Φοιτητές από 12 Φοιτητικούς Συλλόγους κατέλαβαν ξανά νωρίς το πρωί την Πρυτανεία του ΑΠΘ με αίτημα ο νόμος Κεραμέως να μείνει στα χαρτιά. Υπενθυμίζεται ότι εδώ και μήνες οι φοιτητές τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο και στην Αθήνα πραγματοποιούν συχνές μαζικότατες κινητοποιήσεις απέναντι στον νόμο Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη.
«Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε… όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος» γράφουν οι φοιτητές στο πανό που κρέμασαν στην Πρυτανεία του ΑΠΘ.
Σε κείμενο που εξέδωσαν μετά την κατάληψη αναφέρουν ότι «μετά την εκκένωση της πρυτανείας στις 11/3 παρά την πολιτική μας απόφαση να αποχωρήσουμε εκείνη την μέρα, επιλέγουμε σήμερα να ξανακαταλάβουμε το κτήριο της πρυτανείας. Η κίνησή μας αυτή εντάσσεται στα πλαίσια της συνέχισης του αγώνα ενάντια στον νόμο κ-χ και θεωρούμε ότι αποτελεί μια κομβική κίνηση που αρμόζει στην τρέχουσα συγκυρία. Η προηγούμενή μας επιλογή, να αποχωρήσουμε και η τωρινή μας απόφαση, να μπούμε στην πρυτανεία, δεν καθορίζονται από τις κινήσεις του κατασταλτικού μηχανισμού. Εν όψη του ραντεβού της 15 Απρίλη που έδωσε το κράτος, επιδιώκουμε όσο το δυνατόν περισσότερες σχολές και κτήρια εντός του πανεπιστημίου να είναι υπό κατάληψη, προκείμενου το κατειλημμένο κάμπους να αποτελέσει ανάχωμα σε οποιαδήποτε σκέψη για εισβολή αστυνομικών δυνάμεων. Θεωρούμε, όπως έδειξε και η πρότερη εμπειρία, ότι η ύπαρξη της κατειλημμένης πρυτανείας ως κέντρο αγώνα τροφοδοτεί και μαζικοποιεί τους φοιτητικούς συλλόγους δημιουργώντας μια δυναμική σχέση. Επιπλέον, δίνει τη δυνατότητα σε άτομα τα οποία δεν ανήκουν σε κάποιο φοιτητικό σύλλογο, ή ανήκουν σε κάποιο που δεν τους εκφράζει η απόφαση που έχει πάρει, να συμμετέχουν ενεργά στον αγώνα για την κατάργηση του νόμου κ-χ. Επιπλέον, δημιουργεί το έδαφος προκειμένου υποκείμενα με διαφορετικές αφετηρίες να συναντηθούν και να αγωνιστούν συλλογικά, ενώ ταυτόχρονα ασκεί μια άμεση πολιτική πίεση, όπως έχουν παραδεχτεί και οι ίδιοι φορείς, λόγω της διακοπής των διοικητικών λειτουργιών».
Όπως επισημαίνουν αναφορικά με τις κατηγορίες περί «ανομίας» και παραβατικότητας εξαιτίας της κίνησης τους για κατάληψη της πρυτανείας, «καθώς και με όσους επιχειρούν να μας χλευάσουν και να μας παρουσιάσουν ως μια μειοψηφία, δηλώνουμε ξεκάθαρα ότι ο αγώνας μας είναι δίκαιος και τα προτάγματα μας για κατάργηση του νόμου – έκτρωμα αδιαπραγμάτευτα. Οι έννοιες “δίκαιο” και “έννομο” δεν είναι έννοιες σύμφυτες για εμάς και δε θα πάψουμε να αγωνιζόμαστε όση λασπολογία και εαν δεχόμαστε από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, όσο και να έχουμε απέναντι μας μπάτσους, σύγκλητο-πρυτάνεις και κράτος».
Και συνεχίζουν εξηγώντας τους λόγους που προχώρησαν στη συγκεκριμένη κίνηση:
Στις 11/2 ψηφίστηκε ο νόμος Κεραμέως- Χρυσοχοΐδη ο οποίος περιλαμβάνει τις διαγραφές φοιτητών μετά τα Ν+Ν/2, ένα μέτρο που έρχεται να διαγράψει όσες-ους φοιτητ(ρι)ές που είτε για λόγους εργασίας είτε για άλλους λόγος καθυστερούν να πάρουν πτυχίο. Σε συνδυασμό με την ελάχιστη βάση εισαγωγής οξύνει ακραία τους ταξικούς φραγμούς, καθώς πετάει έξω από το πανεπιστήμιο όσους-ες δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα είτε να κάνουν φροντιστήρια για να ανταπεξελθουν στις πανελλήνιες είτε να πληρώνουν δίδακτρα. Για να μπορέσει να εφαρμοστεί ο παραπάνω σχεδιασμός, οργανώθηκε η παρουσία ειδικού αστυνομικού σώματος στα πανεπιστήμια. Σε συνδυασμό με αποκλεισμό εισόδων με έλεγχο (κάμερες, face control) δημιουργεί ένα περιβάλλον πειθάρχησης και “ασφάλειας”, για να προασπίζονται τα συμφέροντα των επιχειρήσεων, στρατού και αστυνομίας μέσα στα πανεπιστήμια. Ενώ ταυτόχρονα ο νόμος προβλέπει την θέσπιση πειθαρχικων συμβουλίων, μιας επιτροπής καθηγητ(ρι)ών που μπορεί να επιβάλλει ποινές μέχρι και διαγραφής από την σχολή για όποια-ον αποκλίνει με οποιοδήποτε τρόπο, από το να αντιγράψει μέχρι και το να κάνει κατάληψη.Παρ’ όλα αυτά αναγνωρίζουμε ότι δεν αρκεί ο αγώνας ενάντια στον νόμο. Αυτό αποτελεί συνέπεια ευρύτερων πολιτικών που εφαρμόζονται στην κοινωνία όπως η κρατική διαχείριση του κορονοϊού και η διάλυση του ΕΣΥ, η πολιτική της τηλεκπαίδευσης και της τηλεργασίας, το νέο μοντέλο ευέλικτου-αναλώσιμου εργαζόμενου που θέλουν, η υποχρηματοδότηση και εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης, η καταστολή κάθε ριζοσπαστικής φωνής και η περιφρούρηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Βιώνουμε δηλαδή την πολιτική επιλογή να μπαίνει σε προτεραιότητα η ενίσχυση στρατού, αστυνομίας και επιχειρήσεων και όχι των κοινωνικών μας αναγκών, αποδεικνύοντας πως η πανδημία αποτέλεσε άλλη μία χρυσή ευκαιρία για κράτος και κεφαλαίο.Γι’ αυτό το λόγο, καλούμε σε κοινό αγώνα κάθε φοιτητικό σύλλογο πανελλαδικά, κάθε σχολείο, κάθε σωματείο που παλεύει για την ανατροπή της επίθεσης που δεχόμαστε, διότιαπέναντι σε αυτή δεν επιλέγουμε την κάλπη και κάθε μορφής εκπροσώπηση από κάθε λογής καλοθελητές. Αντιλαμβανόμαστε ότι η επίθεση είναι συνολική σε κάθε κοινωνικό πεδίο και κλάδο και για αυτό είναι αναγκαίο να συνδεθούν και οι κατά τόπους αγώνες.Θεωρούμε λοιπόν κομβικό τόσο οι φοιτητικοί σύλλογοι σε όλη την χώρα να διευρύνουν και να κλιμακώσουν τον αγώνα τους, όσο και οι συμφοιτητές-τριές μας που δεν είναι σε πόλη με φοιτητικό σύλλογο να οργανωθούν στη βάση και να παλέψουν.Καλούμε τους μαθητές-τριες που εδώ και έναν χρόνο βιώνουν είτε το καθεστώς της τηλεκπαίδευσης είτε στοιβάζονται χωρίς κανένα υγειονομικό μέτρο στα σχολεία, να οργανωθούν με γενικές συνελεύσεις ενάντια στον νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη που έρχεται να τους αποκλείσει από την τριτοβάθμια εκπαίδευση και να τους κατευθύνει στην τεχνική, βγάζοντας ένα φθηνό και εύκολα εκμεταλλεύσιμο εργατικό δυναμικό χωρίς εργασιακά δικαιώματα. Πιο συγκεκριμένα, ο τελευταίος νόμος προβλέπει τη μείωση κατά 30% των εισακτέων με σκοπό το ψαλίδισμα των πτυχιούχων στα μέτρα της αγοράς εργασίας.Καλούμε τους εκπαιδευτικούς που τους χτυπάει εξίσου η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, με το καθεστώς αδιοριστίας, την πρόθεση αξιολόγησης, την επίθεση στα εργασιακά τους δικαιώματα, να κηρύξουν απεργίες και να συνταχθούν στον αγώνα μαζί μας, ανεξάρτητα από το τι θα πουν οι γραφειοκρατικές ηγεσίες.Καλούμε τους εργαζόμενους/ες που βιώνουν την αβεβαιότητα της επόμενηςημέρας, είτε βρισκόμενοι σε καθεστώς αναστολής είτε στοιβαγμένοι σε χώρους εργασίας χωρίς κανένα μέτρο προστασίας ενόψει της πανδημίας, και βλέποντας την επερχόμενη οικονομική κρίση να έρχεται να συνθλίψει τα υπολείμματα των κεκτημένων τους, να δώσουμε από κοινού τον αγώνα ενάντια σε αυτή την πολιτική που μας τσακίζει τις ζωές.Προσκαλούμε όλη την κοινωνία της Θεσσαλονίκης, εργαζόμενους/ες, μαθητές/τριες, άνεργους/ες, μετανάστες/τριες στις εκδηλώσεις και τις συζητήσεις μας και να οργανωθούμε μαζί ενάντια στη βαρβαρότητα που επιβάλλουν στις ζωές μας .
