Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη που παραχώρησαν οι Βύρωνας Θεοδωρόπουλος και ο Μιχάλης Μαθιουδάκης στον Ορέστη Βέλμαχο και τον Μηνά Κωνσταντίνου:

Με τις παραστάσεις τους «Δεν επιθυμώ» να ξεκινούν στο Six Dogs την προσεχή Τρίτη και να συνεχίζονται όλο τον χειμώνα, κάθε Τρίτη και Τετάρτη, οι δύο κωμικοί που έχουν επισφραγίσει τις πορείες τους με μία καλή φιλία, δίνουν για πρώτη φορά σαφείς οδηγίες για το τι δεν πρέπει να ρωτάς έναν κωμικό, εν έτη 2019:

«Σας απαγορεύουμε και όποιος ακούει και έχει πρόθεση να πάρει συνέντευξη σε κωμικό, το 2019, απαγορεύεται να του κάνει τις εξής ερωτήσεις: Τι είναι το stand up comendy; Πώς ξεκινήσατε να κάνετε stand up comendy; Πως γνωριστήκατε μεταξύ σας; Όταν δε γελάει το κοινό, τι κάνεις;

– Λέτε τα ίδια αστεία στην Αθήνα και στην επαρχία;

– Είναι τόσο δύσκολο, όσο λένε; Πολιτική κάνετε; Ασχολείστε με επικαιρότητα; Η σεξουαλική ζωή του Έλληνα είναι αστεία;

– Εντάξει, αυτό μου το έχουν πει, ποτέ, αλλά θα ‘θελα να μου την πούνε. Να πω: “Τι λες; Δε ντρέπεσαι;”

Εκτός από τον… δεκάλογο του κλισέ, οι δύο κωμικοί απαντούν με μια φωνή και στην ερώτηση «γιατί δεν είπες το 140;» και «περίμενα να ακούσω και την «Ολάγια»:

Β. Θεοδωρόπουλος: Σε συνθήκη, που έρχονται να μας δούνε στο six dogs ή παίζουμε κάπου οι δυο μας, δηλωμένο καινούριο υλικό, άμα πετάξεις παλιό, είσαι το λιγότερο καραγκιόζης. Δεν έχει διάθεση ο άλλος να ξανακούσει το 140. Τα παλιά τα κείμενα τα χρησιμοποιούμε για δύσκολες συνθήκες, τύπου κάνε ένα εταιρικό γκιγκ, κανά γάμο, βαφτίσια, ο κλόουν πριν την τούρτα, και τα χρησιμοποίησα και στην ταράτσα του Φοίβου, γιατί διαπίστωσα από τα 800 άτομα που είχε από κάτω, άντε να με ξέρανε οι 20. Οπότε μόνο σε τέτοια συνθήκη αντλείς από το τόσο παλιό υλικό για να το ξαναφέρεις. Και έχει και πλάκα…

Μ. Μαθιουδάκης: Είναι παιγμένο κείμενο ρε συ. Είναι κάτι το οποίο βασίζεται στην έκπληξη, που το ακούς εκείνη τη στιγμή. Δεν την ξαναπαίζεις την Ολάγια. Εφόσον το έχουμε ανεβάσει και το έχουμε κινηματογραφήσει, που είναι ξεκάθαρη η πρόθεσή μας να το μάθει κόσμος, μετά παύεις να παίζεις αυτό το υλικό. Αλλά δεν γίνεται αυτός ο χαμός που νομίζεις.

Για τα στερεότυπα που υπήρχαν τα προηγούμενα χρόνια για την stand up σκηνή και για το εάν δημιούργησε προβληματική αντίληψη στον κόσμο για το τι είναι stand up:

Μ. Μαθιουδάκης: Μόνο ζημιά έκανε. Όχι μόνο. Είναι άδικο…

Β. Θεοδωρόπουλος: Ξέρεις, το ξανασκέφτομαι. Επειδή την έχουμε κάνει αυτή την κουβέντα πολλές φορές και σε αρκετές συνεντεύξεις. Ναι, εντάξει έκανε κάποια ζημιά το οποίο εμείς το βρήκαμε εδώ… Το 11΄ όταν και ο Μιχάλης και εγώ ξεκινήσαμε, παρατηρούσαμε ότι ο κόσμος που ερχότανε και πολύ συχνά ο κόσμος που ήδη βρισκόταν εκεί όταν ξεκινάγαμε την παράσταση, γιατί παίζαμε σε κάτι καφέ και οι άλλοι δεν ξέραν ότι θα έχει παράσταση, γέμιζε από πίσω προς τα μπρος. Οπότε υπήρχε ένα στίγμα, ήταν λίγο κηλιδωμένο το stand up, και λέγαμε ότι «ααα είναι αυτό που πας και άμα κάτσεις πολύ κοντά σε βρίζουν». Άμα είσαι χοντρός σε βρίζουν, άμα είσαι καραφλός… Απ’ την άλλη έχω αρχίσει να σκέφτομαι ότι αυτό το comedy club της Ρικάκη το οποίο δούλευε για κοντά 10 χρόνια αρκετές μέρες την εβδομάδα και ήταν πολύ έως αρκετά γεμάτο, πέρναγε και καλά ο κόσμος. Δεν μπορώ να αφαιρέσω από τον κόσμο ο οποίος πήγαινε και πέρναγε καλά, άσχετα αν μπορεί να κοροϊδεύαν και δύο-τρεις. Δεν το επιλέγω. Δεν είναι η κωμωδία με την οποία εκπαιδεύτηκα ή η κωμωδία που θέλω να κάνω, αλλά δεν μπορώ να αφαιρέσω από αυτούς ότι ναι, κάνανε ζημιά εκείνοι οι κωμικοί και το κοινό… πήγαινε το κοινό, τους έβλεπε, πέρναγε καλά.

[…] Από την άλλη μεριά, δεδομένου του ότι υπήρχε αυτή η κηλίδα, ήταν εντυπωσιακά πιο εύκολο να αντιστρέψεις τη γνώμη. Παρόλο δηλαδή που υπήρχε η κηλίδα, αυτός που ερχόταν και το έβλεπε και διαπίστωνε στο δεκάλεπτο ότι δεν έχουν πειράξει κανέναν και πέρναγε η παράσταση νερό και έλεγε «α, δεν πειράξανε κανέναν, δεν κοροϊδέψανε κανέναν» και τελικά ξαφνικά αυτός ήτανε γινόταν πιο φαν.

– Δηλαδή, εάν δεν υπήρχε αυτό το στερεότυπο, δεν θα υπήρχαν στιγμές που θα ήθελες να πειράξεις κάποιον από το κοινό;

Μ. Μαθιουδάκης: Πειράζουμε μωρέ, πειράζουμε. Αλλά πολύ διακριτικά. Δηλαδή σχολιάκια. Να κατέβεις κάτω να πειράξεις τι; Αν σχολιάσεις μια αντίδραση, ή ένα πολύ λεπτό γέλιο, κάτι, το οποίο εμπλουτίζει την παράσταση και δίνει την αίσθηση στον κόσμο ότι είμαστε όλοι μια παρέα, καλώς, αλλά άμα αρχίσεις να κάνεις body shaming, ν’ ασχολείσαι… «είστε παντρεμένοι;…πόσα χρόνια;….τα βυζιά της έχουνε πέσει», αυτό που κάνει ο σούπερ Μάρκος, ο φίλος μας, ο Σέφερ, που και πάλι ρε παιδί μου το βλέπεις ότι λειτουργεί. Δηλαδή οι γιαγιάδες και οι παππούδες πάνε. Θέλουν να ακούσουν αυτό το πράγμα. Δηλαδή ο μηχανισμός λειτουργεί. Εμάς δεν μας πειράζει ο μηχανισμός του crowd word που λέγεται, που ασχολείσαι με το κοινό, μας πειράζει ο τρόπος. Έχουμε μία ένσταση στον τρόπο με τον οποίο γίνεται. Μπορεί να είναι πιο ευγενής και πιο διακριτικός από το να ασχολείσαι με τα σεξουαλικά του από κάτω. Ή το πόσο χοντρός ή καραφλός ή μεγάλα βυζιά έχει ο από κάτω.

Σε μία συνέντευξη… ποταμό, οι δύο κωμικοί μιλούν ακόμα για τη σχέση της κωμωδίας και του stand up με την πολιτική και με τα κοινωνικά ζητήματα, ενώ περιγράφουν πόσο βαθύ είναι στο στίγμα της κωμωδίας που βγαίνει από την πραγματική πολιτική στη χώρα μας για όλους μας.

Β. Θεοδωρόπουλος: Νομίζω πως βρισκόμαστε εκεί που βρισκόταν η Αμερική πριν είκοσι χρόνια. Δηλαδή, είμαστε στο σημείο που η ειδησιογραφία και η πολιτική επικαιρότητα είναι ταυτόχρονα διασκέδαση. Το infotainment, που λέμε… Η Αμερική το έλυσε κάπως αυτό… Μετακινήθηκε από τον σχολιασμό της επικαιρότητας από πάρα πολύ ικανούς κωμικούς και συγγραφείς που είχαν όλα τα late shows, που σχολίαζαν το κεντρικό αφήγημα -όπως το παρουσίαζαν τα μεγάλα ΜΜΕ, αυτή θα μπορούσε να είναι η Ελλάδα πριν 15 χρόνια- και μετά, όσο το αφήγημα και η διασκέδαση γινόταν ένα, άρχισαν να γίνονται πολύ πιο σοβαρές οι εκπομπές, όπως του John Oliver ή της Tina Fey. Πάρα πάρα πολύ ικανοί κωμικοί, με πάρα πολύ καλούς συγγραφείς, και ταυτόχρονα έχουν και μία δημοσιογραφική ομάδα. Αυτό, αυτή τη στιγμή δεν…

– Αυτό «δεν υποστηρίζεται στη χώρα σου». Θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο στην ελληνική τηλεόραση;

Β. Θεοδωρόπουλος: Δεν το ξέρω, δεν έχουμε καν το δυναμικό. Εδώ κάνουμε επτά χρόνια κωμωδία, οι άλλοι έχουν γραφιάδες με 15 χρόνια stand up. Οι δημοσιογράφοι έχουν εμπειρία 25 χρόνων. Αλλά αυτός νομίζω είναι ο δρόμος για να πεις «πιάνω στα σοβαρά ένα κοινωνικό θέμα».

Για το τι βλέπουν στο «νέο κύμα» κωμικών που μεγάλωσαν μέσα στην κρίση, οι οποίοι δεν συντελούν «γενιά» διότι «είναι ακόμα πολύ νωρίς», αλλά και για το ποια είναι η δουλειά του κωμικού:

Μ. Μαθιουδάκης: Απ’ όλα έχουμε δει. Και κωμικούς που ασχολούνται με την καθημερινότητα, εγώ δεν πιστεύω ότι δουλειά του κωμικού είναι να σχολιάζει την καθημερινότητα. Δηλαδή, να κοιτάζει μέσα του και έξω, και να σχολιάζει τη ζωή. Όχι την καθημερινότητα. Η καθημερινότητα είναι πολύ πιο στενός όρος, στενή έννοια, από την ίδια τη ζωή, είναι πολύ πιο λίγο. Έχουμε δει κωμικούς ενδοσκοπικούς, έχουμε δεί «αστείους»…

– Κάποιοι έχουν και γέλιο… (γέλια)

Μ. Μαθιουδάκης: Δεν είναι συχνό, δεν είναι εύκολο.

Β. Θεοδωρόπουλος: Δεν νομίζω πως η κρίση είναι κάτι που μπορεί να αποτυπωθεί έτσι, να ακούσεις κάποιους νέους κωμικούς και να πεις πως αυτοί είναι που μεγάλωσαν στην κρίση…

Μ. Μαθιουδάκης: Γιατί είναι μέσα σε αυτήν. Έχει μια γλώσσα ή θα κάνει ένα αστείο, που εσύ που θα το δεις απ’ έξω, θα καταλάβεις ότι ως νεότερος άνθρωπος αντιμετωπίζει τα προβλήματα της ζωής σε νεότερες ηλικίες, και καταλαβαίνεις ότι είναι ένα παιδί που μιλάει και μέσα από την κρίση, και μέσα από το ότι γεννήθηκε φτωχό. Γιατί υπάρχουν και άνθρωποι που δεν γεννήθηκαν φτωχοί… Αλλά είναι κάτι που το βλέπεις εσύ, δεν είναι απαραίτητο ότι εκείνος έχει συνείδηση, γιατί μιλάει μέσα από αυτό.

Στη συνέντευξή τους, Β. Θεοδωρόπουλος και Μ. Μαθιουδάκης μίλησαν ακόμα για τη σύγκριση της σημερινής ελληνικής σκηνής του stand up με της περασμένης δεκαετίας, για τη διαδρομή τους μέσα από τη δική της και τις ανηφόρες που χρειάστηκε να ανέβουν, για τις ευκολίες και τις δυσκολίες που έχουν συγκριτικά οι δύο αυτές περίοδοι, για τον ρόλο της τηλεόρασης και του youtube στην σημερινή κωμωδία, για το λαϊκό θέαμα που συνιστά το stand up και της προοπτικές ανάπτυξής τους ως καθιερωμένη διασκέδαση στη χώρα μας, και για πολλά πολλά άλλα, που θα ήταν πολύ καλύτερα να τα ακούσετε στον σύνδεσμο παραπάνω.

Ο Βύρωνας και ο Μιχάλης ξεκινούν τις παραστάσεις τους την Τρίτη, 8 Οκτωβρίου στο Six Dosgs, και θα βρίσκονται εκεί κάθε Τρίτη και Τετάρτη για όλο τον χειμώνα, και κάτι παραπάνω. Περισσότερα στις σελίδες τους στο facebook(Β. Θεοδωρόπουλος – Μ. Μαθιουδάκης), και στο μικρό trailer που έφτιαξαν για την παράσταση αυτή:

https://www.facebook.com/mathioumike/videos/375143346492779/