Με συγκλονιστικά στοιχεία αλλά και πλήρη καθαίρεση της επιχειρηματολογίας της εισαγγελέως ολοκληρώθηκε η αγόρευση του συνηγόρου της Πολιτικής Αγωγής των Αιγύπτιων αλιεργατών, Κώστα Παπαδάκη, στη δίκη της Χρυσής Αυγής.

Ξεκινώντας την αγόρευση του αναφέρθηκε στη δήλωση της ΧΑ ότι ένας να πάθει κάτι θα πάρουν 15-20%, το χαστούκι στην Κανέλλη που ακολούθησε, και η κορύφωση στον Πειραιά με την «ευχαρίστηση από τον Αρχηγό στα παιδιά με τα μαύρα». «Μέχρι την 12/6/12 τα καταγεγραμμένα περιστατικά είναι 61, στο υπόλοιπο του 2012 είναι 192. Έχουμε δηλαδή τριπλασιασμό των περιστατικών βίας» είπε χαρακτηριστικά, κάνοντας αναφορές σε πληθώρα επιθέσεων σε συνδυασμό με δηλώσεις στελεχω που έχει βρει το φως της δημοσιότητας.

«Επίθεση σε Μάρτυρες του Ιεχωβά, δηλώσεις Κουκούτση για παιδομάζωμα στη Βουλή, επίθεση σε αλλοδαπούς στα Χανιά συμμετοχή Βλαμάκη, στον ΟΑΣΘ οδηγός μέλος της ΧΑ κατεβάζει με το ζόρι επιβάτες Αφρικανούς από το λεωφορείο. Επίθεση στον ηλεκτρικό στο Μοναστηράκι σε Πακιστανό. 21/4/13 ημέρα της αγαπημένης επετείου του Κασιδιάρη, δηλώσεις του ότι οι συγκεντρώσεις τους μοιάζουν πιο πολύ με κάτι άλλο και όχι με συγκεντρώσεις κόμματος. 29/4/1 εξαγγελία Μπούκουρα για «προστασία κατοίκων από αλλοδαπούς κλέφτες». Ληστεία Στήβενς κατά Αλβανίδων στο Μοναστηράκι το 13, έχει κατατεθεί καταδικαστική απόφαση» ανέφερε, μεταξύ άλλων.

«Σαν πολλά δεν σας φαίνονται, κυρία εισαγγελέα, για να είναι μεμονωμένα και ασύνδετα μεταξύ τους αυτά τα περιστατικά;», ρώτησε ο Κώστας Παπαδάκης, ο οποίος χθες είχε καλέσει την εισαγγελέα να κάνει χρήση του δικαιώματος ανάκλησης της εισήγησης της, τονίζοντας πως «το ποινικό δίκαιο είναι δίκαιο πράξεων και όχι προθέσεων, είναι δίκαιο ευθύνης, ατομικής και όχι συλλογικής, είναι δίκαιο ευθύνης πραγματικής και όχι αντικειμενικής, είναι δίκαιο ευθύνης ποινικής και όχι πολιτικής και είναι δίκαιο αποδείξεων και όχι ενδείξεων».

Οι μάρτυρες σε αριθμούς

 

Μιλώντας με αριθμούς ο Κ. Παπαδάκης αναφέρθηκε στους μάρτυρες που κατέθεταν επί μήνες στη δίκη. Πρόκειται για 153 μάρτυρες, εκ των οποίων 131 ήταν του κατηγορητηρίου, 6 κάλεσε το δικαστήριο και 16 έφερε η Πολιτική Αγωγή. Από αυτούς: 32 είναι παθόντες, 40 αυτόπτες μάρτυρες, 18 αστυνομικοί, 11 δημοσιογράφοι, 16 παράγοντες Τοπικής Αυτοδιοίκησης, 15 μέλη αντιφασιστικών οργανώσεων / ακτιβιστές / πολιτικοί, 8 πανεπιστημιακοί /  μελετητές / πολιτικοί αναλυτές και 13 πρώην μέλη της Χρυσής Αυγής. Όπως ανέφερε, από την άλλη πλευρά, η Χρυσή Αυγή έφερε 61 μάρτυρες υπεράσπισης -αν και αρχικά είχε δηλώσει 140-, «οι οποίοι ήταν κυρίως συγγενείς κατηγορουμένων, που δεν ήξεραν τι να καταθέσουν και με έκπληξη έβλεπαν φωτογραφίες και έγγραφα».

24 σημεία για την εισαγγελέα

 

Παράλληλα, ο Κώστας Παπαδάκης αναφέρθηκε εκτενώς στην εισαγγελική πρόταση παραθέτοντας και σχολιάζοντας 24 σημεία από αυτή. Τα 24 σημεία όπως τα μετέδωσε το GoldenDawnWatch:

1ον, «Ο Ρουπακιάς σκότωσε για να ανέβει στα μάτια των άλλων». Ποια ήταν η κλίμακα αξιών αυτών των άλλων; Είχε σχέση με τη ΧΑ;

2ον, Παρέλειψε να αναφερθεί στο αρχικό σήμα για τα μέλη της ΧΑ. (Πολυχρονίδου). Περιττές οι αναζητήσεις αντιφάσεων των Αιγυπτίων μαρτύρων. Δεν υπήρχε διερμηνέας, η αναγνώριση στο ακροατήριο ήταν σαφέστατη και αδιαμφισβήτητη.

3ον, Ως προς το αν συνέτρεχε ανθρωποκτόνος δόλος, ζήτημα με το οποίο ασχολήθηκε η εισαγγελέας και αναφέρθηκα χθες. Παραπέμπω εδώ στον εξαίρετο νομικό Κ. Βαθιώτη, στον «Δόλο» του 2014. Κρίσιμος είναι ο χρόνος τέλεσης της πράξης και όχι ο μετά. Δεν ελλείπει ο ανθρωποκτόνος δόλος επειδή τον εγκατέλειψαν πριν πεθάνει. Αναφέρθηκα και χθες, δεν χρειάζεται να είναι κάποιος καθηγητής για να τα καταλάβει, ακόμα και στα πόδια ένα τραύμα μπορεί να είναι τέτοιο. Τί κάνει την εισαγγελέα να πιστεύει ότι αν κάποιος πάρει έναν λοστό και χτυπήσει κάποιον στο κεφάλι, ότι δεν έχει ανθρωποκτόνο δόλο; Ότι δεν ακολούθησε μετά το πέμπτο χτύπημα έκτο ή έβδομο; Σας διάβασα χθες σχετική περικοπή του Τζαννετή, σχετική με την αρχή τέλεσης της πράξης και τη μη ανάγκη ο δράστης να παρακολουθεί την αιτιώδη διαδρομή της.

4ον, ως προς το αν οι περιγραφόμενες στο βούλευμα πράξεις εμπίπτουν κατά βάση στις διατάξεις της συνέργειας. Πολλές από αυτές ναι. Συρρέουν πραγματικά και αληθινά με τη διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης και δυστυχώς δεν αποδόθηκαν.

5ον, Ισχύουν τα ακριβώς παραπάνω ακόμα και αν η ανεκτέλεστη εντολή συνιστά απόπειρα ηθικής αυτουργίας. Ακόμη σε περιπτώσεις που η εγκληματική πράξη εντάσσεται στις δραστηριότητες εγκλ. οργάνωσης. Απόφαση ΑΠ 1410. Θυμίζω τη μελέτη του Νικολάου Λίβου, στην οποία αναφέρθηκε ο συνάδελφος Καμπαγιάννης αλλά και η εισαγγελέας, παραβλέποντας το θέμα της συρροής. Για πρώτη φορά έχουμε τέτοιο θέμα διαρκούσης ποινικής δίκης. Ο καθηγητής Γρηγόρης Καλφέλης στα ΝΕΑ άσκησε κριτική για τα επιχειρήματα ότι δεν ακούστηκε εντολή του αρχηγού της εγκληματικής οργάνωσης, ότι βάσει αυτών μπερδεύει η εισαγγελέας την ηθική αυτουργία με την διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης. Ο διευθύνων αυτήν είναι ο ιθύνων νους, δεσμεύει την πολιτική της ταυτότητα. Και παραπέμπει στον Λίβο, Ποινικά Χρονικά. Επομένως αν, μέσα στο ιδεολογικό πλαίσιο που ο Μιχαλολιάκος καθόρισε δεσμευτικά, τελέσει ο Ρουπακιάς πράξη, αυτή πράττεται στο πλαίσιο αυτής. Όπως καθόρισε έξοχα ο εισαγγελέας Ντογιάκος. Και πού να είχε υπόψη του ο κ. Καλφέλης το βούλευμα. Η διεύθυνση της εγκληματικής οργάνωσης είναι αναμφισβήτητη από όλα αυτά τα στοιχεία και είναι από τα μεγαλύτερα λάθη της εισαγγελικής πρότασης.

6ον Η έγκριση της παράνομης δράσης συνιοστά μόνο ηθική αυτουργία. Η εκ των προτέρων συνιστά και ηθική αυτουργία. Η εκ των υστέρων (κανονικά η λέξη «έγκριση» παραπέμπει στο μετά – για το πριν ο κατάλληλος όρος είναι «συναίνεση») έγκριση επιβεβαιώνει τη διεύθυνση ΕΟ.

7ο Όταν ο δράστης προτρέπει τους οπαδούς να διώξουν συγκεκριμένη κατηγορία προσώπων διαπράττει άλλη πράξη από εκείνη που ο ηθικος τον παροτρύνει. Δεν εφαρμόζεται το Π.Κ. 187 παρ.1 Η διεύθυνση ΕΟ συρρέει πραγματικά (άλλη πράξη) και αληθινά (άλλη διάταξη) με το επιμέρους αδίκημα και κάθε μορφή συμμετοχής του. Αρα στο παράδειγμα δεν έχει σχέση το ΠΚ 187.

8ο Για τη στοιχειοθέτηση αρκεί η τέλεση οποιουδήποτε κακουργήματος. Όχι, δεν απαιτείται η τέλεση κανενός.

9ο. Επιχειρησιακά δομημένη ομάδα. Τι θα ήταν; γραφειοκρατικά ;

10ο. Διαρκής εγκληματική δράση. Ούτε καν διαρκής, κακουργηματική.

11ο. «Μετά το 2019 εντάσσονται μόνο κακουργήματα και όχι πλημμελήματα, επομένως οι απρόκλητες σωματικές βλάβες δεν αποτελούν στοιχείο εγκληματικής οργάνωσης». Και εδώ έκανε, αν το κατάλαβα καλά, λάθος η εισαγγελέας. Δεν ασκεί αυτό καθοριστική αλλαγή στην επίδικη υπόθεση. Η τέλεση πλημμελημάτων υπηρετεί και προετοιμάζει στους σκοπούς της εγκλ. οργάωσης.

12ο. «Αφαιρουμένων των πλημμελημάτων έχουμε μόνο 5 κακουργήματα». Και κανένα να μην είχαμε, εγκλ. οργάνωση στοιχειοθετείται εφόσον αποδεικνύονται τα στοιχεία τους. Η τέλεση κακουργημάτων προβλέπεται ως σκοπός μόνο. Σε αυτά συντείνουν και τα πλημμελήματα. Στην υπόθεση της 17Ν, πέρα από 80 κακουργήματα είχαν γραφεί και πλημμελήματα. Η εισαγγελέας είχε ζητήσει να απορριφθούν ορισμένα έγγραφα. Πρώτη φορά βλέπω εισαγγελέα να το κάνει. Η μη αποδεικτική αξιοποίηση ενός εγγράφου προϋποθέτει την ανάγνωσή του. Εδώ έχουμε χιλιάδες έγγραφα, βίντεο, υλικά, δημοσιεύματα. Που επιβεβαιώθηκαν μαρτυρικά. Αποφάσεις, μάρτυρες, έγγραφα, διακηρυξεις. «Αφήστε τα αυτά» λέγατε, «θέλουμε αμετάκλητες». Σας φέραμε 42. Μετά λέτε θέλετε «αποφάσεις μόνον μετά το 2008». Φέραμε. Μετά ότι θέλετε να αφορούν μόνο σε κακουργήματα. Μα τι θα κάνουμε, ψιλικατζίδικο ανοίξαμε; Πάντως φέραμε. Τώρα επί των πραγματικών περιστατικών, βάσει των οποίων η εισαγγελέας είπε ότι δεν έχουμε εγκληματική οργάνωση.

13ο. Ως προς την υπόθεση Λουκμάν: Υπάρχουν εκατομμύρια αποφάσεις ότι μια απόφαση δεν υποχρεούται να αναφέρει τα κίνητρα. Πχ όταν υπάρχει εκκρεμοδικία. Όταν ήλθε εδώ ο κ. Φούσας, μεγαλοφώνως είπε κραδαίνοντας αθωωτική απόφαση, όπου το ΜΟΕ δεν ανέφερε τα κίνητρα. Το ΜΟΕ θα υπερέβαινε δικαιοδοσία αν το έκανε. Ανέφερε ότι οι δράστες ενήργησαν με ρατσιστικό κίνητρο, στη σελ. 177 που ανέφερε η εισαγγελέας, ότι δεν υπήρξε πρόκλησή τους, ότι οι ισχυρισμοί τους δεν κρίνονται πειστικοί και ότι είχαν αντιληφθεί ότι είναι αλλοδαπός, ότι τα κίνητρα ήταν η διαφορετική φυλή του, ότι τα κίνητρα ήταν ρατσιστικά. Βρέθηκαν φυλλάδια της ΧΑ, ρόπαλα κ.λπ. Ο κ. Φούσας προσπάθησε να συσκωτίσει την υπόθεση αναφέροντας παραπεμπτικό βούλευμα, αναφορικά με διαφωνία Ντογιάκου και ανακρίτριας ως προς το αν είναι προφυλακιστέοι οι κατηγορούμενοι. Το βούλευμα δεν ήταν ομόφωνο, υπάρχει μειοψηφία. Δεύτερον, προκύπτει η απόλυτη ασχετοσύνη του εισαγγελέα ως προς το τι σημαινει ρατσισμός. Όταν υπάρχει ρατσιστικό κίνητρο, υπάρχει επειδή θεωρείται ανθρώπινο σκουπίδι, σαβούρα, γενικώς. Και ο Στεργιόπουλος έκανε ότι έκανε ο Ρουπακιάς όταν τον συνέλαβαν οι αστυνομικοί, ότι είναι δικός τους. Ωστόσο ένα χρόνο μετά ο Ντογιάκος αλλάζει γνώμη και τους παραπέμπει. Γι’ αυτό, σταματήστε πια να παρερμηνεύετε αποφάσεις και να λέτε πράγματα που δεν ισχύουν. Όσο έχουμε τη λογική μας, την έχουμε.

14o. Στην απόφαση σχετικά με τον Φοίβο Δεμερτζίδη. Απόφαση ότι ο κατηγορούμενος έγραψε στο γραφείο της Αρτέμιδος Καριώτη «Αντίφα», που συμμετείχε σε εκδηλώσεις ΧΑ. Το δικαστήριο όφειλε να απόσχει από οποιοδήποτε στοιχείο σχετικό με την ένταξη του κατηγορουμένου στη ΧΑ. Οπότε η εισαγγελέας έσφαλε. Δεν καταλείπεται αμφιβολία πάντως για τη συμμετοχή τους στη ΧΑ και ότι το κίνητρο δεν ήταν μόνο συναισθηματικό.

15ο. Στην υπόθεση Αντίπνοια: Ότι δήθεν ο Σιατούνης δεν έλαβε εντολή από τον γενικό γραμματέα. Και ότι δεν είχαμε ηθική αυτουργία. Αλήθεια; Για κάθε τι πρέπει να δώσει εντολή ο γραμματέας; Πολύ γραφειοκρατική αντίληψη περί εγκληματικής οργάνωσης. Χρόνια τα λέμε εδώ. Η πρόκληση της ενέργειάς του από τη ΧΑ αναφέρεται παντού στην απόφαση. Υιοθετεί ότι ο Μιχαλολιάκος έμαθε τη δολοφονία την επόμενη μέρα το μεσημέρι, αλλά δεν μας λέει η κ. εισαγγελέας γιατί. Μη λαμβάνοντας υπόψη ούτε όσα είπε ο κόλακάς του, ο Σπίνος εδώ.

16ο. Περαιτέρω, θεωρεί ότι δεν ήταν στόχος ο Φύσσας: Ήταν (ΕΥΠ Αποστόλου, Δεβελεκος, Μάρτυρας Γ’). Και μάλιστα η ταχύτητα απόφασης, έγκρισης, σχεδιασμού και εκτέλεσης, το αποδεικνύει από μόνη της. Το λεγόμενο «μπαστάρδι», όπως προέκυψε ότι είχε αναφερθεί.

17ο. Ακόμη, ότι δήθεν δεν υπάρχουν περιστατικά για τη δολοφονία Καντάρη. Υπάρχουν. Δεν απαιτείται απόδειξη μόνο με αμετάκλητες καταδικαστικές. Έμμεσες αποδείξεις (Σατλάνης – Μαργαρίτης). Διαρκές έγκλημα είναι, αν είχε κατασταλεί δεν θα έφτανε μέχρι το 2013.

18ο. «Κανένας μάρτυρας κατηγορίας δεν εισέφερε περιστατικά για εγκληματική οργάνωση», κατά την εισαγγελέα, ωστόσο υπάρχουν δεκάδες μάρτυρες. Αναρωτιέμαι με τι κριτήρια θα ήθελε η εισαγγελέας να θεωρήσει ότι υπάρχει εγκληματική οργάνωση. Μα τι, έπρεπε να είναι μέσα στο γραφείο και να ακούει εντολές; Και ουσιαστικά προέκυψαν. Επικαλέστηκε η κ. εισαγγελέας και την κατάθεση Αλιβιζάτου, ότι δεν προέκυψε κάτι από αυτή. Δεύτερος καθηγητής αυτός που, ενοχλημένος, δημοσίευσε προχθές άρθρο στην Καθημερινή. Το αναγιγνώσκω […] [:σε αυτό αντικρούονται οι θέσεις της εισαγγελέως, [Ο συνήγορος Παπαδάκης διαβάζει όλο το άρθρο του καθ. Αλιβιζάτου. Το βρίσκετε εδώ: https://www.kathimerini.gr/…/ofeilomenh-apanthsh-sthn-eisag… ] Αυτά λέει ο καθηγητής και κλείνει και η αυθεντικότητα των σκέψεών του δεν με αφήνει να προσθέσω κάτι περαιτέρω επ’ αυτού.

19ο. Ως προς την πειθαρχία και αν είναι στοιχείο δομής της εγκληματικής οργάνωσης: Δεν είναι αυτό το αποδεικτέο, αλλά η δομή.

20ο. Λέει η εισαγγελέας ότι τα πλημμελήματα δεν εξετάζονται στην εγκληματική οργάνωση, το εξαντλήσαμε αυτό παραπάνω. Περαιτέρω,

21ο. η παραδοχή ότι δεν υπήρχαν μηνύσεις από θύματα αλλοδαπούς, για να δούμε ποιοι είναι οι δράστες και αν είναι ΧΑ. Με τον τότε νόμο θα συλλαμβάνονταν τα θύματα αν πήγαιναν στα ΑΤ χωρίς χαρτιά. Το Δικαστήριό σας έλαβε πάντως γνώση πάρα πολλών περιστατικών, αποφάσεων κ.λπ., τα οποία δεν αμφισβητήθηκαν. Ερωτώ, υπήρξε άλλη εγκληματική οργάνωση με τόσα περιστατικά στον κόσμο; Πείτε την τζιχαντιστές, μαφία κλπ. Στην Ελλάδα ποτέ δεν υπήρξε, με τέτοια καθημερινή δράση.

22ο. Λέει η εισαγγελέας ότι δε βρέθηκαν τα οπλοστάσια που κατήγγειλαν οι προστατευόμενοι μάρτυρες, πώς να βρεθούν, αφού τους προειδοποίησαν. Συζητάμε εδώ 5 μέρες για την καραμπίνα του Κασιδιάρη. Έχουμε σκευωρία, στο σπίτι του κρεμασμένου. Ελάτε σε δίκες, όπως του Θεοφίλου, την φωτογραφίζω, όπου η εδώ εισαγγελέας προτείνει την ενοχή για όπλο που βρέθηκε σε τρίτο, ενώ εδώ προτείνει την απαλλαγή.

23ο. Η εισαγγελέας δέχεται τον ισχυρισμό του Μιχαλολιάκου ότι οι Ναζί φύγανε απ’τη ΧΑ το 1992 στο συνέδριο, το είπε ο Μιχαλολιάκος και οι μάρτυρες υπεράσπισης. Από πού προκύπτει αυτό; Άπειρα αντίθετα στοιχεία μέχρι και το 2013. Η επίκληση του Χίτλερ, της Βαιμάρης, τα άρθρα του Κασιδιάρη για τον Χίτλερ, οι ορκωμοσίες, τα τατουάζ, ολοι αυτοί τι είναι, αποχωρήσαντες από το 92; Δουλευόμαστε τώρα; Τελευταίο,

[24ο] ότι δεν θα ωφελούσε τη ΧΑ η δολοφονία Φύσσα, φάνηκε αυτό από την έξοδό της από τη Βουλή τελικά κατά την εισαγγελέα. Επ’αυτού, ποιος είπε κάτι καλύτερο από αυτό του Κασιδιάρη ότι «Οι καλές δουλειές γίνονται νύχτα». […] Θυμηθείτε όταν ο Μιχαλολιάκος μεταφερόταν στις φυλακές. Εκεί δεν ήταν παρά ελάχιστοι.

Η ανάληψη πολιτικής ευθύνης από τον Μιχαλολιάκο

 

Σχετικά με την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης για τη δολοφονία Φύσσα από τον Νίκο Μιχαλολιάκο, ο Κ. Παπαδάκης αναφέρθηκε στη στάση των συνηγόρων υπεράσπισης του Ν. Μιχαλολιάκου που έφεραν ως παράδειγμα τη δολοφονία Τεμπονέρα και Λαμπράκη.

«Πώς αντιλαμβάνεται ο Μιχαλολιάκος την πολιτική ευθύνη γεγονότος με το οποίο δεν έχει σχέση; Μπορεί κανείς να διαλέξει ποια ευθύνη θα αναλάβει; Γιατί αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη ενός εγκλήματος που είχε αποδοκιμάσει; Γιατί αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη ενός εγκλήματος που δεν θεωρεί πολιτικό; Γιατί το κάνει σε προεκλογική περίοδο; Τι σημαίνει η σύγκριση με Λαμπράκη και Τεμπονέρα;», έθεσε τα ερωτήματα ο έμπειρος νομικός και συνέχισε: «Πολιτική ευθύνη του φορέα υπάρχει. Η πολιτική ευθύνη δεν αποκλείει την ποινική. Την πολιτική ευθύνη αναλαμβάνουν πρόσφατα ο Ανδρέας για τον Κοσκωτά και ο Κουφοντίνας για τη 17Ν. Αλλά δεν τον συμφέρει να επικαλεστεί εκείνους ο Μιχαλολιάκος. Γιατί η Χρυσή Αυγή δεν ανέλαβε την πολιτική ευθύνη και για τις υπόλοιπες επιθέσεις; Γιατί δεν ανασκεύασε ο Μιχαλολιάκος όσα έλεγε ότι “πράκτορες επιτέθηκαν στους Αιγύπτιους”; »

«Η δήλωση δόθηκε εκ του ασφαλούς. Για να εξαντλήσει ανώδυνα την ευθύνη του. Για να δοθεί η αίσθηση της κάλυψης. Για να διαχύσει την ευθύνη στο εκλογικό σώμα για να εξιλεωθεί από την εκλογή του. Ο Μουσολίνι είχε αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία του Τζιακόμο Ματεότι. Όμως έχει ένα δίκιο. Είναι πολιτικές δολοφονίες για τις οποίες κανείς δεν κάθισε στο σκαμνί. Κανείς βέβαια δεν είχε συστήσει εγκληματικές οργανώσεις όπως ο ίδιος», είπε.

Η υπόθεση Θεοφίλου και η κυρία Οικονόμου

 

Ο Κώστας Παπαδάκης αναφέρθηκε στη δίκη του Θεοφίλου σημειώνοντας ότι και εκεί είχε συνυπάρξει δικαστικά με την εισαγγελέα στη δίκη της Χρυσής Αυγής, Αδαμαντία Οικονόμου. Όπως είπε, αν η εισήγηση της τότε είχε εισακουστεί ο Θεοφίλου που έχει δικαιωθεί και βρίσκεται ελεύθερος τώρα θα είχε καταδικαστεί σε ισόβια.

Παπαδάκης: Με την κ εισαγγελέα συνυπάρξαμε στη δίκη κατά του Θεοφίλου, αυτούς κυνηγούσε τότε η Αντιτρομοκρατική. Περισυνελέγη στην Πάρο κάποιο καπέλο που είχε το DNA του, από το οποίο, σε συνδυασμό με δήλωσή του η αντιτρομοκρατική εξήγαγε ότι και αυτός ανήκε σε οργάνωση. Αν υπήρχε σκοπός σκευωρίας και δίωξης, άπειρα πεδία υπήρχαν για τους συγκεκριμένους. Η κ. εισαγγελεάς ενώ εκεί τα έφερνε μόνη της από την αντιτρομοκρατική και τα indymedia, εδώ…

Πρόεδρος παρεμβαίνει: Τι εισφέρει εδώ η αναφορά σε άλλη δίκη, άσχετη. Αμετάκλητη.
Παπαδάκης: Εισφέρει στο ότι η εισαγγελέας, που μου είναι συμπαθής, είναι άδικη. Αν είχε ακουστεί η πρότασή της, θα είχε καταδικαστεί ισόβια ο Θεοφίλου, αμετάκλητα, ο οποίος τώρα αμετάκλητα είναι έξω. Εκεί έκανε τη δουλειά της πολιτικής αγωγής, εδώ έκανε της υπεράσπισης. Σέβομαι τον θεσμό της εισαγγελίας, ονόματα όπως ο Δελαπόρτας έχουν γραφεί αθάνατοι, και άλλοι, όπως ο Κόλλιας, αλλού.

Στη μνήμη όλων των αγωνιστών δικηγόρων

 

Κατά το κλείσιμο της αγόρευσης του ο Κ. Παπαδάκης ευχαρίστησε τους συναδέλφους τους αλλά και όσους έχουν συνεισφέρει τόσα χρόνια στη δίκη και κάλεσε τους δικαστές να μην κάνουν «το ίδιο λάθος». «Ο δικηγόρος Χανς Λίντεν, αυτός που έφερε τον Χίτλερ στο δικαστήριο, δυστυχώς δεν πρόλαβε να ζητήσει τον λόγο από τους δικαστές που έδειξαν τέτοια ευπιστία στα ψέματα του Χίτλερ. Ήταν από τους πρώτους που συνελήφθησαν με την αναστολή των ατομικών δικαιωμάτων το 1933, φυλακίστηκε, βασανίστηκε και τερμάτισε την ζωή του το 1938 στο στρατόπεδο του Νταχάου. Στην μνήμη του και στην μνήμη όλων των αγωνιστών δικηγόρων, που σε ολόκληρο τον κόσμο υπερασπίζονται δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, αφιερώνω την αγόρευση μου αυτή προσμένοντας την απόφαση σας».