Το ακροδεξιό κόμμα FPÖ βγαίνει πρώτο στις ευρωεκλογές που διεξήχθησαν σήμερα Κυριακή στην Αυστρία, σύμφωνα με τα exit poll που έδωσαν στη δημοσιότητα τα μεγαλύτερα μέσα ενημέρωσης της χώρας.
Το ακροδεξιό κόμμα FPÖ βγαίνει πρώτο στις ευρωεκλογές που διεξήχθησαν σήμερα Κυριακή στην Αυστρία, σύμφωνα με τα exit poll που έδωσαν στη δημοσιότητα τα μεγαλύτερα μέσα ενημέρωσης της χώρας.
Το ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας (FPÖ) φέρεται να λαμβάνει το 27% των ψήφων, ποσοστό που το αναδεικνύει για πρώτη φορά τη μεγαλύτερη πολιτική δύναμη της χώρας.
Ακολουθούν το Λαϊκό Κόμμα του καγκελαρίου Νεχάμερ με 23,5% και το Σοσιαλδημοκρατικό με 23%.
Ψόφιοι σκύλοι είναι αυτοί που διατείνονται πως είναι αριστεροί.Όταν ψοφήσει ο καπιταλισμός ο Μάρξ μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν πυξίδα για να πάει μπροστά η ανθρωπότητα.Τίποτα δεν μένει αιώνιο,όλα έχουνε αρχή και τέλος,και ο καπιταλισμός οδεύει προς το τέλος του.Στα 500-600 χρόνια ζωής του,ό,τι ήτανε να προσφέρει το πρόσφερε.Στις μέρες μας ζει σαν ζόμπι.
Δεν υπάρχει εδώ και πολύ καιρό ο "καπιταλισμός" αγόρι. Η μετάλλαξη του κλασσικού στικού φιλελευθερισμού στον νέοφιλελευθερισμό είναι αυτό που συμβάινει σήμερα. Μέρος του νεοφιλελευθερισμού είναι και το Νύχτα 45.
Ρε συ,ο Ηλίας πότε θα βγει;
Ξέρω εγώ? Μπορεί και αύριο.
κε Κωστουλα, δε θα απαντουσα στην αναρτηση σας, αν δε το υπογραφατε με το θεσμικο σας ρολο και κυριως αν δεν εντασσατε το Μερα25 στο συνολικο σας αφηγημα!
Αρχικα, μιλωντας για Μερα25 για να υπαρξει οποιαδηποτε δεσμευτικη επικοινωνια, χρειαζεται να συναντηθει το περιβαλλον του Γ.Βαρουφακη, με τον μηχανισμο του Diem25 (μητρικη οργανωση) και την πλειοψηφια των οργανων του Μερα25. Συνεπως, μιλαμε για την προσωπικη σας αποψη.. Επιπλεον, πως δεν ειναι γνωστη απολυτως καμια "μαρξιστικη ταση" εντος καποιων εκ των ανωτερων τριων "θεσμων".
Λαμβανοντας, λοιπον, και τις τρεις πηγες ενημερωσης σας παραθετω: οπου υπαρχει ενσταση το συζηταμε!
Tα Diem/Μερα25, δεν ειχαν απο ιδρυσεως ουτε απεκτησαν στην πορεια τους οποιαδηποτε αναφορα σε Μαρξισμο ή Μαρξισμο - Λενινισμο. Αν υπαρχει οποιοδηποτε σχετικο κειμενο να μας το παρουσιασετε.
Tα Diem/Μερα25, δεν εκαναν την παραμικρη αναφορα στα 100 χρονια αποστρατειας του Β.Ι.Λενιν, την επετειο εκδοσης του "κομμουνιστικου μανιφεστου" ή την αντιστοιχη αποχαιρετισμου του Κ.Μαρξ.
Τα Diem/Μερα25, ειναι ορκισμενοι αντιπαλοι του Μαρξισμου. Αρνουνται την υλιστικη διαλετικη (οχι ομως τον Χεγκελ και την ιδεαλιστικη διαλεκτικη), αρνουνται συνολικα τον ιστορικο υλισμο και φυσικα αρνουνται τον επιστημονικο σοσιαλισμο. Αυτονοητο ειναι πως, υιοθετουν τμηματα μονο της μαρξιστικης οικονομικης αναλυσης - ενω υπαρχουν αστοι για παραδειγμα πολυ πιο γενναιοδωροι, αρνουνται ολοκληρη τη μεθοδολογια και βεβαια τα επαναστατικα (κομμουνιστικα) του προταγματα. Αυτα προκυπτουν απο δεκαδες διεθνεις ομιλιες του Γ.Βαρουφακη και απ τη μεθοδολογικη εμνηνεια δεκαδων σχετικων κειμενων.
Τα Diem/Μερα25, ειναι απογονοι της ταξικης ηττας σπουδαιων κοινωνικων (αντιπολεμικων, εθνικοαπελευθερωτικων, χειραφετητικων, κλπ) κινηματων, αλλα και της διαλυσης του αντιπαλου δεους -της σοβιετικης ενωσης με τους χειροτερους δυνατους μεθοδολογικους και ιδεολογικους ορους. Παιδια της κρισης της δεκαετιας του 70, ορφανα της χρεοκωπημενης σοσιαλδημοκρατιας του 90 - που πρεπει να εφευρουμε ξανα και πανω απ ολα της παγκοσμιας χρηματοπιστωτικης κρισης που γεννησε η καταρρευση των ενυποθηκων δανειων στις ΗΠΑ. Του παγκοσμιου κραχ και της επαναδιαπραγματευσης του εθνικου χρεους.
Τα Diem/Μερα25, ειναι γεννημα της ιστορικης εξελιξης του μεταμοντερνισμου και του μαρξιστικου χωρις αρχες αναθεωρητισμου. Μια αμορφη μαζα επιστημολογικου εκλεκτικισμου και μεθοδολογικου υποκειμενισμου που αποθεωνει το φιλελελευθερο μοναδικο "εγω". Λιγο απ ολα: απολυτοποιηση του "τυχαίου" σαν κομβικο αν οχι καθοριστικο στοιχειο, η woke κουλτουρα και τα κινηματα των επιμερους "ταυτοτητων", η αρνηση του καθολικου αγωνα για απελευθερωση και το τελος των "μεγαλων αφηγησεων", υποκειμενισμος και απορριψη της πραγματικότητας ή "δεν υπαρχει μια αληθεια, αλλα πολλες αφηγησεις", αρνηση της ιστορικης και αιτιακης αναπτυξης των εννοιων σε μια συνειδητη αυταξια, κλπ. Τελικα, η διαρκη ανασυγκροτηση και επικαιροποιηση της αστικης ιδεολογιας.
Ο Γ.Βαρουφακης, μας επικοινωνει τη ζοφερη μετεκλογικη αποτιμηση σε μια επερχομενη φασιστικη καταιγιδα στο τελος του κοσμου (που βεβαια στο καπακι φερνει στην ελλαδα νομιμοποιηση αλλοδαπων εργατων και γαμου ομοφυλων ζευγαριων ριχνοντας τη δικαιωματικη αριστερα στα σχοινια) συχνα κανοντας το με πρωτοτυπους τροπους. Ειτε επιστρατευοντας μορφες μυστικοσυμβουλων -αναλυτων (πχ ο παγκοσμιως διασημος "κουρασμενος" ταξιτζης) ειτε με το φρεσκο δειλο αφηγημα πως τις εδρες που χασαμε στο ελληνικο κοινοβουλιο, περιπου κλαπηκαν ή κερδηθηκαν οχι απο αδυναμιες μας (ή εθνοψεκες ή χριστιανοταλιμπαν ή καρδουλοψεκες) αλλα απ τα φασιστακια των "σπαρτιατων". Αυτο ειναι ενδεικτικο, επικοινωνιακο, παραδειγμα μαρξιστικης αισθητικης και αναλυσης.
Ο Γ.Βαρουφακης, μας επικοινωνει σε κυριολεκτικα αρκετες δεκαδες διεθνη debates, talk shows, podcasts, interviews, διαλεξεις, κλπ τη δημιουργικη του υποθεση "τεχνοφεουδαρχια" (το τελος του καπιταλισμου) και ειναι αναμφιβολα ο πιο προβεβλημενος και αναγνωρισιμος μεταμοντερνος αριστερος διανοουμενος της εποχης μας. Χαρισματικος και πανεξυπνος, μπορει να κερδισει χωρις αμφιβολια το κοινο σε ελεγχομενες συνθηκες. Ωστοσο, ολοκληρο το σαθρο οικοδομημα του ειναι μια διαρκη αρνηση του Μαρξισμου, με ολα εκεινα τα μεταφυσικα και ιδεαλιστικα υλικα που κουβαλαει το πολυσυλλεκτικο αναθεωρητικο ρευμα που εκπροσωπει. Ισχυει και αντιστροφα: θα το υπερασπιστει με παθος και μεχρι τελους, ακομα και αν χρειαστει να ακροβατησει σε τεντωμενο σχοινι πανω απ το κενο, ακριβως σαν αξιακη υποκειμενικη προτεραιοτητα που φερει το ακαδημακο του "μοναδικο εγω", η δικη του αληθεια.
Ωστοσο, τις ελαχιστες φορες που ηρθε αντιμετωπος με μαρξιστες δεν καταφερε να πεισει και το μονο που μπορει να αποσπα σαν ελαχιστη αναγνωριση, ειναι η "πρωτοποριακη κατανοηση" των αλγοριθμων και της τεχνητης νοημοσυνης στον τομεα της εξατομικευμενης διαφημισης.. Ενα αεναο διαλεκτικο χεγγελιανο σχημα αμοιβαιας εκμαθησης μεταξυ πελατη και πωλητη. Το οτι οταν εγραφε την "τεχνοφεουδαρχια", ειχε ηδη κυκλοφορησει ανταγωνιστικο βιβλιο "τελους του καπιταλισμου", απο την αυστραλη συγγραφεα McKenzie Wark)-μονο που αυτη μαζι με τον καπιταλισμο σκοτωσε και το κεφαλαιο για να ξεμπερδεψει, πραγμα που δεν εκανε ο Γ.Βαρουφακης- δεν θα ειχε ιδιαιτερο ενδιαθερον αν δε μαθαιναμε ότι την ιδια του τη θεωρια την εμπνευστηκε απο συγχρονα video games στο Seattle. Καθως αραζε σε trading platforms, σκορπαγε digital money γενικως ηταν σε φαση cloud surfing.. Κατι σαν ο Κ.Μαρξ εμπνευστηκε το κεφαλαιο παιζοντας μπαρμπουτι! Τα αναφερω μοναχα σαν ενδεικτικα παραδειγματα μαρξιστικης αισθητικης και επικοινωνιας.
Τρεις ερωτησεις:
-Η "δημοκρατικη ειρηνικη επανασταση" που γραφετε οτι απαιτειται για να αλλαξει η Ευρωπη (sic) θα ερθει απ τη μηδενικη διεθνη (ουτοπικοι σοσιαλιστες) θα παραιτηθουν απο μονοι τους ενα πρωι ή απ τη δευτερη διεθνη (Καουτσκι, γερμανικη σοσιαλδημοκρατια) μεσα απ τα συνδικατα και τις εκλογες)? Προφανως -σχηματικα- η πρωτη διεθνης (Μαρξ), τριτη (Λενιν), τεταρτη (Τροτσκι) δεν μας αφορουν.. Πως αραγε, ισως με συνδυασμο τους?
-Επισης, οταν παρουσιαζετε τη μητρα του παγκοσμιου ιμπεριαλισμου (ΕΕ) σαν καταπιεσμενη -οικονομικα και πολιτικα- "ψωροκωσταινα" απο ΗΠΑ και Κινα, αυτο δε μας βαζει καθηκοντα στηριξης της ευρωπαικης μας ολιγαρχιας απεναντι στους ανταγωνιστες τους/ καταπιεστες μας? Μηπως, περα απ το αφηγημα του ευρωεθνικισμου, υπαρχει και το πολιτιστικο αφηγημα του ευρωρατσισμου (η σοσιαλιστικη ευρωπη θα εκπολιτισει τον κοσμο) του Καουτσκι?
-Συνδυαστικα, παλευοντας για την κοινωνικοποιηση των αλγοριθμων, της τεχνητης νοημοσυνης, των δικαιωματων, της φιλελευθεροποιησης του κοσμου, της απελευθερωσης της σκλαβωμενης ΟΝΕ/ΕΕ κλπ παραλληλα εναντια στο νεφοκεφαλαιο, δεν ειναι σωστο να υποθεσουμε πως το Ενιαιο Μετωπο σημερα θα επρεπε να ειναι το καταπιεσμενο παραγωγικο κεφαλαιο, του οποιου μεγαλο μερος της παραχθεισας υπεραξιας απαλλοτριωνεται? Δε θα αξιζε τον κοπο ο σκοπος της καπιταλιστικης εξυγιανσης και αναδιαρθρωσης, με συμμαχο το σκλαβωμενο κεφαλαιο, να μας κανει δεκτικους ακομα και σε λαικες θυσιες?
ευχαριστω
Σωστά!
Τι "σωστά" ρε δικέ μου? Απο πού και ως πού "σωστά"?
Από κει που εσύ δεν έχεις ιδέα μέχρι τα αναφιλητά της λογικής σου.
Λες αστεία δικέ μου. Μέρα που είναι σήμερα, επιτρέπονται.
«Ωστοσο, τις ελαχιστες φορες που ηρθε αντιμετωπος με μαρξιστες δεν καταφερε να πεισει»
Αφήνοντας κατά μέρους τα κατεβατά σας, το ύφος γραφής που έχει κάτι από θρησκευτικό και το αν αυτά που γράφετε ισχύουν ιστορικά και θεωρητικά και με μαρξιστική σκοπιά να τα πάρεις, μας λέτε λίγο σε ποιους μαρξιστές αναφέρεστε που ήρθε αντιμέτωπος ο ΓΒ ; Σε κάποιο κόμμα ; Ή στη δική σας ατομική περίπτωση ;
https://youtu.be/cWhQfpMkx7s?si=StJsJteKXD9Kjy--
Κόψε ρε φίλε τα μαρξιστικά ντρόγκια!
Εντάξει, δεν το λες κι ανάλυση ακριβώς.
τοποθέτηση προϊόντος.
Όποιος ισχυρίζεται ότι η μαρξιστική σκέψη και μεθοδολογία είναι νεκρές είναι απλά ανίδεος ή υστερόβουλος. Η μαρξιστική ανάλυση του καπιταλισμού ισχύει εδώ και 1,5 αιώνα και η μεθοδολογία του είναι η επιστημονική μεθοδολογία, που χρησιμοποιείται και σήμερα από τους επιστήμονες. Τι ακριβώς είναι, λοιπόν, νεκρό η επιστημονική μεθοδολογία ή η ανάλυση του καπιταλισμού και των συνεπειών του για τους ανθρώπους και τη φύση;
Οι θέσεις του μερα25 δεν είναι σε καμιά περίπτωση αριστερές και δεν έχουν καμία σχέση με την μαρξιστική αριστερά που επιδιώκει κατάργηση του καπιταλισμού, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, κτλ. Είναι στην ουσία η παλιά «εξημέρωση» του καπιταλισμού, ο ισχυρισμός ότι μπορεί να συμβιώσει αρμονικά με τους πληβείους. Τα αποτελέσματα της «εξημέρωσης» του τα ζούμε και τώρα.
Και είναι επίσης κι αντιφατικές, πχ. αποανάπτυξη (degrowth) και βιώσιμη, αειφόρος ανάπτυξη και new green deal κάπου δεν πάνε μαζί.
"Όποιος ισχυρίζεται ότι η μαρξιστική σκέψη και μεθοδολογία είναι νεκρές είναι απλά ανίδεος ή υστερόβουλος"
Σοβαρά τώρα? Ή κάνεις πλάκα στο πνεύμα της Αποκριάς?
Απο αυτα που γράφω απο κάτω, τεκμαίρεις ότι είμαι "ανίδεος" ? "Υστερόβουλος"? Υσρτεόβουλος, πάλι, γιατί?
Δεν εξηγώ τις θέσεις μου, γιατί η μαρξιστική σκέψη και γενικά η πολιτική (μέσα στην οποία ανηκει και η αριστερά (όπως και η δεξιά) μας έχουν αποχαιρετήσει?
Δεν είμαι μαζοχιστής, να διαβάζω τα ίδια και τα ίδια copy paste που ποστάρεις σε κάθε ευκαιρία.
Για σένα δεν υπάρχουν καπιταλιστές, δεν υπάρχουν αποικιοκράτες, δεν υπάρχουν κομμουνιστές, πέθαναν όλοι. Να σε ξαναρωτήσω πάλι τι καιρό κάνει στον πλανήτη Ποσειδώνα τώρα με τη λιακάδα, δεν έχει νόημα.
Παρατηρησε μονος σου, τι γράφεις: μονο συκοφαντίες. Απο που κάνω copy paste? Απο τον εαυτό μου? Αυτα που αναφέρω τα εχω μελετήσει και σκεφθεί. ΚΑι δεν είναι μόνο η μελέτη. Είναι και η συνθετική σκέψη, ωστε να εξάγω ασφαλή συμπεράσματα.
Όλοι αυτοί που αναφέρεις, και που όλοι συλλήβδην είναι όροι της πολιτικής (καπιταλιστές, αποικιοκράτες, κομμουνιστές), είναι υπό κατάργηση: ο μαζικός οδοστρωτήρας του καταναλωτισμού θα τους ισοπεδώσει όλους. Όπως ισοπέδωσε και τον Λόγο τους.
Μάλλον, δεν διαβάζεις τα σχόλια μου και απλά ρίχνεις συκοφαντιες.
Και ρωτώ: ο απόλυτος σκοπός της ιστορίας: η ισότητα, δεν επιτυγχάνεται μέσα απο την κατανάλωση? Μονο αυτο απάντησε!
Αλλη ερωτηση: ειχες πει, ότι είσαι τεχνικός. Τι είδους τεχνικός είσαι? Απο περιέργεια!
·@ο απόλυτος σκοπός της ιστορίας: η ισότητα, δεν επιτυγχάνεται μέσα απο την κατανάλωση?» : Όχι, για πολλούς και διάφορους λόγους, που βαριέμαι να αναλύσω. Αλλά κυρίως γιατί δεν ξέρεις ποιος είναι ο σκοπός της ιστορίας, και το να ισχυρίζεσαι κάτι τέτοιο είναι ντετερμινισμός και μεταφυσική.
@περιέργεια: Αρκεί το τεχνικός, στο διαδίκτυο η ικανοποίηση της περιέργειας άλλων για προσωπικά δεδομένα συνομιλητών δεν κάνει καλό στον ερωτηθέντα.
Aρκει.
Σκεψου για την ιστορία, ότι η ιστορία αρχίζει να γράφεται ως ιστορία των συγκρούσεων.
Οι οποίες συγκρούσεις σκοπό πάντα είχαν τον εφοδιασμό με αγαθά (πχ. ευφορες γαίες και τα συναφη) (ακόμα όχι προϊόντα). Η ιστορία είναι η ιστορία των συγκρούσεων! Το παραδεχεται και ο Μαρξ!
Δες, γιατί ο Φουκουγιάμα έκανε λόγο για το τέλος των πολέμων, και αρα το τέλος της ιστορίας: διότι ο σκοπός της ΕΠΑΡΚΕΙΑΣ ΤΩΝ ΑΓΑΘΩΝ, επετεύχθη. (Και έκανε λάθος), Αρα τέλος οι συγκρούσεις!
Το γιατι έκανε λάθος το εχω γραψει στα σχολια μου. Δεν πιστεύω, ότι ο νεο-φιλελευθερισμός θα πετυχει. Ηδη δεν προχωρα (με την έννοια της "παγκοσμιοποίησης") και παρότι ο σκοπός πράγματι, επετέυχθη.
Οι νεοφιλελεύθεροι στοχαστές υποστηρίζουν, ότι ο λόγος που δεν επετεύχθη η παγκοσμιοποίηση είναι, ότι η κατανάλωση δεν έφτασε το 100% των δυνατοτήτων της. Και ο λόγος είναι τα λεγομ. "αστικά κατάλοιπα", όπως οικογένεια, κοινωνία, σχέσεις, φίλοι κλπ., καθώς επιδρούν αρνητικά στην ελευθερία της κατανάλωσης.
Για αυτό και προσπαθούν να διαβρωσουν την κοινωνια μέσω των "δικαιωματισμών"!
Σχετικά απλά πράγματα, που δεν εχουν σχέση με ντετερμινισμό και μεταφυσική!
Τι δεν καταλαβαίνεις? Διαβασες καλά το σχολιο μου απο κάτω?
Δεν ξερω κατα ποσο το Μερα25 ειναι Κεϋνσιανο ή ο Βαρουφακης Μαρξιστης (οπως ενιοτε δηλωνει ο ιδιος). Αλλα νομιζω οτι καλο ειναι να πουμε και μια καλη κουβεντα για την Σοσιαλδημοκρατια, την οποια ενα μερος της ακραιφνους αριστερας βαλλει συστηματικα, ως πουλημενη και οπορτουνιστικη.
Σε αντιθεση με την ιδανικη κουμουνιστικη κοινωνια που δεν εγινε πραξη ποτε, ουτε στη Σοβιετικη Ενωση, ουτε στην Κουβα ουτε πουθενα, η Σοσιαλδημοκρατια λιγο πολυ εγινε πραξη στην Ευρωπη, μεταξυ χοντρικα των δεκαετιων '70 και '90. Ετσι, ενω ο καπιταλισμος καλα κρατουσε, ειχαμε μια ξεκαθαρη ανοδο του βιοτικου επιπεδου του πληθυσμου, δημοσια και δωρεαν παιδεια και υγεια, κρατικοποιηση των εταιριων υδρευσης, ηλεκτρισμου, των σιδηροδρομων και αερομεταφορων, πενθημερο, συνταξεις ακομα και στις μη-εργαζομενες γυναικες (που τοτε ηταν περισσοτερες), συνδικατα, δικαιωματα γυναικων, αμβλωσεις και διαζυγια, αποποινικοποιηση της μοιχειας και της ομοφυλοφυλιας κλπ κλπ που ειναι ολα χειροπιαστα και που σημερα ενα προς ενα αναιρουνται. Και δεν μιλαω μονο για το ΠΑΣΟΚ στις αρχες του '80, αλλα για ολη την σοσιαλδημοκρατια στην Ευρωπη, τουλαχιστον στην δυτικη.
Μα θα μου πειτε, ηταν το αντιπαλο δεος της Σοβιετικης Ενωσης που υποχρεωσε τις ελιτ να αφησουν ολα τα παραπανω να συμβουν, για να μην υπαρχει μια εκ νεου κομμουνιστικη επανασταση (ή πολλες) στην δυση. Δεν διαφωνω. Αλλα ολα αυτα συνεβησαν. Μολις κατερευσε ο "Υπαρκτος Σοσιαλισμος" ενα προς ενα αποδομουνται ολα. Ξεπουληθηκε λοιπον η Σοσιαλδημοκρατια; Βεβαιως! Αλλα για περιπου δυο δεκαετιες εδειξε οτι ο "καπιταλισμος με το ανθρωπινο προσωπο" ειναι εφικτος. Και μην μας πει κανεις πουριτανος της αριστερας οτι η Σοβιετικη Ενωση και ολα τα κρατη του Υπαρκτου, δεν ξεπουληθηκαν επισης. Και τα γκουλαγκ υπηρχαν, και η Στασι και ο Τσαουσεσκου. Φυσικα και ειχαν δωρεαν παιδια, υγεια, μεταφορες, στεγαση κλπ κλπ. Αλλα ζουσαν με τον φοβο του αλλου, του γειτονα, των παιδιων τους.
Πριν χρονια, καποιος αρμενιος συναδελφος, οταν τον ρωτησα αν νοσταλγει την προηγουμενη κατασταση, την οποια μολις μου ειχε περιγραψει με λαμπερα χρωματα, μου ειπε απλα: "δεν ειμαι ηλιθιος". Και μια ρωσιδα, μανα ενος συμμαθητη των παιδιων μου, μια φορα που την ειχα επισκεφτει στο σπιτι της, μου ελεγε για τα καλα της Σοβιετικης εποχης, και οταν την ρωτησα για τον φοβο, μου ειπε ξεκαθαρα: "εμεις δεν φοβομασταν ειπειδη ειχαμε την γιαγια" και μου εδειξε μια καλοκαγαθη γιαγιουλα που καθοταν και εβλεπε ρωσικη τηλεοραση παραδιπλα, "που δουλευε για την KGB".
Η άνοδος του βιοτικού επιπέδου επί σοσιαλδημοκρατίας (ιδίως στη δυτική ευρώπη) ήταν αποτέλεσμα της φάσης στην οποία είχε μπει ο καπιταλισμός μεταπολεμικά. Πέρα από την πίεση που ασκούσε η σοβιετική ένωση στις ηγεσίες των δυτικών κρατών και μέχρι τη δεκαετία του 1970 που επήλθε η κατάρρευση, οι κεφαλαιακές ροές μεταξύ των καπιταλιστικών κέντρων ήταν ελεγχόμενες και υπήρχε σταθερή ισοτιμία του νομίσματος αναφοράς (δολλάριο) βάσει του οποίου γίνονταν οι εμπορικές συναλλαγές μεταξύ κρατών. Σήμερα είμαστε σε τελείως διαφορετική καπιταλιστική φάση στην οποία κυριαρχεί η πλήρης απελευθέρωση των αγορών, η χρηματιστικοποίηση και η τραπεζοκρατία. Αγαθά που πριν 50 χρόνια θεωρούνταν κοινωνικά έχουν αλλάξει στάτους με αποτέλεσμα να γίνονται αντικείμενο "επενδύσεων" στο χρηματιστήριο (βλ στέγαση και ενέργεια). Μπορεί ο καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο να έγινε εφικτός για μερικές δεκαετίες, όμως αυτό ήταν αποτέλεσμα μόνο συγκεκριμένης συγκυρίας που δεν μπορεί να επαναληφθεί. Οι σημερινοί αγώνες για κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη πρέπει να έχουν άλλο επίδικο και όχι την επιστροφή της σοσιαλδημοκρατίας.
Επισης αυτο που δεν λεγεται ειναι οτι αυτο το επιπεδο στηριχθηκε στον δυτικο (και οριτζιναλ μαλιστα) ιμπερεαλισμο ο οποιος ηταν ζωντανος για πολυ καιρο μετα τον βππ οπως ειναι και σημερα στην ελαφρως πιο εμμεση μορφη υπο το προσχημα ανεξαρτητοποιησεων...
Μετά τον θάνατο του Μπέμπελ ανέλαβε την ηγεσία της σοσιαλδημοκρατίας ο Έμπερτ, ένας συντηρητικός πολιτικός, ο οποίος επεδίωκε, σύμφωνα με τον Bernt Engelmann, να γίνει καγκελάριος «ελέω αυτοκράτορα» κι όχι ελέω λαού. Η ΣΔ παρά τις αντιδράσεις πολλών επιφανών σοσιαλδημοκρατών στήριξε τον ιμπεριαλιστικό 1ο ΠΠ (χρηματοδότηση) κι επιπλέον ανέλαβε να καταστείλει τις εσωτερικές λαϊκές αντιδράσεις πουλώντας τον πόλεμο σαν «πατριωτικό». Έγινε η ασπίδα προστασίας της φεουδαρχικής κλίκας κι αυτό τον ρόλο τον συνεχίζει μέχρι σήμερα.
Όταν η κυρίαρχη τάξη διαπίστωσε ότι η ήττα της είναι αναπόφευκτη, η σοσιαλδημοκρατία δέχτηκε να αναλάβει την κυβέρνηση και την ευθύνη της συνθηκολόγησης «για να μην πληγεί το κύρος του στρατεύματος». Όπου στράτευμα ήταν το κύρος των φεουδαρχών. Με αυτή την ανάληψη ευθύνης έκαναν πολιτική οι επερχόμενοι ναζί κατηγορώντας τη ΣΔ για προδοσία. Μετά το τέλος του πολέμου όταν ο σοσιαλδημοκράτης Στρέσeμαν ανακήρυξε από μόνος του τη δημοκρατία (Republik) κι ανάγκασε τον αυτοκράτορα να παραιτηθεί, ο Έμπερτ, γράφεται, έβγαζε αφρούς από τον οργή του. Ούτε καν τον φεουδαλισμό δεν ήθελε να καταργήσει, αυτό το πρώην παντοδύναμο κι επαναστατικό κόμμα. Τέτοια κατάντια.
Στην περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης η ΣΔ με την αγαστή συνεργασία των «ελεύθερων σωμάτων» (μετέπειτα ναζί) κατέσφαξε τον εξεγερμένο λαό που απαιτούσε σοσιαλισμό και μαζί με τους εξεγερμένους και την Λούξεμπουργκ και τον Λίμπκνεχτ. Ιστορική η φράση του σοσιαλδημοκράτη Νόσκε, ο οποίος ανέλαβε τη σφαγή: «κάποιος πρέπει να είναι το χασαπόσκυλο». Το αποτέλεσμα ήταν η μετέπειτα άνοδος των ναζί και του 2ου ΠΠ.
Μετά το τέλος του 2ου ΠΠ, τη «χρυσή εποχή του καπιταλισμού», η ασπίδα-ΣΔ δεν χρειάστηκε από τις κυρίαρχες τάξεις (τους λόγους τους εξήγησαν άλλοι σχολιαστές), υπήρχε ανάπτυξη και εργασία και ουσιαστικά κυβερνούσε η δεξιά στην Ευρώπη, συνεπώς μικρή η συμβολή της ΣΔ στη «χρυσή εποχή του καπιταλι8σμού». Με τον πόλεμο στο Βιετνάμ, την εξέγερση των νέων του 1968, την κατάργηση του Bretton Woods και τις ενεργειακές καπιταλιστικές κρίσεις, ανέλαβε και πάλι η ΣΔ τον ρόλο της ασπίδας, του προστάτη του συστήματος. Και σε μάς εδώ, το πασοκ ήταν που έφερε το ΔΝΤ, αν το είχε φέρει η επάρατη ΝΔ, πολύ δύσκολα θα γινόταν αποδεκτό.
Στις μέρες μας η κυρίαρχη τάξη δεν χρειάζεται μια ΣΔ, αισθάνεται σίγουρη και δεν είναι διατεθειμένη να δώσει ούτε καν ψίχουλα στους μισθωτούς. Γιαυτό και ο νεοφιλελευθερισμός της και η πτώση της.
Η φράση η σοσιαλδημοκρατία έγινε πράξη "ενώ ο καπιταλισμός καλά κρατούσε" σε αντίθεση με τον κομμουνισμό δεν βγάζει κανένα νόημα. Η σοσιαλδημοκρατία είναι τρόπος διαχείρισης των αντιφάσεων και ανισοτήτων του καπιταλισμού για να αποφευχθεί η όξυνση της ταξικής πάλης. Εν ολίγοις, η σοσιαλδημοκρατία είναι σάρκα από τη σάρκα του κυρίαρχου μοντέλου οργάνωσης της παραγωγής, συνεπώς το εφαρμόστηκε η σοσιαλδημοκρατία ενώ "ο καπιταλισμός καλά κρατούσε" αντιλαμβάνεσαι ότι δεν βγάζει νόημα. Σαν να λες ότι υπήρχε καπιταλισμός ενώ υπήρχε καπιταλισμός. Και παρακάτω βέβαια απαντάς μόνος σου ότι η σοσιαλδημοκρατία ήταν η απάντηση στο αντίπαλο δέος. Μόλις το τελευταίο εξέλειψε έπαψε να έχει λόγο ύπαρξης η σοσιαλδημοκρατία και να τα χαΐρια μας σήμερα.
Τα άλλα περί ΚGB τα ακούω λιγάκι βερεσέ στη χώρα του predator, του ΥΠΕΣ που μοιράζει πληροφορίες και δεδομένα σε κάθε υποψήφιο ευρωβουλευτή του κυβερνώντος κόμματος, των βασανιστηρίων από την ΕΛΑΣ, των στημένων δικογραφιών, του μπάτσου που γράφει μια αναφορά και δεν χρειάζεται καν να παρουσιαστεί στο ακροατήριο, του νέου ΠΚ που για πλημμέλημα της πλάκας πηγαίνεις φυλακή κλπ. Είτε η KGB και η καταστολή ήταν τόσο ισχυρή στην ΕΣΣΔ, κάτι όμως που δημιουργεί το ερώτημα πώς τους ξέφυγαν τόσα φυντάνια σαν τον Γκορμπατσόφ και τον Γέλτσιν, είτε δεν ήταν και τόσο ισχυρή κάτι που εξηγεί την διάλυση της ΕΣΣΔ από μέσα αλλά καθιστά όλα τα υπόλοιπα παραμύθια χωρίς δράκο.
Στο πρωτο που ειπες δεν διαφωνω. Το λεω εξαλλου οτι η σοσιαλδημοκρατια δεν ειναι παρα ο "καπιταλισμος με ανθρωπινο προσωπο". Δεν ειναι ολοι οι "καπιταλισμοι" ιδιοι. Και επι Πινοσετ στη Χιλη, και επι Παπαδοπουλου σε μας, καπιταλισμο ειχαμε. Το οτι αναπτυχθηκε λογω αντιπαλου δεους της Σοβιετικης Ενωσης, δεν σημαινει υποχρεωτικα οτι αλλιως ειναι αδυνατο να υπαρξει. Σε αντιθεση με την κουμμουνιστικη ουτοπια, η σοσιαλδημοκρατια (που ειναι πολυ λιγοτερο ριζοσπαστικη, δεν συγκρινεται) ειχε υπαρξει, εστω και λογω αντιπαλου δεους. Ειναι θνησιγενης και επιρρεπης στα κατεστημενα συμφεροντα; Ειναι, αλλα και η προσπαθεια οικοδομησης της κομμουνιστικης κοινωνιας ειναι επισης, και γιαυτο οδηγησε σε ολοκληρωτισμους.
Οσον αφορα το δευτερο που ειπες, το οτι η KGB ή η Σταζι δεν ηταν παντοδυναμες, δεν σημαινει οτι οι ανθρωποι δεν ζουσαν με τον Φοβο (με κεφαλαιο Φ). Και τωρα γινονται κρατικα εγκληματα οπως τα Τεμπη, αλλα δεν συγκρινονται με τα ξερονησια, τα γκουλαγκ ή τους φουρνους. Οχι ακομα, τουλαχιστον...
Οταν αναπτυχθηκε η σοσιαλοδημοκρατια χωρις αντιπαλο στηριξε τον αππ και κατερευσε ολοκληρωτικα σαν ρευμα...
Οσο για τον φοβο στην ρωσια υψωνονται αγαλματα του σταλιν την ωρα που μιλαμε...
Τοσο πολυ φοβουνταν λεμε...
"Η σοσιαλδημοκρατία είναι τρόπος διαχείρισης των αντιφάσεων και ανισοτήτων του καπιταλισμού για να αποφευχθεί η όξυνση της ταξικής πάλης"
Άλλος ονειροπαρμένος!
Ο κος Κωστουλας, κε Δημο, ΔΕΝ ειναι καποιος καιροσκοπος που αλιευει ευρωφηφαλακια στα θολα νερα του μαρξιστικου συναισθηματισμου -και πιστευω θα εχει αφησει λιγα κοκκινα τριανταφυλλα και οχι βεβαια γαριφαλα στο Μνημειο του Κ.Μαρξ, σε ενα απ τα αρχαιοτερα και ισως το πιο τρομακτικο νεκροταφειο του κοσμου (Highgate, London) - απ οσο γνωριζω εχει μελετησει σε βαθος τη σοσιαλδημοκρατια, τον Καουτσκι και τον Κευνσιανισμο. Και ειμαι βεβαιος πως θα επανελθει για να μοιραστει τις χρησιμες γνωσεις του, πανω στα ζητηματα που θεσατε, καθως εκφραζετε ολη την ουσια της συζητησης!
Η προσεγγιση που βαζετε σε επομενη απαντηση "δεν ειναι ολοι οι καπιταλισμοι ιδιοι" και πως "η σοσιαλδημοκρατια ειναι πεθαμενη και τα κομμουνιστικα καθεστωτα ολοκληρωτικα" ειναι συμπτωματικα οι ακριβεις δυο φρασεις που χρησιμοποιησε, μεταξυ αλλων, ο Γ.Βαρουφακης στο National Press Club: The New Cold War & What's After Capitalism, National Press Club Address, Australia, 13 Μαρτιου 2024. Μια εθνικη συνεντευξη τυπου με εισηγηση και ερωτησεις δημοσιογραφων. Συνεπως, μπορει το προγραμματικο πακετο του κου Κασσελακη να επικρατει, στον ανταγωνισμο της κοινης δεξαμενης (ΠΑΣΟΚ, Νεα Αριστερα, ΣΥΡΙΖΑ, Μερα25), αλλα μπορει να καπου να βρεθειτε.. Eξηγωντας σας, ο κος Κωστουλας, τις βασικες δομικες αντιφασεις του συστηματος, τη μορφη των ανταγωνισμων, τη βασικη αναλυση, τα καθηκοντα και τις θεσεις του Diem25 ειτε βασει κειμενων ειτε της προσφατης ομιλιας Γ.Β.
Για μενα, κε Δημο, και ανεξαρτητα την ευστοχη απαντηση του σ.Αιμιλιου - εστω μεχρι εκει που εφτασε- μας χωριζουν "ποταμια αιματος" με τη σοσιαλδημοκρατια. Η προδοσια της το 1914, ψηφιζοντας τις πολεμικες πιστωσεις σε μια σειρα ευρωπαικες χωρες ή/και ακολουθωντας ενεργα τις εκαστοτε εθνικες αστικες ταξεις της στο ιμπεριαλιστικο μακελειο, δεν πατσιζει καμια μεταγενεστερη "προσφορα" σαν μεσιτης της ταξικης παλης και χωροφυλακας της καπιταλιστικης ιδιοκτησιας.
Επειτα, οι δρομοι των μαρξιστων με τους ρεφορμιστες γρηγορα χωριστηκαν απο καθε αποψη. Αλλα και οργανωτικα, κατι στο οποιο θα ηθελα να αναφερθω μετα τα οσα ζησαμε με την εκλογη νεας ηγεσιας στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτος ο οργανωτικος εκφυλισμος της σοσιαλδημοκρατιας, εξελισσεται ακομα και στις μερες μας επιταχυνοντας καθε ειδους τυχοδιωκτικες πρακτικες παραγοντων, χωρις αρχες και λογο. Οι δομες γινονται λαστιχο, τα συνεδρια παρωδια, οι εκλογες των επικεφαλης απ το βασιλικο ποιμνιο πολλαπλασιαζονται, οι εσωκομματικες διαδικασιες γελοιοποιουνται. Μια αμορφη μαζα, αναλωσιμων προθυμων να υπηρετησουν σχεδια, καθε τυπου, στο ονομα του εκσυγχρονισμου και της συγχρονικοτητας. Συχνα και με τις καλυτερες προθεσεις. Της ταυτοτικης ποσοστοσης, ισηγοριας, δικαιοσυνης, αντι-ιεραρχικης προσβασιμοτητας, αμεσης δημοκρατιας, ομοσπονδιοποιησης, κλπ. Με λιγα λογια, ολος αυτος ο φιλελευθερος (και εν πολλοις ψηφιακος) οργανωτικος μικροαστικος μεταμοντερνισμος ειναι μια ακομα διαφορα του μαρξισμου απ τη σοσιαλδημοκρατια.
Ειναι αληθεια, πως αρχικα , ο Λενιν το 1903, υποστηριξε τη βασικη δομη κομματικης οργανωσης κατα τα προτυπα της γερμανικης σοσιαλδημοκρατιας το “κομμα του λαου” και οτι στην πορεια λογω πληρους απουσιας δημοκρατικων δικαιωματων στην τσαρικη Ρωσια (βασικα απιστευτων διωξεων, εξοριας και φυλακισεων μελων του) αναγκαστηκε να στραφει σε παρανομο μηχανισμο και συγκεντρωτικο σχημα. Οι 15000 κρεμαλες συντροφων, φιλων, αδελφων, συναδελφων και αγωνιστων της ηττημενης επαναστασης του 1905-7 θα παιξουν το ρολο τους στη δημιουργια του "κομματος νεου τυπου".. Το 1909 και ενω το μεγαλυτερο διαστημα οι "μπολσεβικοι" σαν εσωκομματικη ταση συνεχιζουν να διεκδικουν το κομμα σαν ..μειοψηφια αρνουνται χαρακτηριστικα να ενδωσουν στο αιτημα αυτονομιας της πολυπληθους "εβραικης σοσιαλιστικης ομαδας", να εχουν τον πρωτο λογο στα αγροτικα και εργατικα ζητηματα των εβραικης καταγωγης υπηκοων. Αυτη ηταν η αντιληψη των μαρξιστων στο ζητημα της κομματικης οργανωσης, την ιδια ωρα που υπερασπιζονταν καθε κινημα αυτοδιαθεσης των εθνων, καταστατικα κατοχυρωμενη στη Διεθνη (διεθνες κομμα νεου τυπου) και με προβλεψη να καλυπτει ακομα και εθνικη αποσπαση εκτος ρωσικης αυτοκρατοριας και μετεπειτα εντος Σοβιετικης Ενωσης.
Για να γινουν ομως ολα αυτα κατανοητα σαν συναφεια, πρεπει να ειδωθουν διαλεκτικα, στο συνολικο και διαρκες τους πλαισιο. Για παραδειγμα, οι ιδεες της επαναστατικης ηττοπαθειας και η μετατροπη του ιμπεριαλιστικου πολεμου σε ταξικο, ο προλεταριακος διεθνισμος , η ιδεα της παγκοσμιας ενωσης σοσιαλιστικων εργατικων συμβουλιων, κλπ δεν ειναι συμπτωματικες με τη μορφη του "δημοκρατικου συγκεντρωτισμου" και το "κομμα νεου τυπου" σαν ενα ιδαιτερο Ρωσικο αφηγημα της μπολσεβικιης πειρας σε ακραιες συνθηκες ταξικης παλης. Ειναι ο γενικος οργανωτικος μπουσουλας, που διατηρει την επικαιροτητα του απο μαρξιστικη οπτικη υπηρετωντας τη διεκδικηση της εργατικης εξουσιας και το στοχο της σοσιαλιστικης δημοκρατιας. Επισης, γνωστος και σαν "δημοκρατικα κεντροποιημενο κομμα" (νεου τυπου) αποδεικνυοντας ακομα και στις μερες μας οτι μπορει να κινητοποιει περισσοτερους και να κατευθυνει πιο αποτελεσματικα ανθρωπους συγκριτικα με τα καθε λογης "ομοσπονδιακα μοντελα πολλαπλων τμηματικων ταυτοτητων" ακομα και στις ΗΠΑ.
Σύντροφε, είναι πολύ απλό, κατανόησε το: το παραγωγικό μοντέλο του φιλελευθερισμού, η "μαζική παραγωγή" ήταν απόλυτα επιτυχημένο: πλατειά στρώματα της κοινωνίας κατέστη δυνατόν να εφοδιασθούν με αγαθά. (Ο απώτατος σκοπός της ιστορίας: η επάρκεια των αγαθών για όλους. Αυτό για το οποίο έγιναν όλα: συγκρούσεις, πόλεμοι, κινήματα, κόμματα κλπ.)
Οχι μονο δεν υπάρχει έλλειψη αγαθών, αλλά υπάρχει και υπερεπάρκεια. Περίσσεια. (Μιλάμε πάντα για Δύση).
Συνεπώς, δεν υπάρχει λόγος για "ταξικούς" αγώνες (και οι τάξεις καταργούνται στον νεοφιλελευθερισμό) και οτιδήποτε άλλο σχετικό.
Η χειραφέτηση των μαζών, που τόσο επεδίωκαν και τα 3 κινήματα του λεγομ. "Μοντερνισμού" (σοσιαλισμός, φασισμός, φιλελευθερισμός) επετεύχθη μέσω της (μαζικής) κατανάλωσης. Ο "πολίτης" μετατρέπεται σε "καταναλωτή".
Δεν ενδιαφέρει πια κανέναν η ιδιοκτησία των Μέσων Παραγωγής. Αρκεί να έχει να αγοράζει.
Κόψε τις παρωχημένες και άνευ ουσίας συζητήσεις και αναλύσεις επί αναλύσεων, που μόνο ένα πράγμα έχουν να δηλώσουν: ότι δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.
Το πρόβλημα είναι η μετατροπή του κλασσικού αστικού φιλελευθερισμού, που υπηρετούσε ακόμα την κοινωνία στον νεο- (ή μετα-) φιλελευθερισμό, που υπηρετεί (ολοένα και περισσότερο) αποκλειστικά τον εαυτό του και όχι την κοινωνία των ανθρώπων.
Αυτην την φάση της μετάλλαξης, του μοντέλου που κέρδισε τον αγώνα με τα άλλα δύο, βιώνουμε σήμερα!
"...ηταν το αντιπαλο δεος της Σοβιετικης Ενωσης που υποχρεωσε τις ελιτ να αφησουν ολα τα παραπανω να συμβουν..."
Kάνε όνειρα εσυ!
Ηταν ο εκτεχνισμός και εκμηχανισμός της κοινωνίας. Η εισαγωγή τεχνολογίας είναι αυτή, που φερνει τον εκδημοκρατισμό (διασπά όμως την κοινωνία απο την άλλη). Δες, τι γίνεται σήμερα με την χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας: υπάρχει περισσότερο έλεγχος και όλα καταγράφονται απο τη μία, εχουν ελαχιστοποιηθεί οι διανθρώπινες επαφές απο την άλλη.
Καί ήταν και η (ακόμα) μή επάρκεια των αγαθών για όλους στη Δύση!
Σοσιαλισμός και φιλελευθερισμός είχαν, έτσι κι αλλιώς, κοινο΄στόχο: την "ισότητα", μέσω της χειραφέτησης των ανθρώπων μέσω της Ύλης (και του εφοδιασμού της κοινωνίας με αγαθά).
Ομως, ο φιλελευθερισμός ήταν πιό κοντα στην πραγματικότητα: εκ κατασκευής ολιγαρχικός, καθώς λειτουργούσε στη διάσταση του χρόνου, και άρα, έπρεπε με τον χρόνο κάποιος να συσσωρεύσει ικανοτητες, γνώσεις και κεφάλαια και άρα, ο "παλιός" ή ο ικανότερος είχε πλεονεκτηματα έναντι των αρχαρίων και μή ικανών. (Αυτό ομως το "ελλειμμα" το αντιστάθμιζε με τις "ίσες ευκαιρίες για όλους").
Ο σοσιαλισμός, παρότι και αυτός λειτουργούσε στη διάσταση του χρόνου (χρειαζόταν χρονος για να διαμορφωθεί η (ταξική) συνείδηση), εντούτοις, εξαιτίας του (οντολογικά) μοναδικού του επιπέδου ύπαρξης προσπάθησε μέσω της (σοσιαλιστικής) πολιτικής να επιβάλλει την "ισότητα" και αυτό κατέληξε σε τυρρανία με τα γνωστά αποτελέσματα.
Πρώτα κατέρρευσε η πολιτική (η "υπέρ-δομή") και μετά η οικονομία (η "υπό-δομή").
"Πρώτα κατέρρευσε η πολιτική (η "υπέρ-δομή") και μετά η οικονομία (η "υπό-δομή")."
Καλά δεν βαρέθηκες να γράφεις παπάτζες εσύ; Φαίνεσαι από τα γραφόμενά σου ότι του έχεις αλλάξει τον αδόξαστο του μαρξ, λολ...
"Μα θα μου πειτε, ηταν το αντιπαλο δεος της Σοβιετικης Ενωσης που υποχρεωσε τις ελιτ να αφησουν ολα τα παραπανω να συμβουν, για να μην υπαρχει μια εκ νεου κομμουνιστικη επανασταση..."
Δεν ήταν αυτος ο κύριος λόγος τύπε: ο εκμηχανιμσός και εκτεχνισμός της κοινωνίας ήταν, ο οποίος πάντα, εκδημοκράτιζε την κοινωνία.
Κάνεις το ίδιο λάθος, όπως ο σύντροφος John Stakos. δες την απάντηση μου σε αυτόν.
Η Σοσιαλδημοκρατία τύπε, σήμερα, είναι άλλο, όνομα για τον neoφιλελευθερισμό.
Στην Γερμανία έγινε γνωστή, καθώς υποστήριζε, ότι τα προβλήματα της εργατικής τάξης δεν θα λύνονταν μέσω επανάστασης, αλλά μέσω μεταρρυθμίσεων απο το ίδιο το κράτος. ("επανασταση απο τα πάνω")
Η Σοσιάλδημοκρατία, όχι μόνο δεν πολέμησε την ελεύθερη οικονομία, αλλά (και πολύ σωστά) την υποστήριξε.
Στην Γερμανία ήταν η πολιτική δύναμη πίσω απο την κοινωνική οικονομία της αγοράς. (Οrdoliberalismus).
Σήμερα είναι εντελώς ταγμένη στον νεοφιλελευθερισμό (δεν νομίζω να θέλει και ερώτημα: φαίνεται ξεκάθαρα). Εργατική τάξη, άλλωστε, δεν υπάρχει!
Ισχυρίζεσαι ότι η σοσιαλδημοκρατία "στην Γερμανία ήταν η πολιτική δύναμη πίσω απο την κοινωνική οικονομία της αγοράς. (Οrdoliberalismus)". Τι αποδείξεις έχεις;
Οι θεωρητικοί του ορντολιμπεραλισμού ήταν σοσιαλδημοκράτες;
Ο ναζί Έρχαρτ και οι συνεργάτες του με την (τάχα μου) κοινωνική οικονομία ήταν κι αυτοί σοσιαλδημοκράτες;
Τι ασχολείστε κι απαντάς στις αμπελοφιλοσοφίες του ακροδεξιού που σαν τον Ιαχωβα πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες . Τον καιρό σου χάνεις…
Μάλλον απωθημένα παβλοφικά αντανακλαστικά:)
Μην παιρνεις μοναδικες περιπτωσεις, όπως τον Ερχαρντ. Και το CDU διατήρησε το κοινωνικό κράτος. (Πχ. εγω σπουδασα τσάμπα)
Ο ορντολιπεραλισμ δεν είναι η το κοινωνικό μοντελο της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς?
Δεν είναι ο αγγλωσαξωνικός λιμπεραλισμός! Το κοινωνικό κράτος της Γερμανίας, πώς προέκυψε?
(Και εδω βλέπεις ακόμα την ΠΟΛΙΤΙΚΗ επίδραση του γερμανικού μοντέλου. Συνδέουν την ελεύθερη οικονομία με την πολιτική.)
Παω να πεταξω αετό.
Καλή απόκρια!
Το πως προέκυψε το κοινωνικό κράτος είναι άλλη κουβέντα και μην προσπαθείς κουτοπόνηρα να αλλάζεις το θέμα. Άλλο σε ρώτησα εγώ.
Μάλλον, δεν κατάλαβες, τι γράφω: "την ΠΟΛΙΤΙΚΗ επίδραση του γερμανικού μοντέλου" σκέψης, που ήλθε σε συγκερασμό με τον αγγλοσαξωνικό οινομικισμό (φιλελευθερισμό).
Σε αυτήν την πολιτική σκέψη του γερμανικού μοντέλου υπακοούουν και οι χριστιανοδημοκράτες. Και χριστιανοδημοκράτες συνετέλεσαν στο κοινωνικό κράτος! Αυτη ειναι η πραγματικότητα!
"στην Γερμανία ήταν η πολιτική δύναμη πίσω απο την κοινωνική οικονομία της αγοράς. (Οrdoliberalismus)". Τι αποδείξεις έχεις;
Την ιστορία. Τους μεγάλους στοχαστές. Eιδικά της "ιστορικής σχολής της εθνικής οικονομίας" ("Historische Schule der Nationaloekonomie").
Ονόματα τωρα μην ρωτάς. Εκτος απο κάποιον List δεν θυμάμαι άλλους.
Επιπλέον: Bismark !!!! Aυτός καθιέρωσε το 8ωρο και τις παροχές (αν και ήταν αριστοκράτης-μεγαλοκτηματίας).
Και πολλοί άλλοι, ακόμα και πρίν το 1871 στην Πρωσσία ακόμα (von Hahnemann κλπ.)
Ολόκληρη η γερμανική παράδοση σκέψης γυρνά γύρω απο την κοινωνία (σε αντίθεση με τους Αγγλοσάξωνες). Ακόμα και οι ναζί δεν άφησαν τον κόσμο να πεινάσει στον πόλεμο. (εις βάρος των άλλων βέβαια).
Ρε άνθρωπε, ισχυρίζεσαι πολλά και διάφορα που δεν μπορείς να αποδείξεις.
Δε ντρέπεσαι λίγο;
Τι να αποδείξω?
Αυτούς που ανέφερα, τους ξέρεις? Ξέρεις τι πρέσβευαν?
Διαβασε γερμανούς στοχαστες και θα καταλάβεις!
Ε, αφού ανέφερες τον Μπίσμαρκ και μάλιστα για σοσιαλδημοκράτη, τι άλλο να πω εγώ. Ξαναρωτάω, δεν ντρέπεσαι λίγο να βγάζεις συνεχώς βόλτα την αμορφωσιά σου;
Χαμπάρι δεν παίρνει - μπετόν αρμέ
"Ολόκληρη η γερμανική παράδοση σκέψης γυρνά γύρω απο την κοινωνία (σε αντίθεση με τους Αγγλοσάξωνες). Ακόμα και οι ναζί δεν άφησαν τον κόσμο να πεινάσει στον πόλεμο. (εις βάρος των άλλων βέβαια)."
Όχι βρε άσχετε...γύρω από το κράτος γυρνά, υπάρχει θεμελιώδης διαφορά.
ο Κενσιανισμος - που σωστα πολεμουσε η Μαρξιστικη Αριστερα - ειναι το νεο σημεια αμυνας πλεον - μετα την την συντριπτικη επελαση του Νεολιμπεραλισμου Αλμα απο το Νεολιμπεραλ σε ριζοσπιστκη Αριστερα ειναι αλμα στο κενο ..ενδιαμεσα ειναι ο Κευνς
Ναι είναι ψοφιος σκύλος. Δεν υπάρχου μαζικές ανερχόμενες τάξεις που να την καθιστούν κάτι άλλο.
Σωστός: έχουν πάψει πιά να υπάρχουν οι μαρξιστικές τάξεις. Όλοι θα γίνουν μία μάζα. "Μαζική δημοκρατία".
Ναι είναι!
"Πως άλλωστε μπορεί να εξηγήσει κανείς την πρεμούρα,ανά τακτά χρονικά διαστήματα, επανέρχονται να μας θυμίσουν ότι ο Μαρξ είναι νεκρός, και ότι τα μεθοδολογικά του εργαλεία είναι ιστορικά παρωχημένα."
Παντελώς παρωχημένα μέσα στις συνθήκες μαζικής παραγωγής και μαζικής κατανάλωσης!
Ο εφοδιασμός πλατειών μαζών της κοινωνίας μαζικά με (σήμερα, και με φθηνά ψηφιακα) προίόντα επετεύχθη χάρη στο επιτυχημένο παραγωγικό μοντέλο του φιλελευθερισμού: την "μαζική παραγωγή".
Συνεπώς, δεν παίζει κανέναν ρόλο η ιδιοκτησία των Μέσων Παραγωγής που πραγματευόταν ο Μάρξ (διαλεκτικός υλισμός: η διαλεκτική σχέση ισότητας (και ελευθερίας) με την ιδιοκτησία).
Το Νύχτα 45 δεν εχει, έτσι κι αλλιώς, την παραμικρή σχέση με την μαρξιστική διαλεκτική και γενικά, τον γερμανικό ΠΟΛΙΤΙΚΟ τρόπο σχέψης.
Είναι ένα νεοφιλελεύθερο μόρφωμα αγγλοσαξωνικού, νεοφιλελεύθερου, ΟΙΚΟΝΟΜΙΣΤΙΚΟΥ τρόπου σκέψης και δράσης. Οι "δικαιωματισμοί" (ένα εξόχως φιλελεύθερο μοντέλο σκέψης, θυμίζω τον John Locke και τα "δικαιώματα ιδιοκτησίας" μέσα στα οποία ανήκει το δικαίωμα στην ελευθερία) το αποδεικνύουν περίτρανα.
Οι διάφορες κουταμάρες περι γυναικο-μαλακιών, η ανατίμηση της ομοφυλοφιλίας και γενικά τα "δικαιώματα" διαφόρων μειονοτήτων (γυναίκες, μπούστηδες, μετανάστες) εις βάρος του κυρίως κορμού της κοινωνίας (ακόμα και μαρξιστικά να το δεί κάποιος: εις βάρος της εργατικής τάξης, πού ήταν ο κυρίως κορμός της μαρξιστικής θεώρησης της κοινωνίας) δέιχνουν απλά την πολεμική εις βάρος της ενότητας της κοινωνίας.
Η νεοφιλελεύθερα επιδιωκόμενη "ισότητα" επιτυγχάνεται μέσα απο την μαζική κατανάλωση, και άρα, μέσα από τον κατακερματισμό της κοινωνίας σε μεμονωμένα-απομονωμένα άτομα, αφού μονο έτσι θα καμφθούν οι (αλληλο)επιδράσεις πάνω και μεταξύ των υποκειμένων, που περιορίζουν την μαζική κατανάλωση και έτσι, την δημιουργία της "μαζικής κοινωνίας κατανάλωσης" (mass consumption society του Solov (καθηγητή του δικού μας άθλιου Παπαδήμου και Νόμπελ οικονομίας)) ή της "μαζικής δημοκρατίας" (όρος του τιτάνα Κονδύλη).
Το βασικό συμπέρσμα είναι, ότι δεν υπάρχει πιά "αριστερά", (όπως δεν υπάρχει και "δεξιά") αφού δεν υπάρχει ο αριστερός τρόπος σκεψης, και προπάντων, ο αριστερός Λόγος. (Γενικά, έχει πάψει να υπάρχει ο Λόγος, αφού δεν υπάρχουν πιά οι ανάγκες σε Ύλη και ο απόλυτος σκοπός της ιστορίας (αυτό για το οποίο έγιναν όλα: την υλική ισότητα)¨ο εφοδιασμός της κοινωνίας με προϊόντα, επετέυχθη (μιλάμε πάντα για Δύση).
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΚΤΟΠΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ (όπως κάποτε η πολιτική εκτόπισε την θεολογία)! Το βλέπετε παντού με την κατάρρευση των κομμάτων!
Συμπέρασμα: Γαμάτε γιατί χανόμαστε, σύντροφοι! https://www.youtube.com/watch?v=hc-kDby6ALE
Τρικυμία εν κρανίω ως συνήθως...δεν ξέρεις από που να το πιάσεις αυτό το κατεβατό. Δεν έχεις καμία ιδέα περί μαρξισμού, ούτε φιλελευθερισμού, απλά πετάς έννοιες που δεν ξέρεις τι σημαίνουν προσπαθώντας αποτυχημένα, να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα.
Πρώτα πρώτα όχι, ο φιλελευθερισμός δεν έχει παραγωγικό μοντέλο, πολιτική φιλοσοφία είναι, εννοείς προφανώς τον καπιταλισμό. Δεύτερον, η "μαζική παραγωγή και κατανάλωση" όπως εσύ το θέτεις, δεν σημαίνει ότι οι ταξικές συγκρούσεις έχουν σταματήσει να υπάρχουν-όλα εξαρτώνται από την κατανομή της παραγωγής μεταξύ των τάξεων και μεταξύ των χωρών στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα.Το να ισχυρίζεσαι ότι επειδή ο καπιταλισμός έχει δημιουργήσει ένα μαζικό σύστημα παραγωγής δεν υπάρχει πλέον εκμετάλλευση είναι επική ανοησία (και εκ του πονηρού συμπέρασμα λαμβάνοντας υπόψη ότι προέρχεται από φαν του αδόλφου). Άσε λοιπόν τις κουτοπονηριές και δες τι γίνεται παντού...η αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού να φέρει ευημερία είναι που οδηγεί τον κόσμο, τουλάχιστον στη δύση, προς το φασισμό (χαράς ευαγγέλια για σένα) και κάνει την αριστερά πιο χρήσιμη και απαραίτητη από ποτέ.
σκεφτείτε τον λόγο που κανένας στην Ελλάδα και Ευρώπη δεν στηρίζει την αριστερά που υπο αλλες συνθηκες με αυτα που συμβαινουνε θαχαν ανεβει κατακορυφα....και δεν λέω για τους πλούσιους αλλά τα χαμηλά στρώματα της κοινωνίας... τοσο καιρο πως ψήφιζαν ολοι τους κεντρο αριστερά και τωρα μονο δεξια???έγιναν ξαφνικά ακροδεξιοί ο λαός της Ευρώπης!!
γιατι λέτε ρε μπαγασηδες?
όταν το καταλάβετε θα ξεκολλησετε από το 1-2% καιθα μπορείτε να αντιπροσωπευσετε τον λαό...μέχρι τότε...απλά γραφικοί.
Ρε Φάνη, να σε ρωτήσω κάτι: εξ ορισμού το κέντρο δεν είναι ούτε αριστερά ούτε δεξιά, αλλά τότε ποιοι ακριβώς είναι οι πολιτικοί, οικονομικοί και κοινωνικοί του στόχοι;
Υπάρχουν αποκλειστικά και μόνο οικονομικοί στόχοι.
Το κέντρο δεν είναι πολιτική. ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. Δεν έχει ιδεαλισμούς και ιδεολογίες η οικονομία. Ειναι (ΝΕΟ)ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ! Αυτο πρέπει επιτέλους να το κατανοήσειος.
Αλλο η πολιτική, που περιείχε η Δεξιά και Αριστερά (πολιτικές παρατάξεις) και υπηρετούσε την κοινωνία ("το άρωμα ενός άλλου κόσμου", που λέει και ο Μαρξ) και άλλο η οικονομία.
Η οικονομία μέχρι τώρα υπηρετούσε και αυτη την κοινωνία (χειραφέτησε τον κόσμο απο την αριστοκρατία). Τώρα πιά όμως, υπηρετεί τον εαυτό της.
Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα.
η ισορροπία
Εννοείς ισορροπία μεταξύ δεξιάς κι αριστεράς, με άλλα λόγια, τη διατήρηση του υπάρχοντος status quo;
Προσωπικα καλυτερα θα ελεγα επεκταση και εκβαθυνση του status quo οπως και γινεται δηλαδη...
Αρκεί η ισορροπία». Από μόνη της σημαίνει διατήρηση του status quo, Στην πολιτική η διατήρηση λέγεται συντηρητισμός και το κέντρο είναι καμουφλαρισμένη δεξιά. Ο όρος κεντροαριστερά σημαίνει δεξιά αριστερά και ο όρος δεξιά σημαίνει δεξιά δεξιά. ΤΟ πρώτο αντίφαση το δεύτερο πλεονασμός. Και οι διάφοροι Φάνηδες θα μπορούσαν με λίγη σκέψη να καταλάβουν από μόνοι τους γιατί ο κόσμος ψηφίζει τη δεξιά-δεξιά κι όχι την δεξιά-αριστερά. Και να μη δουλεύουν τον κόσμο καλλιεργώντας το μίσος εναντίον των μεταναστών και των ρομά.
Το "κέντρο" δεν είναι δεξιά! Είναι (νεο)φιλελευθερισμός. Οικονομιστικό μοντέλο. Και είναι κέντρο, επειδή ακριβώς δεν είχε ποτέ ιδεολογία, ωστε να κατατάσσεται στα δεξιά ή αριστερά. (σύμφωνα με την (μεθ)ερμηνεία του έργου του Χέγκελ)
Η δεξιά ΗΤΑΝ πολιτικό μοντέλο.
Πόσες φορές θα στο γράψω? Ανεπίδεκτος μαθήσεως?
Οι ερμηνείες που δίνεις με βάση έναν μαρξισμό του πεζοδρομίου σε οδηγούν διαρκώς σε λογικά αδιέξοδα. Δεν είσαι σε θεση να εξηγήσεις αυτά, που θέλεις να ισχύουν (και δεν ισχύουν).
Παράδειγμα: "Ο όρος κεντροαριστερά σημαίνει δεξιά αριστερά και ο όρος δεξιά σημαίνει δεξιά δεξιά." Τί είναι πάλι αυτό? Μπορέις με βάση μία τέτοια σκέψη να πάς παρακάτω? Που μπορέι να σε οδηγησει μία τέτοια ερμηνεία της πραγματικότητας? Στο μηδέν!
Και στα γράφω αυτά φιλικά!
Μελέτησε πρώτα. Εστω και τον Μαρξ. Αλλά μάθε τον σωστά. Αν θέλεις, υπάρχει στα ελληνικά μία πολύ καλή μετάφραση (εχει μικρές αδυναμίες απο το πρωτοτυπο γερμανικό κείμενο) παρουσίαση των 3 μεγαλων διαλεκτικών (καθώς, όπως βλέπω, αυτό το πεδίο σε ενδιαφέρει):
https://www.protoporia.gr/xais-rompert-oi-megaloi-dialektikoi-xegkel-kirkegkarnt-mar3-9780007105502.html
(Απο αριστερό βιβλιοπωλείο). Σε αυτο παρουσιάζονται (απο έναν εξαιρετικό γερμανό καθηγητή) εντελώς αντικειμενικά και οι 3 μεγάλοι στοχαστές ( Χεγκελ, Κιρκενγκααρντ, Μαρξ). (Καθώς, δεν μπορέις να διαβάσεις Μαρξ, άν πρώτα δεν εχεις διαβάσει (τουλάχιστον για) Χέγκελ).
Είναι φθηνό! κάπου 10 ευρω. Ρίξε μιά ματια στον ελεύθερο χρόνο σου. ΘΑ σε ανεβάσει επίπεδο.
Η αναγκαία προϋπόθεση για να κρίνεις ένα σχόλιο/κείμενο είναι η ικανότητα ανάγνωσης, η ικανή είναι να κατανοήσεις το νόημα του. Την αναγκαία την έχεις, από ο,τι φαίνεται, με τη δεύτερη δεν τα πας καλά.
Και ναι, έτσι πάω εγώ στο «μπροστά μου», χαρακτηρίζοντας τα σύκα σύκα, το κέντρο συντηρητικό (οικονομικά μοντέλα, εκφράζονται/εφαρμόζονται από πολιτικούς χώρους, δεν κατεβαίνουν από μόνα τους σε εκλογές) και τους όρους κεντροδεξιά και κέντροαριστερά για τα μπάζα.
Εσύ πήγαινε στο «μπροστά» σου με την επίτευξη της ισότητας στην κατανάλωση (ισότητα στις ολονύχτιες ουρές καταναλωτών για να ψωνίσουν κάποιο γκάτζετ;), στην χειραφέτηση του ανθρώπου από την αριστοκρατία μέσω των αγορών (υπήρξε και χειραφέτηση από τις αγορές;), κτλ.
Και δεν είναι ανάγκη να είσαι μαρξιστής για να καταλάβεις ότι σε ληστεύουν και γιατί, το ζεις από μόνος σου, ο μαρξισμός απλά σου δίνει τα εργαλεία να κατανοήσεις σε βάθος τον συστηματικό τρόπο με τον οποίο σε ληστεύουν και σου κλέβουν τη ζωή.
Ρε μπαγάσα, σε συμπαθώ, γιατί τουλ. προσπαθείς. Θυμίζεις κάποιον, ο οποίος "κατεβαίνει" σε ένα άθλημα να ανταγωνισθεί άλλους, ενώ ο ίδιος είναι απροπόνητος!
Δεν φτάνει μόνο η θέληση: χρειάζεται και λίγο "προπόνηση", λίγο μελέτη.
Αν διάβαζες το βιβλίο που παρέθεσα, δεν θα τα εγραφες αυτά.
Παράδειγμα: "...τρόπο με τον οποίο σε ληστεύουν και σου κλέβουν τη ζωή." Αυτό δεν συνέβαινε και στο ανατ. μπλόκ? Εκεί να δεις εκμετάλλευση:: στην ουσία ήταν σοβιετική κατοχή. Εχεις ακούσει τον όρο "νομενκλατούρα"? Ξέρεις, τι σημαίνει?
Η "εκμετάλλευση" δεν εχει σχέσημε αυτά στα οποία αναφερόμαστε: εκμετάλλευση υπάρχει παντού. Δεν χαρακτηρίζει αυτή ένα κοινωνικό και πολιτικό μοντέλο.
Ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω!
Πες τα ρε δικέ μου!
OH YEAAAHHH !
@"Υπερασπίζοντας την Δημόσια Υγεία, και Παιδεία, να αγωνιστεί ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αναδεικνύοντας τα θέματα της ακρίβειας, του αγροτοδιατροφικού ζητήματος, και της ενέργειας"
Παιδιά ξεχάσατε τα καλύτερα: την πατριαρχία και τον αγώνα κατά της συνεπιμέλειας. Και τον αγώνα για "γονείς 1 και 2" και για ελεύθερη παρενθεσία. Πού πάτε ρε Καραμήτροι...