του Θάνου Καμήλαλη

Το απόγευμα της Τετάρτης, ο υπουργός, Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, έδωσε στη δημοσιότητα ένα «τελεσίγραφο» προς τις καταλήψεις.

Καλούνται όσοι παρανόμως έχουν καταλάβει κτήρια, δημόσια ή ιδιωτικά, να τα εκκενώσουν. Εάν σε αυτά στεγάζονται αιτούντες άσυλο ή υπήκοοι τρίτων χωρών, να ενημερωθούν ότι θα μεταφερθούν σε δομές παραμονής της ενδοχώρας. Για τον σκοπό της μετακίνησης, θα επικοινωνήσουν μαζί τους, οι αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Εάν τα κτήρια είναι ιδιωτικά, για να παραμείνουν οι σημερινοί καταληψίες χρειάζεται να έρθουν σε επαφή με τους ιδιοκτήτες και να συμφωνήσουν σε όρους μίσθωσης.

Η προθεσμία για την εκκένωση είναι 15 ημέρες από τη δημοσίευση της παρούσης στον Τύπο.

Είχε προηγηθεί μία ανακοίνωση – μανιφέστο – απάντηση στον ΣΥΡΙΖΑ, που ζήτησε απαντήσεις για το θέμα των αστυνομικών παρακολουθήσεων που κατέγραψε η «Εφημερίδα των Συντακτών», πιάνοντας μάλιστα την Αστυνομία επ’ αυτοφόρω. Μια απάντηση, γεμάτη τρομολαγνεία και αντιστροφή της πραγματικότητας σε βασικά ζητήματα που άπτονται των αρμοδιοτήτων του Υπουργείου. «Τα πραγματικά γεγονότα είναι οι πρόσφατες επιτυχίες της Ελληνικής Αστυνομίας […], στην απόδοση της γειτονιάς των Εξαρχείων στους κατοίκους της, στην εκκένωση παράνομων καταλήψεων που μόνο αθώους πρόσφυγες και μωρομάνες δεν κάλυπταν.» υποστηρίζει το υπουργείο ΠΡΟΠΟ, πριν προχωρήσει σε λεκτικά πυροτεχνήματα τύπου, «σκοτεινή είναι η εποχή που κλειδαμπαρώνεσαι σπίτι σου και φοβάσαι να περπατήσεις το βράδυ».

Μία σύντομη απάντηση σε αυτά: Εδώ είναι καταγεγραμμένες οι υποθέσεις αστυνομικής ανομίας, το τελευταίο δεκαπενθήμερο. Εδώ, στη σημερινή αποκάλυψη του TPP είναι καταγεγραμμένη μια «απόδοση των Εξαρχείων στους κατοίκους τους», με την ιστορία των παιδιών που καταγράφηκαν σε βίντεο να ξυλοκοπούνται από άνδρες των ΜΑΤ κι έπειτα συνελλήφθησαν μέσα σε ένα όργιο βίας, το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου. Και όσο για τις ανύπαρκτες μωρομάνες και τους «μη αθώους πρόσφυγες», ένα μικρό άλμπουμ του Μάριου Λώλου, από την ημέρα εκκένωσης του πρώην 5ου Λυκείου, αρκεί:

Για πιο αναλυτική καταγραφή των «οργουελιανών ψεμάτων» του Χρυσοχοϊδη περί «ασφάλειας» δείτε αυτό το άρθρο του Omniatv.

Αλλά ας επιστρέψουμε στο «τελεσίγραφο». Καταρχάς, προκύπτει μία θεσμική απορία: Τι είναι αυτό; Δεν είναι Υπουργική Απόφαση, δεν είναι ΦΕΚ, δεν είναι Προεδρικό Διάταγμα, μολονότι ο τόνος του κειμένου (ειδικά αυτή η προθεσμία «από τη δημοσίευση της παρούσης») θυμίζει κάτι τέτοιο. Θυμίζει κάτι από ανακωχή σε… «πόλεμο». Ο αντίπαλος έχει 15 μέρες να φύγει, πριν ξαναξεκινήσουν οι «εχθροπραξίες». Εξάλλου, η κυβέρνηση θεωρεί ήδη τους καταληψίες ως τον ορισμό της παρανομίας. Σε 15 μέρες δεν θα ισχύει κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι σήμερα. Φυσικά, όπως σχολιάστηκε εκτενώς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν είναι τυχαίο που το «τελεσίγραφο» λήγει στις 6 Δεκεμβρίου, στην 11η επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

«Και τότε, τι;» Είναι η πρώτη ερώτηση, που όμως δεν μπορεί να απαντηθεί. Οπότε είναι καλύτερο να ασχοληθούμε με το τι συμβαίνει σε αυτό το διάστημα των 15 ημερών και σε τι στοχεύει ο αποστολέας του «τελεσιγράφου». Προς τους διαφωνούντες με την πολιτική καταστολής που εφαρμόζει η ΝΔ, ο στόχος είναι προφανής: Καλλιέργεια φόβου και προσπάθεια να δυναμιτιστεί το κλίμα. Ό,τι συνέβη δηλαδή πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου, με τα συνεχή (και πρώτα όπως αποδείχθηκε) κρούσματα αστυνομικής αυθαιρεσίας, με κάλυψη τις πολιτικές δηλώσεις κορυφαίων υπουργών.

Υπάρχει κι ένα δεύτερο επίπεδο, που αφορά τους συμφωνούντες ή συμπαθούντες. Λέμε συνέχεια ότι η πολιτική της ΝΔ στην «ασφάλεια» είναι πρωτίστως επικοινωνιακή. Έχοντας θρέψει, σε αγαστή συνεργασία με τα ΜΜΕ, μία άκρατη μυθολογία γύρω από τα Εξάρχεια, τις καταλήψεις και την «ανομία»,  έχοντας βάλει για πολύ κόσμο τα θεάματα των αστυνομικών «επιχειρήσεων» πάνω από τον άρτο κι έχοντας απογοητεύσει μέρος του πολύ δεξιού και ακροδεξιού κοινού που περίμενε κατάργηση της Συμφωνίας των Πρεσπών, ή να μην βλέπει πρόσφυγα και μετανάστη στην Ελλάδα, αυτά που μένουν είναι τα υποτιθέμενα «άβατα» και οι δήθεν «γιάφκες» στα Πανεπιστήμια.

Μέχρι εδώ καλά, τα ξέρουμε. Αλλά εντός της κυβέρνησης, τίθεται ένα ερώτημα, ξανά επικοινωνιακό. Ποιος θα καρπωθεί αυτές τις «επιτυχίες» προσωπικά; Ποιος εκφράζει καλύτερα το δόγμα «Νόμος και Τάξη»; Γιατί έχουμε πολλούς υπουργούς και βουλευτές που, μολονότι δεν είναι οι καθ’ύλην αρμόδιοι, μιλούν μονίμως για τα ζητήματα Δημόσιας Τάξης. Την ίδια ώρα, διαρροές στον δεξιό Τύπο το προηγούμενο διάστημα, πριν το Πολυτεχνείο, υποστήριζαν ότι ο Χρυσοχοϊδης οδηγείται προς απόλυση.

Για παράδειγμα, την Παρασκευή, ο Δημήτρης Καμπουράκης γράφει στο liberal:

«Οι «πληροφορίες» πριν την Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ στο Καβούρι έλεγαν ότι ο Χρυσοχοΐδης μετρούσε μέρες, άντε βδομάδες, πριν βρεθεί εκτός υπουργικού συμβουλίου. Ποιοί διέρρεαν αυτές τις «πληροφορίες»; Ελάτε τώρα, τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια της αμιγούς και δήθεν καθαρόαιμης δεξιάς, που βλέπει παλιούς Πασόκους στην κυβέρνηση και παθαίνει κολπική μαρμαριγή;»

Σήμερα, άλλο παράδειγμα, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Μάκης Βορίδης, έδωσε συνέντευξη στον Real FM. Η παρουσία του στην εκπομπή του Χατζηνικολάου κράτησε 25 λεπτά. Τα 20 από αυτά μίλησε για την «ασφάλεια» και την «ανομία». Η Αγροτική Ανάπτυξη, πάπαλα. Το αν ο Βορίδης είναι σε αυτούς που θέλουν να «φάνε» τον Χρυσοχοϊδη δεν το ξέρουμε, αλλά το ότι προσπαθεί να λειτουργήσει ως «υπουργός στη θέση του υπουργού» επικοινωνιακά, είναι ξεκάθαρο.

Ο Χρυσοχοϊδης λοιπόν βρισκόταν επί σφύρας και άκμονος. Αν κάτι πάει λάθος, θα χάσει τη θέση του. Αν όλα πάνε «σωστά», όπως το εννοεί η ΝΔ, υπάρχουν πολλοί μνηστήρες για να του κλέψουν τη «δόξα». Τα περί «αναγκαστικότητας» του Βορίδη, το «να σπάει πόρτες η αστυνομία» και τα «κατάληψε το σπίτι σου» και τα τρικάκια του Ρουβίκωνα έξω από το σπίτι του Γεωργιάδη, που έτσι «στοχοποιείται», είναι λογικό να τον κάνουν να αισθάνεται άβολα.

Αλλά ο κύριος Υπουργός μπορεί κάποτε να μη διάβασε το πρώτο μνημόνιο, ωστόσο είναι αρκετά έμπειρος και προετοιμασμένος για το μικροπολιτικό παιχνίδι, το επιτραπέζιο, αν θέλετε. Παίρνει λοιπόν το επικοινωνιακό παιχνίδι πάνω του. Το «τελεσίγραφο», άμα δείτε τους τίτλους, δεν ήταν της «κυβέρνησης», ήταν «του Χρυσοχοϊδη» και όσοι ευχαριστιούνται αυτήν την κατάσταση έσπευσαν να πανηγυρίσουν υμνώντας τον στα κοινωνικά μέσα. Κι όσο πλησιάζει η λήξη της προθεσμίας, όλα τα βλέμματα και οι κάμερες θα είναι στραμμένα πάνω του.

Μόνο που ο Χρυσοχοϊδης δεν είναι ούτε υπουργός Τηλεθέασης, ούτε υπουργός Πρόκλησης, ούτε υπουργός Ανταγωνισμού με Συναδέρφους, ούτε υπουργός Stratego. Είναι υπουργός Προστασίας του Πολίτη. Επομένως, η καλλιέργεια «πολεμικού» κλίματος και η στρατηγική της σύγκρουσης, είτε άμεσης, με τη μερίδα της κοινωνίας που διαφωνεί, είτε έμμεσης, για το προσωπικό του μέλλον, μόνο την Προστασία του Πολίτη δεν εξυπηρετεί. Ας αφήσει επιτέλους και καλύτερα για όλους μας, τους σχεδιασμούς του στα επιτραπέζια κι ας προσγειωθεί κάποια στιγμή, μαζί με την κυβέρνηση, στην πραγματικότητα.