«Το τραγούδι αυτό στέκεται σαν υπενθύμιση, ότι οι θυσίες όσων έφυγαν από κοντά μας, δεν ήταν, δεν είναι κι ούτε θα είναι ποτέ μάταιες. Εμείς θα φωνάζουμε δυνατά τα ονόματά τους, στα χαμόγελα και το παιχνίδι των επόμενων γενιών, θα καθρεφτίζεται η συνέχεια και το παράδειγμά τους. Επιλέξαμε τα μέρη των δολοφονιών των Αλέξη, Παύλου (Killah P), Λουκμάν και Ζακ / Zackie, καθώς μας σημάδεψαν και μας καθόρισαν ως ανθρώπους και σε πολιτικό επίπεδο. Ξεκινώντας από αυτά τα σημεία, το αφιερώνουμε σε κάθε γωνιά της γης που θυσιάστηκαν άνθρωποι για έναν καλύτερο κόσμο»
Η νέα κυκλοφορία, το χαμογελαστό νέο τραγούδι των Νιο.Στε, μας ξανάφερε σε επαφή με το Διονύση και το Στέλιο (ΝιοΝιος και ΣτεΛιος, Νιο.Στε). Γνωριζόμαστε από την ωραία εποχή που ο χιπ χοπ καφενές στεγαζόταν στην Εργατική Λέσχη Περιστερίου, στη Θηβών, πάνε κοντά δέκα χρόνια, όταν εκείνοι με τις μουσικές τους κι εγώ με τα διεθνή μου συναντιόμασταν και γινόμασταν ένα.
Η ομάδα του καφενέ και κάποιοι ακόμη εμπνευσμένοι άνθρωποι, είχαν μετατρέψει την Εργατική Λέσχη σε μελίσσι, με ενθουσιασμό, δημιουργικότητα, κουβέντες, διαβάσματα και μουσική. Μετά, όταν άλλαξε σπίτι η Λέσχη και άλλαξα σπίτι κι εγώ, έφυγα από το Περιστέρι, κάπως χαθήκαμε. Όμως ο Διονύσης ήταν και είναι πάντα στην καρδιά μου, άνθρωπος φωτεινός και βαθύς, από αυτούς τους φίλους που και είκοσι χρόνια μετά να τους δεις η αγκαλιά θα είναι ολόκληρη, κι ας πάει να μηπωτι ο κόβιντ.
Έτσι κάπως, και με αφορμή το νέο τραγούδι των Νιο.Στε, αφήνω να μιλήσουν οι δυό τους, οι δημιουργοί, όχι γιατί μονάχα αξίζει σε όλη τη μουσική τους παρουσία, όχι μονάχα γιατί το τραγούδι είναι για ανθρώπους που γίναν δικοί μας για πάντα μες από όσα υπέστησαν, αλλά και γιατί και οι Νιο.Στε και ο καφενές και όσα γίνονταν τότε στην Εργατική Λέσχη είναι μια παράλληλη Ελλάδα, που σπάνια βγαίνει στις ειδήσεις, σπάνια αναδεικνύεται από τα μέσα, όμως συνεχίζει πεισματικά, με τη δύναμη αυτού που ξέρει ότι έχει το δίκηο με το μέρος του, και χαράσσει δρόμους που ακόμη είναι αόρατοι, αλλά κάποτε θα γίνουν οι λεωφόροι του κινήματος.
Ο λόγος στους Νιο.Στε.
«Δημιουργηθήκαμε σαν σχήμα το 2005 στο Περιστέρι, ως έφηβοι με αγάπη για το χιπ χοπ και την κουλτούρα του. Τα χρόνια πέρασαν και μεσολάβησαν διάφορα μέχρι να βγάλουμε το πρώτο μας ep «Ποιος σε έβαλε σημάδι;» το 2013. Από τότε έχουμε βγάλει ακόμα ένα lp, («Ντεκουπάζ», 2015) και ένα βιβλίο – cd («Εν τω μεταξύ», 2018), διάφορα singles και videoclip. Αυτή την περίοδο ετοιμάζουμε την επόμενη δισκογραφική μας δουλειά.
Επίσης συμμετέχουμε στο αυτοοργανωμένο εγχείρημα του Χιπ Χοπ Καφενέ στο Περιστέρι από την στιγμή της ίδρυσής του το 2014, φέτος κλείνουμε εφτά χρόνια δράσεων πολιτικών και καλλιτεχνικών και τα γιορτάζουμε με μια συναυλία στις 25 Σεπτεμβρίου στην Γεωπονική. Κομβικό σημείο για την δημιουργία του Χιπ Χοπ Καφενέ ήταν η δολοφονία του Παύλου Φύσσα (Killah P) από τους νεοναζί της χρυσής αυγής, και η προσπάθεια να φέρουμε σε επαφή την γειτονιά με το κοινωνικοπολιτικό και αντιφασιστικό στοιχείο του χιπ χοπ. Η γειτονιά ήταν πάντα φιλόξενη και εμείς πάντα εκεί για να υπερασπιστούμε, μαζί με τον κινηματικό κόσμο του Περιστερίου, τους δρόμους και τις πλατείες, όπως και για να δώσουμε ένα διαφορετικό μήνυμα και τρόπο ψυχαγωγίας απέναντι στο κυρίαρχο αφήγημα των μμε.
Η σύνδεση του πολιτικού τραγουδιού με την πολιτική δράση είναι άρρηκτη, περνάει από τον Θεοδωράκη και φτάνει στα χιπ χοπ σχήματα και της εποχής μας και παλαιότερων εποχών. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που συμβαίνει σε όλο τον κόσμο, με κάθε άνθρωπο που φτιάχνει μουσική που εκφράζει έναν προβληματισμό και μια αγωνία για την διεκδίκηση ενός καλύτερου κόσμου. Το διαδίκτυο και η εξάπλωση του μαζί με όλα τα υπόλοιπα έχει μειώσει και το χάσμα των γενεών, ώστε η γενιά της μεταπολίτευσης με την γενιά των μνημονίων να έχουν κοινές αναφορές και να ανατριχιάζουν με τα ίδια τραγούδια. Το χιπ χοπ που έχει λόγο ύπαρξης ήρθε για να μείνει πέρα από τις μόδες και σίγουρα οι επόμενες γενιές θα τραγουδάνε τα τραγούδια του σήμερα αφού με αυτά μεγαλώνουν, όπως και η δικιά μας γενιά τραγουδάει Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Μικρούτσικο κτλ. Το μήνυμα και η ανάγκη είναι ίδια.».