφίστανται διακρίσεις, αποκλεισμό ή και περαιτέρω κακομεταχείριση.

Τα παραπάνω αναδεικνύει η Έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη, η οποία προκύπτει μετά από αυτοψία της Ανεξάρτητης Αρχής σε φυλακές, αστυνομικά τμήματα και προσφυγικές δομές, μετά από απροειδοποίητη επιθεώρηση του Εθνικού Μηχανισμού Πρόληψης των Βασανιστηρίων, όπως εξηγεί στο TPP και στην εκπομπή «3ο ΘΕΜΑ» ο Συνήγορος του Πολίτη Ανδρέας Ποττάκης.

Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη:

Τεράστιος υπερπληθυσμός στα σωφρονιστικά καταστήματα – Εκτίναξη των κατάδικων με χαμηλές ποινές

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Αντεγκληματικής Πολιτικής, η οποία δημοσιεύει κάθε 1η και κάθε 16η του μήνα την πληρότητα των σωφρονιστικών καταστημάτων της χώρας σε σχέση με την χωρητικότητά τους, ειδικά τον μήνα Οκτώβρη, οι φυλακές ασφυκτιούν.

Μεγάλο πρόβλημα μάλιστα εντοπίζεται στις φυλακές ανηλίκων Αυλώνα, όπου οι κρατούμενοι ανέρχονται στους 359, ενώ οι θέσεις είναι μόλις 217. Στο Σωφρονιστικό κατάστημα Νέων Βόλου δε, ενώ υπάρχουν μόλις 54 θέσεις, οι κρατούμενοι ανέρχονται σε αριθμό υπερδιπλάσιο: 154.

Η κατάσταση δεν είναι διαφορετική στις φυλακές ενηλίκων, όπου η πληρότητα κυμαίνεται σε όλες τις φυλακές – με εξαίρεση τις αγροτικές – πολύ υψηλότερα από το 100%.

Στη μεγαλύτερη φυλακή της χώρας, στο σωφρονιστικό κατάστημα Κορυδαλλού, οι κρατούμενοι τον Οκτώβριο 2025 ανέρχονται σε 1990, ενώ οι θέσεις είναι μόλις 1222. Μεγάλη πίεση δέχεται και η φυλακή της Κομοτηνής, του Ναυπλίου, των Σερρών, της Τρίπολης, αλλά και των Χανίων. Ειδικά στα Χανιά, ενώ το σωφρονιστικό κατάστημα Χανίων έχει 751 κρατούμενους σε 600 θέσεις, εντύπωση προκαλεί ότι οι αγροτικές φυλακές Χανίων στην Αγυιά (πίνακας 1), δεν αντιμετωπίζει την ίδια συμφόρηση: 180 κρατούμενοι σε σύνολο 178 θέσεων.

Ως προς το σύνολο, υπάρχουν 10.753 θέσεις στα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας, ενώ οι κρατούμενοι ανέρχονται σε 12.979 το πρώτο δεκαπενθήμερο του Οκτωβρίου 2025.

Ενδιαφέροντα συμπεράσματα εξάγονται και από τα στοιχεία τα οποία αντλούνται από τα διαθέσιμα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Αντεγκληματικής Πολιτικής που αφορούν στις ποινές.

Στη χώρα οι 2.925 κρατούμενοι είναι υπόδικοι, εκ των οποίων οι 5.973 αλλοδαποί, σύμφωνα με τα στοιχεία της 1ης Ιανουαρίου 2025. Ειδικά το 2025 έχουν αυξηθεί ραγδαία οι κατάδικοι με φυλάκιση με χαμηλές ποινές. Έχουν εκτιναχθεί οι κρατούμενοι με φυλάκιση (2.548 από 1.797 το 2024) και ειδικά, φυλάκιση μέχρι 6 μήνες (2.548 από 1.797 το 2024), από 6 μήνες έως ένα έτος (247 από 122 το 2024), από 1 έως 2 έτη (415 από 316 το 2024), αλλά και από 2 έτη έως 5 έτη (1.018 από 800 το 2024).

Αντιθέτως, φαίνεται ότι αυτή η εκτίναξη δεν σημειώνεται για καταδίκους με ισόβια κάθειρξη αλλά και πρόσκαιρη κάθειρξη, ποινή η οποία επιβάλλεται για σοβαρά ποινικά εγκλήματα, τα οποία υποσχέθηκε να πατάξει η τροποποίηση του Π.Κ. 5040/24, ή αλλιώς ο νόμος Φλωρίδη. Αντιθέτως, γέμισε τις φυλακές με τη «μικρή εγκληματικότητα», για την οποία επιβάλλονταν ποινές οι οποίες άλλοτε ήταν αναστέλλουσες, αλλά πλέον εκτιτέες, παρατηρώντας την εκτίναξη των αριθμών στις ποινές φυλάκισης.

«Απροειδοποίητες» επισκέψεις του Συνηγόρου του Πολίτη σε χώρους κράτησης 

Η αρμοδιότητα του Συνηγόρου του Πολίτη πηγάζει από Διεθνή Σύμβαση του ΟΗΕ για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων και κάθε μορφής απάνθρωπης ατιμωτικής αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς και ουσιαστικά προβλέπει την επιθεώρηση όλων των χώρων που χρησιμοποιούνται για κράτηση, είτε αυτά είναι σωφρονιστικά καταστήματα είτε αστυνομικά κρατητήρια όπου συντελείται, η «θα έπρεπε να συντελείται» όπως επισημαίνει ο κ. Ποττάκης, πολύ σύντομη κράτηση, σε κελιά δηλαδή που υπάρχουν στα αστυνομικά κρατητήρια. Περιλαμβάνει μέσα σε αυτή τη λογική και τα προαναχωρησιακά κέντρα για τους αλλοδαπούς, οι οποίοι είναι προς «επιστροφή», αν αυτά έχουν τον χαρακτήρα κλειστής δομής κράτησης. Περιλαμβάνει, όμως, και άλλες μορφές defacto στέρησης της ελευθερίας που σχετίζονται με το κοινωνικό κράτος, για παράδειγμα γηροκομεία, ορφανοτροφεία ή ακόμη και ψυχιατρεία σε περιπτώσεις ακούσιας νοσηλείας.

Η μέθοδος που χρησιμοποιείται είναι αυτό που θα λέγαμε «έφοδοι». Ο κ. Ποττάκης μας λέει ότι προτιμάει τον όρο «επιθεωρήσεις», οι οποίες «είναι εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο, μπορούν να γίνουν επτά ημέρες την εβδομάδα και υπάρχει η λογική προφανώς του “απροειδοποίητου” της επίσκεψης μας, ακριβώς προκειμένου να διαπιστώνουμε όσο γίνεται περισσότερο την πραγματική κατάσταση των συνθηκών σε αυτούς τους χώρους, των συνθηκών διαβίωσης δηλαδή όσων είναι έγκλειστοι.»

Η δειγματοληπτική επιθεώρηση συγκεκριμένων καταστημάτων γίνεται με σκοπό να διαπιστωθεί ποια είναι «τα πιο βεβαρημένα ή λιγότερο προσεγμένα καταστήματα», αναφέρει πολύ ευγενικά ο κ. Ποττάκης, συνεκτιμώντας και αναφορές που δέχεται ο Οργανισμός από τους ίδιους τους κρατούμενους ή και από τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους ενίοτε για την κατάσταση των φυλακών, σχετικά με τις ελλείψεις σε υπηρεσίες, τις συνθήκες διαβίωσης, τον υπερπληθυσμό και τη συσσώρευση ανθρώπων σε πολύ ακατάλληλους και μικρούς χώρους κα.

Γενική αυστηροποίηση νομοθετικού πλαισίου – Ξεχειλίζουν οι χώροι κράτησης στις αστικές περιοχές, αδειάζουν οι «αγροτικές» φυλακές

Μια κομβική αιτία για τον υπερπληθυσμό στα σωφρονιστικά καταστήματα είναι ο νόμος Φλωρίδη, στα «νομικά» ο 5090/24, ο οποίος μεταξύ άλλων κατέστησε εκτιτέα (χωρίς δηλαδή δικαίωμα αναστολής) και τα πλημμελήματα. Έτσι, παρατηρούμε ότι οι φυλακές έχουν γεμίσει από αυτό που λέμε «ήπια εγκληματικότητα». «Δεν είναι μόνο ο Ν 50/90/24» ξεκαθαρίζει ο κ. Ποττάκης και τονίζει: «Επειδή εμείς παρακολουθούμε την κατάσταση και προφανώς αναλύουμε και τις νομοθετικές πρωτοβουλίες που αναλαμβάνονται διότι επηρεάζουν τις συνθήκες και την κατάσταση στα κρατητήρια, στα σωφρονιστικά καταστήματα και ούτω καθεξής σε όλους τους χώρους, έχουμε διαπιστώσει εδώ και αρκετά χρόνια μία γενική αυστηροποίηση στο θεσμικό πλαίσιο. Ο 50/90 πράγματι έφερε μία αναπροσαρμογή των ανώτατων ορίων ποινών. Έφερε ένα διαφορετικό πλαίσιο στην έγκριση των ποινών με λιγότερες αναστολές.»

Ταυτόχρονα, παρατηρείται έντονη αυστηροποίηση στην χορήγηση αδειών και στην υφ’ όρων απόλυση. «Έχουμε ελάττωση της χρήσης εναλλακτικών μέσων για την έκτιση της ποινής, το οποίο για μας αλλά και για τους διεθνείς οργανισμούς είναι ένα από τα πολύ σημαντικά ζητήματα που εξετάζονται στη χώρα μας» υπογραμμίζει ακόμα ο Συνήγορος του Πολίτη. Με τα εναλλακτικά μέσα εννοούμε για παράδειγμα την κοινωφελή εργασία με το λεγόμενο βραχιολάκι, την ηλεκτρονική επιτήρηση ή και τον κατ’ οίκον περιορισμό. «Υπάρχουν διάφορα τα οποία σαν πρωτόκολλα υφίστανται στη νομοθεσία μας, αλλά με σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις και προβλέψεις περιορίζεται η δυνατότητα χρήσης τους ή καθορισμού τους και από τα αρμόδια ποινικά δικαστήρια» σημειώνει.

Συνεχίζει ότι φυσικά όλη αυτή η αυστηροποίηση έχει επίπτωση στο λεγόμενο φαινόμενο του υπερπληθυσμού στις ελληνικές φυλακές. «Ακόμα δεν έχουμε δει το όλο το μέγεθος αυτής της επίπτωσης» προειδοποιεί και προσθέτει: «πιθανολογώ ότι τα επόμενα χρόνια θα το δούμε περισσότερο. Είναι δύσκολο να το διακρίνουμε αυτή τη στιγμή, διότι τα ελληνικά σωφρονιστικά καταστήματα ειδικά, ήταν ήδη υπερ κορεσμένα και λειτουργούν σε κατάσταση κορεσμού, όσα χρόνια τουλάχιστον εμείς παρακολουθούμε με την ειδική αρμοδιότητα που μας έχει ανατεθεί, από το 14».

Ο κ. Ποττάκης ενημερώνει ότι υπάρχει επίσης μεγάλη ανισομέρεια στην κατανομή του πληθυσμού στις φυλακές. «Έχουμε ειδικούς πίνακες με στατιστικά στοιχεία για την πληρότητα αν θέλετε κάθε σωφρονιστικού καταστήματος και εκεί διαπιστώνετε ότι υπάρχουν σωφρονιστικά καταστήματα με πληρότητα σχεδόν 200%, 180%, 160%. Και υπάρχουν φυσικά και άλλα σωφρονιστικά καταστήματα στα οποία πληρότητα είναι κάτω του 100%» Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που μας αναφέρει ο κ. Ποττάκης είναι οι αγροτικές φυλακές, στις οποίες εντοπίζεται φθίνουσα πορεία. «Υπάρχει πολύ μικρή πληρότητα. Είναι κάτι το οποίο έχουμε επισημάνει στην κυβέρνηση επανειλημμένα. Δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί ελήφθησαν νομοθετικά μέτρα για την αυστηροποίηση των μεταγωγών στις αγροτικές φυλακές» δηλώνει.

Συμπληρώνει με την πεποίθησή του ότι οι αγροτικές φυλακές θα μπορούσαν να υποστηριχθούν ακόμα περισσότερο, καθώς εκεί οι κρατούμενοι έχουν τη δυνατότητα να προβαίνουν και σε δημιουργικές ενασχολήσεις, όπως αγροτικές εργασίες, παραγωγή αγροτικών προϊόντων κα. κι επομένως περισσότερες πιθανότητες «σωφρονισμού», που θεωρητικά είναι και το ζητούμενο.

Διοικητική κράτηση – Στέρηση ελευθερίας χωρίς διάπραξη εγκλήματος

Σχετικά με το ιδιότυπο και άδικο καθεστώς διοικητικής κράτησης, ο κ. Ποττάκης ξεκαθαρίζει: «Είσαι φυλακισμένος και μάλιστα σε συνθήκες ειδικά στα προαναχωρησιακά κέντρα κράτησης, εκεί που γίνεται η διοικητική κράτηση, αρκετά χειρότερες σε πολλές περιπτώσεις από τις ίδιες στις φυλακές, τις άθλιες συνθήκες των ελληνικών φυλακών». Επισημαίνει ότι το μέτρο της διοικητικής κράτησης είναι το «επαχθέστερο» και «έσχατο» που πρέπει να λαμβάνεται σύμφωνα με την ενωσιακή νομοθεσία και την ελληνική νομοθεσία, η οποία έχει ενσωματώσει τις σχετικές οδηγίες για τις περιπτώσεις κατά τις οποίες ενεργείται επιχείρηση επιστροφής, απομάκρυνσης, απέλασης αλλοδαπού και μάλιστα στις περιπτώσεις για τις οποίες συντρέχουν λόγοι διασφάλισης της παρουσίας του αλλοδαπού, δηλαδή υπόνοιες εμφάνισής του κτλ.

Δηλώνει κάθετα: «Κατά τα λοιπά δεν θα έπρεπε να εφαρμόζεται το μέτρο διοικητικής κράτησης. Το λένε και τα διεθνή και ενωσιακά κείμενα, διότι κρατείται κάποιος, δηλαδή στερείται την ελευθερία του χωρίς να έχει κατ ‘ουσίαν διαπράξει κάποιο ποινικό αδίκημα. Αυτό είναι η διοικητική κράτηση». Στο σημείο αυτό, υπενθυμίζει ότι το Σύνταγμα μας διατυπώνει ξεκάθαρα πως αυτό που στα «λαϊκά» ονομάζουμε «προφυλάκιση» δεν μπορεί να υπερβαίνει του 18 μήνες κράτησης. «Πλέον φαίνεται ότι η διοικητική κράτηση μπορεί να κρατήσει δύο χρόνια, δηλαδή παραπάνω από την ποινική προφυλάκιση και μάλιστα σύμφωνα με τα νέα δεδομένα μετά τη διοικητική κράτηση, ο αλλοδαπός θα φυλακίζεται εκ νέου ποινικά πλέον, ενώ θα εκκρεμεί η εκδίκαση της ποινικής διαδικασίας για την παράνομη είσοδο στη χώρα» εξηγεί την αδικία που υφίστανται αυτοί οι άνθρωποι.

Μέσα σε αυτό το καθεστώς εξευτελιστικών όρων μεταχείρισης, οι συνθήκες που βιώνουν μέσα στις φυλακές οι κρατούμενοι μαρτυρούν μία σειρά από ελλείψεις στα στοιχειώδη. «Πάνω από το 60% των καταστημάτων κράτησης δεν έχουν μόνιμο γιατρό. Μιλάμε για πληθυσμούς οι οποίοι μπορεί να κυμαίνονται σε εκατοντάδες ανθρώπους» εξηγεί. Υπάρχουν ακόμα και σωφρονιστικά καταστήματα στα οποία η Έκθεση διαπίστωσε επίθεση από κοριούς κι άλλα αντίστοιχης φύσεως υγειονομικά προβλήματα με τους κρατουμένους να αφήνονται στο έλεος τους, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και γιατρούς. Πολύ σημαντικό είναι ότι διερμηνεία δεν παρέχεται για τους πρόσφυγες ούτε σε περιπτώσεις ιατρικών αναγκών. Για το πως γίνεται η συνεννόηση μεταξύ ασθενή και γιατρού -αν βρεθεί- ο κ. Ποττάκης μας λέει: «Αυτό που διαπιστώνουμε είναι ότι η επικοινωνία μέσα στις φυλακές γίνεται μέσω με τη συνδρομή άλλων κρατουμένων.» Όλα αυτά τα πράγματα τονίζει ο καλεσμένος μας έχουν θεσπιστεί, αποτελούν δηλαδή υποχρεώσεις της χώρας και όχι κάποια ειδικά εξεζητημένα αιτήματα, μιλάμε για τα στοιχειώδη.

Εικόνες ντροπής φέρνει στο φως ο Συνήγορος του Πολίτη

Ορισμένες φωτογραφίες που φέρνει στο φως η Έκθεση προκαλούν τον αποτροπιασμό και την οργή μας για όσα ζουν οι άνθρωποι μέσα σε αυτά τα κελιά και τους διαδρόμους της φυλακής. Παρόλα αυτά, στον κ. Ποττάκη και στους ανθρώπους που παρακολουθούν το ζήτημα στενά χρόνια δεν προκαλεί τόση έκπληξη. «Μερικές από τις φωτογραφίες έχουν μπει στην έκθεση μας προκειμένου να επισημάνουν ακραίες καταστάσεις, αλλά είναι πραγματικότητα» μας λέει.

Παρακάτω, βλέπετε εικόνες από τα κελιά, όπου η κατάσταση είναι ασφυκτική.

Ο Συνήγορος του Πολίτη ακόμη φέρνει στο φως της δημοσιότητας εικόνες από τα μαγειρεία, όπου κυριολεκτικά κολυμπούν στα λύματα.

Ακόμη, η έκθεση αναδεικνύει ότι δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για την προσβασιμότητα ανάπηρων ατόμων. Φέρνει στο φως φωτογραφία κρατουμένου με πρόσθετο άκρο να χρησιμοποιεί τις σκάλες, αλλά και μία… αυτοσχέδια τουαλέτα για ανάπηρα άτομα, η οποία είναι ένας συνδυασμός μίας «τούρκικης» τουαλέτας και μίας σπασμένης πλαστικής καρέκλας.

Οι συνθήκες κράτησης δε στα «πειθαρχικά κελιά», δηλαδή στην απομόνωση είναι εξίσου άθλιες. Επικρατεί βρωμιά και δυσωδία, ενώ οι υποδομές είναι ετοιμόρροπες.

Κρατούμενοι και κρατούμενες υποφέρουν από τσιμπήματα κοριών και δερματοπάθειες, χωρίς πολλές φορές να έχουν πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Οι φυλακές της Κέρκυρας δε, όπως λέει και ο ίδιος ο κ. Ποττάκης στο TPP, για το μόνο που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν είναι για να είναι…μουσείο. Στον αντίποδα όμως, λειτουργούν κανονικά και σύμφωνα με τα στοιχεία του Οκτωβρίου, στεγάζουν 188 κρατούμενους.

Ο κ. Ποττάκης πληροφορεί ότι υπάρχει μεγάλη έλλειψη πόρων και στις φυλακές. «Δεν αποτελούν προτεραιότητα. Δεν αποτέλεσαν ποτέ προτεραιότητα οι φυλακές και οι συνθήκες στις φυλακές. Είναι ένα ευαίσθητο εντός και εκτός εισαγωγικών πολιτικό ζήτημα προς διαχείριση για κάθε κυβέρνηση» τονίζει ακόμα. Συμπληρώνει ότι «είναι θέμα επιλογής και φυσικά είναι θέμα υποχρέωσης όταν φτάνουν οι συνθήκες σε ακραία κατάσταση, όπως αυτές που είδαμε στις φωτογραφίες. Ένα ακόμα θέμα που θίγει ο Συνήγορος του Πολίτη και δεν είναι ευρέως γνωστό είναι το γεγονός ότι πολλές από τις ελληνικές φυλακές δεν είναι νόμιμα λειτουργούσες. «Δηλαδή δεν έχουν τις προβλεπόμενες άδειες προκειμένου να λειτουργούν και όταν επιχειρείται μία προσπάθεια για την βελτίωση των συνθηκών, σκοντάφτουν στην πολεοδομία».

Άλλο παράδειγμα, είναι η φυλακή της Κέρκυρας. Με νόημα σχολιάζει ο κ. Ποττάκης πως η μοναδική τους χρήση θα έπρεπε να είναι «μουσειακή». «Είναι φυλακή διακοσίων τόσων ετών. Δηλαδή μιλάμε τώρα για καταστάσεις οι οποίες δεν θα έπρεπε να υπάρχουν» λέει και υπενθυμίζει ότι αυτό το κτίριο εξακολουθεί να φιλοξενεί ανθρώπους, να λειτουργεί ως σωφρονιστικό κατάστημα.

Μέσα σε αυτές τις εξευτελιστικές συνθήκες άτομα βιώνουν διπλές και τριπλές καταπιέσεις, όπως είναι τα διεμφυλικά η ανάπηρα άτομα. «Υπάρχουν και άτομα με πολλαπλές μορφές ευαλωτότητας που βρίσκονται στις ελληνικές φυλακές και για τις οποίες δυστυχώς δεν υπάρχουν οι κατάλληλες πολιτικές. Έχουν γίνει κάποιες πρώτες απόπειρες προσέγγισης της ευαλωτότητας συγκεκριμένων κατηγοριών κρατουμένων, αλλά ακόμα είμαστε σε πολύ πρώιμο στάδιο» αναφέρει χαρακτηριστικά. «Νομίζω ότι δεν έχουν αναπτυχθεί σοβαρές πολιτικές, δεν έχουν αναπτυχθεί σοβαρά πρωτόκολλα ακόμα για την μέριμνα που απαιτείται για πρόσωπα τα οποία έχουν κάποιας μορφής θα έλεγα ευαλωτότητα, ειδικά σε καταστάσεις σε χώρους όπως είναι οι φυλακές» κρίνει επίσης.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι φυλακές της Αλικαρνασσού στην Κρήτη. «Σε κάποια επίσκεψή μας στο παρελθόν, είχαμε αναζητήσει εναλλακτικές μεθόδους προκειμένου να βελτιωθούν οι συνθήκες και οι όροι στους χώρους που χρησιμοποιούνται για φοιτητές και για μαθητές, για εκπαιδευτικές δραστηριότητες» περιγράφει ο κ. Ποττάκης. «Μέσα στη φυλακή και μετά από έρευνα που κάναμε και εμείς, διαπιστώσαμε ότι τούτο δεν μπορούσε να γίνει διότι δεν μπορούσε να χορηγηθεί άδεια από την πολεοδομία» μας λέει.

Υπερπληθυσμός στις φυλακές, περισσότερες φυλακές θα μπορούσε να είναι μια αυταρχική, ακόμα πιο κατασταλτική διαχείριση του ζητήματος. Ρωτάμε τον κ. Ποττάκη αν βλέπει στον ορίζοντα ιδιωτικές φυλακές. «Υπήρξε μάλλον μια μόδα ή μια τάση κάποια στιγμή, με το μοντέλο το οποίο αρχικά ξεκίνησε νομίζω στις Ηνωμένες Πολιτείες, να μεταφερθεί και στην Ευρώπη. Δεν ξέρω αν είμαστε κοντά ή μακριά σ’ αυτό. Υπάρχει πάντως στον ορίζοντα» μας απαντάει. Συνεχίζει ότι δεν το αποκλείει, καθώς εδώ και δεκαετίες, στους τομείς που το κράτος διατηρούσε μια μονοπωλιακή θέση, εισχωρεί όλο και πιο βαθιά το ιδιωτικό κεφάλαιο. Το βλέπουμε στο ΕΣΥ αλλά και στην Παιδεία. «Δεν ξέρω αν κάποια στιγμή θα φτάσει και στις φυλακές, αλλά η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν τέτοια παραδείγματα» σημειώνει.

«Είναι μια κατάσταση η οποία δεν έχει λύση» διαπιστώνει, τονίζοντας πως «όσο υπάρχει αυστηροποίηση στις διατάξεις της σωφρονιστικής νομοθεσίας όλο και περισσότερο θα χρειαζόμαστε μεγαλύτερη πληρότητα για τις φυλακές, άρα θα χρειαζόμαστε περισσότερες φυλακές. Αυτό δεν έχει τέλος, δεν έχει καμία προοπτική. Δεν είναι αυτή η λύση σε καμία περίπτωση».