Παρά το γράμμα του νόμου, παρά τη καλή διαγωγή, παρά την απόφαση του Αρείου Πάγου, παρά τις προηγούμενες έξι άδειες που έχει λάβει και έχει επιστρέψει στη φυλακή όπως όφειλε, χωρίς απρόοπτα, απορρίφθηκε άλλη μια αίτηση για άδεια του Δημήτρη Κουφοντίνα.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της «Εφημερίδας των Συντακτών», το τριμελές συμβούλιο των αγροτικών φυλακών Βόλου, όπου κρατείται ο Δ. Κουφοντίνας, «υπό τα δεδομένα που δέχτηκε το προσφάτως εκδοθέν υπ’ αριθμ. 10/30/1/2020 βούλευμα του αρμοδίου δικαστικού οργάνου, δηλαδή το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Βόλου», αποφάσισε να απορρίψει την αίτηση του κρατούμενου για άδεια.

Τι ορίζει ο νόμος;

Παρά τα όσα μπορεί να θεωρεί ο καθένας για τον Δ. Κουφοντίνα, ο νόμος που αφορά την απόρριψη της άδειας είναι ακριβής. Το άρθρο 54 του Σωφρονιστικού Κώδικα, ορίζει ότι «η απόρριψη αίτησης για χορήγηση αδείας γίνεται με ειδικά αιτιολογημένη απόφαση του αρμόδιου οργάνου».

Επιπλέον σύμφωνα με απόφαση του 2019 από τον Άρειο Πάγο, ακόμα και όσοι έχουν καταδικαστεί σε περισσότερες από μία φορές ισόβια έχουν δικαίωμα να λαμβάνουν τακτικές άδειες από τη φυλακή. Μάλιστα τότε, ο Άρειος Πάγος είχε κρίνει ως εσφαλμένη τη θέση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου, για απόρριψη παλαιότερου αιτήματος του Δ. Κουφοντίνα για άδεια.

Αναφορικά με το αν συντρέχουν ή όχι οι απαραίτητες και ουσιαστικές προϋποθέσεις, για να χορηγηθεί η νόμιμη άδεια, το ποινικό τμήμα του Αρείου Πάγου, έκρινε ότι αυτές δεν θα έπρεπε να εξεταστούν. Το ανώτατο δικαστήριο, επικεντρώθηκε στην ουσία της υπόθεσης, ξεκαθαρίζοντας ότι το βούλευμα του Συμβουλίου του Βόλου στην κρίση του για τη συνδρομή των ουσιαστικών προϋποθέσεων δεν περιελάμβανε «την απαιτούμενη ειδική αιτιολογία» χαρακτηρίζοντάς το μάλιστα αντιφατικό.

Όπως επισήμαινε ο Άρειος Πάγος στην απόφαση του 2019, «το συμβούλιο προχώρησε στην εξέταση των ουσιαστικών προϋποθέσεων και δέχθηκε ότι δεν συνέτρεχαν ούτε αυτές, στηριζόμενο κυρίως στο ότι ο κρατούμενος δήλωσε ενώπιόν του αυτολεξεί, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα: “Να πιάσουμε το κόκκινο νήμα της αντίστασης […] αμφισβήτησα ένοπλα το κρατικό μονοπώλιο (της βίας), γι’ αυτό καταδικάστηκα…”. Το συμβούλιο εν προκειμένω δέχεται αφ’ ενός μεν ότι στην έννοια του σωφρονισμού δεν περιλαμβάνεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ιδεολογική μεταστροφή του κατάδικου, στη συνέχεια, όμως, αντιφατικά δέχεται ότι ο κρατούμενος δεν είναι πρόθυμος να αλλάξει στάση ζωής και να μεταμεληθεί […]».

Επιπλέον, συμπλήρωνε ότι, «το προσβαλλόμενο βούλευμα δέχεται ότι ο κρατούμενος δεν έχει τιμωρηθεί πειθαρχικά κατά τη διάρκεια της κράτησής του, έχει δείξει καλή διαγωγή, έχει λάβει έξι τακτικές άδειες, των οποίων έκανε καλή χρήση, αλλά δεν περιλαμβάνει περιστατικά κακής χρήσης κατά τη διάρκεια των αδειών αυτών, περιοριζόμενο στην παραδοχή ότι “κατά τη διάρκεια της προηγούμενης άδειάς του έκανε αμέριμνος περίπατο στο κέντρο της Αθήνας και μάλιστα επέτρεψε να ληφθούν και να δημοσιευθούν φωτογραφίες του σε σημεία πλησίον εκείνων που δολοφονήθηκαν συγκεκριμένα θύματά του, συμπεριφορά όλως προκλητική, που καταδεικνύει έμπρακτα πέραν πάσης αμφιβολίας την έλλειψη σεβασμού στη μνήμη των θυμάτων”».

Ωστόσο παρά την απόφαση του Αρείου Πάγου, που επί της ουσίας καλεί την αιτιολογία της απόρριψης της άδειας του Κουφοντίνα αβάσιμη, υπό τη νέα διεύθυνση, οι φυλακές του Βόλου φαίνεται να μην αισθάνονται την υποχρέωση τήρησης του νόμου και αρνούνται ξανά την άδεια στον κρατούμενο. Παράλληλα το συμβούλιο των φυλακών επικαλείται το σκεπτικό προηγούμενης απόφασης του Δικαστικού Συμβουλίου, χωρίς να εκδίδει νέα αιτιολόγηση.