Οι φωτογραφίες αυτές κυκλοφορούν στα κοινωνικά δίκτυα των πολιτών που έχουν αντίστοιχες ευαισθησίες, που βρίσκουν τις εικόνες αυτές σοκαριστικές. Την ίδια στιγμή υπάρχει, όπως ξέρουμε, ένα παράλληλο σύμπαν συστημικών Μέσων που πανηγυρίζουν για την αποκατάσταση της τάξης στα Εξάρχεια, που έχουν καταστεί το κεντρικό σύμβολο της συριζαϊκής ανομίας.

Υπάρχουν σε αυτό ζητήματα ορατής προπαγάνδας, καθώς ο ο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να ταυτιστεί με τη Νέα Δημοκρατία, ιδίως στα ζητήματα δικαιωμάτων, επίσης διέλυε καταλήψεις, όπου επίσης έκλαιγαν παιδιά καθώς έφευγαν. Το ζήτημα όμως δεν είναι η σύγκριση μεταξύ των δύο κομμάτων. Στην περίπτωσή μας, δεν μπορεί να υπάρξει άλλη εικόνα που να παραμερίσει την εικόνα παιδιών που τα μαζεύει αστυνομία με τα γάντια της αποστείρωσης, για να καθαρίσει την περιοχή από τη σκόνη των μεταναστών ή τα σκουπίδια των ακροαριστερων, όπως ανέφερε ασυγκράτητος ο αντιπρόεδρος της ΠΟΑΣΥ, σε πείσμα των προσπαθειών της δημοσιογράφου να τον προστατεύσει.

Τα Εξάρχεια εμφανίζονται στο τηλεοπτικό φαντασιακό ως ο κατ’ εξοχήν χώρος της ανομίας.Οι περιγραφές της αστυνομικής επιχείρησης την οποία με τόση ζέση είχαν προαναγγείλει ο Θάνος Πλεύρης με το γνωστό βίντεο και άλλοι συνοδεύονταν από ανακούφιση για τον θρίαμβο της «ασφάλειας» απέναντι σε 143 κατατρεγμένους ανθρώπους. Γνωρίζουμε ότι η ανηλεής προπαγάνδα έχει αποτέλεσμα. Για μια μεγάλη μερίδα άλλωστε της ελληνικής κοινωνίας, τα Εξάρχεια και οι καταλήψεις έχουν μυθολογικά χαρακτηριστικά, είναι το Κουτί της Πανδώρας που απελευθερώνει όλα τα κακά σε αυτόν τον τόπο, ενώ η «Ασφάλεια» και η Αστυνόμευση είναι τα ιερά και τα όσια που περιφρουρούν τα ολοένα και λιγότερα υπάρχοντά τους και την ανασφαλή τους επιβίωση.

H δυσαναλογία όμως ανάμεσα στην εικόνα των πάνοπλων αστυνομικών και των γυναικών και βρεφών είναι σοκαριστική. Βεβαίως είναι κατανοητό ότι η προετοιμασία αφορούσε πιθανή επίθεση αναρχικών, θα μας έλεγε η αστυνομία. Όμως έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε: τι έγινε τελικά; Τι βρήκαν; Τι ακριβώς πατάχθηκε σήμερα το πρωί στα Εξάρχεια;

Δεν είναι πρωτοφανές το γεγονός, είναι μια στρατηγική απολύτως διάφανη στον στοιχειωδώς σκεπτόμενο πολίτη. Η Νέα Δημοκρατία εξυπηρετεί συμφέροντα ολιγαρχών στον οικονομικό και εργασιακό τομέα. Μέσα στις συνθήκες μιας τυπικής δημοκρατίας, δεν μπορείς να στραφείς ενάντια στα συμφέροντα των πολλών χωρίς να βρεις έναν τρόπο να τους πάρεις με το μέρος σου.

Στην Αγγλία πριν από αρκετά χρόνια είχε δημοσιευτεί έρευνα που έδειχνε ότι μόλις το 8% των πολιτών υποστήριζε τη μείωση των δημόσιων δαπανών (γιατί να ζητούσαν το αντίθετο;) ενώ το 39% ζητούσε αύξηση και το 50% να παραμείνουν σταθερές. Πώς απευθύνεται σε αυτόν τον κόσμο μία πολιτική ελίτ που έχει να επιβάλει μια τόσο αντιδημοφιλή ατζέντα;

Ο τρόπος είναι δοκιμασμένος. Η φαντασίωση της τάξης και ασφάλειας στρέφεται εναντίον της «παραβατικότητας», και το αποτέλεσμα είναι ότι εκκενώνονται σπίτια με μωρά και την ίδια στιγμή οι περίφημες «πηγές της αστυνομίας» μας ενημερώνουν ότι δεν βρήκαν ναρκωτικά ούτε για δείγμα.

Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη κάνει ήδη τη μία υποχώρηση μετά την άλλη, επομένως έχει (και θα έχει) την ανάγκη να δείξει στο ακροατήριο της ότι «παράγει έργο». Η Συμφωνία των Πρεσπών τελείωσε. Αφού η ΝΔ συντάχθηκε με τα συλλαλητήρια άλλωστε, σταδιακά και βολικά έριξε τους τόνους, λίγο πριν από τις εκλογές. Η «περιφρούρηση των συνόρων», που είχαν γίνει «ξέφραγο αμπέλι επί ΣΥΡΙΖΑ» τέλειωσε επίσης, με τον αρμόδιο υπουργό, Γιώργο Κουμουτσάκο, να ανακαλύπτει ξαφνικά «γεωπολιτικούς λόγους» προκαλώντας έντονες αντιδράσεις από τους ακροδεξιούς ψηφοφόρους του κόμματος.

Το «μικρό και ευέλικτο κράτος» και η «αξιοκρατία» έγιναν ήδη προσλήψεις κομματικών στελεχών στον κρατικό μηχανισμό, σε κάθε πιθανή κι απίθανη θέση. Οι δεσμεύσεις για μείωση της φορολογίας ξεθωριάζουν, η μία μετά την άλλη. Ο «εθνικός στόχος» για μείωση των πλεονασμάτων του 3,5% που υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ μετατέθηκε ήδη για το 2021, ενώ οι φοροελαφρύνσεις που έρχονται έχουν ως μόνο στόχο τα επιχειρηματικά κέρδη (με μπόνους ένα δωράκι στις ΠΑΕ). Παράλληλα το αφορολόγητο, όπως ήταν αναμενόμενο και προεκλογικά, κινδυνεύει πολύ σοβαρά. Από τον Σεπτέμβριο επίσης, ο λογαριασμός της ΔΕΗ, φουσκωμένος και με κατάργηση της έκπτωσης συνέπειας, θα προκαλέσει δυσαρέσκεια σε πολύ κόσμο.

Τι μπορείς να πεις λοιπόν σε τόσους συντηρητικούς ψηφοφόρους που δεν έχεις να τους δώσεις τίποτα; Επειδή η υπόσχεση ότι π.χ. το καζίνο και οι ουρανοξύστες του Λάτση στο Ελληνικό θα τους φέρουν λεφτά δεν είναι αρκετή, τους λες ότι θα τους προστατεύσεις από ανύπαρκτους κινδύνους. Ενώ όμως οι κίνδυνοι είναι πλασματικοί, τα Εξάρχεια είναι μια γειτονιά, και η «ανομία» λόγω του πανεπιστημιακού ασύλου είναι μια υπόθεση διαστρεβλωμένη και επικοινωνιακά παραφουσκωμένη, τα παιδιά που μαζεύτηκαν από πάνοπλους αστυνομικούς στις 6 το πρωί δεν είναι επικοινωνιακό τρικ, είναι παιδιά.