Σήμα κινδύνου για την ελληνική βιομηχανία εξέπεμψε για άλλη μια φορά ο πρόεδρος του ΣΕΒ, αυτή τη φορά παρουσιάζοντας στοιχεία από έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε 2.000 από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας.  

Ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος μιλώντας σε ημερίδα που διοργάνωσε ο ΣΕΒ με θέμα την «Παραγωγική ανασυγκρότηση με καινοτομία –Μια σύγχρονη βιομηχανική πολιτική για την Ελλάδα»,  άφησε αιχμές κατά της πολιτικής που ακολουθείται και επισήμανε ότι χωρίς την ανασυγκρότηση της πραγματικής οικονομίας δεν θα υπάρξει happy end στο ελληνικό δράμα.  

Οι αιχμές αφορούσαν τόσο την παρασιτική οικονομία,  όσο και το success story, που εμμέσως πλην σαφώς αμφισβήτησε, παρότι στάθηκε κριτικά συνολικά απέναντι στην κυβερνητική πολιτική και τη συνταγή των μνημονίων, για τα οποία δήλωσε ότι δεν μπορούν να οδηγήσουν τη χώρα στην έξοδο από την κρίση. 

 
Ο Δ. Δασκαλόπουλος  είπε ότι  μετά από τέσσερα πέτρινα χρόνια, «με βαρύτατο οικονομικό και ακόμα οδυνηρότερο κοινωνικό κόστος» αυτό  που πέτυχε η χώρα είναι να θέσει   υπό σχετικό έλεγχο τη δημοσιονομική κρίση και πάρα ταύτα να «παραμένουμε όμηροι». Όσο για το μνημόνιο είπε ότι είναι ένα πρόγραμμα που :

• Μειώνει συνεχώς το εισόδημα και αυξάνει διαρκώς τους φόρους, διαιωνίζοντας έτσι την ύφεση.
• Αντιμετωπίζει τις δημόσιες επενδύσεις ως δημοσιονομικό και όχι ως αναπτυξιακό εργαλείο.
• Συρρικνώνει το τραπεζικό σύστημα και το καθιστά αδύναμο να στηρίξει την ανάπτυξη.
• Οδηγεί τα ασφαλιστικά ταμεία σε κατάρρευση, αφήνοντας τους ασθενέστερους χωρίς δίχτυ προστασίας.

Η έρευνα που παρουσιάστηκε και η οποία πραγματοποιήθηκε  σε συνεργασία με το ΙΟΒΕ και το ΕΜΠ, κατέδειξε ότι η  τελευταία τετραετία ήταν μία περίοδος κατά την οποία ο παραγωγικός ιστός της χώρας εξασθένισε,  με την παραγωγή και τις επενδύσεις να έχουν υποστεί μεγάλο πλήγμα. 

Εξέλιξη που χαρακτηρίζεται ανησυχητική,  ειδικά σε συνδυασμό  με την αρνητική εξέλιξη του ΑΕΠ, την υποχώρηση της ζήτησης και τη μείωση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων.

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ ζήτησε να τελειώσει το «μονότονο» όπως το χαρακτήρισε  θρίλερ των ανά τρίμηνο διαπραγματεύσεων με την τρόικα για να πάρουμε τη δόση μας. «Έχουμε βρει στα δανεικά των εταίρων μας ένα σωσίβιο για να μη βουλιάξουμε –αλλά κοντεύουμε να ξεχάσουμε να κολυμπάμε» ανέφερε,  ενώ  χαρακτήρισε όλο αυτό  το σκηνικό «υποτιμητικό για το πολιτικό μας σύστημα, αδιέξοδο για την οικονομία μας, ταπεινωτικό για την πατρίδα μας».

Ο Δ. Δασκαλόπουλος αμφισβήτησε και τους θριάμβους για το πλεόνασμα,  δηλώνοντας μεν ότι «η επίτευξη ενός μικρού έστω πρωτογενούς πλεονάσματος είναι ασφαλώς μια θετική εξέλιξη» αλλά όπως είπε στη συνέχεια, αυτό «δεν αποτελεί από μόνο του εγγύηση για μια βιώσιμη έξοδο από την κρίση». 
«Ακόμα κι αν επικυρωθεί τον Απρίλιο από τη Eurostat, θα είναι βασισμένο στη δημοσιονομική συμπίεση και τη μείωση του βιοτικού μας επίπεδου» ανέφερε, εξηγώντας ότι «δεν είναι ένα πραγματικό κεκτημένο της οικονομίας μας –που παραμένει ελλειμματική. Γι’ αυτό, άλλωστε, ακόμα και οι πιο αισιόδοξες προβλέψεις για τέλος της ύφεσης το 2014 , δεν προσφέρουν καμία ορατή προοπτική για μείωση της ανεργίας».

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, μιλώντας με την τολμηρή γλώσσα που έχει υιοθετήσει τελευταία,  δήλωσε ότι η «μνημονιακή συνταγή δεν προσφέρει πια λύσεις» και ότι «είναι ένα  πρόγραμμα που δεν το χρειάζεται πλέον η χώρα μας και δεν δίνει προοπτική στον λαό μας».

Υποστήριξε ότι « υπεράνθρωπες προσπάθειες κάποιων επιχειρηματικών εστιών που αντέχουν, δεν αρκούν. Χωρίς παραγωγική βάση, μόλις η οικονομία μας πάρει και πάλι μπροστά, τα ελλείμματα στο ισοζύγιο πληρωμών θα επανεμφανιστούν, οι ανάγκες για δανεισμό θα εκτιναχθούν». 

«Η πραγματική έξοδος από την κρίση και προς την ανάπτυξη περνάει μόνο από την αναγέννηση της πραγματικής οικονομίας, με αιχμή του δόρατος τη βιομηχανία» είπε και ανέφερε ότι η Ευρώπη έχει  αναγάγει το θέμα της βιομηχανικής πολιτικής σε πρωτεύον για όλη τη χρονική περίοδο μέχρι το 2020, καθώς το Συμβούλιο Κορυφής του Φεβρουαρίου 2014 είναι αφιερωμένο σε αυτό το θέμα. 

»Το ερώτημα είναι όμως, εμείς τι κάνουμε; Έχουμε αποδεχθεί την αποβιομηχάνιση του τόπου σαν να ήταν γραφτό;» αναρωτήθηκε με σαφείς και πάλι αιχμές για την ανυπαρξία κυβερνητικού σχεδιασμού. « Στον δημόσιο διάλογο πάντως η έννοια της βιομηχανικής πολιτικής είναι στα αζήτητα» επεσήμανε, τονίζοντας ότι  η μέριμνα για την εθνική βιομηχανία δεν αποτελεί μέρος της οικονομικής πολιτικής. 
Αναφέρθηκε και στη συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό και τους αρμόδιους υπουργούς την περασμένη εβδομάδα, η οποία κατέληξε στη σύσταση διϋπουργικής επιτροπής που θα παρακολουθεί και θα συντονίζει τις πολιτικές αυτές. 

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ αναφέρθηκε και στα αιτήματα του ΣΕΒ προς την κυβέρνηση, όπως: σταθερό φορολογικό σύστημα,  ανταγωνιστικό κόστος ενέργειας, νέα κανάλια χρηματοδότησης, πραγματική εξυγίανση των δημοσίων επιχειρήσεων, κατάργηση γραφειοκρατίας, ενίσχυση εξωστρέφειας και δημιουργία «ενιαίου χώρου» καινοτομίας, τεχνολογίας και έρευνας μεταξύ επιχειρήσεων, ΑΕΙ και ερευνητικών φορέων, ώστε να ενθαρρυνθεί η καινοτομία.

Η ομιλία του Δ.Δασκαλόπουλου έκλεισε λέγοντας χαρακτηριστικά:  «Το όνειρο της ανάκαμψης και της ανάπτυξης θα γίνει πραγματικότητα μόνο αν στραφούμε αποφασιστικά στην πραγματική οικονομία, αιχμή του δόρατος της οποίας είναι η βιομηχανία. Είναι μια πρόκληση που αφορά όλες τις πολιτικές δυνάμεις και όλους τους παραγωγικούς φορείς. Κι είναι μια απόφαση που πρέπει να πάρουμε τώρα. Είναι θέμα δικής μας θέλησης, δικής μας ικανότητας. Το στοίχημα της νέας, παραγωγικής Ελλάδας πρέπει να το βάλουμε με τον ίδιο μας τον εαυτό –και να το κερδίσουμε κόντρα στο μέχρι σήμερα καθεστώς».