Ιδιαίτερα κρίσιμη είναι η κατάσταση της υγείας του Δημήτρη Κουφοντίνα, μετά από 38 ημέρες απεργίας πείνας και με αυξημένο τον κίνδυνο να οδηγηθεί σε ΜΕΘ και όχι, όπως οφείλει, άμεσα σε ΜΑΦ (Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας), για την αποφυγή τυχόν επιπλοκών και νέων λοιμώξεων, και με ορατό τον κίνδυνο υποχρεωτικής σίτισης – η οποία, ως γνωστόν, θεωρείται βασανιστήριο. Όπως ενημέρωσε η συνήγορός του, Ιωάννα Κούρτοβικ, ο Διευθυντής της ΜΕΘ δεν έχει, πάντως, πρόβλημα να αγνοήσει τις Διεθνείς Συνθήκες, καθώς «έχει, σε προηγούμενο στάδιο, δηλώσει, ότι αν το κρίνει αναγκαίο θα προβεί σε αναγκαστική σίτιση, ακόμη και με ακινητοποίηση». Παράλληλα φαίνεται ότι δεν προσφέρουν τη βοήθεια που πρέπει στο Δημήτρη Κουφοντίνα, με στόχο να φτάσει σε κατάσταση κατά την οποία θα είναι υποχρεωτική η μεταφορά σε ΜΕΘ, για να παραδοθεί στον Διευθυντή άνευ ηθικών προβλημάτων, καθώς, όπως αναφέρει η κα Κούρτοβικ, «οι γιατροί της Παθολογικής κλινικής, όπου νοσηλεύεται κρατούμενος (σε κελί) , μας είπαν ότι έχουν επανειλημμένα ζητήσει την μεταφορά του σε ειδική μονάδα αλλά λαμβάνουν την απάντηση ότι δεν είναι ακόμη αναγκαίο»… Το ποιός κρίνει το αναγκαίο, αν όχι οι γιατροί, είναι ένα ζήτημα.
Υπενθυμίζεται ό,τι δεκάδες επώνυμοι έλληνες και ξένοι, ευρωβουλευτές, διανοούμενοι, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, και χιλιάδες απλοί πολίτες έχουν ζητήσει να τηρηθεί ο φωτογραφικός νόμος που πέρασε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, και ο απεργός πείνας να μεταφερθεί στις φυλακές Κορυδαλλού, αλλά εις μάτην, καθώς η κυβέρνηση συνεχίζει να φέρεται εκδικητικά και έκνομα.
Ολόκληρο το κείμενο της ενημέρωσης από την κα Κούρτοβικ έχει ως εξής:
«Με την ιδιότητα της συνηγόρου και ορισμένης ως νόμιμου εκπροσώπου του, επισκέφθηκα για τρίτη φορά, εκτάκτως, τον Δημ.Κουφοντίνα στο Νοσοκομείο της Λαμίας, εχθές, Σάββατο, 13 Φεβρουαρίου (37η ημέρα απεργίας πείνας) .
Ο απεργός, από την προηγουμένη ημέρα είχε εμέτους και αδυνατούσε να πιει νερό. Η κατάσταση ήταν κρίσιμη, οι γιατροί πολύ ανήσυχοι και προβληματισμένοι, μου εξήγησαν ότι πρέπει να τοποθετηθεί κατεπειγόντως ορός ενυδάτωσης . Όπως είπαν οι γιατροί, η κατάσταση του ήταν επικίνδυνη, καθώς, εκτός από όλα τα υπόλοιπα, μεγάλη απώλεια μυϊκής μάζας, σοβαρή απίσχναση, παρατεταμένη ακινησία με κίνδυνο κατακλίσεων, προβλήματα όρασης (διπλωπίας) , αιμορραγία ούλων, αρχόμενη περιφερική νευροπάθεια, έχουν παρουσιαστεί προβλήματα και από την λειτουργία της χολής σε βάρος του στομάχου, αδυναμία πρόσληψης νερού και κίνδυνος αφυδάτωσης και μπορεί απότομα να προκληθούν πολλαπλοί κίνδυνοι για την ζωή του. Η κατάσταση ήταν αντίστοιχη με συνθήκες απεργίας δίψας.
Συναίνεσα και εγώ και πείσαμε τον απεργό για την τοποθέτηση φυσιολογικού ορού για την ενυδάτωση. Μας έφεραν το σκεύασμα σφραγισμένο και το ελέγξαμε πριν την τοποθέτηση, για να τον βεβαιώσουμε ότι δεν είχε άλλα πρόσθετα στοιχεία. Οι γιατροί της Παθολογικής κλινικής, όπου νοσηλεύεται κρατούμενος (σε κελί) , μας είπαν ότι έχουν επανειλημμένα ζητήσει την μεταφορά του σε ειδική μονάδα αλλά λαμβάνουν την απάντηση ότι δεν είναι ακόμη αναγκαίο.
Ο Διοικητής του Νοσοκομείου επικοινώνησε μαζί μου αργά το βράδυ και μου δήλωσε ότι θα τον μεταφέρουν στην Εντατική. Φαινόταν ανήσυχος. Σημειώνω ότι λίγο νωρίτερα είχαμε εκφράσει προβληματισμό για την μεταφορά του στην ΜΕΘ του Νοσοκομείου Λαμίας, και είχαμε ζητήσει να μεταφερθεί σε Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας, όπως ζητούν οι δικοί μας γιατροί. Και τούτο γιατί, αφενός μεν στην ΜΕΘ είναι περισσότερο εκτεθειμένος σε λοιμώξεις, αφετέρου διότι ο Διευθυντής της ΜΕΘ μας έχει, σε προηγούμενο στάδιο, δηλώσει, ότι αν το κρίνει αναγκαίο θα προβεί σε αναγκαστική σίτιση, ακόμη και με ακινητοποίηση. Υπάρχει από ημέρες εισαγγελική παραγγελία για οποιαδήποτε αναγκαία ενδεδειγμένη ιατρική ενέργεια. Είχαμε αντιδράσει επισημαίνοντας ότι η αναγκαστική σίτιση είναι βασανιστήριο. Οι υπόλοιποι γιατροί δεν συναινούσαν σ’ αυτό, δήλωναν όμως ότι σε περίπτωση απώλειας των αισθήσεων οφείλουν και αυτοί να παρέμβουν (όχι όμως με σίτιση πάρα την εικαζόμενη θέλησή του). Στον Διοικητή εξήγησα ότι οι δηλώσεις περί αναγκαστικής σίτισης έχουν δημιουργήσει ένα αρνητικό κλίμα, που δεν βοηθάει στην αντιμετώπιση της κατάστασης του απεργού. Όμως , όπως μου δήλωσε , σε κάθε περίπτωση, η ευθύνη περνάει στους γιατρούς της Εντατικής.
Όπως επισήμανα στο Νοσοκομείο, πολλές φορές, η απεργία πείνας είναι διεκδίκηση ζωής και όχι διεκδίκηση θανάτου. Αλλά η εξώθηση ενός απεργού πείνας στα άκρα, μπορεί και να ανατρέπει δραματικά αυτήν την συνθήκη.
Θέλω να σημειώσω ότι η αντιμετώπιση του απεργού από το Νοσοκομείο, Διοίκηση, γιατρούς , διοικητικό και νοσηλευτικό προσωπικό, γίνεται με σεβασμό και ευαισθησία, εξ όσων ήμουν σε θέση να διαπιστώσω, όλες τις φορές που τον έχω επισκεφθεί και πάντοτε κατά την τηλεφωνική επικοινωνία και ενημέρωση μου από το Νοσοκομείο. Επίσης , στην μεγάλη πλειοψηφία, σεβασμός επιδεικνύεται και από το φυλακτικό προσωπικό.
Αθήνα 14/2/2021
Ιωάννα Κούρτοβικ
Δικηγόρος»