«Δεν υπάρχει μέρος πιο αφοσιωμένο στον χορό από την ‘πειθαρχημένη ουτοπία’ του Nrityagram (προφέρεται na-RIT-ya-gram)», αναφέρουν σε πρόσφατο άρθρο τους οι NYT. Πρόκειται για ένα χωριό στα δυτικά της πόλης Bangalore, της ινδικής επαρχίας Karnataka. Ιδρύθηκε το 1990 ως gurukul -ένα είδος σχολείου όπου οι μαθητές ζουν κοντά στον γκουρού τους- από την ηθοποιό Protima Bedi (πέθανε το 1998). Σε αυτό το «χωριό του χορού» η εξάσκηση πραγματοποιείται σε υπαίθρια στούντιο, χωρίς πόρτες και παράθυρα, «ανάμεσα σε παρτέρια λουλουδιών και κελαηδίσματα πουλιών». Η φοίτηση είναι δωρεάν, οι μαθητές ζουν εκεί τρία με έξι χρόνια και εξασκούνται σε καθημερινή, πολύωρη βάση. «Πρόκειται για μια χορευτική κοινότητα σε ένα εγκαταλελειμμένο τοπίο της φύσης. Ένα μέρος όπου δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από τον χορό. Αναπνέεις, τρως, κοιμάσαι, ονειρεύεσαι, φαντάζεσαι… χορό. Ένα μέρος όπου οι πέντε αισθήσεις οδηγούνται στην τελειότητα, οι χορεύτριες παρατούν τα αρνητικά τους χαρακτηριστικά, τη ζήλια, τη μικροπρέπεια, τον φθόνο και την κακία, για να αγκαλιάσουν τις συναδέλφους τους σαν αδελφές», αναφέρει (με μια δόση υπερβολής) η ιδρύτρια για το εγχείρημά της, το οποίο υλοποιείται μόνο από γυναίκες-χορεύτριες.
Το Nrityagram Dance Ensemble αποτελεί τη χορευτική ομάδα του χωριού. Πρόκειται για ένα από τα πιο γνωστά ινδικά σύνολα, που επικεντρώνεται στο Odissi, μία από τις οκτώ κλασικές μορφές χορού της Ινδίας. Ποια είναι η ιδιαιτερότητα του Odissi; Μεταξύ άλλων, η «αισθησιακή μετατόπιση του βάρους» που δημιουργεί «μια σειρά από καμπύλες σε σχήμα S στα γόνατα, τον κορμό και τον λαιμό. Η ρυθμικότητά του αλλά και η σύνδεση με αρχαίες γλυπτικές αναπαραστάσεις του χορού». Ως προς τον ορισμό «κλασικό», «… το θέμα ανακύπτει συχνά στην Ινδία. Για τους Δυτικούς, ο κλασικισμός είναι ένα σύστημα αξιών που συνδέει το ανθρώπινο με το ιδεατό. Για τους Ινδούς είναι ένας τρόπος επικοινωνίας με την παράδοσή τους – μια σύνδεση με την περίοδο πριν την αποικιοκρατία», εξηγεί o αρθρογράφος και κριτικός χορού των NYT. Αυτές τις μέρες το Nrityagram Dance Ensemble εμφανίζεται στο νεοϋορκέζικο θέατρο μοντέρνας τέχνης Joyce Theater (20-25/03) κι έπειτα συνεχίζει την περιοδεία του σε διάφορες πόλεις των ΗΠΑ και του Μεξικού.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο της εφημερίδας The New York Times: In India, Eternal Rhythms Embody a National Spirit