του Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη
«Την 6η Σεπτεμβρίου, ακόμα μια σειρά διαδηλώσεων υπό τον τίτλο “Για την ειρήνη και την κυριαρχία” πραγματοποιήθηκε σε πολλές μεγάλες πόλεις της Βουλγαρίας. Οι συμμετέχοντες τάχθηκαν κατά της στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία και υπέρ της εξόδου από το ΝΑΤΟ. Παρόμοιες διαδηλώσεις πραγματοποιούνται κάθε μήνα από τα τέλη του 2022. Χιλιάδες άνθρωποι λαμβάνουν μέρος. Διοργανώνονται από επιτροπή πρωτοβουλίας και υποστηρίζονται από πολλές λαϊκές και πολιτικές οργανώσεις» αναφέρει ο Στεφάν στο TPP.
Ωστόσο, οι νέες διαδηλώσεις έχουν μια ιδιαιτερότητα, καθώς γίνονται σε ένα περιβάλλον έντονης λαϊκής δυσαρέσκειας από το τελευταίο επεισόδιο της παρατεταμένης πολιτικής κρίσης στη χώρα. «Αυτή τη φορά, στα αιτήματα των διαδηλωτών προστέθηκαν αντικυβερνητικά αιτήματα για τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης. Εδώ και τρεις μήνες, η χώρα κυβερνάται από έναν περίεργο συνασπισμό δεξιών κομμάτων που έχουν ιστορικό σφοδρής εχθρότητας μεταξύ τους» εξηγεί ο Στεφάν.
Συγκεκριμένα, τον Απρίλιο του 2023, λόγω πολιτικού αδιεξόδου, η Βουλγαρία διεξήγαγε τις πέμπτες κοινοβουλευτικές εκλογές σε δύο χρόνια. Από αυτές, προέκυψε κυβέρνηση μειοψηφίας ανάμεσα στη συμμαχία «Συνεχίζουμε την Αλλαγή» (PP) και στο κόμμα των «Πολιτών για την Ευρωπαϊκή Ανάπτυξη της Βουλγαρίας» (GERB). Το μάλλον πρωτοφανές είναι πως η κυβερνητική συμφωνία ανάμεσα στα δύο συστημικά, φιλοδυτικά κόμματα, προβλέπει την εναλλάξ διακυβέρνηση της χώρας από τον σημερινό πρωθυπουργό της Βουλγαρίας Νικολάι Ντένκοφ, από το PP, και την πρώην Ευρωπαία Επίτροπο και μέλος του GERB, Μαρίγια Γκάμπριελ.
Σύμφωνα με τον Στεφάν, «ο λόγος για το σχηματισμό μιας τέτοιας κυβέρνησης, μετά από μια μακρά σειρά προσωρινών κυβερνήσεων και πρόωρων εκλογών, είναι η αύξηση των αντι-αμερικανικών και αντι-ιμπεριαλιστικών αισθημάτων στον βουλγαρικό λαό, που προκλήθηκε από την κακή ζωή, τη φτώχεια και την αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων. Ο νέος Αμερικανός πρέσβης, ο οποίος είναι εξέχουσα πολιτική προσωπικότητα στη Βουλγαρία, έχει θέσει ως κύρια προτεραιότητά του “την καταπολέμηση της ρωσικής επιρροής” και φαίνεται να είναι ο κύριος παράγοντας που επηρέασε την οικοδόμηση αυτού του τύπου κυβέρνησης».
Όπως επισημαίνει, «δεν είναι τυχαίο ότι το ζήτημα της αποξήλωσης του Μνημείου του Σοβιετικού Στρατού, που βρίσκεται στο κέντρο της Σόφιας, ήρθε και πάλι στο προσκήνιο. Η κυβέρνηση προκαλεί εντάσεις και συγκρούσεις, στην υπηρεσία των Αμερικανών προστατών της. Ο χαρακτήρας της συγκεκριμένης κυβέρνησης είναι έντονα φιλοαμερικανικός, φιλοουκρανικός, αντιρωσικός και αντικομμουνιστικός. Η κύρια έμφαση της νέας κυβέρνησης είναι η “πάλη με την κομμουνιστική κληρονομιά” και η καταπολέμηση της “ρωσικής επιρροής”, καθώς και η συνέχιση της στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία».
Υπενθυμίζουμε, πως -όπως είχε αναφέρει ο Στεφάν σε παλαιότερες δηλώσεις στο ΤΡΡ, η τοπική διοίκηση της Σόφιας ψήφισε την απομάκρυνση του μνημείου του Κόκκινου Στρατού από τη βουλγαρική πρωτεύουσα, προκαλώντας αντιφασιστικές κινητοποιήσεις. Πρόσφατα, ναζιστές χούλιγκαν της Λέφσκι Σόφιας επιτέθηκαν στους υπερασπιστές του μνημείου, κρατώντας πανό υπέρ των νεοναζί χούλιγκαν της Ντιναμό Ζάγκρεμπ, που δολοφόνησαν στη Νέα Φιλαδέλφεια τον Μιχαλή Κατσουρή.
«Ένας τέτοιος ριζοσπαστισμός, ωστόσο, δεν είναι πολύ δημοφιλής στη βουλγαρική κοινωνία» εξηγεί ο Στεφάν για τις θέσεις της κυβέρνησης μειοψηφίας. «Σύμφωνα με την παραδοχή ενός από τους ηγέτες των κυβερνητικών κομμάτων, του Κύριλλου Πετκοφ, ο πολιτικός του σχηματισμός θα λάμβανε μόνο το 7% σε περίπτωση δίκαιης εκλογικής εκπροσώπησης. Έτσι, στη χώρα μας υπάρχει μια αισθητή δικτατορία της μειοψηφίας, που ασκεί την εξουσία της από την αμερικανική πρεσβεία. Η πλειοψηφία του βουλγαρικού λαού αντιμετωπίζει επικριτικά τη συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ και τείνει να βλέπει με συμπάθεια τη Ρωσία, για διάφορους ιστορικούς και πολιτιστικούς λόγους. Δεν είναι τυχαίο ότι αυξάνεται η δημοτικότητα των πολιτικών κομμάτων και των ατόμων που υιοθετούν πιο μετριοπαθείς θέσεις όσον αφορά την καταπολέμηση του “ρωσικού κινδύνου” και την προστασία των “ευρωατλαντικών αξιών”».
«Η αντίθεση μεταξύ του δημόσιου αισθήματος και της επίσημης πολιτικής της εξουσίας ενέχει το ενδεχόμενο μελλοντικών πολιτικών αναταραχών. Υπάρχει ο κίνδυνος να αυξηθεί η καταστολή και η λογοκρισία στο όνομα της διατήρησης της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων. Από την άλλη πλευρά, αποτελεί πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη αντιστασιακών αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων στη Βουλγαρία. Το σημερινό σύστημα είναι εξαιρετικά αντιδημοφιλές και η ζήτηση για εναλλακτικές λύσεις αυξάνεται», κατέληξε.