του Θάνου Καμήλαλη
(UPDATE: Μετά τις μαζικές αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η διαφημιστική καμπάνια αποσύρθηκε, ενώ ο πρόεδρος της ΣΤΑΣΥ δηλώνει ότι δεν ρωτήθηκε για τη συγκεκριμένη επιλογή.)
Μπορεί να μην ξέρουμε, ακόμα, πώς ακριβώς χρηματοδοτείται η συγκεκριμένη καμπάνια, ωστόσο είναι εμφανές τι είδους «κύκλοι» και υποστηρικτές κρύβονται από πίσω. Αυτοί οι αυτόκλητοι «προστάτες της ζωής» είναι οι ίδιοι που επιχειρούν να καταδυναστεύουν κάθε τομέα της ζωής του ανθρώπου.
Είναι οι ίδιοι που θα πουν σε μια γυναίκα τι να κάνει με το σώμα της, στα παιδιά με τι παιχνίδια να παίζουν, πόσο αρρενωπά ή θηλυκά να είναι, μετά στους μεγαλύτερους τι πολιτικά πιστεύω να έχουν, τι να πιστεύουν γενικά, σε ποιες περιοχές να πηγαίνουν, τι ώρα να γυρνούν στο σπίτι, τι να φοράνε, τι δουλειά να κάνουν, πώς να είναι «χρήσιμοι στην κοινωνία», πότε να κάνουν σεξ, πώς να παντρευτούν, τι φύλο να έχει ο/η σύντροφος τους, αν θα μπορούν να γίνουν ανάδοχοι γονείς. Και πολλά ακόμα. Είναι οι ίδιοι που θα κουνήσουν το δάχτυλο, θα φωνάξουν, θα μισήσουν, θα κρίνουν, θα καταραστούν τη ζωή του διπλανού και της διπλανής τους.
Είναι οι ίδιοι επίσης, η έστω πολλοί από αυτούς, που δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ στην πραγματικότητα για το παιδί και την οικογένεια στην περίοδο της κρίσης. Για το αν ένα ζευγάρι, που θέλει να κάνει παιδί, θα μπορεί να κάνει παιδί και να του προσφέρει ό,τι χρειάζεται. Για το αν οι γονείς θα έχουν μια καλή και σταθερή δουλειά ώστε να μπορούν να κάνουν αυτό το βήμα στις ζωές τους. Για το αν το παιδί θα έχει παιχνίδια να παίξει, για το αν θα βρει σίγουρα μια θέση σε παιδικό σταθμό, για το αν θα βρει ένα σχολείο χωρίς κενά σε εκπαιδευτικούς, για το αν θα έχει ίσες ευκαιρίες να σπουδάσει, να μορφωθεί και να ακολουθήσει τον δρόμο που επιλέγει. Για το αν θα μπορεί να ζήσει, να φτιάξει τη δική του ζωή στην πατρίδα του ή θα αναγκαστεί να φύγει στο εξωτερικό. Όχι μόνο δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για όλα αυτά, απεναντίας στήριξαν ή έστω σιώπησαν όταν αυτές οι ευκαιρίες χάνονταν.
Τώρα, ανακαλύπτουν το όντως μεγάλο πρόβλημα της υπογεννητικότητας στη χώρα, συνέπεια της οικονομικής κρίσης. Και αντί, έστω, να βάλουν το κεφάλι τους στην άμμο, επικρίνουν τις γυναίκες και ζητούν έλεγχο στα σώματά τους. Ο Άδωνις Γεωργιάδης, για παράδειγμα, από τη μία συνεχάρη την εφημερίδα Sportime για το πρωτοσέλιδό της κατά των αμβλώσεων, από την άλλη υποστηρίζει ότι «με 200 ευρώ μπορείς να επιβιώσεις» και παράλληλα ενδιαφέρεται για τα «ζητήματα επιβίωσης του έθνους μας»…
Το δικαίωμα στην άμβλωση είναι κατοχυρωμένο στην Ελλάδα εδώ και πάνω από 30 χρόνια. Αφορά, όχι την υποστήριξη των αμβλώσεων, αλλά το δικαίωμα της κάθε γυναίκας να επιλέγει τι να κάνει με το σώμα της και με τη ζωή της και να έχει πρόσβαση σε μία ασφαλή ιατρική διαδικασία. Είναι ένα δικαίωμα που είναι μέρος του πολιτισμού μας, του δυτικού πολιτισμού, του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού.
Σταματήστε, με λίγα λόγια, την υποκρισία. Σταματήστε να προσπαθείτε να αλλοιώσετε τον πολιτισμό μας.