Γυναικείες συλλογικότητες, φεμινιστικές οργανώσεις αλλά και η ΑΔΕΔΥ είχαν απευθύνει καλέσματα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη για συμμετοχή σε διαμαρτυρίες ενάντια στην έμφυλη βία και τον καθημερινό σεξισμό.

Στην Αθήνα, κόσμος είχε αρχίσει να συγκεντρώνεται από τις 17:00 το απόγευμα στην πλατεία Κλαυθμώνος, ενώ από τις 19:00 οι διαδηλώτριες/ες ξεκίνησαν πορεία προς το Σύνταγμα. Παράλληλα η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) είχε απευθύνει κάλεσμα για συγκέντρωση έξω από το υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας.

Ανάμεσα στα συνθήματα που επικράτησαν στη δυναμική, φεμινιστική πορεία ήταν: «Δεν είμαστε όλες, λείπουν οι δολοφονημένες» – «Η πατριαρχία βιάζει και σκοτώνει. Στο δρόμο και στο σπίτι, ποτέ καμία μόνη» και «Στο δρόμο, να σπάσουμε τον φόβο».

Η ΑΔΕΔΥ στη σχετική της ανακοίνωση τόνισε ότι «η βία κατά των γυναικών είναι βαθιά ριζωμένη στις ιστορικά άνισες σχέσεις εξουσίας και στις συνεχείς διακρίσεις σε βάρος τους. Δεν γνωρίζει κοινωνικά, οικονομικά ή εθνικά σύνορα και είναι από τις πιο συστηματικές και διαδεδομένες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που δυστυχώς παραμένει ευρέως ατιμώρητη».

Ταυτόχρονα ανέφερε πως «παρά τις κατακτήσεις των τελευταίων δεκαετιών, η πραγματικότητα παραμένει σκληρή για εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως:

– σχεδόν 1 στις 3 γυναίκες έχει υποστεί σωματική ή σεξουαλική βία,

– 1 στις 3 έχει βιώσει σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασίας,

– 1 στις 5 έχει πέσει θύμα παρενοχλητικής παρακολούθησης (stalking)».

Ανάμεσα στα φεμινιστικά πανό, τις μωβ πικέτες και τα πλακάτ κατά της πατριαρχίας, υπήρχαν πολλές παλαιστινιακές σημαίες και φουλάρια. Στο κάλεσμά της η φεμινιστική συλλογικότητα Συνέλευση 8 Μάρτη σημείωνε: «Εμπνεόμαστε από τον καθημερινό αγώνα των αδελφών μας στην Παλαιστίνη για γη και ελευθερία και αναγνωρίζουμε μία μόνο σωστή πλευρά στην ιστορία. Για το φεμινιστικό κίνημα, η αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό, λοιπόν, αποτελεί ιστορικό καθήκον. Φεμινιστικός και αντιπολεμικός-αντιαποικιακός αγώνας είναι κοινός, γιατί απαντά σε μια μακραίωνη και αιματοβαμμένη ιστορία ρατσιστικής, πατριαρχικής και αποικιοκρατικής βίας, που συνεχίζει να αποικίζει γη και θηλυκά σώματα. Η ελευθερία της Παλαιστίνης θα έρθει από το δίκαιο αγώνα του παλαιστινιακού λαού, από τους λαούς που στέκονται δίπλα στους καταπιεσμένους, από τα διεθνή κινήματα και από την αντίσταση όσων αρνούμαστε να γίνουμε συνεργοί στο έγκλημα.»