του Ραφαήλ Παπαδόπουλου
Παρά τα επιμέρους λάθη και τις σημαντικές ιδεολογικοπολιτικές διαφορές τους σε ζητήματα στρατηγικής και τακτικής, πιστεύω ακράδαντα ότι στη χώρα μας τέτοιες δυνάμεις είναι το ΚΚΕ και το ΜΕΡΑ25. Και εξηγούμαι. Είναι τα μόνα κόμματα που τήρησαν συνεπή αριστερή-προοδευτική στάση στα δύο κομβικά θέματα που ταλανίζουν τη διεθνή σκηνή τα τελευταία χρόνια, στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού από το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ. Στον πόλεμο της Ουκρανίας, ήταν οι δυνάμεις που έσπασαν από την πρώτη στιγμή με σαφήνεια την επιβεβλημένη από τα υπόλοιπα αστικά «φιλελεύθερα» κόμματα σύμπλευση με το ναζιστικό καθεστώς Ζελένσκι, καθ’ υπόδειξη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, αναδεικνύοντας τεκμηριωμένα την υποκρισία και την επικινδυνότητα της «εθνικής γραμμής» και κατονομάζοντας π.χ Έλληνες εφοπλιστές οι οποίοι μετέφεραν ρωσικό πετρέλαιο και έσπαζαν το ευρωενωσιακό εμπάργκο στον Πούτιν. Παρομοίως, στο Παλαιστινιακό, το ΚΚΕ και το ΜΕΡΑ25 ήταν τα μόνα κόμματα που μίλησαν εξαρχής για τη συντελούμενη γενοκτονία και καταδίκασαν το καθεστώς απαρτχάιντ και τα εγκλήματα πολέμου του ισραηλινού κράτους και των δυτικών συμμάχων του, ΕΕ και ΝΑΤΟ, απαιτώντας την άμεση αναγνώριση κυρίαρχου κι ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.
Συνεπώς, θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό το μεν ΚΚΕ να διατηρήσει τις δυνάμεις του ανακόπτοντας την ανοδική πορεία του Βελόπουλου, το δε ΜΕΡΑ25 να επανακτήσει τη δυναμική που έχασε στις τελευταίες εκλογές και να διεκδικήσει την είσοδό του τόσο στο ευρωπαϊκό όσο και μετέπειτα στο εθνικό κοινοβούλιο, εκτοπίζοντας τα ακροδεξιά μορφώματα που πήραν ή απειλούν να πάρουν τη θέση του («Νίκη», «Φωνή λογικής»). Η συγκυρία είναι ευνοϊκή, αφού και στα δύο μέτωπα της Ουκρανίας και της Παλαιστίνης ο δυτικός ιμπεριαλισμός βαλτώνει κι έρχεται αντιμέτωπος με τα αδιέξοδά του, καθώς αφενός η Ρωσία κερδίζει πια σταθερά έδαφος και αφετέρου το ακροδεξιό ισραηλινό καθεστώς απομονώνεται όλο και περισσότερο στη διεθνή διπλωματία (καταδικαστική απόφαση Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου εις βάρος του Νετανιάχου, αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους από την Ισπανία, την Ιρλανδία και τη Νορβηγία). Οι εξελίξεις αυτές καταρρίπτουν το κυρίαρχο αφήγημα που παρουσιάζει την ΕΕ και το ΝΑΤΟ ως εγγυητές της ειρήνης και της δημοκρατίας και ανοίγουν το δρόμο για την εξ αριστερών αμφισβήτησή του, την οποία υπηρετούν με συνέπεια το ΚΚΕ και το ΜΕΡΑ25, αν και από διαφορετικές σκοπιές και αφετηρίες. Εξ ου λοιπόν και ο τίτλος του κειμένου: «Να χα δυο ψήφους, και στους δύο να τις ρίξω».