του Θάνου Καμήλαλη

Σύμφωνα λοιπόν με ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, Στέλιου Πέτσα, η κυβέρνηση επιτάσσει ακίνητα σε 5 νησιά (Λέσβο, Χίο, Σάμο, Κω, Λέρο), με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου μάλιστα, ώστε να δημιουργήσει τα κλειστά κέντρα κράτησης:

«Στο πλαίσιο αυτό, το Υπουργικό Συμβούλιο προχωρά σήμερα στην έκδοση Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου που εξουσιοδοτεί το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου να επιτάσσει, για λόγους δημοσίου συμφέροντος, απαραίτητα ακίνητα και εκτάσεις για τη διαχείριση της κρίσης, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η εξαιρετικά επείγουσα ανάγκη αποφυγής της διακινδύνευσης της δημόσιας τάξης και υγείας»

Λέμε και πρέπει να το επαναλαμβάνουμε ότι το Προσφυγικό είναι μία κατασκευασμένη κρίση και αυτή η φράση ίσως είναι το μέχρι στιγμής απόγειό της. Η κυβέρνηση ουσιαστικά, μας λέει ότι οι πρόσφυγες αποτελούν, επείγουσα μάλιστα, απειλή για τη δημόσια τάξη και, εξοργιστικά, την υγεία. Ακροδεξιά φρασεολογία, «διπλωματικά» διατυπωμένη. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση εμφανίζεται να δίνει «λύσεις» σε μία κατάσταση που η ίδια έχει σε μεγάλο βαθμό διαμορφώσει. Επί των ημερών της, ο πληθυσμός στην κόλαση της Μόριας για παράδειγμα, υπερδιπλασιάστηκε και η «τάξη απειλήθηκε» όταν δύο χιλιάδες πρόσφυγες «τόλμησαν» να διαδηλώσουν ενάντια στην αθλιότητα. «Προφανώς», σύμφωνα με την συνωμοσιολογική ρητορική της ΝΔ, που κλεινει το μάτι στην ακροδεξιά, με «υποκινητές» τις ΜΚΟ. Η Υγεία επίσης, των προσφύγων ψυχική και σωματική τίθεται σε σοβαρούς κινδύνους λόγω των πολιτικών της Ε.Ε., που ακολούθησε και ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η κατάσταση έγινε ακόμα χειρότερη (κατόρθωμα) όταν η ΝΔ επί μήνες τους αφαίρεσε το ΑΜΚΑ, αποκλείοντας αιτούντες άσυλο και παιδιά από την πρόσβαση στη Δημόσια Υγεία. Ο μόνος λόγος που αυτή η πολιτική δεν κατέγραψε θύματα ήταν η αλληλεγγύη και η πολιτική ανυπακοή των γιατρών.

Ελεγχόμενες κλειστές δομές σημαίνει καθορισμένοι και αυστηροί κανόνες εσωτερικής τάξης, οι οποίοι αφορούν τόσο τη λειτουργία των κέντρων όσο και την κίνηση…

Σημαίνει, σχεδόν φυλακή, με μόνη δυνατότητα τις «ελεγχόμενες εξόδους, με κάρτα για ορισμένο χρονικό διάστημα, ενώ οι δομές θα είναι κλειστές τα βράδια».

«των φιλοξενούμενων»

Ντροπή, μόνο. Στην Ευρασία του «1984» θα ήταν περήφανοι βέβαια με τέτοιο χαρακτηρισμό.

Στις δομές αυτές, θα διαμένουν πρώτον, οι νέες αφίξεις για διευκόλυνση της ταυτοποίησης και της διαδικασίας ασύλου, δεύτερον, όσοι έχουν παραβατική συμπεριφορά και, τρίτον, όσοι δεν δικαιούνται άσυλο και μπαίνουν στη διαδικασία επιστροφής.

Η διαδικασία ασύλου θα εξετάζεται με βάση το νέο νόμο που πέρασε πριν μερικούς μήνες η ΝΔ, που βάζει μία σειρά από εμπόδια (π.χ. αφαιρείται η ευαλωτότητα για ανθρώπους που έχουν φύγει από πολέμους) με κύριο στόχο να αυξηθούν οι απελάσεις και έχει επικριθεί έντονα και με συγκεκριμένα στοιχεία από ανθρωπιστικές οργανώσεις. Παράλληλα όμως, κρατούμενοι θα είναι και οι πρόσφυγες των οποίων οι αιτήσεις δεν έχουν ακόμα εξεταστεί, πολιτική που παραβιάζει τα δικαιώματά τους ακόμα περισσότερο. Η Διεθνής Αμνηστία, για παράδειγμα, έχει τονίσει «τη γενικά αναγνωρισμένη αρχή σύμφωνα με την οποία οι αιτούντες/σες άσυλο δεν πρέπει, ως κανόνας, να κρατούνται και ότι η κράτηση θα πρέπει να θεωρείται ως έσχατο μέσο και αφού έχουν εξετασθεί άλλα λιγότερo παρεμβατικά εναλλακτικά μέτρα».

Το «φινάλε» όμως της κυβερνητικής ανακοίνωσης, είναι ίσως το «καλύτερο» και χυδαιότερο. Γιατί τι μένει από ανθρώπους που θα τους κρατάς εξαθλιωμένους και χωρίς δικαιώματα. Να τους πάρεις το δικαίωμα να διαμαρτυρηθούν:

«Κάθε παραβίαση κανόνα εσωτερικής τάξης, επηρεάζει αρνητικά το αίτημα για άσυλο και επιταχύνει τη διαδικασία επιστροφής του παραβάτη.»

Έτσι λοιπόν, όπως άλλωστε προβλεπόταν και στο νόμο για το άσυλο, θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι μία «στάση», μια διαμαρτυρία στο συσσίτιο για παράδειγμα, θα εκλαμβάνεται ως λόγος απέλασης. Έτσι, διαφυλάσσεται η «τάξη» και δεν θα έχουν την «ατυχία» οι κάτοικοι των νησιών ή οι τηλεθεατές, να βλέπουν «ξένους» να διαμαρτύρονται για τις συνθήκες ζωής τους, όπως συνέβη πριν μία εβδομάδα στη Μόρια. Την ίδια στιγμή βέβαια, ελάχιστοι ενδιαφέρονται για τον πραγματικό λόγο που διαμαρτυρήθηκαν οι πρόσφυγες: Το γεγονός δηλαδή ότι οι αιτήσεις ασύλου τους πηγαίνουν πιο πίσω, ώστε να εξετάζονται με το νέο σύστημα οι νεοεισερχόμενοι και η κυβέρνηση να μπορεί να διαφημίζει απελάσεις στο πόπολο.

Σημασία άλλωστε έχει πάντα η αποτροπή. Αυτό θα πει, να μετατρέπουμε μονίμως, εδώ και χρόνια τις ζωές μερικών δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων σε μία παράσταση δυστυχίας για τους «απέναντι», αλλά παράλληλα να μην τους βλέπουν οι «εδώ».