Ωστόσο, η συνάντηση της G20 στο Αμβούργο αυτή την εβδομάδα θα είναι διαφορετική.

Μέχρι σήμερα έχουν εξαγγελθεί περίπου 30 εκδηλώσεις διαμαρτυρίας από διαφορετικούς φορείς μεταξύ 2 και 9 Ιουλίου. Η μεγαλύτερη με διαφορά διαδήλωση, όπου αναμένεται να συμμετάσχουν έως και 100.000 άτομα, είναι προγραμματισμένη για το Σάββατο 8 Ιουλίου με σύνθημα «Αλληλεγγύη αντί για G20». Εκτιμάται ότι πιθανότατα θα υπάρξουν εικόνες από επεισόδια και συγκρούσεις διαδηλωτών με αστυνομικές δυνάμεις.

«Θέλουμε αυτές οι εικόνες να μην μπορούν ποτέ να προβληθούν χωρίς να υπάρχουν παράλληλα και εικόνες δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που να φωνάζουν μαζί στον δρόμο λέγοντας ότι η σημερινή πολιτική δεν μπορεί να συνεχιστεί», τονίζει η Έμιλι Λάκερ, συνδιοργανώτρια των διαδηλώσεων πριν, μετά αλλά και κατά τη διάρκεια του G20.


«Ένα από τα μεγαλύτερα μαύρα μπλοκ που έχει υπάρξει ποτέ» 

Οι αστυνομικές αρχές θεωρούν υψηλής επικινδυνότητας για ταραχές και την διαδήλωση «G20 – Welcome to hell» (Καλωσήρθατε στην κόλαση), στις 6 Ιουλίου.
Της πορείας των, σύμφωνα με εκτιμήσεις, 10.000 διαδηλωτών από τη Γερμανία και το εξωτερικό θα ηγηθεί «ένα από τα μεγαλύτερα μαύρα μπλοκ που έχει υπάρξει ποτέ», σύμφωνα με τον Αντρέας Μπόιτ, δικηγόρο που εκπροσωπεί τη συγκεκριμένη πορεία διαμαρτυρίας, ο οποίος προειδοποίησε ότι, «εάν δεχθούμε επίθεση, τότε βεβαίως θα χρησιμοποιήσουμε κάθε μέσο για να αμυνθούμε».

To Αναρχικό κάλεσμα ενάντια στην σύνοδο κορυφής

Στις 7 και 8 Ιουλίου 2017, όταν οι πιο επιτυχημένοι εγκληματίες πολέμου του σήμερα, οι πιο αδίστακτοι εκμεταλλευτές των ανθρώπων και της φύσης, οι αυτοπροσδιοριζόμενοι αρχηγοί αυτού του πλανήτη, θα συναντηθούν στο Αμβούργο, οι οποίοι δεν θα εξετάσουν, ούτε θα επανεκτιμήσουν αιτήματα για καλύτερη διακυβέρνηση ή κατά της κοινωνικής σκλαβιάς.

Θα νιώσουν την οργή του δρόμου, όταν θα κινούνται βιαστικά με τη συνοδεία τους μέσα από εγκαταλελειμμένες περιοχές και θα συζητούν για τις νυχτερινές επιθέσεις των τελευταίων εβδομάδων. Αυτό το κάλεσμα, όπως και σε άλλες παρόμοιες συναντήσεις, δεν θέλουμε να χάσει το σημαντικό του ρόλο μέσα από μια ανάλυση της συνάντησης κορυφής των G-20 ή της πολιτικής που ακολουθούν οι συμμετέχοντές της. Η αδικία αυτού του κόσμου έχει κηρυχτεί χίλιες φορές, οποιοσδήποτε δε νιώθει την ορμή να δράσει, δε θα του αλλάξει τη γνώμη κάποιο κείμενο.

Θέλουμε να μιλήσουμε σε εκείνους που έχουν ήδη αναμιχθεί στον αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό και των πολιτειών του που ασκούν εξουσία με τις κομφορμιστικές κοινωνίες τους – Η.Π.Α.

Από το Σιάτλ το 1999, οι διαμαρτυρίες σε τέτοιες συναντήσεις ήταν ο καταλύτης της ριζοσπαστικής αντίστασης. Ατομικότητες και ομάδες ενώθηκαν, αντάλλαξαν ιδέες, στάθηκαν μαζί πίσω από οδοφράγματα και κουβάλησαν τη φλόγα της αντίστασης πίσω στις περιοχές τους. Ακόμα και οι σφαίρες στο Γκόθενμπεργκ και τη Γένοβα, ή οι αναρίθμητοι ρουφιάνοι δεν μπόρεσαν να σταματήσουν την εξέλιξη ενός χαώδους ευρωπαϊκού δικτύου αυτόνομων/αναρχικών/αντιεξουσιαστικών τάσεων.

Τότε η κριτική για τη μεταπήδηση από εκδήλωση σε εκδήλωση ήρθε , λες και κάποιος το επικαλέστηκε να λειτουργήσει ως τουριστικός οδηγός μπάχαλων σε κάθε πόλη. Οι διαμαρτυρίες ενάντια στους G–20 στις Κάννες και τη Νίκαια το 2011 διοργανώθηκαν από την μπουρζουαζία, κάποιων κινηματικών μάνατζερ. Τα πάντα θα πρέπει να αλλάξουν, να γίνουν καλύτερα και περισσότερο πολιτικά. Τότε δεν υπήρξε καμία απολογιστική ανάλυση ή συμπέρασμα – η αντίσταση είχε απλά αποτύχει, μόνο το συνηθισμένο άλλοθι των ΜΚΟ έπαιξε το ρόλο του.

Έτσι τώρα είναι το Αμβούργο, και τα υπεύθυνα άτομα στα δολοφονικά αρχηγεία των μυστικών υπηρεσιών, της αστυνομίας και του στρατού διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους. Φοβούνται ότι θα έρθουμε. Όμως δεν έχουμε κάποιον αρχηγό που να μπορεί να εξαλειφθεί, η αντίστασή μας δεν βασίζεται στο πλαίσιο συμπεριφοράς κάποιων ατομικοτήτων. Ίσως να μη συμβεί και τίποτα, αν εσύ που διαβάζεις αυτή τη στιγμή αυτό το κείμενο αποφασίσεις να μη δράσεις. Μην περιμένεις από άλλους να προετοιμάσουν κάτι για σένα έτσι ώστε το μόνο που θα έχεις να κάνεις είναι να σηκωθείς. Σίγουρα θα υπάρξει μια μεγάλη πορεία αριστερών ηλίθιων, οι οποίοι θα θέλουν να παίξουν το δημοκρατικό τελετουργικό τους όπως τους επέβαλλε κάποιος κύριος Μαρξ ή Λένιν 150 χρόνια πριν. Και ίσως να υπάρχουμε και εμείς εκεί, κοντά ή στην πρώτη γραμμή. Υπάρχει ακόμα αρκετός χρόνος να το σκεφτούμε και να το προετοιμάσουμε.

Όπως και να έχει, κάνουμε ένα κάλεσμα για μια καμπάνια ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας. Θέλουμε να έχουμε καταστρέψει τον Ιούλιο του 2017 (έστω και συμβολικά) την πατριαρχία ενάντια στις γυναίκες, τους νόμους των κρατών και των συνόρων τους, τις υπερωρίες, τον έλεγχο του χρήματος στην κοινωνική μας συμπεριφορά, την κυριαρχία του καλού για τις ζωές μας, το φόβο της καταστολής και των μπάτσων που έχουμε στο μυαλό μας. Στο Αμβούργο και σε κάθε χωριό, υπάρχουν άπειροι στόχοι καταστροφής, οπότε ας αρχίσουμε. Έτσι ώστε τον Ιούλιο του 2017 η αποξένωση μεταξύ του κόσμου των G–20 και των υπολοίπων να έχει γίνει τόσο μεγάλη, έτσι ώστε να μη χρειαζόμαστε συναντήσεις κορυφής για να έρθουμε κοντά. Η μαχητική καμπάνια ενάντια στους G8 στο Χαιλιγκενταμ το 2007 θα μπορούσε να αποτελέσει μοντέλο, γιατί πέρα από τις ανούσιες προκαταρκτικές διαδικασίες, δημιούργησε μια νέα γενιά ακτιβιστών μέσω αυτεξούσιων κρυφών δράσεων καθώς και του σκορπίσματος των μπάτσων από το χαλάζι πετρών στο Ροστόκ, ένα αίσθημα της δικής τους δύναμης αλλά και των πιθανοτήτων μιας οριζόντιας οργάνωσης.

Καλούμε επίσης για μια θεωρητική εμβάθυνση των πρακτικών μας, στην οποία θα εξεταστεί η παρουσία ή απουσία της αναρχίας από εξεγέρσεις, όπως προσφάτως στην Γαλλία, το υπερθεάματα όπως στην Φρανκφούρτη το Μάρτιο του 2010, τελετουργίες όπως η εργατική πρωτομαγιά ή η καθημερινότητα στις γειτονιές και ο αγώνας ενάντια στους ναζί. Επειδή όταν δε δίνουμε το παρόν, δε μπορούμε να παραπονιόμαστε για την κυριαρχία των ρεφορμιστών. Και όπου υπάρχουν μόνο κενά τσιτάτα με ένα Α, καθιστά επιπόλαιη τη φλυαρία της «συναίνεσης των πράξεων», με αποτέλεσμα μια αποστασιοποίηση από την πραγματικότητα. Τέτοιου είδους ομιλίες πρέπει να ξεπερνάνε το καλωσόρισμα των G–20 με αναλήψεις ευθύνης.

Η αντίστασή μας ενάντια στους G–20 δεν θέλουμε να είναι «νικηφόρα», δηλαδή δεν επιδιώκουμε να αποτρέψουμε αυτό το γεγονός. Θα μπορούσε απλά να αποτελέσει την αρχή για κάτι που θα μπορούσε να ξεκινήσει οποιαδήποτε άλλη ημέρα: την αυτό-ενδυνάμωση της ατομικότητας πέρα από το υπάρχον και της οργάνωσης σε συλλογικές δομές. Όμως ένα κάλεσμα μόνο σε κάτι τέτοιο θα πέρναγε απαρατήρητο. Έτσι,

Επιτεθείτε στη συνάντηση κορυφής των G-20 !
Κυλήστε το Αμβούργο στο χάος!
Καταστρέψτε την Ευρώπη-φρούριο!

Η αστυνομία, που θα είναι παρούσα με δύναμη 19.000 και πλέον ατόμων από όλη τη Γερμανία, θα κάνει το παν προκειμένου να αποτρέψει τα χειρότερα. Στη διάθεση των αρχών βρίσκονται και 28 ελικόπτερα, 185 ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά, 70 άλογα, 3.000 οχήματα και αρκετά πλοιάρια. «Αν τα χρειαστούμε, θα τα επιστρατεύσουμε», δήλωσε με πνεύμα ετοιμότητας ο επικεφαλής των αστυνομικών επιχειρήσεων για το G20 Χάρμουτ Ντούντε.

«Φυλακή G20» για διαδηλωτές στη Γερμανία

Η γερμανική αστυνομία ετοιμάζεται για την καταστολή των διαδηλωτών και “άδραξε” αυτή την ευκαιρία για να στήσει μια φυλακή σε ένα χώρο 11 χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων, το οποίο παλαιότερα στέγαζε μια αγορά, δημιουργώντας χώρο για 400 άτομα που θα τίθενται σε προσωρινή κράτηση.

Σύμφωνα με τα γερμανικά ΜΜΕ, 70 ομαδικά κελιά και 50 κελιά απομόνωσης ετοιμάστηκαν σε αναμονή των αντί-G20 διαδηλωτών. Κοντέινερ για τους δικηγόρους και κατάλληλος εξοπλισμός για δακτυλικά αποτυπώματα και φωτογραφίες είναι επίσης διαθέσιμα. Η Γερμανία φέρεται να έχει πληρώσει για αυτή την προσωρινή φυλακή το ποσό των τουλάχιστον 3 εκατομμυρίων ευρώ, αλλά οι πραγματικές δαπάνες αναφέρεται ότι είναι πολύ υψηλότερες. Η φυλακή θα ανοίξει μία μέρα πριν τη G20 σύνοδο.

Την Κυριακή 2 Ιουλίου στο Αμβούργο, πραγματοποιήθηκε μεγάλη διαδήλωση, στην οποία σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της αστυνομίας, πήραν μέρος πάνω από 10.000 διαδηλωτές. Στο επίκεντρο της κριτικής τους βρέθηκε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ για την πολιτική του στο θέμα του περιβάλλοντος, ενώ ζήτησαν συνολικά μία άλλη πολιτική.

Παράλληλα με τη διαδήλωση στη στεριά, έγινε και «διαδήλωση εν πλω», με σκάφη στα οποία επέβαιναν διαδηλωτές και έπλευσαν στον ποταμό Άλστερ που διαρρέει το Αμβούργο.