του Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της πρωτοβουλίας, η αυτοκινητοπομπή θα έχει συνθήματα «Για την Ειρήνη ! Για τη Ρωσία! Για την Ελλάδα!». Τα αυτοκίνητα θα συγκεντρωθούν την καθορισμένη ώρα με τις σημαίες των δύο χωρών της Ρωσίας και της Ελλάδας, με κορδέλες του Αγίου Γεωργίου, που συμβολίζουν τον αγώνα κατά του φασισμού στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, χωρίς παρεμπόδιση της κυκλοφορίας. Η αυτοκινητοπομπή θα προχωρήσει προς το κτίριο της Βουλής, θα το προσπεράσει το κτίριο της Βουλής και θα στρίψει αριστερά, θα περάσει το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία, θα στρίψει ξανά αριστερά και θα περάσει την Πλατεία Συντάγματος, φεύγοντας στην οδό Φιλελλήνων και στη συνέχεια τα αυτοκίνητα θα επιστρέψουν στην αρχική θέση του Συγγρού Φιξ.
«Πρόκειται για μια πρωτοβουλία από ρωσόφωνους πολίτες και υποστηρικτές της φιλίας Ελλάδας-Ρωσίας, με σκοπό την προώθηση της φιλίας, της ειρήνης των λαών και της παύσης των πολεμικών συρράξεων. Εκτός από τους Ρώσους και τους πολίτες των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, που πρώτη τους γλώσσα είναι η ρωσική, έχουμε κάποια εκατομμύρια Ελλήνων που έχουν μεγαλώσει σε αυτές τις χώρες, όπου έχουμε ομοσπονδίες συλλόγους του ντόπιου και ποντιακού ελληνισμού. Αυτοί οι άνθρωποι, πολλοί από τους οποίους -όπως εγώ- έχουμε μεγαλώσει και έχουμε συγγενείς σε αυτές τις χώρες, προσπαθούμε μέσα από τις οργανώσεις τους, τους ποντιακούς συλλόγους για την ειρηνική συνύπαρξη όλων των λαών. Άλλωστε, πέρα από τις 15 πρώην σοβιετικές κοινότητες, συνυπήρξαν πολλοί λαοί για σχεδόν έναν αιώνα», εξηγεί ο Κωνσταντίνος Δημητριάδης, εκ των διοργανωτών της κινητοποίησης.
Μας ενημερώνει πως οι ίδιοι σύλλογοι κινητοποιούνται από τα γεγονότα της πλατείας Μαϊντάν το 2014, με δράσεις όπως οι αυτοκινητοπομπές της 9ης Μάη, ανήμερα της αντιφασιστικής νίκης, ενώ επισημαίνει πως συμμετέχουν και πολλοί Ουκρανοί. Για παράδειγμα, ανέφερε πως η πρόεδρος και όλο το διοικητικό συμβούλιο του Ρωσοελληνικού Συλλόγου Εμιγκράντ είναι Ουκρανοί. «Η αντιπαλότητά μας δεν είναι με τον ουκρανικό λαό, αλλά με τις έκνομες ενέργειες ορισμένων πληρωμένων φασιστικών και ναζιστικών ομάδων -τις οποίες στο παρελθόν είχε καταγγείλει και η ελληνική κυβέρνηση- και που λίντσαραν εκλεγμένους βουλευτές και έθεσαν εκτός νόμου το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας, κατά παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», εξηγεί.
Προς όσους σπεύσουν να αποκηρύξουν την κινητοποίηση σαν να γίνεται σε βάρος του λαού της Ουκρανίας, απαντά πως «εμείς είμαστε φίλοι του ουκρανικού λαού, με τον οποίο ζήσαμε σχεδόν έναν αιώνα μαζί. Μην ξεχνάμε πως το σοβιετικό κράτος μας αγκάλιασε όλους, μας φιλοξένησε και μας μόρφωσε με ίσες ευκαιρίες, όπως και εμάς τους Έλληνες, με πολλούς να διαπρέπουν στη σοβιετική κοινωνία και μέσα στις τάξεις του Κόκκινου Στρατού, με υψηλές διακρίσεις από τα στρατιωτικά πανεπιστήμια. Το ίδιο ισχύει και για τους Ουκρανούς που είχαν μάλιστα πολλούς γραμματείς στο Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης». Αναφέρει ότι η επόμενη δράση που οργανώνουν, θα περιλαμβάνει ένα 40ήμερο υπέρ της ανάπαυσης των ψυχών των Ουκρανών, των Ρώσων, των Τσετσένων που χάθηκαν στον πόλεμο.
Σε σχέση με το κλίμα ρωσοφοβίας στην Ελλάδα και την Δύση, καθώς και τις επιπτώσεις στους ρωσόφωνους της χώρας μας, ο κ. Δημητριάδης αναφέρει πως «αυτό γινόταν και στον Ψυχρό Πόλεμο. Οι ρωσόφωνοι είναι συνηθισμένοι στο καθεστώς σκληρών διωγμών από την εποχή της πρώην ΕΣΣΔ. Σήμερα δεν υπάρχει όπως στο παρελθόν ο αναγκαστικός νόμος απαγόερευσης των κομμουνιστικών κομμάτων, όταν αν μιλούσες τη ρωσική γλώσσα κινδύνευες να πας στη Γυάρο. Οι συνθήκες της επταετίας που ζήσαμε εμείς όταν ήρθαμε ήταν πολύ χειρότερες, σε σχέση με σήμερα που δεν υπάρχει αντίστοιχος διωγμός από την ελληνική πολιτεία. Υπάρχει όμως μια ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε από την μάλλον εσφαλμένη αποστολή πολεμικού υλικού, ενώ ως Ελλάδα θα έπρεπε να στείλουμε μονάχα ανθρωπιστική βοήθεια και γιατρούς. Όταν έγινε ο πόλεμος στο Βελιγράδι από μια μεγάλη δύναμη, τις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν είδαμε να προωείται ο αντιαμερικανισμός». Επισημαίνει ότι η Ελλάδα είναι ανεξάρτητο κράτος και δεν πρέπει να μπαίνει σε τέτοιες μονομερείς κινήσεις, αντιπαραβάλλοντας τη στάση της Τουρκίας που το χειρίστηκε διπλωματικά με καλύτερο τρόπο. «Εμείς βλέπουμε όλες τις χώρες φιλικά και όχι με πολεμική αντιπαλότητα και στους ρωσόφιλους συλλόγους της χώρας, ίσως η πλειοψηφία να είναι από την Ουκρανία».
Επαναλαμβάνει ότι «ο αγώνας μας γίνεται κατά του φασισμού και των ναζιστικών ταγμάτων θανάτου που έχουν θέση στο ουκρανικό κοινοβούλιο και θέσεις κλειδιά στον κρατικό μηχανισμό. Όπως η Ρωσία έθεσε το Εθνικομπολσεβίκικο Κόμμα του Λιμόνοφ και κάποια φασιστικά τάγματα εκτός νόμου, το ίδιο θα έπρεπε να είχε πράξει και ο Ζελένσκι, καθώς ο φασισμός έχει μπει κάτω από τη ταφόπλακα της ήττας του το 1945».